All Chapters of ทาสหัวใจของนายเขื่อน: Chapter 21 - Chapter 30

เสียงคุ้นหูที่ดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดอยู่กับอกหนารีบหันไปมอง ทันทีที่เห็นหน้าเขา น้ำตาของเธอก็ไหลพรากออกมาอย่างกับทำนบพัง“คุณเขื่อน!” ปล่อยเสียงโฮออกมาอย่างไม่อาย“ลื้อเป็นใครวะ” สุนทรมองชายหนุ่มหน้าตาดุดัน ที่ถือปืนจ่อหัวลูกน้องคนสนิทเอาไว้“ถ้ามึงกับลูกน้องหางแถวของมึงไม่อยากตาย ก็ปล่อยคนของกูซะ” เขาขึ้นนกเตรียมพร้อมที่จะเหนี่ยวไก บอกให้อีกฝ่ายว่ารู้ว่าเอาจริง“เสี่ยครับปล่อยผู้หญิงเถอะครับ ผมยังไม่อยากตาย” สมบัติรักตัวกลัวตาย เมื่อเห็นท่าทางเอาจริงของอีกฝ่าย ก็รีบร้องบอกเจ้านายเสียงสั่นตุลฎาอาศัยจังหวะที่สุนทรกำลังลังเล ผลักเขาสุดแรงจนหลุดเป็นอิสระ แล้วรีบวิ่งไปหาอัศวินขี่ม้าขาวที่มาช่วยเธอเอาไว้ ลืมไปเลยว่าเพิ่งจะหนีจากเขามาเมื่อวานนี้เขามองใบหน้าเปื้อนน้ำตาที่มายืนอยู่ด้านหลัง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ใบหน้าที่ดุดันเป็นทุนเดิมดูแข็งกร้าวขึ้นยิ่งกว่าเก่า เมื่อเห็นรอยฝ่ามือปรากฏเด่นชัดบนแก้มของเธอเขาลดนกปืนลง แล้วฟาดด้ามปืนใส่ขมับของตัวประกันที่อยู่ในมือสุดแรง จนมันทรุดลงไปกับพื้นอย่างไร้สติ แล้วเดินอาด ๆ เข้าไปหาไอ้หมูตอนหนังเหี่ยว ที่ยืนตะลึงด้วยความตกใจ

ตุลฎามองซ้ายมองขวาเพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีใครอยู่ในร้าน รู้สึกดีใจที่มาถูกจังหวะ“สวัสดีค่ะ ขอคำปรึกษาหน่อยได้ไหมคะ” แต่ก็ยังใช้น้ำเสียงแบบกระซิบถาม“ได้ค่ะ”“คือว่าประจำเดือนเพิ่งหมดไปเมื่อสองวันก่อน แล้ว..แล้ว..” แล้วจะพูดว่ายังไงดีล่ะ เธออายเหลือเกิน“ถามมาได้เลยจ้ะ ไม่ต้องอายนะ”“คือหนู.. หนูไม่ได้ป้องกันน่ะค่ะ”“อ๋อ สงสัยว่าจะท้องหรือเปล่าใช่ไหมคะ” เภสัชกรหญิงถามกลับด้วยเสียงที่เบาและเป็นมิตร เพราะรู้ดีว่าลูกค้าสาวคนนี้กำลังประหม่าหญิงสาวรีบพยักหน้ารับ ไม่กล้าสู้สายตากับพนักงานขาย“มีเพศสัมพันธ์เมื่อไหร่คะ”“เมื่อวานค่ะ”“แล้วประจำเดือนมากี่วันคะ”“สามหรือสี่วันนี่แหละค่ะ”“อือ..ไม่น่าท้องนะคะ แต่ก็ไม่ชัวร์ซะทีเดียว” เภสัชเริ่มซักลูกค้าสาวสวยต่ออีกเล็กน้อย “พี่แนะนำให้น้องกินยาตัวนี้ทันทีหนึ่งเม็ด และกินเม็ดที่สองหลังจากนี้สิบสองชั่วโมง น้องกดน้ำตรงนั้นกินยาได้

“มีเหตุผลที่ฟังขึ้นไหมล่ะ” เขาเพิ่งบอกเธอไปเองนะว่าให้ตามใจเขาให้มาก ๆ แต่นี่อะไรกัน กลายเป็นว่าเขาต้องตามใจเธองั้นเหรอ“หนูขอเวลาทำใจหนึ่งอาทิตย์ได้ไหมคะ ขอเวลาทำใจและขอ..”“ขออะไรอีก” เห็นเธอทำท่าอ้ำอึ้งไม่ยอมพูด ก็ถามด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิดเล็กน้อย“..ขอให้ร่างกายหายดีกว่านี้สักหน่อย” เธอจำใจพูดออกไปด้วยความเขินอาย รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วใบหน้า ลามลงไปถึงลำคอ“เจ็บมากเหรอ” รู้ทั้งรู้ว่าเธออายแต่ก็อยากจะถาม เพราะอยากจะแกล้งให้เธออายมากยิ่งขึ้นด้วยความเอ็นดู และยอมเปลี่ยนเส้นทางกลับราชบุรีตามที่เธอร้องขอ“ค่ะ”“ถึงบ้านแล้วฉันขอตรวจดูหน่อยนะว่าสาหัสแค่ไหน”ตุลฎาหันหน้าไปมองนอกหน้าต่างรถทันที ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ๆ เธออยากจะตายเสียให้รู้แล้วรู้รอด ผู้ชายอะไรหน้าหนาเสียจริง คุยเรื่องใต้สะดือเหมือนเรื่องดินฟ้าอากาศงั้นแหละ“ทำไมไม่ตอบล่ะ” หึ ๆ ๆ สงสัยจะอายมาก เขานึกขำอยู่ในใจ“คงไม่เหมาะหรอกค่ะ หนูดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องลำบ

“ไอ้เด็กบ้า! ถ้าพ่อแกอยู่ฉันจะให้เขาสั่งสอนแกให้หนักเลย” แขไขสบถเสียงลอดไรฟัน เดือดดาลต่อการกระทำของลูกเลี้ยงสุดขีด แต่ต่อให้โมโหแค่ไหนก็ไม่กล้าพูดเสียงดัง ต่อว่าให้อีกฝ่ายได้ยิน เพราะกลัวอารมณ์ของเขาลลิตารู้สึกอายแสนอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีแทน เธอยอมรับในความอยากมีอยากได้ของน้าจริง ๆ ถ้าเป็นเธอ เธอคงเตลิดไปตั้งแต่พ่อของเขาตายแล้ว ไม่ทนให้เขาต่อว่าด้วยถ้อยคำเจ็บแสบแบบนี้หรอกโชคดีที่เขาไม่เคยว่าเธอ สงสัยเขาจะดูออกว่าเธอไม่เล่นด้วย“กลับกันเถอะค่ะน้าแข”“แกก็อีกคน โง่ไม่มีที่สิ้นสุด แค่ผู้ชายคนเดียวไม่มีปัญญามัดใจ” แขไขเอาความโมโหทั้งหมดมาลงที่หลานสาว แล้วก้าวเท้าฉับ ๆ กลับไปยังเรือนกระดังงาของตนลลิตาได้แต่ส่ายหน้า ทอดถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย ส่งสายตามองตามหลังน้าสาวแล้วเดินตามไปเงียบ ๆ... บ้านพักคนงานตุลฎาสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เมื่อหูของเธอแว่วได้ยินเสียงคนเคาะประตู เธอเงี่ยหูฟังอีกครั้งอย่างตั้งใจ เพราะคิดว่าอาจจะเป็นแค่ความฝันก๊อก ๆ ๆไม่ใช่ความฝันแต่เป็นความ

“ตกลงเป็นขโมยจริง ๆ หรือพี่” ฝ่ายน้องชายเริ่มจริงจังมากขึ้น เมื่อเห็นท่าทีของพี่ชาย“แค่สงสัยเท่านั้น”“อย่าคิดมากเลยพี่ มันไม่มีปัญญาขโมยนกกระจอกเทศหรือจระเข้ไปทั้งตัวหรอก เต็มที่ก็แค่เป็ดไก่ หรืออาจจะเป็นปลาคาร์ป ปลามังกรของพี่สักตัว” ธีรสิทธิ์ทำเป็นพูดตลก“แล้วถ้าเป็นปลาย่างล่ะไอ้ขัน”ธีรสิทธิ์หัวเราะชอบใจ คิดไม่ถึงว่าพี่ชายจะตลกหน้าตายกับเขาก็เป็น “คงจะมีแต่แมวเท่านั้นแหละที่ขโมย”“คำพูดนี้มันแทงใจพี่เหลือเกินว่ะไอ้ขัน” ธีรทัศน์ตบอกตัวเอง กอดคอน้องชายเดินเข้าไปในบ้าน “กินข้าวกันเถอะ คืนนี้ออกไปหาอะไรดื่มแก้เครียดกันดีกว่าเรา”“เสียใจด้วยนะพี่เขื่อน คืนนี้ผมมีนัดกับน้องแต้วแล้ว เอาไว้วันอื่นนะ”คำตอบของน้องชายทำให้ชายหนุ่มรีบชักแขนที่กอดคอเขาไว้ออก เปลี่ยนเป็นชี้นิ้วใส่หน้า ทำท่าขัดใจ“แกเห็นผู้หญิงดีกว่าพี่หรือวะไอ้ขัน”“ครับ ผู้หญิงต้องดีกว่าผู้ชายอย่างพี่อยู่แล้ว” ธีรสิทธิ์ยอมรับหน้าตาย&ld