All Chapters of สัญญารักร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

หลังได้คำแนะนำที่ดูเข้าท่า หญิงสาวก็รีบวิ่งแจ้นออกไปติดต่อเคาน์เตอร์ที่ชั้นล่างทันทีกวินมองประตูที่เพิ่งปิดลงแล้วยกยิ้มมุมปาก ถ้าคิดว่าจะหาห้องใหม่ได้ก็ลองดู เพราะเขาเหมาไว้หมดแล้ว!ไม่ถึงสิบนาที หญิงสาวก็กลับเข้ามาพร้อมใบหน้าบูดบึ้ง กวินเลิกคิ้วเป็นเชิงถามทั้ง ๆ ที่รู้ดีอยู่แล้วว่าผลลัพธ์คืออะไรเคทตวัดสายตามองคนหื่นด้วยสายตาขุ่นเคืองอย่างไม่ปกปิด โรงแรมก็ออกจะใหญ่โต แต่มีห้องพักแค่หยิบมือหรือยังไงเธอเดินกระทืบเท้าเข้าไปในห้องนอน หยิบหมอนและผ้าขนหนูผืนใหญ่ออกมาวางบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟาเพื่อเป็นเครื่องนอนให้ตัวเองในคืนนี้ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ขณะเบนสายตาไปมองอ่างจากุชชี่ตาละห้อยเห้อออ อดแช่น้ำเลย อุตส่าห์มาเที่ยวตั้งไกลแถมยังได้นอนโรงแรมดี ๆการกระทำของคนตัวเล็กสร้างความประหลาดให้เขาอีกแล้ว กวินมองใบหน้าเสียอกเสียใจของคนที่อยากเล่นน้ำใจจะขาดแล้วนึกขำทั้ง ๆ ที่คนหล่อสุดเพอร์เฟคอย่างเขานั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ทั้งคน! คนอื่นมีแต่อยากจะกระโจนขึ้นไปเล่นน้ำกับเขาบนเตียง แต่ยัยเด็กนี่กลับยอมนอนบนโซฟาเล็ก ๆ แล้วยังห่วงแต่จะแช่น้ำในอ่างอีก...เชื่อเขาเลย!"ถ้าต้องการผ้าห่มเพิ่มก็บอกนะ ฉันเสียสละให้

ชายหนุ่มมองตามร่างอรชรที่เดินลั้นลาออกจากลิฟท์ตรงไปยังหาดทรายที่อยู่ติดกับโรงแรม คำสบถหลุดออกจากปากทันทีหลังเขาเห็นเครื่องแต่งกายของเธออย่างชัดเจน สองเท้าจึงเปลี่ยนทิศทางเป็นเดินตามหลังเธอไปเรื่อย ๆร่างบางในชุดว่ายน้ำทูพีชสวมทับด้วยเสื้อคลุมซีทรูบางเบาที่ปิดไม่ได้จริง สีแดงเข้มของชุดว่ายน้ำช่วยขับให้ผิวเธอดูขาวผุดผ่อง แถมดีไซน์ของชุดยังช่วยเน้นสัดส่วนของเธอให้ยิ่งมีส่วนเว้าส่วนโค้งมากขึ้น ดึงดูดสายตาของนักท่องเที่ยวจากบริเวณนั้นให้มองตามตาปรอยเธอสลัดรองเท้าแตะออกจากปลายเท้า วิ่งเหยาะ ๆ ลงไปชายหาดอย่างร่าเริง ก่อนใช้ฝ่าเท้าจิกลงไปในพื้นทรายขาวละเอียด ร่างบางเดินเตาะแตะไปตามชายหาดที่ทอดยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา พลางสูดหายใจเอากลิ่นเค็มของน้ำทะเลเข้าไปจนเต็มปอด ใบหน้าหวานประดับด้วยรอยยิ้มกว้างตลอดเวลา แล้วปล่อยทุกอย่างไปตามอารมณ์ที่ผ่อนคลายอย่างเต็มที่“ทะเลช่วยเยียวยาได้ทุกอย่างจริง ๆ รู้สึกดีจังเลยยยยยย”กวินเว้นระยะ คอยเดินตามเธอไปอย่างห่างๆ โดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว ทอดมองคนชอบเล่นน้ำกระโดดโลดเต้นไปตามแนวหาดทรายอย่างร่าเริงด้วยสายตาเอ็นดู ไม่คิดว่าคนแสบซ่าจะมีมุมน่ารักสดใส

ผ่านไปเพียงครึ่งชั่วโมงก็มีใครบางคนเริ่มเมาอย่างไม่รู้ตัวเสียแล้ว แก้มนวลขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างน่าเอ็นดู“ออกไปนั่งดูดาวด้วยกันไหมคะ”เคทเอ่ยชักชวนเสียงใสพลางหอบเครื่องดื่มออกไปวางที่นอกระเบียงโดยไม่รอคำตอบรับ เธอลงมือดึงผ้าห่มสำรองที่เพิ่งได้มาจากแม่บ้านมาปูพื้นและวางหมอนใบโตไว้รองหลังกันเมื่อยสำหรับคนสองคนเสร็จสรรพ แล้วยกมือเล็กขึ้นกวักเรียกอีกฝ่ายให้ตามมาพร้อมรอยยิ้มหวานกวินหัวเราะเบา ๆ กับความน่ารักของเด็กดื้อ เดินตามออกไปนั่งลงข้าง ๆ เธออย่างเอาใจความอึดอัดคลายตัวลงไปพร้อมกับคนทั้งคู่ที่เริ่มเผยตัวตนออกมามากขึ้น อาจจะเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเพราะความรู้สึกพิเศษบางอย่างที่กำลังก่อตัวขึ้นในใจคนทั้งคู่อย่างช้า ๆเริ่มเกิดเสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นระยะ ๆ เคล้าคลอกับเสียงเพลงที่หญิงสาวเปิดทิ้งไว้เพื่อทำลายความเงียบ“ยิ้มก็เป็นนี่คะ ทีหลังยิ้มบ่อย ๆ สิ คุณยิ้มแล้วดูดีออกนะคะ”ราวกับมีกระแสไฟแล่นผ่านไปทั่วร่าง! รอยยิ้มแข็งค้างบนใบหน้าคมคายเมื่อมือเล็กประกบเข้าที่สองแก้มสากแล้วบีบมันเบาๆ กวินจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตากลมโตของเธอที่บัดนี้หยาดเยิ้ม จนให้ความรู้สึกคล้ายกำลังยั่วยวนชายหนุ่มอยู

โชคดีที่ไฟลท์กลับเป็นรอบเช้า เคทจึงไม่ต้องอยู่ใกล้กับเขานานเกินไป เธอยกผ้าห่มขึ้นคลุมปิดหน้าตลอดการเดินทางเพราะยังทำใจมองหน้าหรือพูดคุยกับเขาเหมือนเดิมไม่ได้ เหตุการณ์เมื่อคืนยังคงติดตาตรึงอยู่ในความทรงจำไม่จางหาย ทั้งอายทั้งสับสนปนเปกันไปหมดทันทีที่เดินพ้นประตูทางออกของผู้โดยสารขาเข้า เธอก็รีบหันมาก้มหัว กล่าวอำลาท่านประธานอย่างเป็นทางการ“ขอบคุณที่ให้ลาหยุด ไว้วันจันทร์จะรีบทำรายการสรุปการประชุมไปให้นะคะ สวัสดีค่ะ”กวินมองตามแผ่นหลังบอบบางของหญิงสาววิ่งหน้าตั้งหนีหายไปแล้วยกยิ้มมุมปาก ทั้ง ๆ ที่ลึกซึ้งกันจนถึงขั้นนั้นแล้ว ทำไมเธอก็ยังคงเว้นระยะห่างจากเขาอยู่ดี แถมดูเหมือนว่ามันจะยิ่งถูกเว้นให้ห่างมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก สงสัยคงต้องทำการกระชับมิตรกันหน่อยแล้วครืดดดด ครืดดดด‘เตชินท์’เสียงโทรศัพท์สั่นเตือนสายเรียกเข้า กวินมองรายชื่อที่โชว์แล้วถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรมา“เออว่าไง!”( ได้ข่าวว่ามึงเหมาโรงแรมกูหมดเลยเหรอครับคุณกวิน )“เออ! ทำไม? ก็กูรวย!”( พาหญิงไปเชือดไกลนะมึง )“มึงมีธุระกับกูแค่นี้ใช่ไหม แค่นี้นะกูยุ่งอยู่!”กวินตัดสายทิ้งโดยไม่รอให้อีกฝ่

“รอบนี้เอาเบา ๆ ก็พอ ไม่ต้องให้ถึงตาย”กวินสั่งการเสียงเย็นเยียบทิ้งท้าย ก่อนจะช้อนตัวหญิงสาวขึ้นอุ้มแนบอกเดินออกมายังรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ในโซน VVIP เขาวางร่างบางลงบนเบาะแล้วรัดเข็มขัดให้เรียบร้อย“เห็นที่วันนี้คงต้องสั่งสอนกันยาว โทษฐานที่เธอหนีเที่ยว!”กวินกล่าวคาดโทษคนเมาแล้วขับรถมุ่งตรงไปยังเพนท์เฮ้าส์ส่วนตัวสุดหรูในย่านสุขุมวิทเพียงไม่กี่นาทีจากคลับ รถยนต์คันหรูก็แล่นเข้าไปจอดในที่ประจำใต้ตึก ลิฟท์ส่วนตัวเคลื่อนขึ้นสูงหลังเขาสแกนลายนิ้วมือแล้วกดชั้นที่ต้องการเขามักจะแวะมานอนที่นี่เป็นประจำเพราะไม่อยากกลับไปเหยียบบ้านหลังเก่า นอกจากเดินทางสะดวกสบายแล้วยังมีระบบการรักษาความปลอดภัยที่ดีเยี่ยม หมดห่วงเรื่องนักข่าวที่ตามเกาะแกะให้รำคาญใจติ้ง!ประตูลิฟท์เปิดกว้างพร้อม ๆ กับประตูบ้านที่เป็นกระจกขนาดใหญ่เลื่อนเปิดปิดอัตโนมัติ กวินก้าวเท้าเข้าไปในห้องก่อนจะวางร่างบางลงบนเตียงที่ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนย่างกรายเข้ามานอนบนนี้มาก่อน“อืมมม ใครน่ะ?”เคทผุดลุกขึ้นนั่งพลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ้อเอ้ เธอเอียงคอแล้วปรือตาพยายามเพ่งมองใบหน้าคมคายตรงหน้าอย่างตั้งใจมือเล็กยกขึ้นประกบสองแก้มสากแล้