Just Friends ให้เป็นแค่เพื่อน のすべてのチャプター: チャプター 111 - チャプター 120

แล้ววันนี้ก็มาถึง... วันที่โชติภิวรรธและตระกูลหยางดองเป็นทองแผ่นเดียวกันอย่างเป็นทางการ ประกาศให้สังคมได้รับทราบโดยทั่วกันงานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างอลังการหลังจากความสำเร็จของตะวันไม่นาน คราวนี้หญิงสาวปฏิเสธต่อไปอีกไม่ได้ ปรมะที่เป็นฝ่ายจัดเตรียมททุกอย่างไว้พร้อมแล้ว เหลือแค่ตะวันยอมใส่ชุดเจ้าสาวแล้วเดินเข้าพิธีวิวาห์ด้วยกันเท่านั้น“เป็นไง ชอบไหม” ปรมะถามเจ้าสาวในงานฉลองช่วงเย็นที่ห้องบอลรูมใหญ่ของโรงแรมดังใจกลางเมืองตะวันยิ้มกว้างแล้วลากเสียงยาวว่า “ชอบมาก...”โดยเฉพาะสินสอดตะวันยิ่งถูกใจมาก เพราะมูลค่ารวมมากกว่าสามร้อยล้าน ทั้งเงินสด ทองคำแท่ง และอสังหาริมทรัพย์ ไหนจะเรือยอช์ตอีกหนึ่งลำที่บ้านโชติภิวรรธบอกว่าเป็นของขวัญให้หลาน ๆ เผื่ออยากไปเที่ยวทะเลทางใต้กัน ไม่รวมกับสินสอดพ่อปู่แม่ย่าใจดีและเปย์เก่งจนตะวันใจฟูฟ่อง ยิ่งโตขึ้นและได้เป็นคุณแม่ลูกสองตะวันก็ยิ่งงก“ขอบคุณค่า” เจ้าสาวแสนสวยสวมกอดสามีสุดหล่อที่อยู่ในชุดเจ้าบ่าวแนบแน่นขอบคุณทุกสิ่งอย่างที่เขาทำให้ เพราะเธอมัวแต่ยึกยักปรมะเลยจัดการทุกอย่างเอง หากทว่าล้วนออกมาตามความชอบของเธอทั้งนั้นจนอดสงสัยไม่ได้ว่าเขารู้ได้อย่างไร“ทำไม

ตะวันเชิดหน้าเรียกปรมะที่เปลี่ยนจากขยับนิ้วเกี่ยวเนิบช้าเป็นกดข้อมือเข้าออกรัวเร็ว ทุกจังหวะตอกแน่นอย่างรู้งานจนไม่นานน้ำสีใสจากกายสาวสาดกระเซ็นเปรอะเปื้อนเตียงเป็นวงกว้าง“อ๊าย” ร่างสาวกระตุกเกร็งรุนแรงตัวงอสั่นสะท้าน ไม่ปล่อยให้เธอได้พักหายใจหายคอนานปรมะก็ถอดนิ้วออกทันควันแล้วแทนที่มันด้วยท่อนลำผงาดใหญ่“ฮือ... ปลื้ม” ตะวันเบิกตาแทบกลั้นหายใจ จากสองนิ้วเป็นลำเอ็นอวบใหญ่เติมเต็มจนร่องรักคับแน่นแทบขยับ มันตอดตุบ ๆ จนปรมะต้องกัดปากกลั้นครางเขาชอบทำแบบนี้เสมอเพราะรู้ว่าเธอชอบแบบไหน ยิ่งตอนเพิ่งแตกซ่านก็ชอบยัดมันเข้ามาแทนที่นิ้ว ทำตะวันเบ้หน้าบิดกายราวกับคนใกล้จะขาดใจปรมะก้มลงมอบจูบเร่าร้อนแล้วดูดดึงเรียวลิ้นสวยแลกความวาบหวามจนน้ำลายไหลเปรอะปลายคางหวาน สองมือแกร่งบีบคลึงยอดถันชูชัน ส่วนสะโพกสอบเริ่มขยับตอกตรึงหนัก ๆ กระแทกกระทั้นรุนแรงตามอารมณ์จนเจ้าสาวน้ำตาไหล“อ๊า ปลื้ม” สองมือบางกอดร่างกำยำไว้แน่น เธอข่วนแผ่นหลังแกร่งเพื่อระบายความเสียวสุดแรง แต่ยิ่งเจ็บปรมะยิ่งสะใจ สองร่างโหมเข้าหากันหนักหน่วง เขาตอกตรึงตะวันก็แอ่นเอวใส่“ฮือ... ปลื้ม อา ตะวันเสียว ไม่ไหวแล้ว อ๊าย...”“อยากยั่วเองท

อีกอย่างคือปรมะอยากประกาศความเป็นเจ้าของ ใครหันมามองต้องรู้ทันทีว่าตะวันท้อง แล้วคนท้องก็ต้องมีผัวจะได้เลิกหันมามองแล้วส่งสายตาเจ้าชู้หน้าหม้อใส่เมียเขาสักทีเขาเปิดตัวลงโซเชียล ออกสื่อขนาดนี้แล้วยังมีคนเข้ามาจีบตะวันไม่ขาดสาย ยิ่งท้องก็ยิ่งสวย ยิ่งอายุเยอะก็ยิ่งออร่ามาก ยิ่งหญิงสาวมีชื่อเสียงโด่งดังกว่าเก่า มีฉายาอายุน้อยร้อยล้านห้อยท้ายเหมือนมารดาเธอ ยิ่งเธอเป็นผู้บริหารรุ่นใหม่ไฟแรงใคร ๆ ก็อยากได้ อยากจับจองตะวันกันทั้งนั้นมีช่วงหลังแต่งงานนี่แหละที่เพลา ๆ ลงบ้าง เธอทั้งสวยและเก่งยิ่งกว่าใคร“สองท้องก่อนไม่เห็นเคยใช้” บ่นกระปอดกระแปดแต่ในหัวกำลังร่างแบบเครื่องประดับชิ้นใหม่ ไอเดียเจิดจรัสขึ้นมาทันใดว่าแบรนด์ PATAWAN มันต้องมีเข็มกลัดติดท้องไว้ให้เหล่าคุณแม่ที่มีกำลังทรัพย์มาก ๆ ติดอวดชาวโลกเช่นกัน“คิดงานอีกแล้ว” ปรมะบ่นเมียรักยิ้ม ๆ แล้วโอบไหล่ อีกมือลูบท้องน้อย ๆ อย่างรักใคร่เอ็นดูทั้งคู่ไปเดินด้วยกัน ปรมะทำทุกอย่างที่ไม่เคยทำกับตะวันในช่วงเวลาเรียนมหาวิทยาลัย กินข้าวดูหนังก็เคยบ้าง แต่ตอนนั้นไม่ได้รักและดูแลตะวันเหมือนอย่างตอนนี้ เขาอยากทำทุกช่วงเวลาที่มีกันและกันให้เต็มที่ ชี

“ท้องได้ยังไงเนี่ย...” เสียงหวานเอ่ยอย่างเลื่อนลอยเมื่อได้มองที่ตรวจครรภ์ที่ขึ้นสีแดงสองขีด“หมันหลุดมั้ง” ปรมะลูบหลังปลอบภรรยารักอย่างหน้าชื่นตาบาน แม้จะแปลกใจแต่ก็ไม่ได้เกินคาดนัก ก็เขาเอาเธอทุกวัน มันก็ต้องมีเปอร์เซ็นต์ติดบ้างแม้จะน้อยนิดก็ตาม คนเป็นพ่อดูภูมิใจกับน้ำเชื้อที่แข็งแรงของตัวเองมากจนตะวันอดเบะปากใส่ไม่ได้“ไม่กลัวฉันไปท้องกับคนอื่นบ้างรึไง” หากคนอื่นคงคิดเป็นสิ่งแรกว่าเธอกำลังนอกใจ เพราะโอกาสที่หมันจะหลุดมันน้อยมากกว่าหนึ่งเปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ“หึ ไม่” ไม่มีข้อกังขาสักนิดว่าตะวันจะไปท้องกับใครมาหรือเปล่า เขารักเธอ เธอรักเขา และเราก็เชื่อใจกันมาก ผ่านอะไรด้วยกันมาเท่าไหร่ จนตอนนี้ทั้งคู่อายุสามสิบหกปีแล้วใช่ ตะวันท้องลูกหลงตอนสามสิบหกปี เท่ากับว่าลูกคนนี้ต้องอายุห่างจากพี่คนโตพอสมควร แจ็คสันอายุสิบหกแล้ว กำลังโตเป็นหนุ่ม มาร์กสิบขวบ ส่วนโรสแปดขวบถ้วน“งั้นเราไปฝากครรภ์กันวันนี้เลยไหม” ปรมะรู้ดีว่าตะวันกำลังกังวลใจเรื่องสุขภาพของลูกหากท้องในวัยเกินสามสิบห้าปีมาแล้ว เขาเองก็เป็นห่วงทั้งคู่ และจะได้ไปตรวจเช่นกันว่าหมันมันหลุดไปแล้วจริง ๆ จะได้ทำหมันใหม่อีกรอบสองสามีภรรยาไปโ

ผู้หญิงเหมือนกัน อายุใกล้กันที่สุด อย่างน้อยก็จะอยู่เป็นเพื่อนกันได้ ถึงตอนที่ลูก ๆ โตเป็นผู้ใหญ่ เธอและปรมะไม่รู้จะอายุยืนถึงตอนนั้นไหม อนาคตไม่แน่ไม่นอน“พี่น้องกัน รักกันไว้นะลูก”หนูโรสที่เมื่อได้ตั้งชื่อให้น้องและได้อุ้มน้อง จิตวิญญาณความเป็นพี่สาวก็แรงกล้าขึ้นมาทันใด“รักค่ะ หม่ามี้สบายใจได้ ต่อไปหนูจะดูแลน้องเอง”..@สามปีผ่านไป...“ถ้ามีคนมาแกล้งน้องต้องทำยังไง” แจ็คสันที่ตอนนี้โตเป็นหนุ่มวัยย่างเข้ามหาวิทยาลัยเอ่ยถามวาดตะวัน ที่ตอนนี้นั่งเล่นอยู่ในสวนข้างบ้าน มีหมาสีขาวตัวโตขนปุยให้นมลูกอยู่ข้าง ๆ“นั่นสิ ที่พวกพี่สอนจำได้บ้างไหม” มาร์กถามอีกคนจนโรสที่หายไปหยิบขนมให้น้องสาวเดินเข้ามาขมวดคิ้วถามพี่ ๆ กลับบ้าง“สอนอะไรน้องน่ะเฮีย” โรสไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น โดยเฉพาะพวกพี่ชาย ที่มักจะสอนเรื่องประหลาด ๆ ให้วาดตะวันอยู่เสมอ ตัวเธอเองจิตแข็งพอที่จะไม่คล้อยตาม หากทว่าน้องสาวยังเด็กมาก อายุเพิ่งสองขวบเมื่อวานเอง“สอนให้น้องสู้คนไง” มาร์กตอบโรส “พี่สอนว่าไง ถ้าเจอผู้ชายเข้ามาชวนคุยต้องพูดยังไง ไหนลองพูดให้ฟังหน่อยสิ”“ไอ้กาก” ปากพูดคำว่ากาก หากแต่ดวงตากลมโตบ้องแบ๊ว ปากนิดจมูกหน่อย เสียงอ้