All Chapters of รอยรักร้าว: Chapter 51 - Chapter 60

๒๓เหตุผลของคนที่ทิ้งไปเภตราฟังเรื่องราวของเขาและบิดาด้วยความรู้สึกเห็นใจ หล่อนไม่เคยรู้ว่าเขาต้องพบเจอกับอะไรตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตร่วมกับเกวลิน หญิงสาวมองใบหน้าของคนที่ตนรักด้วยความสงสาร เขาต้องทนอึดอัดและอับอายมากแค่ไหนจึงจะเป็นอิสระเช่นทุกวันนี้ได้ “ภาพคุณกอบบุญก่อนสิ้นใจยังติดตาพี่ ทำให้พี่นอนไม่หลับอยู่หลายวัน อยากปฏิเสธ ได้แต่คิดถึงบุญคุณที่ติดค้าง ทุกครั้งที่พี่เจอหมอก พี่อยากบอก พี่อยากเล่า แต่ไม่กล้า ทั้งอับอายและกลัวว่าหมอกจะไม่ยอมเข้าใจ พี่เลยคิดอย่างคนเห็นแก่ตัว ว่าจะยอมแต่งกับเกวลินสักพัก รอจนกว่าเขาดูแลตัวเองได้แล้วค่อยหย่ากันเงียบๆ” เขาหลับตาลง พร้อมกับรั้งหล่อนไปกอดเอาไว้แน่นขึ้น “แต่พี่พลาด เขาท้อง” ถึงตรงนี้ทั้งสองต่างเงียบงัน เช่นเดียวกับปฏิกิริยาเกร็งกายของเภตราที่ดลภาคย์รับรู้ ชายหนุ่มจึงลูบแผ่นหลังนุ่มแผ่วเบา ปลอบใจทั้งหล่อนและตัวเองไปพร้อมกัน “พี่ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น ไม่คิดจะยุ่งกับเขามาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่เก๋ใช้วิธีสกปรกกับพี่” เขาหยุดพูดแล้วจ้องนัยน์ตาคู่งาม รู้สึกอับอายอยู่เหมือนกันที่เสียท่าเกวลิน เขาคิดว่าจะควบคุมทุกอย่างได

“ก็ขอให้เป็นแบบนั้นเถอะ กลัวแต่ว่าจะฝังใจจนกลายเป็นโรคโฟเบียน่ะสิคะ” “ถ้าอย่างนั้นพี่คงต้องขอให้หมอกช่วยแล้วละ” เขาเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้ม เช่นเดียวกับอ้อมแขนอุ่นที่โอบรัดร่างบางเข้าหาอกกว้างของเขาอีกหน “ช่วยแบบไหนไม่ทราบคะ” หญิงสาวถามกลับไปอย่างไม่ไว้ใจนัก “ก็ช่วยมาเป็นแม่ให้น้องเดียวเร็วๆ ยังไงล่ะ ถ้าน้องเดียวมีหมอกอยู่ใกล้ๆ ก็คงจะลืมเรื่องนั้นลงไปสักวัน ไม่หวาดกลัวเวลาที่ต้องเจอกับเก๋อีก เพราะน้องเดียวจะคิดเสมอว่าแม่ของแกคือหมอก ไม่ใช่ใครอื่น” คำร้องขอของเขาทำให้คนฟังแก้มกลายเป็นสีเรื่อ “จริงสิ พี่นี่เห็นแก่ตัวจัง มองแต่ความต้องการของตัวเองกับลูก ลืมถามความต้องการของหมอกไปเลย” เภตราเลิกคิ้วขึ้น ทั้งเข้าใจและไม่เข้าใจกับสิ่งที่เขาเอ่ยออกมา “พี่ดลกำลังจะบอกอะไร” ดลภาคย์ยิ้มกว้าง ขณะยกมือเรียวของหญิงสาวขึ้นมอง ก่อนจะจูบปลายนิ้วเล็กๆ ทีละนิ้วจนครบทั้งสิบนิ้ว เป็นการกระทำที่ทำให้คนตัวบางถึงกับใจสั่น “พี่ลืมถามเรื่องสำคัญที่สุดกับหมอก ว่าจะยินดีรับน้องเดียวเป็นลูกสาวของหมอกสักคนได้ไหม” เภตรานิ่งงัน มา

“หมอกไม่เป็นไรหรอก ห่วงแต่น้องเดียว ป่านนี้คงจะขวัญเสีย” ดวงตาของดลภาคย์วาววับ สันกรามนูนขึ้น ก่อนจะหันไปยังเสียงของนายตำรวจรุ่นน้อง “รู้จุดหมายแล้วครับ” เพียงแค่นั้น ดลภาคย์ก็ขับรถตามรถตำรวจออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้บรรดาคุณครูอกสั่นขวัญหาย โดยเฉพาะผู้อำนวยการ ที่นอกจากเป็นห่วงเด็กแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะถูกฟ้องร้องเรื่องดูแลเด็กไม่ดีอีกหรือไม่ เกวลินไม่ได้พาลูกสาวไปซ่อนที่ไหนไกล แต่พากลับไปที่บ้านของหล่อนนั่นเอง ส่วนคนตัวเล็กก็สะอึกสะอื้นไม่หยุด จึงถูกดุด่าและทุบตีอีกหน แต่ไม่ว่าอย่างไรน้องเดียวก็ไม่ยอมหยุดร้อง ทุกครั้งที่เรียกหาอาหมอกและคุณพ่อก็ยิ่งเพิ่มโทสะให้กับคนเป็นแม่ “แกจะหยุดร้องไหม ไม่หยุดสินะ ได้ ได้เลย” เกวลินหายไปไม่นาน ก็กลับออกมาพร้อมไม้แขวนเสื้อในมือ ทำให้แม่บ้านที่เมียงมองถึงกับตกใจ “คุณเก๋คะ อย่าค่ะ” “ออกไป๊! ฉันจะสั่งสอนลูกของฉัน” เกวลินไล่แม่บ้าน ก่อนจะกระชากแขนเล็กๆ ที่เขียวช้ำเป็นจ้ำเข้ามาหาตัว พร้อมกับเงื้อมือขึ้นแล้วฟาดไม้แขวนเสื้อลงไปบนก้นน้อยๆ ของแม่หนูเต็มแรง ดุษิตาถึงกับกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เพราะตั

หัวใจของดลภาคย์เต้นแรงด้วยความดีใจ เขาสวมแหวนเพชรลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของหญิงสาว ก่อนจะสวมกอดพร้อมกับซบหน้ากับอกอุ่นของคนตัวนุ่ม กลิ่นอายของทะเลถูกกลิ่นของความรักกลบมิด ต่อจากนี้ไปเขาจะมีผู้หญิงที่รักแนบกายทั้งเช้าค่ำ จะไม่ยอมปล่อยให้อะไรมาพรากเขาและหล่อนต้องจากกันอีก “พี่รักหมอก รักเสมอ” เขาย้ำคำรักอีกครั้ง โดยไม่คิดเรียกร้องคำรักจากหล่อน เพราะรู้ดีไม่ว่าอย่างไรหัวใจของเขาก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปจากคนหน้าหวาน “หมอกก็รักพี่ดล” ดลภาคย์อุ่นซ่านไปทั้งกายและใจ กอดรัดร่างน้อยแนบแน่นยิ่งขึ้น ในที่สุด ความฝันของเขาก็เป็นจริง เขากำลังจะได้ร่วมชีวิตกับผู้หญิงที่เขารักและหล่อนเองก็ยังรักเขาเช่นกันแหวนเพชรบนนิ้วนางข้างซ้ายของเภตราทำให้ใครหลายคนสะดุดตาและสะดุดใจ หลังกลับมาจากพาดุษิตาไปพักผ่อน ทั้งสามคนดูมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นมากกว่าเดิมหลายเท่าโดยเฉพาะแม่หนูน้อย ที่พอกลับมาก็เปลี่ยนจากอาหมอกเป็นแม่หมอก ทุกครั้งที่แม่หนูเรียกเภตราเช่นนั้น หญิงสาวจะแก้มแดงไม่ค่อยกล้าสบตาใครที่มองมาอย่างล้อเลียนนัก ทั้งยังรู้สึกแปลกๆ ที่จู่ๆ ก็มีใครสักคนมาเรียกตนว่าแม่ ความรู้สึกใน

หนึ่งชั่วโมงต่อมา... เตียงด้านข้างยุบยวบลงเบาๆ เมื่อร่างสูงใหญ่ของดลภาคย์ทิ้งตัวนอนพร้อมกับเบียดร่างเข้าหาคนที่นอนหันหลังให้เขา “หมอก หลับแล้วเหรอ” เสียงทุ้มกระซิบชิดนวลแก้ม กดจมูกหอมดังฟอด ทำให้คนที่เพียงแค่พักสายตาลืมตาขึ้นพร้อมกับพลิกกายนอนหงาย “พี่นึกว่าหลับแล้วซะอีก” เขาเปรยพลางตะแคงตัวนอนกอดหล่อน ดวงตาคมกริบมองภรรยาด้วยสายตาเปี่ยมรักลึกซึ้ง ขณะที่หญิงสาวหลบตาด้วยความรู้สึกตื่นเต้น เพราะรู้ดีว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะมีสิ่งใดเกิดขึ้นระหว่างตนและสามี “ดีใจจัง ที่วันนี้พี่มีหมอกร่วมชีวิต รู้ไหมว่าเป็นความฝันของพี่เลยนะ ว่าสักวันพี่จะได้หมอกมาเป็นเมีย” คนฟังแก้มแดงเรื่อ หล่อนเองก็ดีใจเหมือนกับเขานั่นแหละ ชายหนุ่มจูบหน้าผากมน ก่อนและเล็มดวงหน้างามด้วยริมฝีปากและจมูก ขณะที่มือค่อยๆ ปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากร่างกายทีละชิ้น ไม่นานทั้งเขาและหล่อนก็เหลือเพียงเนื้อตัวเปล่าเปลือย เสียงหวานครางแผ่วเมื่อถูกโลมเล้าจากริมฝีปากร้อนรุ่มที่ขบเม้ม ฉกเลียเหนือทรวงอกอวบอิ่ม ก่อนครอบครองปลายยอดสีเรื่อชูชันตามแรงปรารถนาที่ถูกปลุกเร้า แล้วลูบไล