Semua Bab MyDear วิศวะตัวร้าย: Bab 1 - Bab 10

“เจ้าน้อย เจ้าน้อย” ป้าแพรโอบกอดร่างเล็กไว้ก่อนที่จะล้มพับลงถึงพื้น เจ้าน้อยทราบข่าวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอ ว่าคุณแม่ของเธอกับพ่อเลี้ยงขับรถประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตแล้วทั้งคู่ ก่อนที่คนตัวเล็กจะเป็นลมล้มพับไป พิธีสวดอภิธรรมจัดขึ้นเจ้าน้อยนั่งอยู่ หน้าโลงศพของผู้เป็นแม่ คอยส่งธูปให้ญาติพี่น้องที่มาร่วมงานศพได้เคารพศพของคุณแม่เจ้านาง และคุณป๋าออเบรย์ สาวน้อยวัย17 เศร้าสร้อยคอยปาดน้ำตาอย่างหมดสิ้นทุกอย่าง ในชีวิต เพราะตอนนี้เธอเหมือนตัวคนเดียว ไม่เหลือใครอีกเลย พี่ออโต้ กับพี่ออสติน ทั้งคู่เป็นลูกติดพ่อเลี้ยงของเธอ และแทบจะไม่สนิทกัน ได้เจอกันบ้าง แต่พวกพี่เขาก็ไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ เรียกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันเลยด้วยซ้ำ ที่ผ่านมาพี่ทั้งสองก็อยู่ที่กรุงเทพเป็นส่วนใหญ่ ไม่มีใครอยากมาอยู่บ้านไร่บ้านสวนของ ป๋ากับคุณแม่ของเธอ หลังจากงานศพผ่านไป“เจ้าน้อยไปเรียนต่อที่กรุงเทพไหม พี่จะหาที่อยู่ที่เรียนให้ เราอยู่ที่นี่จะเศร้าเกินไป ไปนะเจ้าน้อย” ออโต้พูดกับน้อง ด้วยความเอ็นดูปนความสงสารจับใจ เขาก็ใช่ว่าจะทำใจได้ แล้วเจ้าน้อยเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ จะทำใจต่อเรื่องนี้ยังไงคนเดียว “ขอบคุณค่ะพี่ออโต้

“ออสตินที่พี่บอกว่าเจ้าน้อยจะมาอยู่กรุงเทพสองเดือนตกลง ให้น้องอยู่ที่เพนต์เฮาส์นายได้ใช่ไหม ถามไปหลายวันแล้วไม่ตอบพี่สักที”“อยู่ก็อยู่ แต่ผมไม่ย้ายไปอยู่บ้านพี่หรอกนะ”“ก็แล้วแต่ เพนต์เฮาส์นายก็มีสองห้องแบ่งให้น้องอยู่ห้องหนึ่งจะเป็นอะไรนักหนา”“จะพาใครมาได้ไหมล่ะทีนี้ เป็นไหมล่ะคิดดูสิ เป็นพี่จะเป็นไหมล่ะ” ออสตินพูดน้ำเสียงเสียอารมณ์ “ปกตินายก็ใช้ห้องVIPที่ร้านพี่ตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ แค่สองเดือนจะเดือดร้อนอะไรนักหนา ปกติเจ้าน้อยก็ไม่ได้มารบกวนอะไรพวกเราสักหน่อย”“โอเคๆ ตามนั้นครับผมไม่ว่าอะไรแล้ว ตกลงเจ้าดำ เอ๊ยเจ้าน้อย จะมาวันไหน”“น้องจะมาพรุ่งนี้ พี่ไม่แน่ใจเรื่องเวลา ยังไงจะบอกให้เจ้าน้อยโทรหานายก็แล้วกันนะ”“ได้ครับ”@มหาลัยคิงเวลล์“ยังไงมึง หน้าเป็นไรบอกบุญไม่รับเลย” มาร์วินถามออสติน“เรื่องเจ้าน้อย พี่ออโต้บอกว่าน้องจะมาวันนี้ให้อยู่กับกูสองเดือน” ออสตินตอบเพื่อนหน้าบอกบุญไม่รับเหมือนเดิม“มีสาวมาอยู่ด้วยไม่ดียังไงวะ ปกติมึงชอบไม่ใช่เหรอเด็กสาวๆ น่ะ” แม็กซ์เวลถามออสตินยิ้มๆ “ชอบสิถ้าเป็นสาวคนอื่นที่ไม่ใช่ เด็กดำดื้อนั่น” ออสตินตอบน้ำเสียงนิ่งๆ “เป็นสาวแล้วนะกูว่าสวยสะบั

ออสตินส่งมิวมิวที่คอนโดเสร็จเขารีบกลับมาที่เพนต์เฮาส์ของตัวเอง เจ้าน้อยยังไม่กลับ ฝนตกหนักแล้ว ไปไหนของเขานะ กดเบอร์เจ้าน้อยรีบโทรหาครืดด ครืดด“ฮัลโหลค่ะ พี่ออสติน”“เจ้าน้อยอยู่ที่ไหนน่ะ ทำไมยังไม่กลับอีก ฝนตกหนักแล้วเนี่ย”ถามมาได้ทำไมยังไม่กลับ ก็จะเปิดโอกาสให้พี่อยู่กับแฟนไง ทำเป็นมาถามรึแฟนพี่ออสตินกลับไปแล้ว แต่ฝนยังตกอยู่เลยนี่น่า เห็นเธอบอกว่าไม่รีบอยากอยู่กับเขา รึว่าที่พี่ออสตินโทรมาเพราะแฟนเขากลับไปแล้ว “เจ้าน้อยทำไมเงียบตกลงเราอยู่ที่ไหน”“เอ่อ คือน้อยกำลังเลือกซื้อของใช้อยู่ค่ะ พี่ไม่ต้องห่วงค่ะเดี๋ยวน้อยกลับเองได้ค่ะ พี่อยากให้ซื้ออะไรเข้าไปให้ไหมคะ”“ไม่ต้องรีบกลับแล้วกัน”“ค่ะ”@เพนต์เฮาส์ ออสตินแกร๊ก!ออสตินนั่งถอดเสื้ออยู่ที่โซฟา หันมามองคนที่เข้าห้องมาเนื้อตัวเปียกปอน “เจ้าน้อยทำไมตัวเปียกกลับมาแบบนั้น”“คือพอดีมีอุบัติเหตุก่อนจะถึงที่นี่นิดเดียวเองค่ะ แต่รถไม่ขยับเลยติดมากเลย น้อยเลยขอลงจากรถแล้วเดินกลับมาใกล้ๆ เองค่ะ เปียกแค่นี้ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้อยขอตัวไปอาบน้ำสระผมก่อนนะคะ” เจ้าน้อยรีบเดินเข้าห้องนอนของตัวเองไป เจ้าน้อยอาบน้ำสระผมเรียบร้อย เดินออกมาหยิบน้ำ

ออสตินใส่หมวกกันน็อกให้เจ้าน้อยเรียบร้อย “พร้อมนะ”“พร้อมค่ะ” คนตัวเล็กพูดเสียงตื่นเต้น จับบ่าแกร่งปืนขึ้นคร่อมมอเตอร์ด้วยท่าทางทะมัดทะแมง“เจ้าน้อยเกาะแน่นๆ ละ”“ให้น้อยเกาะพี่ตรงไหนได้บ้าง”“อยากกอดตรงไหนก็กอด”“น้อยถามว่าเกาะค่ะ ไม่ใช่กอด งั้นน้อยจับไหล่พี่ละกัน”“อืม” ออสตินตอบพร้อมกับแอบยิ้ม แกล้งออกรถแรงจนคนตัวเล็กเซถลาจนหน้าอกนุ่มหยุ่นเข้ามาบดเบียดแผ่นหลังแกร่ง บรื้นน!เจ้าน้อยคว้ากอดเอวสอบไว้แน่น ทั้งที่ตอนแรกตั้งใจว่าจะแค่จับไหล่เขา ขับเร็วขนาดนี้แกล้งกันรึไง “พี่ออสตินขับเร็วไปไหมคะ”“ไหนบอกว่าไม่กลัว”“เร็วไปค่ะ”“ขับช้าเมื่อไหร่จะถึงล่ะ”พูดจบแต่ก็ไม่ได้ขับเบาลงเลย ไม่คิดจะให้ใครแซงเลยรึไง เจ้าน้อยแอบบ่นเขาในใจ เขาขับมาจอดหน้าร้านปั้นอาร์ตเซรามิก ร้านหนึ่ง “ที่นี่เหรอคะ?”“อืม” ออสตินถอดหมวกกันน็อกให้เจ้าน้อย แล้วเดินนำคนตัวเล็กเข้าไปในร้าน “….”“โอ๊ะ! ที่รักมายังไงคะเนี่ย” สาวสวยทักทายออสตินด้วยความสนิทสนม“คิดถึงเพ็บไงครับ”“ไปปากหวานกับสาวๆ เถอะค่ะออสติน แล้วนี่พาแฟนมาด้วยเหรอคะ สวยจังเลย”“คนนี้เหรอสวย?” ออสตินเลิกคิ้วมองมาที่เจ้าน้อย “อืม สวยมาก น้องชื่ออะไรคะ”

“น้อยขอตัวไปห้องน้ำหน่อยนะคะ” เจ้าน้อยลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป “ออสตินนายจะไปไหน?” มาร์วินเอ่ยถาม“ไปสูบบุหรี่ เดี๋ยวมา”“….”“นี่เธออีกแล้วเหรอ อย่าบอกนะว่ามานี่กับออสติน” เจ้าน้อยล้างมืออยู่ถึงกับชะงัก หันไปมองแน่นอนฉันจำผู้หญิงคนนั้นได้ คนที่ขอให้พี่ออสตินไปส่งวันนั้น“พี่มีอะไรเหรอคะ”“เธอน่ะ เป็นอะไรกับออสตินกันแน่ เพราะฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่น้องสาวออสตินแน่ๆ ตกลงเธอเป็นอะไรกับเขา” มิวมิวถามด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันและมองเจ้าน้อยด้วยสายตาจิกกัด“แล้วพี่ละคะ เป็นอะไรกับพี่ออสติน”“ฉันก็..เป็นแฟนเขานะสิ ถามได้ แล้วเธอละ อย่าบอกนะว่าเป็นเด็กเขา ไม่สิคู่นอนมากกว่า หน้าแบบเธอออสตินไม่เอาหรอก อย่างมากก็แค่นอนด้วยครั้งสองครั้งแล้วก็เฉดหัวทิ้ง”“แต่ถ้าเธอคิดจะจับเขา ฉันขอเตือนไว้เลยนะว่าอย่าแม้แต่จะคิด ฉันไม่เอาเธอไว้แน่ อยู่ห่างๆ ออสติน อย่ามาหน้าด้าน ยุ่งกับแฟนคนอื่น”“แล้วคุณที่อยู่ๆ มาด่าฉันน่ะ แน่ใจแล้วเหรอว่าตัวเองเป็นแฟนพี่ออสติน เห็นฉันถามเขาทีไรก็บอกว่าโสดทุกครั้งเลยนะ คำว่าแฟนที่คุณพูด คุณคิดไปเองคนเดียวรึเปล่า”“เอ๊ะ! นังนี่”เพียะ! มิวมิวตบหน้าเจ้าน้อย คนตัวเล็กหน้าชา แก้มสวยเป็นรอย