บททั้งหมดของ ทาสหัวใจของนายเขื่อน: บทที่ 31 - บทที่ 40

ตุลฎาลืมตาขึ้นช้า ๆ เมื่อความรู้สึกซาบซ่านที่ได้รับจากชายหนุ่มมันหยุดลงเนิ่นนานเกินไป... หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ เมื่อเห็นรอยยิ้มที่เปิดเผยทั้งทางปากและดวงตาของเขาในระยะห่างกันแค่คืบ ปลายจมูกโด่งโน้มมาแตะกับปลายจมูกของเธอ“จูบฉันหน่อยสิ”เขาไม่ได้เรียกร้องเสียงอ่อนเสียงหวาน แต่ก็ฟังนุ่มหูกว่าปกติมาก.. นี่เขากำลังเล่นบทอ้อนเธออยู่เหรอ เธอถามตัวเอง ดันร่างใหญ่โตของเขาให้ห่างไปเล็กน้อย แล้วมองหน้าเขาอย่างพิจารณา.. เขาหล่อเหลา คมเข้ม คิ้วเข้มดกดำ ตาคมดุดุจเหยี่ยว จมูกโด่งเป็นสัน ปากก็สวยได้รูป..น่าจูบจังมือเรียวที่ดันแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม เปลี่ยนไปโน้มต้นคอเขาลงมาหาช้า ๆ แล้วมอบจูบที่เขาเรียกร้องอย่างเงอะงะความอ่อนหัดของหญิงสาว ทำให้ธีรทัศน์รู้สึกตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ ปล่อยให้เธอมอบจูบไร้เดียงสาแบบเด็กประถมให้สักพัก แล้วจึงเป็นคนเริ่มนำเธอไปสู่ระดับมัธยมและอุดมศึกษา คลอเคลียเรียวปากอวบอิ่มของเธอไม่รู้เบื่อ เมื่อพอใจแล้วจึงละไปที่แก้มนวล ประทับจูบไปทั่วใบหน้างาม เลียไล้เบา ๆ ที่ใบหูแล้วจึงลากปลายลิ้นไปที่ลำคอระหงเสียงครางหลุดจากเรียวปาก

ตุลฎาเห็นสายตาที่มองมาอย่างดุดันคู่นั้นก็รู้สึกใจเต้นรัว ไม่อาจทนสบตาต่อไปได้ รีบหลบไปมองที่อาหารบนโต๊ะแทน“ครับ ทานด้วยกันไหมครับคุณท่าน” บุญเพิ่มถามเจ้านาย“จะดีเหรอลุงเพิ่ม ผมกินจุนะ”“ดีสิครับ แม่ละม่อมเขาทำอาหารไว้เยอะ ไม่ต้องกลัวหมดครับ” ภรรยาของเขาทำกับข้าวเผื่อถึงมื้อเช้าไปอีกมื้อ ถ้าวันนี้กินหมดค่อยทำใหม่สำหรับมื้อเช้าพรุ่งนี้ก็ยังได้“ว่ายังไงล่ะหนูเกล ให้ฉันกินข้าวด้วยคนได้ไหม” ชายหนุ่มเจ้าของฟาร์มไม่ตอบบุญเพิ่ม แต่เลือกที่จะถามหญิงสาวที่ไม่ใช่คนในครอบครัวนี้ แต่เธอก็สามารถนั่งร่วมวงได้อย่างกลมกลืน“ถ้าคุณเขื่อนไม่รังเกียจอาหารพวกนี้ ก็ทานด้วยกันสิคะ มีแต่ของอร่อยแบบบ้าน ๆ ทั้งนั้น” ตุลฎาใจเต้นรัว นิ่งไปสักพักก่อนจะตอบ ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาลงที่ตน“หนูคงไม่รู้ว่าฉันเป็นคนนอนง่ายกินง่ายแค่ไหน”หญิงสาวพยายามไม่ร้อนตัวกับคำตอบมีนัยยะแอบแฝงของเขา “งั้นหนูไปตักข้าวให้นะคะ”“เชิญคุณท่านนั่งก่อนสิคะ” ละม่อมเชื้อเชิญให้เจ้านายนั่งบน

กลางดึกคืนหนึ่งขณะที่ลลิตากำลังหยิบแก้วน้ำ หูของเธอก็ได้ยินเสียงลูกบิดประตูหลังบ้านขยับ หัวคิ้วของลลิตาย่นเข้าหากัน ใจของเธอเต้นรัวขณะรีบหลบเข้ามุมมืดข้างตู้เย็น เพื่ออำพรางตัวเพราะคิดว่าเป็นขโมย ในมือยังถือแก้วน้ำเอาไว้มั่น อย่างน้อยถ้ามันเห็นเธอขึ้นมาเธอก็ยังมีแก้วเอาไว้ฟาดหัวมันเอ๊ะ! น้าแขนี่นา ท่านไปไหนมา แล้วทำไมต้องทำตัวเหมือนขโมยแบบนั้นด้วย หญิงสาวไม่ปรากฏตัวให้อีกฝ่ายเห็น ยังคงซุ่มอยู่ที่เดิมและตั้งคำถามกับตัวเอง..เช้าวันรุ่งขึ้นลลิตาวางถ้วยข้าวต้มร้อน ๆ ลงข้างหน้าผู้เป็นน้า กลิ่นหอมของข้าวต้มลอยเตะจมูกเรียกน้ำลายได้อย่างดี“หอมจัง ข้าวต้มกุ้งเหรอ”“ค่ะ”“อร่อยดีนะ กุ้งก็สด ทำไว้เยอะหรือเปล่า”“เยอะค่ะ กิ๊งกำลังจะเอาไปให้ที่เรือนพญาด้วย” เธอตอบเอาใจน้าสาว เพราะรู้ว่าท่านจะพูดอะไรต่อ“เดี๋ยวแบ่งไปให้ธนูมันกินด้วยนะ วันนี้มันต้องมาทำสวนให้เราไม่ใช่เหรอ”แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด มันทำให้เธอแปลกใจมากทีเดียว ที่คนอย่างท่านรู้จักห่วงใยคนที่ไม่

ขณะนั้นเองโทรศัพท์มือถือของเขาก็ส่งเสียงเตือนว่ามีสายเข้า เขาจึงบอกให้เธอผ่อนคันเร่งและกำเบรกให้รถหยุด เสร็จแล้วจึงปล่อยมือจากเธอไปหยิบโทรศัพท์ในซองหนังที่เกี่ยวไว้กับเข็มขัด“สวัสดีครับท่านรอง.. สะดวกครับท่าน.. วันนี้เหรอครับ..” เขานิ่งอึ้งไปเล็กน้อย ฝ่ามือที่วางทาบบนหน้าท้องของหญิงสาวเริ่มลูบไล้ไปมาเบา ๆ อย่างลืมตัว “ก็ได้ครับ สองทุ่มที่ร้านคุณนายนะครับ.. ครับผม แล้วเจอกันครับ สวัสดีครับ” เขาเก็บโทรศัพท์เข้าที่ แล้วเม้มริมฝีปากงับใบหูได้รูปสวยของเธอ “คืนนี้ฉันมีนัด คงกลับดึกหน่อย อาบน้ำทาแป้งหอม ๆ แล้วนอนออมแรงไปก่อนเลยนะ กลับมาถึงแล้วจะไปหา”“งั้นหนูขอมาทำงานที่ห้องพี่ขันนะคะ” ในเมื่อเขาไม่อยู่เธอก็ถือโอกาสนี้รีบปั่นงานซะเลย งานเขียนของเธอช้ากว่ากำหนดไปมาก ตั้งแต่มีเขาเข้ามาวุ่นวายในวงจรชีวิต“ไม่ต้องมาหรอก วันนี้ไอ้ขันมันจะกลับมาจากกรุงเทพ อย่าไปยุ่งกับมันเลย” เขารีบกันท่า ช่วงนี้เขาหาเรื่องให้น้องชายไปดูแลงานที่สำนักงานขายในกรุงเทพ จะกลับมาที่บ้านแค่วันหยุดเสาร์อาทิตย์เท่านั้น“ก็ดีสิค

ธีรทัศน์ไม่ได้ตอบ เพราะคิดไม่ถึงว่าเนตรดาวจะกล้าพูดแบบนั้น และคิดไม่ถึงยิ่งกว่าเมื่อเจออาการไม่พอใจของสาวน้อยข้างกาย“เธอคงล้อคุณเขื่อนเล่นน่ะหนู เนตรเขาเอ็นเตอร์เทนเก่ง” นายตำรวจใหญ่เห็นท่าไม่ดี จึงรีบช่วยคลี่คลาย“เรื่องแบบนี้เอามาคุยเล่นได้เหรอคะท่าน มันไม่สมควรสักนิด” หญิงสาวฝืนยิ้มให้บุรุษสูงวัยขณะพูด.. ผู้หญิงคนนั้นเจตนาพูดแขวะใส่เธอ เธอมั่นใจมาก.. หางตาคมเหลือบมองเขาเล็กน้อย รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ “คืนนี้คุณเขื่อนเขาอาจจะไปกับเธอก็ได้ค่ะ ถ้าจะไปก็ไม่เป็นไรนะคะ หนูนั่งรอที่รถก็ได้” เธอประชดใส่เขาอย่างลืมตัว“พูดอะไรแบบนั้นล่ะหนูเกล คุณเขื่อนเขาไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย”“ถ้าไม่คุ้นเคยกันดี เธอคงไม่กล้าพูดแบบนั้นหรอกค่ะท่านรอง”“มันก็แค่อดีตที่ผ่านมานานแล้วนะหนูเกล พูดอะไรหน่อยสิคุณเขื่อน” ท่านรองมองชายหนุ่มที่เอาแต่นั่งนิ่งมองหน้าหญิงสาว“เธออยากได้คำตอบแบบไหนล่ะหนูเกล” เขาถามเธอเสียงเรียบ ไม่ได้เคืองที่เธอแสดงกิริยาไม่ดีใส่ แต่เคืองที่เธอสรุปความเอาเองอยู