Semua Bab MyDear วิศวะตัวร้าย: Bab 31 - Bab 40

“คุณหนูครับ คุณหนู” พี่ยอดวิ่งหน้าตั้งเข้ามา “พี่ยอดมีอะไรคะ?”“ช่วยด้วยครับ เมียผมไม่สบายมาก เมื่อวานแถบนั้นฝนตกถนนลื่นมาก ผมขอรถคุณหนูขึ้นไปรับเมียผมลงมาหาหมอได้ไหมครับ”“ได้ค่ะพี่ยอด เดี๋ยวน้อยไปด้วย” “ขอบคุณครับคุณหนู”“เจ้าน้อยพี่ไปด้วย” ออสตินจับแขนเล็กที่วิ่งไปหยิบกุญแจรถที่โต๊ะทำงาน ครืดด ครืดด เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ ออสตินโชว์ชื่อ เพ็บ เขารู้สึกหงุดหงิดแต่ต้อง กดรับสาย“ฮัลโหลเพ็บ”“ออสตินเพ็บมาถึงแล้วนะคะ ออสตินมารับเพ็บหน่อยนะคะ”“อืม”เจ้าน้อยหันมามองออสติน แล้ววิ่งไปหยิบกุญแจรถ และวิ่งกลับมา “พี่ออสตินเอารถอีกคันไปนะคะ พี่ไปรับพี่เพ็บเถอะ น้อยจะไปกับพี่ยอด” “ไม่ได้พี่จะไปกับเจ้าน้อย” “แบบนั้นไม่มีใครไปรับพี่เพ็บนะคะ”“คุณหนูครับ” ลุงมิ่งวิ่งเข้ามาอีกคน “ค่ะลุง”“คุณคอปเตอร์ช่วงนี้อยู่ที่บ้าน เมื่อเช้าลุงเพิ่งเจอ ยังไงคุณหนูพาคุณคอปเตอร์ไปช่วยดูเมียไอ้ยอดด้วยดีกว่านะครับ” “จริงด้วยค่ะ เดี๋ยวน้อยโทรหาพี่คอปเตอร์เลยค่ะ”“พี่ออสติน น้อยไปนะคะ”“เจ้าน้อยๆ พี่ยอดบอกว่าถนนลื่นมาก พี่ไปด้วยดีกว่า” ออสตินยังไม่ยอมปล่อยมือจากแขนเล็ก “พี่ออสตินคะ ที่นี่บ้านเกิดน้อยนะคะ ไม่ต

“เจ้าน้อย งานเสร็จแล้วเหรอ ออสตินเดินเข้ามาใกล้ๆ”“ค่ะ”“กลับเลยไหม” เขาถามพร้อมกับจับมือเล็กขึ้นมาดู เพราะเห็นเธอเด็ดใบชาเร็วมาเลยอยากดูว่าเจ็บมือรึเปล่าเจ้าน้อยดึงมือเธอออกจากมือเขา “เป็นอะไรจับไม่ได้” ออสตินพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“คนงานอยู่เยอะแยะ พี่ไม่อายแต่น้อยอาย”“แล้วตอนหมอคอปเตอร์ลูบหัว ไม่เห็นอาย”“พี่อย่ามาหาเรื่องทะเลาะ อากาศกำลังดีๆ น้อยไม่อยากอารมณ์เสียตั้งแต่เช้า”“ไม่เกี่ยวกับอากาศหรอกมั้ง คือถ้าเป็นพี่ อยู่ด้วยก็อารมณ์เสียตลอด เมื่อคืนก็ไม่ยอมให้เข้าไปนอนด้วย” ออสตินโวยวายใส่เจ้าน้อยเลือกที่จะเดินหนีเพราะไม่อยากทะเลาะกับเขาหมับ!“อย่าเดินหนีพี่” มือหนาคว้าแขนเล็กไว้“ปล่อยค่ะ พี่ออสตินกลับไปก่อนก็ได้ค่ะ น้อยจะกลับเอง”“วันนี้ตอนเย็น พี่ก็จะกลับกรุงเทพแล้วนะเจ้าน้อย ไม่อยากอยู่ด้วยกันขนาดนั้นเลยรึไง”“น้อยแค่ไม่อยากทะเลาะกับพี่”“พี่ก็ไม่ได้อยากทะเลาะ แค่ไม่ชอบที่เราอยู่ใกล้กับคอปเตอร์แบบนั้น เมื่อวานเราก็รู้ว่าพี่ไม่พอใจ แล้วเรายังไม่รีบกลับบ้าน แต่ไปกินข้าวกับมัน คืออะไรเจ้าน้อย ทำแบบนั้นทำไม”“น้อยก็แค่ไปทานข้าว เพราะหิวมากแล้วก็อยากเลี้ยงพี่คอปเตอร์ด้วยที่มีน้ำ

เช้าวันต่อมาเจ้าน้อยตื่นมาฝนหยุดตกฟ้าสดใสแล้ว เธอขยับตัวลุกขึ้น “จะไปไหน?” ออสตินพูดในขณะที่ตายังหลับอยู่ “ไปอาบน้ำแต่งตัว เรากลับกันได้แล้วค่ะ”“รีบทำไม นอนกอดกันก่อนก็ได้ พี่ค่อยกลับตอนเย็น”“เดี๋ยวป้าแพรเป็นห่วงค่ะ”“ห่วงทำไมเราอยู่กับพี่” ว่าจบก็ดึงเธอให้นอนลงที่เดิมและขยับตัวเข้ามากอด “พี่ออสติน ไม่รู้ว่าพี่เพ็บกลับไปรึยัง เรารีบกลับบ้านไปดูดีกว่าไหมคะ”“ช่างเถอะ ป้าแพรดูแลเองแหละ” ออสตินซุกหน้าอยู่ที่ซอกคอหอม มือหนาบีบคลึงเต้าอวบเบาๆ เพียะ! “อื้อ! ตีทำไม”“ลุกขึ้นเลยค่ะ ไปอาบน้ำแล้วก็กลับได้แล้ว” “ดุจัง มีเมียดุจังวะ” คนตัวโตโวยวายแต่ก็ยอมลุกขึ้น สักพักเจ้าน้อยเดินออกมาจากบ้านพัก “อากาศดีจังเลย สดชื่นมาก”“คุณหนูคะ พี่ทำอาหารเช้ามาให้ ทานก่อนค่อยกลับนะคะ”“ขอบคุณค่ะ พี่มะเหมี่ยว” เจ้าน้อยรับถาดอาหารที่พี่มะเหมี่ยวถือมาให้ เอามาวางไว้ที่โต๊ะตรงชานพักหน้าบ้าน ออสตินเดินออกมา มองถาดสำรับอาหาร กลิ่นหอมชวนทาน “พี่ออสตินมานั่งก่อนค่ะ อาหารเช้า พี่มะเหมี่ยวทำมาให้ค่ะ”คนตัวโตเดินมาหอมแก้มเธอ แล้วนั่งลงข้างๆ เธอ ทานอาหารเช้าด้วยกัน “ชาหอมมาก แต่แก้มเจ้าน้อยหอมกว่า”“ปากหวาน

เช้าวันต่อมา ออโต้โทรไปหาคุณลุงของเขา บอกว่าจะขอเข้าพบคุณลุงช่วงบ่าย เขามาถึงบ้านคุณลุง อาร์เดลขับรถเข้ามาจอดพร้อมๆ กับเขาพอดี “พี่มาหาคุณพ่อเหรอครับ”“อืม นายไปไหนมา”“ผมเพิ่งกลับมาจากสิงคโปร์ ไปครับเข้าบ้านกันพี่”“สองคนทำไมมาพร้อมกันได้” คุณอาเทอร์เอ่ยทักทั้งลูกชายแล้วก็หลานชาย “ผมเจอพี่ออโต้หน้าบ้านครับ”“เออ ออโต้มีธุระอะไรกับลุงรึเปล่า?”“ครับ”“งั้นไปคุยกันที่ห้องทำงานลุงไหม”“คุยตรงนี้ก็ได้ครับ อาร์เดลนายอยู่ด้วยก็ได้เรื่องที่พี่จะพูดเป็นเรื่องภายในครอบครัวเรานี่แหละ นายอยู่ฟังด้วยก็ดีแล้ว”“ว่ามาเลยออโต้ หลานมีอะไร”ออโต้เปิดคลิป ที่ป้าแพรส่งให้เขา ให้คุณลุงอาเทอร์แล้วก็อาร์เดลดู ทั้งคู่ดูคลิปจบ อาร์เดลมีสีหน้าตกใจ ส่วนคุณลุงสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “คุณลุงเห็นด้วยกับเรื่องนี้เหรอครับ” ออโต้เอ่ยถามตรงๆ“แล้วมันมีอะไรเสียหายเหรอออโต้ ถ้าออสตินจะแต่งงานกับหนูเพ็บ ธุรกิจเราเชื่อมโยงกันอยู่หลายอย่าง คุณพ่อหนูเพ็บเขาก็ช่วยงานลุงได้ มีแต่ผลดีทั้งสองฝ่าย ลุงปล่อยพ่อเราไปคนหนึ่งแล้ว ลุงไม่อยากปล่อยให้ออสตินไปมีชีวิตแบบนั้นอีก” “ชีวิตแบบนั้นคือชีวิตแบบไหนครับ”“ช

หลังจากทำเรื่องเอกสารเรียบร้อย ออโต้ ออสติน อาร์เดล เดินออกมาที่รถด้วยกัน “พี่ออสติน พี่ออโต้ ผมขอโทษแทนคุณแม่ด้วยนะครับ”“ไม่เกี่ยวกับนาย อาร์เดล วันนี้ขอบใจนายด้วยนะที่ช่วยหาทางออกที่ลงตัวให้ทุกฝ่าย” ออสตินพูด “ก็บอกแล้วว่าวันนี้ผมขอเป็นพระเอก”“หึ! ไอ้บ้า แล้วหยุดหางานให้ฉันซะทีนะ” ออโต้พูด“ครับ รับทราบ”“ไปเถอะแยกย้ายพรุ่งนี้พี่จะไปขอเมียให้พี่ออสตินพี่ชายนาย”“ห๊ะ! พี่ออสตินจะมีเมียแล้วเหรอครับ” อาร์เดลมองออสตินตาโต“แล้วจะตกใจอะไรอาร์เดล ทำไมพี่จะมีเมียไม่ได้ ฉันหล่อขนาดนี้ แถมใหญ่กว่านาย”“เรื่องนี้ผมสู้ ผมไม่ยอมแน่ ตอนที่พี่เห็นมัน นั่นมันตอนเด็ก ครับพี่ออสติน ตอนนี้รับรองของผมไม่เล็กครับ” “เวรทั้งคู่ ไปเลยขึ้นรถกลับกันสักที” ออโต้พูดจบเดินนำน้องๆ ไปที่รถ @ไร่เจ้านาง เจ้าน้อยรู้สึกแปลกใจ ที่อยู่ๆ พี่ออโต้ก็มาด้วย และวันนี้ป้าแพรก็แปลกๆ ตั้งแต่เช้าแล้ว พี่มะเหมี่ยวก็ลงมาจากไร่ชาอีก ทั้งคู่คะยั้นคะยอให้เธอแต่งตัวสวยๆ บอกว่าคุณออสตินมาเห็นแล้วจะได้ชื่นใจ “ทุกคนเรื่องอะไรกันคะเนี่ย พี่ออสตินบอกน้อยมานะคะ” เจ้าน้อยหันไปถามเขา ที่ทุกคนเอาแต่ยิ้ม ดูมีความสุขกันมาก โดยเฉพาะลุงม