บททั้งหมดของ ทาสหัวใจของนายเขื่อน: บทที่ 51 - บทที่ 60

เกรียงไกรถึงกับอุทานว่าฉิบหายในใจ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเจ้านายของเขาติดใจพีอาร์ของร้านนี้อยู่คนหนึ่ง เพราะเคยได้ยินเจ้าของร้านซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นน้องพูดให้ฟังไอ้บ้าเอ๊ย! ทำไมถึงได้ลืมคิดไปนะ อยากตบกบาลตัวเองสักฉาด“พี่ว่าเราไปนั่งที่ร้านเดอะกลาสกันดีกว่า กิ๊งอยากไปอยู่ไม่ใช่เหรอ” ชายหนุ่มขยิบตาให้คนรักขณะพูด“ไปสิคะพี่ไกร ไปนั่งอีกร้านดีกว่าน้องเกล ที่นั่นบรรยากาศดี ดนตรีฟังสบายหูกว่าที่นี่เยอะ เน้นดื่มไม่เน้นแดนซ์ เหมาะกับคนมีคลาสแบบเราดี” ลลิตาตอบรับคนรักแล้วหันไปชักชวนหญิงสาวอีกคนด้วยท่าทางตื่นเต้น“ตามใจพี่กิ๊งเลยค่ะ เกลยังไงก็ได้”“โอเคจ้ะ” ลลิตารีบกวักมือเรียกพนักงานให้มาคิดเงินโดยเร็ว เพื่อที่จะออกไปให้พ้นจากร้านอาหารแห่งนี้ เธอไม่รู้เรื่องอะไรหรอก แต่จากคำพูดของตุลฎาและจากท่าทีของคนรัก มันคงจะดีกว่าถ้าออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด… เนตรดาวกวักมือเรียกพนักงานที่เพิ่งเดินออกมาจากโต๊ะที่ตัวเองเขม่นอยู่ สายตายังมองไปที่หญิงสาวหน้าแฉล้ม ที่จำได้ดีว่าธีรทัศน์เคยควงมาด้วยไม่เลิ

“เนตรขอโทษค่ะผู้จัดการ เนตรสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก” เธอชิงพูดขึ้นก่อนเมื่ออีกฝ่ายเดินมาถึง“จำคำพูดของเธอไว้ด้วยล่ะ โชคดีที่คุณกิ๊งเขาไม่เอาเรื่อง และยังขอร้องไม่ให้ไล่เธอออก รู้ไว้ด้วยว่าแฟนของเธอเป็นเพื่อนสนิทกับเจ้านายของเราเลยนะ”“ขอโทษค่ะผู้จัดการ เนตรจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ” เนตรดาวรู้สึกขอบคุณคู่ต่อสู้อย่างลลิตาอยู่ในใจ“ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน ถ้ามันเกิดขึ้นอีกเธออาจจะไม่โชคดีแบบนี้ก็ได้” ผู้จัดการต่อว่าหญิงสาวอีกหลายประโยคก่อนเดินจากไป...……………….“พี่กิ๊ง พี่ไกร” ตุลฎาเรียกคู่รักเบา ๆ ขณะนั่งอยู่ในรถด้วยกัน ยกมือไหว้ทั้งสองด้วยสีหน้าไม่สบายใจ “เกลขอโทษนะคะที่ทำให้เกิดเรื่อง”“อย่าคิดมากน่าเกล พี่กิ๊งเขาก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่ยอมใครง่าย ๆ หรอก พี่ชินแล้ว” เรื่องนี้เขามีประสบการณ์ตรงจากตัวเองนี่แหละ ตั้งแต่สมัยที่เธอมาตามตื๊อขอคบกับเขา“เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับน้องเกลหรอก มันเป็นเรื่องระหว่างพี่กับผู้

เห็นเขาจ้องมองความเป็นอิสตรีของเธอไม่วางตา ตุลฎาก็รู้สึกเขินอายจนต้องยกขาขึ้นตั้งเข่าเป็นที่กำบังมือใหญ่ตามไปจับข้อเท้าทั้งสองข้างของเธอแล้วดึงให้ราบลงไปกับพื้น ใช้ปลายนิ้วเกี่ยวบิกินี่ตัวจิ๋วให้หลุดตามกระโปรงออกไปขนกายของตุลฎาลุกซู่ด้วยความซาบซ่านสะท้านทรวง เมื่อเขาโน้มหน้าลงไปตรงจุดนั้นแล้วพรมจูบไปทั่ว“ไม่มีใครหน้าไหนมอบความสุขให้เธอได้มากเท่าฉันอีกแล้วจำเอาไว้” เขาผงกศีรษะขึ้นพูดกับเธอแล้วก้มลงไปใหม่ ชำแรกปลายลิ้นเรียวหนาลงไปปลุกเร้าอารมณ์ของเธอให้แตกซ่าน..“พอเถอะค่ะคุณเขื่อน” เธอขอร้องเสียงกระเส่า หายใจหอบสะท้านด้วยความซาบซ่าน ครั้งนี้เขาเกิดบ้าอะไรขึ้นมา ถึงได้เรียกร้องรุนแรงเอาแต่ใจแบบนี้“รับปากฉันก่อนสิว่าจะไม่นอกใจไปรักคนอื่น ถ้าไม่รับปาก ฉันจะทำให้เธอตายด้วยน้ำมือของฉันนี่แหละ” เขายืนยันคำพูดด้วยการโน้มหน้าลงไปทำให้เธอดิ้นพล่านด้วยความซ่านเสียว“ค่ะ ๆ เกลยอมแล้ว” ถ้าขืนปล่อยไว้แบบนี้เธอคงตายเพราะเขาจริง ๆศีรษะที่ปกคลุมไว้ด้วยเส้นผมดกดำเป็นมันเงา ละจากใจกลางเรือนร่างระหง ถั

ลลิตายิ้มเจื่อนลงเล็กน้อย ถอนหายใจเบา ๆ ขณะมองหน้าคนรัก มันคงไม่ดีแน่ถ้าบอกกับผู้ใหญ่ออกไปตรง ๆ“กิ๊งก็มีเกริ่น ๆ เรื่องนี้กับคุณน้าไว้แล้วค่ะ ท่านคงเริ่มทำใจได้บ้างแล้ว เพราะไม่ได้พูดคัดค้านอะไร” เธอพยายามพูดให้ฟังดูดีที่สุด“ถ้าอย่างนั้นก็ค่อยโล่งใจหน่อย” ละม่อมยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ “ส่วนเรื่องงานแต่งก็แล้วแต่หนูกับเจ้าไกรมันเถอะ พร้อมเมื่อไหร่ก็บอกพ่อกับแม่ได้เลย แม่จะจัดการทำตามประเพณีให้ทุกอย่าง สินสอดทองหมั้นอาจจะไม่มากมายสมฐานะของหนู แต่จะพยายามไม่ให้น้อยหน้า”“ขอบคุณค่ะคุณแม่ คุณพ่อ ที่ไม่รังเกียจหนู” ลลิตายกมือไหว้บุพการีของคนรักอีกครั้งด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ“ขอบคุณพ่อกับแม่มากนะจ๊ะที่เข้าใจเรา” เกรียงไกรยกมือไหว้บุพการีด้วยความอิ่มเอมในหัวใจ“พ่อกับแม่เข้าใจลูกเสมอนั่นแหละ แค่จะพูดหรือไม่พูดเท่านั้น” บุญเพิ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม และชักชวนให้หญิงสาวอยู่กินข้าวเย็นด้วยกัน..“น้องเกลไม่มากินข้าวกับเราด้วยเหรอคะพี่ไกร” ลลิตาถามคนรัก เมื่อเขายกสำรับอ

“พูดดีนะ แต่ฉันไม่ซาบซึ้งไปกับมันหรอก” เธอพอจะเดาได้ว่าหลานสาวไม่พอใจเธอจากสรรพนามที่เปลี่ยนไป“ไม่เป็นไรค่ะ สักวันน้าแขจะรู้ว่าพี่ไกรเป็นคนดี”“คงไม่มีวันนั้นหรอก ฝากบอกมันด้วยว่าฉันไม่ยอมรับมันเป็นหลานเขยเด็ดขาด”“ได้ค่ะน้าแข” ไม่รับก็ไม่ว่าหรอก เพราะเธอมีวิธีที่เด็ดกว่าและมั่นใจว่าได้ผลล้านเปอร์เซ็นต์ ก็ให้มันรู้ไปเลยว่าน้ากับหลานใครจะร้ายกว่ากัน“ไอ้ไกรมันจนมากหรือไงถึงไม่อยากได้เป็นหลานเขย”“คุณเขื่อน” ทั้งแขไขและลลิตาอุทานชื่อชายหนุ่มออกมาแทบจะพร้อม ๆ กัน ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเขาเข้ามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ และได้ยินอะไรไปแล้วบ้าง“คุณเขื่อนมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” ลลิตาแปลกใจมากที่เห็นเขามาที่เรือนกระดังงาหลังนี้“เธอออกไปก่อนนะกิ๊ง ฉันมีเรื่องต้องคุยกับน้าของเธอ”“ค่ะ”“ยกของว่างมาต้อนรับคุณเขื่อนด้วยนะ” แขไขบอกหลานสาวที่กำลังเดินจากไป“ไม่ต้องหรอก ฉันแค่มาคุยธุระให้จบ ๆ ไม่ได้มาผูกมิตร&r