All Chapters of นางร้ายป่วนรักคาสโนว่า: Chapter 41 - Chapter 50

สวบ!!! "กรี๊ดดดดดด!!!" อัญชันสะดุ้งสุดตัว เจ็บปวดราวกับมีดคมกรีดตรงร่องรักของเธอให้ฉีกขาดออกจากกัน ขุนเขาออกแรงกระแทกเข้ามาอย่างไม่ปราณี เขาไม่คิดจะเบาแรงหรือใจเย็นกับสาวบริสุทธิ์อย่างเธอสักนิดเดียว "ฮือ จะ เจ็บ" น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลพรากออกมา ต่างจากชายหนุ่มที่เป็นคนทะลวงร่องคับแคบของเธอ ที่ตอนนี้มีรอยยิ้มผุดขึ้นมาที่มุมปากหนา ความภูมิใจเล็ก ๆ ก่อขึ้นโดยไม่รู้ตัว เมื่อเป็นคนทำลายเหยื่อพรหมจรรย์ของเธอ "ซี้ดดด แน่น เธออย่าเกร็งสิ" ร่องรักของเธอตอดรัดลำรักของเขาแนบแน่นจนไม่มีช่องว่างให้ชายหนุ่มขยับได้ "ฮือ ฉันไม่ได้เกร็ง ฉันเจ็บ" "เจ็บก็ทน" พูดจบเอวสอบก็เริ่มขยับเคลื่อนลำกายเข้าออกร่องรักของเธอในจังหวะเนิบนาบ จากความเจ็บปวดในช่วงแรก ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน แท่งเนื้ออุ่นร้อนที่กำลังเสียดสีกับร่องรักของเธอ เริ่มขยับถี่รัวขึ้น "อืม อ๊าสสส" เสียงครางหวานเล็ดลอดออกมาอย่างแผ่วเบาความร้อนรุ่มผสานกันทุกครั้งที่เขาขยับเคลื่อนตัวเข้าออก จนร่างแบบบางสั่นสะท้านตามจังหวะที่คนตัวสูงกำลังบดขยี้ความเร่าร้อนของช่วงล่างเข้าใส่อย่างไม่ปรานี เสียงหอบหายใจของเธอกลายเป็นตัวกระตุ้น ให้เพล

เช้าต่อมา อัญชันตื่นนอนในเวลาแปดโมง รู้สึกปวดเมื่อยตามร่างกายไปหมดทั้งตัวจนลุกแทบไม่ขึ้น ส่วนเจ้าของห้องอย่างขุนเขายังคงนอนหลับสบาย หายใจเข้าออกสม่ำเสมอ แขนแกร่งของเขาพาดตรงเอวคอดกิ่วของเธอ ชุดคลุมอาบน้ำของเธอหลุดลุ่ยลงไปกองอยู่ที่สะโพกสวย เธอพยายามยกแขนของขุนเขาให้ออกจากตัวเธอ โดยที่เขาไม่รู้สึกตัว ใช้เวลาอยู่นานพอสมควรกว่าจะเอาออกไปได้ ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเดิมที่เธอถอดทิ้งไว้ในห้องน้ำตั้งแต่เมื่อคืน เมื่อจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว ก็ถือวิสาสะเดินเข้าไปดูในครัวของเขา เปิดตู้เย็นเธอเห็นของสดอยู่ในตู้เขาแน่นจนไม่มีพื้นที่ว่าง แสดงว่าเรื่องที่เขาจ้างแม่บ้านมาทำอาหารคือเรื่องจริง อย่างน้อยเรื่องนี้ก็พอทำให้เธอใจชื้นขึ้นมาได้บ้างว่าเขาไม่ได้โกหกเพราะอยากใช้ให้เธอทำอาหารให้เขา อัญชันจัดการทำข้าวต้มหมูเอาไว้ให้เขา ส่วนเธอก็รีบออกไปโรงพยาบาล ตอนที่เธอมาถึงก็เกิดปัญหาใหญ่คือเธอไม่เห็นแม่อยู่ในห้องเดิมที่แม่เคยอยู่ ในใจก็คิดไปต่าง ๆ นา ๆ กลัวว่าเธอจะมาจ่ายเงินช้าจนแม่โดนให้ออกจากโรงพยาบาลกระทันหัน รีบเดินไปถามพยาบาลที่เคาท์เตอร์ก่อนจะถอนห

11.40 น. ทางด้านนินิวที่ตอนนี้กำลังนอนกอดอยู่กับออสติน เมื่อคืนเขาเป็นคนบอกพ่อกับแม่ของเธอว่าอยากนอนที่นี่ ตอนนั้นเธอรู้สึกกลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่เข้าใจและพาลโกรธที่เธอปล่อยให้เขาทำแบบนี้ แต่ผิดคาดที่ท่านทำเพียงแค่พยักหน้าและก็ไม่สนใจด้วยว่าออสตินจะเข้ามานอนห้องเดียวกับเธอ “ติน” เจ้าของแผงอกแกร่งทำเพียงขยับตัวเล็กน้อย แต่เป็นการขยับตัวเพื่อกระชับร่างเล็กของเธอให้แน่นขึ้นไปอีก "ตินตื่นได้แล้ว" “อะไรอ่ะนิว ฉันยังง่วงอยู่เลยนะ”เสียงทุ้มพูดงัวเงียทำเหมือนกำลังงอแงที่เธอปลุก “จะเที่ยงแล้วนะติน นายไม่เกรงใจพ่อกับแม่ฉันบ้างเหรอ มานอนบ้านลูกสาวเขาไม่พอ ยังนอนตื่นสายจนเกือบเที่ยงแบบนี้อีก” ออสตินยกขาขึ้นเกี่ยวสะโพกสวยของเธอ สูดดมความหอมของผมนุ่มของนินิวเข้าปอด ก่อนจะลืมตาขึ้นมองใบหน้าสวยของเธอ เมื่อคืนเป็นคืนแรกเลยก็ว่าได้ที่เราสองคนนอนกอดกัน โดยไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอะไรกัน ซึ่งมันก็รู้สึกมีความสุขไปอีกแบบ อีกทั้งยังรู้สึกว่าได้นอนพักเต็มอิ่มอีกด้วย “ฉันเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าของนาย นี่นายกะจะมาอยู่ที่นี่เลยรึไง" "อยู่ได้ไหมล่ะ ฉันแอบเห็นที่ดินข้าง ๆ บ้านพ่อแม่เธอเจ้าของเขาประกาศขายอย

อรลินนั่งก้มหน้าน้ำตาไหลพราก เธอรู้สึกอายที่ลูกชายยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด เมื่อก่อนเธอเคยคิดว่าลูกยังเด็กคงยังไม่เข้าใจความรู้สึกของเธอตอนนั้น ที่เธอต้องทนเห็นคนเป็นสามีไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย เพราะเธอไม่อยากให้ลูกชายเธอต้องลำบากเลยทำอะไรมากไม่ได้ ธีรดลเองก็สัญญากับเธอว่าก็แค่หาความสุขนอกบ้านตามประสาผู้ชาย เขาจะไม่ยกใครขึ้นมาเป็นเมียหรือแม้แต่มีลูกกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น ออสตินจะเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของเขา ซึ่งเขาก็ทำได้ตามที่ตัวเองพูดมาได้ตลอด เลยเป็นเหตุผลให้เธอยังอยู่ตรงนี้ แม้ว่าตัวเองต้องทุกข์ทรมานใจจนแสนสาหัส เธอก็ยอม “นั่นมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ แกเป็นลูกไม่เกี่ยว ถ้าอยากปกป้องความรักโง่ ๆ ของแก ก็ทำตามที่ฉันบอก” ออสตินมองหน้าคนเป็นพ่อด้วยแววตาหลายอย่างปะปนกัน เขาไม่แน่ใจนักว่าตัวเองต้องรู้สึกยังไงกับประโยคนี้ของคนเป็นพ่อ เหตุผลที่เขายอมไปเรียนต่อ มันก็มาจากเรื่องนี้ด้วยส่วนหนึ่ง เขาอยากไปให้พ้นจากบ้านหลังนี้ หวังเพียงว่าสักวันหนึ่งที่เขากลับมาจะได้เห็นรอยยิ้มของคนเป็นแม่บ้าง แต่ทว่าตั้งแต่ก้าวแรกที่เขาก้าวเข้ามา บ้านหลังนี้ก็ยังคงร้อนเป็นไฟ แววตาของคนเป็นแม่ยังคงทุกข์ใจเหมือน

ระหว่างที่เธอกำลังซักซ้อมคิวเพื่อจะถ่ายทำฉากเลิฟซีน อยู่ ๆ หางตาเธอก็เหลือบไปเห็นออสตินเดินเข้ามาในกองถ่าย เธอเลยหันไปส่งยิ้มให้เขา แต่ทว่าเขากลับมองผ่านเธอไปเหมือนไม่เห็นเธอ ก่อนจะเดินเลี้ยวไปหาโมนาที่ยืนอยู่อีกทางหนึ่งกับพี่ทีมงาน ท่าทางของเขาทั้งคู่ทำให้เธอชะงักไปทันที ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาถึงได้ทำแบบนั้น เขาทำเหมือนไม่เห็นเธอยืนอยู่ตรงนี้ “เป็นอะไรหรือเปล่านิว?” ขุนเขาที่ทันได้เห็นแววตาวูบไหวของนินิวตอนเห็นออสตินเดินไปหาโมนา แล้วสีหน้าเธอก็สลดลงทันที เขาเลยตัดสินใจถาม เพื่อสังเกตุอาการของเธอ ว่าที่เขาสงสัยว่าทั้งสองคนมีอะไรบางอย่างต่อกัน นั้นเป็นเรื่องจริงอย่างที่เขาสงสัยหรือเปล่า “ปะ เปล่าค่ะ ซ้อมกันต่อนะคะ" นินิวยกแขนทั้งสองข้างขึ้นไปโอบรอบลำคอแกร่งของขุนเขา ก่อนจะโน้มตัวเขาลงมาเพื่อประกบปากจูบลงไปบนกลีบปากหนาของเขา ทว่ารอบนี้เป็นเพียงแค่การซ้อมคิวและท่าทางให้ถูกใจผู้กำกับ เลยยังไม่ต้องประกบปากลงไปจริง ๆ "หน้านิวยังไม่มีอารมณ์เลยนะ ต้องเค้นอารมณ์ออกมาหน่อย ส่วนขุนได้แล้ว" นิินิวพยายามพ่นลมหายใจออกมา ยอมรับว่าเธอตื่นเต้นที่ต้องถ่ายทำฉากนี้ ต่อหน้าออสตินท