Semua Bab ข้าไม่ขอรับบทเป็นนางเอกที่อ่อนแอ: Bab 31 - Bab 40

บทที่ 31คำสั่งสอนของฮ่องเต้เจียงลู่ได้ฟังคำพูดของบุตรชายคนโตก็ยิ่งไม่เข้าใจ อะไรคือการค้าเงิน เขาไม่เคยได้ยินเรื่องการค้านี้มาก่อนเลย นี่ลูกชายของเขากำลังเล่นตลกอันใดกัน"เจ้าพูดมาให้ชัดเจน ค้าเงินอะไรของเจ้า"เจียงซูเหวินยิ้มกริ่ม "การค้าเงินนี้คือการปล่อยเงินกู้ให้กับเหล่าเศรษฐีหรือพวกขุนนางอย่างไรเล่าขอรับ โดยคิดดอกเบี้ยกึ่งหนึ่งของจำนวนเงินที่กู้ยืมไป และถ้าไม่ยอมจ่ายเงินต้นดอกเบี้ยก็จะยิ่งเพิ่มพูนขึ้นเรื่อย ๆ หากไม่มีเงินใช้หนี้ก็ต้องจ่ายด้วยข้าวของมีค่าอย่างอื่นแทนขอรับ ซึ่งตรงนี้จะทำให้เราได้กำไรมาเป็นกอบเป็นกำไรเลย แม้แต่ท่านแม่ทัพจาง รองใต้เท้าเสิ่น ท่านอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายก็ยังเป็นหนี้กับใต้เท้าจั่วผู้นี้เลยนะขอรับ และถึงแม้ใต้เท้าจั่วจะเป็นเพียงท่านเสนาบดีของฝ่ายพิธีการที่ไม่ได้มีอำนาจมาก แต่เขากลับเป็นเจ้าหนี้ของผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายในเมืองหลวง เพราะเช่นนี้จึงทำให้ไม่มีผู้ใดกล้าขัดแย้งกับเขาโดยตรงอย่างไรเล่าขอรับ""ฮ่า... เรื่องจริงหรือนี่ เหตุใดข้าถึงไม่รู้เรื่องนี้เลยเล่า"เจียงซูเหวินเข้ามากระซิบกระซาบ "เรื่องนี้ถือเป็นความลับของข้อมูลการค้าเลยนะขอรับ ข้าเป็นสหายสนิทกับ

บทที่ 33แหวกหญ้าให้งูตื่นเจียงเม่ยเดินทางมายังจวนตระกูลเจียงด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ก่อนที่นางจะขึ้นรถม้าจากมายังต้องคอยเอาใจหรงหมิงฮ่าวที่จู่ ๆ ก็เกิดอาการแง่งอนที่นางทิ้งเขาไป ด้วยวันนี้เป็นวันที่เขาลาราชการ ตั้งใจจะใช้เวลาร่วมกับเจียงเม่ยที่จวน ทว่าตัวนางกลับขอรีบมาสะสางเรื่องของท่านแม่เสียก่อน หากแม้นว่าสามารถจัดการหลี่หลินถงอย่างสิ้นซากได้แล้ว นางถึงจะรู้สึกสบายใจ หรงหมิงฮ่าวถูกภรรยาเอ่ยเช่นนั้นก็มิอาจทัดทานได้ เขาจึงขอให้นางช่วยอาบน้ำให้เขาหน่อย ซึ่งการอาบน้ำให้หรงหมิงฮ่าวได้เปลืองเนื้อเปลืองตัวเป็นอย่างมาก แม้มิอาจร่วมรักกันได้ แต่นางก็ถูกเขาจับกินเต้าหู้จนตัวแดงไปหมด ลำคอขาวยังมีร่องรอยฝากรักที่เขาทำทิ้งไว้เสียด้วย"ทูลพระชายา ตอนนี้นายท่านไม่อยู่ที่จวนพ่ะย่ะค่ะ มิทราบว่าพระชายาจะให้บ่าวส่งคนไปตามนายท่านหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ" พ่อบ้านประจำจวนตระกูลเจียงเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม"ไม่ต้องหรอก ที่ข้ามาที่นี่ก็เพราะมีเรื่องอยากจะสนทนากับฮูหยินใหญ่ เจ้าช่วยไปเรียนนางให้หน่อยได้หรือไม่""พ่ะย่ะค่ะ"บ่าวเฒ่ารีบเร่งไปตามฮูหยินใหญ่ที่เรือน ทันทีที่นางล่วงรู้ว่าเจียงเม่ยมาหาก็บังเกิดความไม่พอใจและไม

บทที่ 35แบกรับโทษเจียงลู่ผลักร่างของหลี่หลินถงไปบนเตียง ก่อนที่เขาจะหยิบหมอนขึ้นมาแล้วนำไปปิดใบหน้าของหลี่หลินถงเอาไว้แน่น เพื่อหวังให้นางตายไปทั้งอย่างนั้นโดยไม่ทิ้งหลักฐานใดเอาไว้ สองมือของหลี่หลินถงพยายามแกะมือที่กดหมอนลงบนใบหน้าของนางสุดแรงเกิด เท้าทั้งสองถีบไปมาด้วยความทรมาน หลี่หลินถงพยายามดิ้นทุรนทุรายเพื่อหวังให้หลุดพ้นจากความตายนี้ แต่ช่างน่าเสียดายที่แรงสตรีมิอาจสู้แรงบุรุษได้"อื้อ ๆ"ทว่านางดิ้นรนอยู่เพียงไม่นานก็แน่นิ่งไป ในช่วงสุดท้ายก่อนที่ความตายจะมาเยือน นางนึกเสียใจยิ่งนักที่แต่งงานกับเจียงลู่ ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนที่โหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้ เป็นนางที่โง่เขลายิ่งนัก!เมื่อเจียงลู่เห็นว่าหลี่หลินถงแน่นิ่งไปแล้ว เขาจึงได้เปิดหมอนออกมาดูเพื่อตรวจให้แน่ใจ หลังจากเห็นว่านางสิ้นลมไปแล้วจริง ๆ จึงได้จัดท่าทางการนอนของนางให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินออกไปจากห้องราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ทว่าเขาคงคาดไม่ถึงว่าบุตรชายเพียงคนเดียวจะได้ยินและได้เห็นทุกอย่างทั้งหมด แต่ตัวเขาก็ไม่ได้เข้ามาห้ามปรามบิดา ทำเพียงกลับไปยังห้องนอนของตนอย่างเงียบ ๆเช้าวันนี้เจียงเม่ยต้องพบเรื่องอันน่าตกใจจาก

บทที่ 37ตายซะเถอะหลังจากใช้สายข่าวของหน่วยกิเลนทมิฬ ในที่สุดหรงหมิงฮ่าวก็ได้ความคืบหน้าเกี่ยวกับการค้าเกลือเถื่อน กอปรกับที่เขาได้ให้ลู่คงไปสืบเรื่องของซ่งหยางมาด้วยนั้น ทำให้เขาตระหนักได้ว่าคดีค้าเกลือเถื่อนตั้งแต่เมื่อสิบห้าปีก่อนที่เบาะแสขาดหายไปและตอนนี้ ทั้งหมดล้วนโยงใยไปถึงสำนักคุ้มภัยของซ่งหยาง ด้วยใต้เท้าจั่วผู้นี้ได้ลอบติดต่อกับซ่งหยางอย่างลับ ๆ ทั้งสองมีความสัมพันธ์กันอย่างแน่นแฟ้น หลังจากสืบย้อนหลังจึงได้ทราบว่าทั้งสองเคยเป็นสหายร่วมสำนักศึกษาแห่งเมืองเฉิงตู"ใต้เท้าจั่วกับซ่งหยางผู้นี้ร่วมมือกันค้าเกลือเถื่อนตั้งแต่เมื่อ 15 ปีก่อนพ่ะย่ะค่ะ หลังจากที่ฝ่าบาททรงส่งคนไปตาสืบพวกนั้นก็ไหวตัวทันจนไม่เบาะแสขาดหายไป ทว่าหนึ่งปีมานี้พวกเขาได้ร่วมกันค้าเกลือเถื่อนให้กับพวกแคว้นเหลียงอีกครั้งพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเห็นควรว่าจะต้องรีบส่งคนไปจับกุมพวกเขามาไต่สวนทันที หากชักช้าเกรงว่าเขาอาจจะหนีเข้าแคว้นเหลียงไปได้พ่ะย่ะค่ะ" หรงหมิงฮ่าวเข้ามารายงานเรื่องนี้ให้ฮ่องเต้ทรงทราบทันที หลังจากเขาได้รับคำรายงานก็รีบตรงมาวังหลวงอย่างเร่งด่วน คราแรกตั้งใจจะบอกเจียงเม่ยให้รู้ตัว ทว่าตัวนางออกไปทำธุระ

บทส่งท้ายหลายวันผ่านไปหลังจากสืบสวนคนทั้งหมดจึงได้ข้อสรุปว่า ซ่งหยางคือผู้บงการเรื่องทุกอย่าง เขากับใต้เท้าจั่วร่วมมือกันค้าเกลือเถื่อนตั้งแต่เมื่อ 15 ปีก่อน แต่เหอชิวเหยากลับล่วงรู้ความลับนั้น ซ่งหยางจึงให้นางเลือกว่าจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น หรือเลือกจะเปิดเผยเรื่องนี้ออกไป แต่เพราะความหวาดระแวงทำให้ซ่งหยางวางแผนสังหารนาง โดยใช้หลี่หลินถงเป็นเครื่องมือ ซึ่งเจียงลู่คือผู้รู้เห็นทุกการกระทำของภรรยาแต่ก็ทำเป็นเมินเฉย ภายหลังจากที่เหอชิวเหยาตาย ซ่งหยางกับใต้เท้าจั่วก็ได้หยุดการค้าเกลือเถื่อน ก่อนจะกลับมาค้าขายอีกครั้งเมื่อ 1 ปีก่อน ตลอดเวลาที่ผ่านมาสามารถหลบหูหลบตาจากทางการได้ อันเนื่องมาจากใต้เท้าจั่วได้ปล่อยเงินกู้กับเหล่าขุนนางทั้งหลาย ทำให้พวกเขาใช้จุดนี้ในการหลบเลี่ยงสายตาจากทางการ แต่หลังจากที่รู้ตัวว่าชินอ๋องสืบสาวเรื่องนี้จนพบหลักฐาน พวกเขาก็ได้ส่งจั่วเฉิงให้มายุแยงเจียงซูเหวินให้จ้างนักฆ่าไปสังหารเจียงเม่ย เพื่อเป็นการเบี่ยงเบนความสนใจในการหลบหนี แต่เพราะองค์รัชทายาทจึงสามารถจับกุมตัวพวกเขาเอาไว้ได้ทันในตอนที่กำลังหลบหนี ฮ่องเต้ที่ได้อ่านคำสารภาพผิดทั้งหมดจึงได้สั่งตัดสินโทษป