“พี่ออโต้พี่กลับไปกับผมนะ” อาร์เดลพูด“ขอพี่พักผ่อนหน่อยไม่ได้เหรอ จะลากไปทำงานท่าเดียวเลย”“พี่จะอยู่ทำไม พี่ออสตินเขาเพิ่งจะเข้าหอกัน กลับพร้อมผมเถอะ”“เออๆ กลับก็กลับ น่ารำคาญจริงเลยแกน่ะ อาร์เดล” ออโต้ผลักไหล่น้องชายเบาๆ “คืนนี้ผมขอไปค้างบ้านพี่นะครับ”“ไม่ละ ฉันไม่อยากให้บ้านฉันรก”“ไม่อยากให้บ้านรกรึจะพาใครไปนอนรึเปล่า”“รู้มาก จะไปนอนก็ไป”“ออสตินพี่ต้องกลับพร้อมอาร์เดล มันตามไปช่วยงานอีกแล้ว นายกลับพรุ่งนี้ใช่ไหม”“ครับ กลับพรุ่งนี้เย็นๆ”“งั้นพี่ไปนะ เจ้าน้อยพี่กลับก่อนนะ”“ค่ะพี่ออโต้ ขอบคุณมากนะคะ คุณป้า อาร์เดลเดินทางปลอยภัยนะคะ” เจ้าน้อยพูดยิ้มแย้มกับทุกคน“ครับพี่สะใภ้” อาร์เดลตอบเจ้าน้อยแล้วหันไปยิ้มหน้าตาทะเล้นหยอกล้อออสติน “ป้ากลับละ จะมาอวยพรให้ทั้งคู่อีกครั้งตอนงานแต่งนะจ๊ะ” คุณพรรณนิภาเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้มใจดีกับออสตินแล้วก็เจ้าน้อยเช่นกัน“ครับคุณป้า” ออสตินกอดเอวเจ้าน้อยเดินมาส่งทุกคนขึ้นรถ ยืนมองจนรถเคลื่อนออกจากบ้าน ออสตินโอบเอวบาง พากลับเข้ามาในบ้าน โฮ่งๆ โฮ่งๆ“ไงคะ เทอร์โบคนหล่อ อยากไปวิ่งเล่นเหรอ” เจ้าเทอร์โบแสนรู้กระดิกหากทันที “พี่ออสตินพาเทอร์โบไปเดิ
Terakhir Diperbarui : 2025-08-31
Masuk
