All Chapters of เจ็ดสาวงาม: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่เจ็ด ไม่เจ็บจริงหรือ“สิ่งนี้เข้าไปในกายของข้าไม่ได้แน่” เพียงเห็นขนาดก็คิดได้แล้ว ท่อนลำใหญ่โตเพียงนี้จะเข้าไปในร่องคับแคบของนางได้อย่างไรกันศิษย์น้องหญิงผู้นั้นอดทนเกินไปแล้ว ถึงกับยอมให้แท่งเนื้อใหญ่ทิ่มแทงเข้าไปสร้างความเจ็บปวด แล้วศิษย์พี่ผู้นั้นยังใจร้ายกระแทกกระทั้นไม่ได้หยุด พวกเขาช่างมีความอดทนมากล้น“ธรรมชาติของหญิงชาย สิ่งนี้ถูกสร้างคู่มากับร่องดอกไม้ของหญิงสาว ไม่ว่าจะใหญ่โตเพียงใดก็สามารถมุดเข้าไปในร่องแคบของน้องฟางหนิงได้แน่”“พี่หมายความว่าหญิงสาวทุกคนต้องทนความเจ็บปวดที่สิ่งนี้จะต้องเข้ามาในกายเช่นนั้นหรือ”“เพียงเจ็บมากในคราแรกเท่านั้น หลังจากนั้นจะมีแต่ความสุขจนเจ้าได้ยินเพียงเสียงกรีดร้องที่แสดงแต่ความพอใจออกมา”เฉินฟางหนิงนิ่งคิดถึงพี่สาวทั้งสอง นางไม่เคยเห็นพวกนางแสดงความเจ็บปวดหรืออดทน ทุกค่ำคืนที่ได้ยินมีเพียงเสียงกรีดร้องแห่งความสุขสมใจเช่นนั้นสิ่งนี้ของพี่เขยทั้งสองคงไม่ใหญ่ล้นเพียงนี้ พี่สาวทั้งสองขอ

ตอนที่เก้า แต่งงานกันเถอะ เฉินฟางหนิงรู้สึกได้ถึงความดื่มด่ำเร่าร้อนและการหลอมละลายจากไฟสวาทที่แผดเผาจนไม่อาจห้ามการรุกเร้าตอกกระแทกของชายหนุ่มอีกคราได้  เสียงครวญคราง หอบหายใจ และเสียงการเคลื่อนไหวดังไม่หยุดตลอดราตรีอันยาวนานกว่าแสงสว่างจะสาดส่อง เหยาชานก็ต้องยกถังน้ำมาบรรจงเช็ดตัวล้างคราบน้ำรักให้หญิงสาวซึ่งนอนหลับพับไปแล้วอย่างอ่อนโยน พลางสวมใส่อาภรณ์ให้จนเรียบร้อยเฉินฟางหนิงเดินโซเซออกมาพบปะศิษย์น้องที่รอส่งอยู่ด้วยใบหน้าแดงก่ำ ก่อนจะรีบเอ่ยคำอำลา                นางเริ่มเข้าใจพี่สาวคนรองแล้วที่ก้มหน้าขวยเขินยามเผชิญหน้ากับน้องสาวเมื่อส่งเสียงร้องดังลั่นยามค่ำคืน                ความรู้สึกยามส่งเสียงครวญครางโดยไม่รู้ตัว นับเป็นสิ่งลึกล้ำที่ไม่อาจบังคับได้                เหยาชานเช่ารถม้ามาคัน

ตอนจบเฉินฟางหนิงกรีดร้องอย่างซ่านเสียวเมื่อโดนจู่โจมทั้งหน้าหลังบนล่าง หญิงสาวรับสัมผัสกระสันซ่านได้ไม่นานก็เกร็งร่างยกขากำมือสั่นกระตุกเนิ่นนานเหยาชานจับสะโพกกลมไว้แน่นเพื่อเร่งรัวตามไปโดยไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้พักช่วง น้ำขุ่นขาวถูกส่งออกมาจนเลอะพื้นที่ยืนอยู่ชายหนุ่มอุ้มร่างบางย้ายที่ปรับเปลี่ยนท่วงท่าอยู่ทั้งคืน จากการฝึกฝนที่ผ่านมาโดยเฉพาะด้านกำลังขา พวกเขาย่อมแข็งแรงกว่าคนทั่วไป การยืนโยกเด้งร่างกระแทกกระทั้นไม่อาจทำให้พวกเขาหมดแรงได้ง่ายๆกว่าเหยาชานจะอุ้มร่างบางกลับมาโยกขย่มต่อที่รถม้า ฟ้าก็สว่างคาตาแล้วสองหนุ่มสาวโยกกระแทกทิ่มแทงตอกสวนกันมาตลอดทาง จนถึงบ้านสกุลเฉิน เหยาชานเข้าไปบอกกล่าวแก่พี่สาวทั้งสองของเฉินฟางหนิง โดยนัดหมายให้อาจารย์เฒ่ามาสู่ขออย่างเป็นทางการอีกครั้งพิธีแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างสมฐานะคุณหนูสกุลใหญ่ พร้อมกับพิธีรับชายหนุ่มเข้าสกุล เหยาชานเปลี่ยนมาใช้แซ่เฉินกลายเป็นเฉินชานอย่างเป็นทางการสำนักวิชายุทธ์เข้ามาเปิดสาขาที่กลางเมืองไหเฉิงโดยมีเฉินชานเป็นผู้ดูแลจัดการ เขายังได้จัดที่อยู่เอาไว้ในตัว

หญิงสี่สุดร้อนแรงนางเพียงมาเจรจาการค้าในหอคณิกา ไยเขาจึงจับนางมาโยกขย่มอย่างรุนแรงเช่นนี้มาสืบหาข่าวอันใดกัน ข้ออ้างเช่นนี้ยังคิดออกมาได้ แนะนำตัวละครเฉินฟางเฟิน หญิงสี่สุดร้อนแรง อายุ18ขวบปี เป็นสาวงามช่างเจรจา รับหน้าที่นักขายของกิจการ ย่ำเท้าเข้าออกหอคณิกาเพื่อติดต่อการค้าอย่างช่ำชองเฉินเป่าลี่ พี่หญิงใหญ่สายรุก อายุ21ขวบปี เป็นกำลังหลักของกิจการค้าทั้งหมดของตระกูลเฉินด้วยช่วยเหลือบิดามารดาดูแลแต่เยาว์วัย ด้วยอายุจะเลยวัยออกเรือนไปนานแล้วจึงจับชายอ่อนวัยซึ่งบิดาเลี้ยงดูเอาไว้แต่งงานเข้าสกุลเฉินฟางหรง หญิงรองแสนเร่าร้อน อายุ20ขวบปี เป็นสาวงามเจ้าความคิดดุจเป็นมันสมองของตระกูล เป็นสาวงามซึ่งคิดมากทุกสิ่งที่ทำต้องได้เปรียบและไม่ยอมเสียเปรียบผู้ใดเฉินฟางหนิง หญิงสามจอมหยอกเย้า อายุ19ขวบปี ชอบการต่อสู้และฝึกวิชายุทธ์มาหลายปี เป็นสาวงามที่คิดว่าตนเองต้องดูแลและคุ้มครองพี่น้องทุกคนเฉินเฟยเจิน ห

ตอนที่สาม ขอโทษตอนนี้จะมีประโยชน์อันใดเพียงครั้งเดียวยังไม่ทันได้ซ่านเสียวอย่างเต็มที่ ความคับแน่นนี้ยังคงชวนให้ค้นหาอีกหลายคราชายหนุ่มคิดอย่างย่ามใจก่อนจะเปล่งเสียงต่ำด้วยความสุขแห่งการเสพสมแล้วนอนซบลงบนอกคู่งามเมื่อเงยหน้าขึ้นพบมือบางซึ่งแดงเถือกจากการดิ้นรน เขาจึงคลายผ้าซึ่งผูกมัดหญิงงามไว้แล้วจับร่างบางคว่ำหน้ากระแทกสะโพกจนเด้งไหวสะท้านสะเทือนเฉินฟางเฟินโดนขย่มโยกกระแทกไปถึงสามคราวกว่าชายหนุ่มจะทิ้งตัวลงนอนหลับไปในที่สุดหญิงสาวหอบหิ้วร่างบอบช้ำเดินย่องหลบออกมาจากสำนักเริงรมย์แล้วผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าในรถม้าอย่างรวดเร็วก่อนจะกลับเข้าเรือนสกุลเฉินอย่างเงียบเชียบโดยไม่ปริปากบอกเรื่องที่เกิดขึ้นกับผู้ใด                นางพลาดเอง ไม่ควรอยู่จนเย็นย่ำเพียงนั้น             นางแต่งกายยั่วยวนอยู่ในสำนักเริงรมย์ จะร้องโวยวายว่ามิใช่หญิงคณิกา ผู้ใดจะเชื่อ