30

“หนูยังไม่ได้บอกเลยนะคะว่ามาทำงานให้คุณเขื่อน หนูแค่ตอบว่ามาทำงาน แล้วคุณก็ไม่ฟังคำอธิบายจากหนูสักคำ แต่คุณมาปรักปรำว่าหนูเป็นขโมยเลย” ตุลฎาเถียงด้วยเสียงสั่นเครือและเบา รู้สึกคับแค้นใจในโชคชะตาของตนเองยิ่งนักที่อยู่ดี ๆ ก็โดนตบอย่างไร้เหตุผล แต่ก็รู้สึกอุ่นใจอย่างประหลาด เมื่อเห็นเขาปรากฏตัวขึ้นในเวลานี้

“เก็บความหวังดีของคุณไว้เถอะนะ นี่มันอาณาจักรของฉัน ที่นี่มีเวรยามคอยดูแลตลอดเวลา อย่าว่าแต่ ‘คน’ เลยนะ แม้แต่ ‘หมา’ ยังไม่สามารถรอดสายตาของฉันไปได้”

แขไขเสียวสันหลังวาบ เมื่อเห็นสายตาเรืองรองของเขา หรือว่าเขาจะรู้เรื่องของเธอแล้ว.. ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้ ถ้าเขารู้เขาต้องทำอะไรบางอย่างแล้ว ไม่ปล่อยไว้แบบนี้หรอก เธอปลอบใจตัวเอง

“คุณน่าจะรู้นะว่าฉันเป็นคนอารมณ์ร้ายขนาดไหน ถ้าไม่อยากให้ฉันโกรธมากกว่านี้ ก็ขอโทษหนูเกลเธอซะ”

“คุณเขื่อน!” เขากล้าฉีกหน้าเธอต่อหน้าเด็กสาวคนนี้เลยเหรอ

“ทำไม? หรือว่าเธออยากให้หนูเกลตบเธอคืนล่ะ”

“..ขอโทษ” แขไขจำใจต้องพูดออกไ