All Chapters of สวาทหวาน: Chapter 61 - Chapter 70

“ไม่ต้องมาประชดใส่ยายเลยนะ เรามาคุยเรื่องที่ค้างกันไว้ต่อดีกว่า” นางเริ่มเล่าเรื่องของพรพิมลต่อจากที่ค้างเอาไว้ “...เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละไทเลอร์ ตอนนี้ยายจึงรู้สึกตงิด ๆ ใจกับหนูบีเขายังไงก็ไม่รู้”ไทเลอร์รู้สึกเห็นใจผู้เป็นยายอยู่บ้างที่ต้องผิดหวัง แต่ถ้าเขาไม่บอกเรื่องที่รู้มาให้ท่านฟัง ท่านก็คงจะงมงายกับผู้หญิงที่มีค่าแค่พลอย และกำจัดเพชรเม็ดงามทิ้งเพราะคิดว่าเป็นแค่กรวดทราย เขาหยิบชาขมที่เหลืออยู่เกือบ ๆ ครึ่งแก้วมาดื่มรวดเดียวจนหมด“คุณยายฟังผมนะครับ” เขาจับมือของท่านมากุมไว้ กล่าวด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจังผิดไปจากทุกครั้ง “คุณบีไม่ใช่ผู้หญิงใสซื่อบริสุทธิ์ แสนดีอย่างที่คุณยายเห็นหรอกนะครับ ผมไม่ได้พูดเพราะใส่ร้ายเธอนะครับ แต่ผมพูดเพราะผมมีหลักฐานที่เชื่อถือได้”เขาตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ท่านฟังตั้งแต่วันที่พาเธอไปดื่มด้วยกัน แล้วหยิบโทรศัพท์เปิดภาพที่อดีตคู่ขาของอลันถ่ายได้จากคอนโดเมื่อวานนี้ให้ดู“คืนนั้นเธอออกไปกับอลันครับคุณยาย พวกเขาอยู่ด้วยกันทั้งคืนทั้งวัน และผมก็คิดว่ามันจบแค

ได้ยินเสียงหัวเราะของสาวน้อยในอ้อมแขน หยางอี้จึงกอดกระชับร่างบางที่ทำท่าจะผละหนี ขยับเท้าดันเธอเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูซะเลย“ทำให้ตื่นแล้วจะหนีเหรอยอดรัก ฉันไม่ยอมหรอกนะ” เขากระซิบเสียงพร่าที่ใบหูก่อนจะแตะปลายลิ้นยั่วเย้า“แต่เราต้องไปงานนะคะ เอาไว้คืนนี้นะ” เธอขนลุกซู่ เร่าร้อนไปทั่วใบหูที่ถูกปลายลิ้นหยอก“ไม่เอา คืนนี้ก็ส่วนคืนนี้ ตอนนี้ก็ส่วนตอนนี้”“แต่หนูแต่งตัวแล้วนะคะ”“เดี๋ยวฉันจะใส่คืนให้เอง” เขาเสนออย่างใจป้ำ แล้วใช้สองมือหมุนร่างบางให้หันหลังให้.. ดวงตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์พิศวาสเบิกกว้าง เมื่อได้เห็นด้านหลังของชุดที่เธอใส่ คิดไม่ถึงว่าชุดราตรีที่มองดูแสนจะเรียบร้อยจากด้านหน้า จะอวดแผ่นหลังเปลือยเปล่าของคนรักเกือบทั้งหมดแบบนี้แม้จะไม่พอใจแต่อารมณ์ที่ปะทุไปแล้วก็ใช่ว่าจะมอดดับลงไป ริมฝีปากของเขาจึงพรมไปตามแผ่นหลังนวลเนียนของเธอ และยังฝากรอยจูบเป็นจ้ำ ๆ เอาไว้อีกด้วย เพราะเขาจะไม่ยอมให้เธอได้แต่งตัวอวดเนื้อหนังแบบนี้ออกไปจากบ้านเด็ดขาด เขาคนเดียวเท่านั้นที่จะเห็นแบบนี้ได้ ส

คนถูกถามนิ่งอึ้งด้วยคาดไม่ถึงว่าคนเย็นชาเช่นฟิลลิปหยาง จะเป็นเดือดเป็นร้อนแทนผู้หญิงคนหนึ่งได้ขนาดนี้ นี่เขาหลงเธอมากขนาดนี้เลยเหรอ“เธอไม่ได้พูดอะไรหรอกค่ะคุณอี้ แต่หนูเครียดเพราะหึงคุณมากไปหน่อยแค่นั้นเอง ถ้าไม่มีอะไรแล้วเรากลับกันเลยได้ไหมคะ หนูไม่อยากอยู่แล้ว” ปันหยีหึงหวงจนไม่อยากแม้แต่จะให้เขาสนทนากับเธอจึงตัดบทขึ้นมาก่อน“กลับก็กลับ เราไปลาท่านรัฐมนตรีกันก่อนดีกว่า” หยางอี้ยอมตามใจคนรัก พาเธอไปกล่าวลากับเจ้าของงานโดยอ้างว่าเธอไม่ค่อยสบาย แล้วพากลับบ้านโดยไม่ได้สนใจกับยู่เฟยอีกเลย          ........................“คุณยู่เฟยมาพูดอะไรกับหนู” ภายในรถยนต์เบนท์ลีย์มูซานสุดหรู ที่กำลังขับเคลื่อนออกจากลานจอดรถโดยบอดี้การ์ดคนสนิท หยางอี้ถามคนรักที่เป็นฝ่ายกอดรัดเขาไว้ก่อนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนอย่างสงสัยปันหยีเงยหน้าขึ้นมองคนรัก “คุณเคยนอกใจหนูบ้างไหมคะ”“ไม่เคยเลยสักครั้ง แม้แต่คิดก็ยังไม่เคย ตั้งแต่มีหนูฉันก็เลิกนิสัยเดิม ๆ จนหมด” เขา

“หมายความว่าไงวะของนาย พวกนายเป็นแฟนกันเหรอ” หมิงแสร้งถามหน้าตาจริงจัง“จะเป็นได้ไง ก็อลันบอกฉันเองว่าไม่ได้เจอกับเธออีกหลังจากคืนนั้น” ไทเลอร์ยืนยันหนักแน่น “หรือว่านายโกหกฉัน”อลันทำท่าอึกอักมองคนนั้นทีคนนี้ที เขาจะพูดดีไหมนะ เพราะรับปากเธอไปแล้วว่าจะเก็บเรื่องของเธอเป็นความลับ“ความจริง...”“อ้ำอึ้งอะไรวะ มีอะไรก็พูดมาสิ” ลีออนผู้ใจร้อนทำเป็นเร่งเร้าทั้งที่รู้อยู่เต็มอกเท่า ๆ กับเพื่อนคนอื่น“ความจริง.. ฉันคิดว่าฉันรักคุณบีว่ะ” อลันไม่พูดถึงเรื่องระหว่างเขากับเธอ แต่พูดถึงความรู้สึกของตัวเองออกไปแทน “ดังนั้นพวกแกห้ามยุ่งกับเธอเด็ดขาด เพราะฉันตั้งใจจะจีบเธอ”“ก็โอเค ในเมื่อนายขอเราก็จะจัดให้” ไคหยักไหล่นิด ๆ แบบมีสไตล์ “ขอให้นายสมหวังนะเพื่อน”“ถ้าจะจีบก็ต้องเก็บใจไว้เผื่อเจ็บบ้างนะเพื่อน”“ทำไมวะไทเลอร์” อลันสงสัยคำพูดของเพื่อนจนคิ้วขมวดเขาอยากจะบอกพฤติกรรมของเธอ แต่คิด ๆ ดูแล้วให้เพื่อน

เมื่อถึงเวลาปาร์ตี้จึงไม่ได้ไปเรียกเพราะอยากให้พักผ่อนให้เต็มที่ คิดว่าตื่นขึ้นมาก็คงจะโทรหาหรือตามลงมาเอง“อือ พวกเราอยู่ที่สวนหลังบ้าน.. ยังไม่ดีขึ้นเลยเหรอ.. อือ ๆ ถ้าอย่างนั้นก็กลับไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะบอกทุกคนให้”... “ขอโทษจริง ๆ นะเพื่อน แต่วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะดื่มจริง ๆ” เขาเครียดจนปวดหัวก็เพราะผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ไม่สามารถติดต่อกับเธอได้ และเขาก็เผลอหลับไปจริง ๆ จากที่ตอนแรกแค่จะหาทางเลี่ยงมาจากเพื่อน ๆ เท่านั้น(ไม่เป็นไรหรอก กลับไปนอนพักให้เต็มที่ อย่าลืมกินยาด้วยล่ะ)“ขอบใจนะ”(ฝากบอกมันด้วยว่าไม่มีมันพวกเราก็สนุกได้ เพราะที่นี่ยังมีน้าอี้ คุณยายแล้วก็คุณบีด้วย)เสียงกลั้วหัวเราะคล้ายเยาะเย้ยนิด ๆ ที่ดังผ่านโทรศัพท์เข้ามาทำให้อลันถึงกับขมวดคิ้ว ไม่ใช่ด้วยความไม่พอใจ แต่เพราะสะดุดใจกับชื่อของหญิงสาวที่ได้ยินต่างหาก“ไทเลอร์มันบอกว่ามีใครอยู่ด้วยนะ”(คุณยาย น้าอี้ไง) ไคตอบมาตามสาย“ไม่ใช่ ฉันได้ยินมันบอกว่าบีอยู่ที่นั่นด้วย จริงหรือเปล่า