All Chapters of สัญญารักร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

“โรคจิต!!!” เคทรีบดึงเอาเสื้อสูทมาคลุมไว้ทั้งตัว ร้อนก็ร้อน แต่ความกลัวว่าจะถูกกินในนี้ก็มีมากกว่า ถึงชายหนุ่มจะดูไม่พยายามเข้ามาทำรุ่มร่ามกับเธอในตอนนี้ แต่ก็ยังไว้ใจไม่ได้อยู่ดีเธอตวัดสายตาดุร้ายใส่เป็นการเตือน พลางกระชับเสื้อคลุมให้แน่นขึ้น กลิ่นหอมสดชื่นจางๆ โชยออกมาจากเสื้อคลุม ทำเอาใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะ รู้สึกราวกับตัวเองกำลังถูกชายหนุ่มโอบกอดอยู่เธอนั่งพิงผนังลิฟท์พลางเหลือบตามองชายหนุ่มเป็นระยะ ๆ ด้วยความระแวงเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนึกอยากจะแปลงร่างตอนไหนจะว่าไปเขาก็หล่อเหมือนกันแหะ ติดตรงที่หื่นไม่รู้จักเวล่ำเวลามากเกินไปหน่อยคิ้วหนาดกดำก็ชอบขมวดผูกโบกันอยู่ตลอดเวลา นัยน์ตาสีน้ำตาลเฮเซลสวยแต่ดุดัน จมูกโด่งเป็นสัน ปากหนาเป็นกระจับดูสวยกว่าผู้หญิงอย่างเธอเสียอีกหญิงสาวสำรวจหน้าตาของชายหนุ่มจนดวงตากลมโตฉายแววลุ่มหลงออกมาอย่างเผลอไหล“อย่ายั่ว”เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ สายตาร้อนแรงนั่นทำให้ร่างกายเขาเกิดร้อนวูบวาบขึ้นมาเอาดื้อ ๆ คนแอบมองถึงกับสะดุ้งเฮือกที่ถูกจับได้ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้หันมามองเธอเลย เธอรีบเก็บคืนสายตานั่งก้มหน้าแล้วพึมพำถามตัวเองเบา ๆ“ฉันไ

ร่างบางถูกจับยัดเข้าไปในรถอย่างรวดเร็ว แรงผลักของชายหนุ่มทำให้ตัวเธอกระแทกเข้ากับที่วางแขนเต็มแรงด้วยความไม่ทันระวัง เธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแล้วตวัดสายตาขุ่นเคืองใส่ตัวต้นเหตุที่อ้อมมานั่งประจำที่คนขับลมแอร์ถูกปรับให้สาดเข้าหน้าเธอเต็มรักพร้อมกับขวดน้ำดื่มถูกยื่นมาให้ตรงหน้า ดวงตากลมโตหันมองคนข้างๆ ด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะเอื้อมมือไปรับมันมาดื่มแก้กระหาย“หิวหรือยัง”“มากกกกกก!!! คิดว่าวันนี้จะต้องรอไปกินข้าวที่กรุงเทพซะแล้ว”เคททำลากเสียงยาวบ่งบอกให้รู้ว่าเธอหิวมากแค่ไหน แล้วตามด้วยคำบ่นอีกนิดหน่อยกวินลอบยิ้มกับอาการโมโหหิวของเธอ เขาสตาร์ทรถขับออกไปตามถนนพลางมองหาร้านอาหารที่อยู่ในละแวกนั้นไปด้วย“วันนี้เธอต้องเลี้ยงข้าวฉัน”“เดี๋ยวนะคะ! คุณเป็นเจ้านาย แถมยังเป็นคนลากฉันมาที่นี่ คุณก็ต้องเป็นคนเลี้ยงข้าวฉันสิคะ”เคทหันขวับถามหาเหตุผลทันที ลากเธอออกมาลำบากตั้งไกลแล้วทำไมเธอยังต้องเป็นคนจ่ายล่ะ“แทนคำขอบคุณไง”พลันเหตุการณ์น่าตื่นเต้นที่เกิดขึ้นเมื่อวานก็ผุดขึ้นมาในสมอง เธอเม้มปากด้วยสีหน้าลังเล พลันดวงตาก็เปล่งประกายแวววาวเธอฉีกยิ้มออกมาเมื่อมองเห็นร้านข้าวที่เธออยากจะฝากท้องสำหร

เอาไงดีวะ!?แม้ในใจจะยังลังเล หากแต่มือนั้นไวกว่าความคิดไปแล้ว มือหนาสั่นเทาวางแหมะลงบนความนูนเด่นแล้วออกแรงบีบเคล้นเบาๆ“อาส์ นุ่มนิ่มอย่างที่คิดไว้เลย”ฝ่ามือร้อนรู้สึกได้ถึงยอดชูชันที่แข็งเป็นไตเพราะบราที่ใส่เป็นแบบบราลูกไม้ไร้โครงและฟองน้ำกั้น กลางกายตื่นตัวแข็งกร้าวจนคับแน่นเต็มกางเกงอย่างรวดเร็ว ทั้ง ๆ ที่เขาทำเพียงแค่สัมผัสความนุ่มหยุ่นผ่านเนื้อผ้าเท่านั้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังคงไม่รู้สึกตัว คนโลภที่ได้คืบแล้วคิดจะเอาศอกจึงย่ามใจ มือหนาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกจนเกือบหมด แล้วสอดฝ่ามือร้อนเข้าไปกอบกุมเต้าอวบไว้เต็มมือ“ฮืมมมม แบบนี้ดีกว่าเป็นไหน ๆ” กวินครางฮึมฮัมในลำคอด้วยความพึงพอใจในที่สุดเขาก็ทนแรงดึงดูดของร่างอรชรไม่ไหว จมูกโด่งซุกไซ้ไปตามซอกคอระหงสูดกลิ่นกายสาวหอมจรุงเข้าไปฟอดใหญ่ ขบเม้มเบาๆ ระบายความกระสันยิ่งเข้าใกล้ตัวเธอมากเท่าไหร่ความต้องการภายในใจก็ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น จนมือหนาเผลอออกแรงบีบเคล้นมากขึ้นตามแรงปรารถนาหญิงสาวมุ่นหัวคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อถูกสัมผัสวาบหวามรบกวนจนรู้สึกตัวตื่น เปลือกตาเผยอเปิดออกอย่างช้า ๆเธอกะพริบตาถี่ ๆ ปรับสายตา พลันร่างบางก็แ

ดวงตากลมเบิกโตเมื่อหันกลับมาเจอใบหน้าคมของคนที่ยืนซ้อนหลังจนเกือบแนบชิดกับตัวของเธอ ใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นจังหวะด้วยความตกใจปนหวาดกลัวรู้สึกไม่ปลอดภัยที่ต้องอยู่ในที่รโหฐานกับเขาเพียงสองต่อสองเพราะกลัวจะเกิดเหตุการณ์ 18+ ขึ้นอีกครั้ง“ทะ....ท่าน ท่านประธาน”กวินยกแขนทั้งสองข้างขึ้นยันผนังห้องกักคนตัวเล็กไว้ข้างใน ใช้สายตาตรึงเธอไว้ให้หยุดยืนนิ่ง“หลบหน้าฉันทำไม”เธอฉีกยิ้มบาง ๆ ทำใจดีสู้เสือ ย่อตัวเพื่อมุดออกจากวงแขนของคนหื่น แต่ดูท่าว่าจะไม่ได้ผลเมื่อร่างบางถูกกระชากให้กลับมายืนที่เดิม ห้องก็กว้างแถมมีโซฟาด้วย จะมายืนเบียดกันทำไมคะ “เราไปนั่งคุยกันดี ๆ ก่อนไหมคะ คือ...”“ฉันชอบยืน”ยังไม่ทันจะพูดจบประโยค อีกฝ่ายก็พูดสวนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบเคทก้มหน้าลอบแบะปากทำหน้าจะร้องไห้ จำต้องยืนในท่าล่อแหลมต่อไปอย่างจนใจ“กาแฟไม่ถูกใจเหรอคะ เดี๋ยวฉันไปชงมาให้ใหม่ค่ะ จะให้ชงอีกสิบรอบก็ยอมค่ะ”“ยอมฉันแล้วเหรอ?”ประโยคคำถามที่มาพร้อมกับสายตาเป็นประกายวิบวับฉายแววกรุ้มกริ่ม ทำให้เธอรู้ว่าเขาไม่ได้หมายถึงเรื่องชงกาแฟอย่างแน่นอน“ฉันหมายถึงเรื่องชงกาแฟค่ะ!”น้ำเสียงเธอแข็งกร้าวขึ้นเล็กน้อย ก

@สนามบินสุวรรณภูมิเคทเดินหอบซองเอกสารปึกใหญ่เข้าไปในโซนเคาน์เตอร์ B พลางสอดส่ายสายตามองหาท่านประธานผู้เอาแต่ใจไปด้วย เธอเร่งฝีเท้ามากขึ้นเมื่อมองเห็นร่างสูงกำยำที่คุ้นเคย ดีนะที่เป็นไฟลท์บินรอบหกโมงเย็น ไม่งั้นเธอคงได้รีบจนตาลีตาเหลือก“เอกสารค่ะท่านประธาน”“เอาบัตรประชาชนเธอมาสิ”เคทกะพริบตาปริบ ๆ ทำหน้ามึนงงกับประโยคคำสั่งของอีกฝ่าย เมื่อเห็นเธอยังยืนนิ่งเขาจึงเดินมาเปิดกระเป๋าสะพายโดยพละการ“ท่านประธานคะ ดะ...เดี๋ยวค่ะ!”ครั้นจะขัดขืนเธอก็ทำไม่ได้เพราะสองแขนเต็มไปด้วยแฟ้มเอกสารจนไม่มีมือไหนว่างพอจะดึงกระเป๋ากลับคืน ทำได้เพียงห้ามปราบด้วยวาจา แต่มีเหรอที่ท่านประธานจะสนใจฟัง เหอะ!“เอาที่นั่งข้างกัน”“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”เคทมองหน้าท่านประธานสลับกับพนักงานของสายการบินไปมา ไม่นานพนักงานก็ยื่น Boarding Pass จำนวน 2 ใบและบัตรประชาชนคืนมาให้เห้ย! เดี๋ยว ๆ ๆ นั่นคงไม่ใช่ตั๋วของเธอใช่ไหม? อยู่ดี ๆ ก็ได้ไปภูเก็ตแบบไม่ทันตั้งตัวงั้นเหรอมือหนารับเอกสารที่จำเป็นมาเก็บไว้ ก่อนจะกระชากแขนคนตัวเล็กให้เดินไปด้วยกันร่างเล็กขืนตัวไว้พลางส่ายหน้าไปมาอย่างไม่ยอม แต่สุดท้ายแรงน้อยนิดก็พ่ายแพ้แล