All Chapters of รอยรักร้าว: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำ“พี่หมอกๆ พี่หมอกอยู่ไหม”เสียงร้องเรียกโวยวายและเสียงวิ่งตึงตังดังมาจากด้านล่างทำให้คนที่กำลังสวมถุงเท้าเป็นอย่างสุดท้ายเงยหน้าขึ้น คิ้วโก่งงามได้รูปโดยไม่ต้องเสียเวลาตกแต่งขมวดเข้าหากันแล้วส่ายหน้าอย่างระอาใจเมื่อน้องสาวคนเดียวโหวกเหวกแต่เช้าร่างเพรียวบางในชุดทะมัดทะแมง เสื้อเชิ้ตสีตุ่นๆ กับกางเกงยีนสีซีดตัวเก่งก้าวตรงไปยังประตูห้อง และเมื่อเปิดออกก็พบว่าน้องสาวตัวดียกมือกำค้างอยู่หน้าห้อง ฝ่ายนั้นยิ้มกว้างพร้อมลดมือลงแล้วยื่นออกมาจับมือหล่อนไปแทน“พี่หมอก!”“อะไรกัน” เภตรานิ่วหน้าคล้ายจะเอ็ดน้องสาวในที ดึงมือกลับไปปิดประตู ในขณะที่อีกฝ่ายยังตามมาเขย่าแขนราวกับเพิ่งพบเจอเรื่องตื่นเต้นมาก็ไม่ปาน...“พี่ดลกลับมาแล้ว! ตอนนี้อยู่กับแม่ที่คอกหมู หนูยังไม่ทันได้เจอจังๆ หรอก แต่พอเห็นลงจากรถก็รีบมาบอกพี่ที่บ้านเลย”ชื่อที่หลุดจากปากของน้องสาวทำให้เภตราหัวใจแกว่ง แต่แล้วความรู้สึกโลดลิ่วก็หล่นวูบเมื่อคิดถึงความจริงข้อหนึ่ง...ใบหน้างามฉายแววตระหนกชั่วครู่ก่อนเรียบลง ดวงตาที่เบิกกว้างไหวราวระลอกคลื่นหลุบหลบ ก่อนจะสบตาน้องสาวที่มองมาอย่างตั้งใจอีกครั้งพร้อมบอก“วันนี้ไหมอยู่ช่วยแม่ที่คอ

๑หวนสามวันต่อมา เภตราและดวงใจมาซื้อของที่ตลาดนัดในตอนเช้าเหมือนเคย หญิงสาวแยกกับน้องเพื่อซื้อของให้ครบโดยเร็วจะได้รีบกลับบ้านไปทำงาน“ได้ของครบหรือยังไหม” เภตราหลุบตามองอาหารทั้งสด แห้งและสำเร็จรูปในมือของน้องแล้วไล่สายตามองสลับรายการบนกระดาษ“ครบพี่ ของพี่ล่ะ” หญิงสาวมองไปยังถุงผลไม้ในมือกับยาทาแก้ปวดเมื่อยที่พี่สาวแวะเข้าไปซื้อจากเภสัชกร“ของพี่ก็ครบ เรากลับกันเถอะ จะได้รีบไปดูคนงานตัดกล้วย”สองพี่น้องเดินกลับไปยังรถกระบะที่จอดไว้ข้างตลาดนัด พลันสายตาของดวงใจก็ไปหยุดที่ร่างสูงโดดเด่นของดลภาคย์พอดี“พี่ดลนี่นา...”เสียงอุทานเบาๆ ของน้องสาวทำให้คนที่กำลังสตาร์ตรถชะงักมือ อดไม่ได้ที่จะปรายตามองไปยังจุดที่น้องสาวบอก จึงได้เห็นร่างสูงคุ้นตาของชายหนุ่มอุ้มลูกสาว ข้างๆ คือบิดากำลังช่วยกันเลือกซื้อผลไม้จากร้านที่หล่อนเพิ่งผละจากมาเมื่อครู่“สงสัยมาซื้อกับข้าว” เอ่ยพลางปรายตามองพี่สาวว่าจะมีปฏิกิริยาเช่นไร ทว่าอีกฝ่ายละสายตามาจากภาพนั้น แล้วสตาร์ตรถยนต์ก่อนจะเคลื่อนมันออกไปช้าๆ โดยไม่รู้ว่าคนที่พวกหล่อนพบกำลังมองตามท้ายรถยนต์จนสุดสายตาเช่นกัน“พ่อขา เอานี่ๆ”เสียงเล็กๆ เรียกชายหนุ่มให้หันก

๒หวั่นบ้านของดลภาคย์เป็นบ้านสองชั้นขนาดใหญ่ ครึ่งปูนครึ่งไม้ ทาด้วยสีครีม ชั้นล่างออกเข้มกว่าชั้นบนเล็กน้อย ต่างจากบ้านของเภตราที่เป็นบ้านไม้ยกพื้นสูงทรงธรรมดา พบเห็นได้ทั่วไปตามชนบท บริเวณลานกว้างที่หน้าบ้านของเขามีต้นมะม่วงต้นใหญ่ยืนต้น ให้ผลดกทุกปี ขณะที่พื้นที่โดยรอบซึ่งมีเนื้อที่มากกว่าสิบไร่นั้นปลูกมะละกอเพื่อจำหน่ายผลสุกเป็นส่วนใหญ่ ที่เหลือเก็บไว้ปลูกผักอื่นแซมเล็กน้อย... ดลภาคย์กลับขึ้นจากสวนมะละกอของพ่อเวลาสี่โมงเย็น เขาคาดการณ์วันเก็บเกี่ยว และเริ่มทำการติดต่อกับทางเจ้าหน้าที่เพื่อยื่นคำร้องขอใบรับรองพืช รวมทั้งประสานงานไปทางพ่อค้าที่รู้จักดีในช่วงระยะเวลาที่เขาช่วยงานอดีตพ่อตาทำงานด้านการส่งออก ชายหนุ่มเก็บตัวอย่างเรียบร้อยก็กลับเข้าบ้าน ร่างกำยำชื้นไปด้วยเหงื่อ นานมาแล้วที่เขาแทบไม่ได้หยิบจับงานด้านการเกษตร ทำให้รู้สึกว่าเหนื่อยมากทีเดียวเมื่อต้องมาเริ่มต้นใหม่ แต่ถึงกระนั้นเขาก็พร้อมทั้งกายและใจ ยิ่งคิดถึงผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ทำงานอาบเหงื่อต่างน้ำเช่นเภตราแล้วเขายิ่งมีกำลังใจเกินร้อย เมื่อเดินมาถึงบ้านลูกสาวตัวน้อยที่นอนวาดเขียนอยู่บนเก้าอี้ยาวที่มุขหน้าบ้านก็เงยหน้า

“นั่งก่อนสิดล มาอยู่ตรงนี้มันก็จะเหม็นขี้หมูสักหน่อยละนะ”“ไม่เหม็นหรอกครับ” ดลภาคย์ยิ้มให้นางอุบลพลางนั่งลงบนแคร่ เขากวาดตามองไปรอบๆ คอกหมูขนาดใหญ่ของเภตราสะอาดสะอ้าน นานๆ ทีจะมีกลิ่นโชยมาตามลมแต่ไม่มาก นางอุบลบอกว่าเภตราใช้วิธีการทำน้ำหมักชีวภาพ ให้สัตว์กินและราดทำความสะอาดเสมอ รอบๆ บ้านยังปลูกใบเตย ตะไคร้หอมเพื่อดับกลิ่น กลิ่นไม่พึงประสงค์จึงน้อยลงไปมาก “ผมอ่านเจอสูตรลดกลิ่นมาเหมือนกัน เห็นว่ามีส่วนผสมพวกมะละกอกับกล้วยด้วย เอาไว้คราวหน้าผมจะเก็บมะละกอมาฝากนะครับ”นางอุบลได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มด้วยความชื่นชมในน้ำใจของอีกฝ่าย“ขอบใจ แต่หน้าที่หมักต้องยกให้เจ้าหมอก อาน่ะไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้เท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่มีหน้าที่ให้อาหาร โชคดีอีกอย่างที่บ้านอาห่างจากเพื่อนบ้านคนอื่น ไม่อย่างนั้นคงถูกค้านไม่ให้เลี้ยงกัน เพราะเหม็นขี้หมู”นางอุบลเปรยพลางลอบสังเกตชายหนุ่มตรงหน้าไปด้วย“พาเจ้าเดียวมาเที่ยวหรือมีธุระอื่นด้วยล่ะ”คำถามของอีกฝ่ายทำให้ผู้มาเยือนเสมองออกไปยังทางที่เภตราหายไปกับอนุกุล เพียงแค่นั้นนางอุบลก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการพบลูกสาวตน“รอสักพักแล้วกันถ้ามาหาเจ้าหมอก เสี่ยเขาได้กล้วยเ

ระหว่างที่ดลภาคย์ปรึกษาเรื่องการขอใบรับรองกับเภตรา สองแม่ลูกก็จับตามองอยู่เงียบๆ ดวงใจลุ้นแทบแย่ว่าดลภาคย์จะมีคำหวานๆ กับพี่สาวของตนหรือไม่ ทว่าหล่อนต้องฝันสลายเมื่อชายหนุ่มเอาแต่คุยเรื่องงาน และพี่สาวของหล่อนก็เอาแต่ตอบด้วยสีหน้าจริงจังจะเครียดอะไรกันนักหนานะคู่นี้ จะดันขึ้นไหมนี่เรา...เจ๊ดันอย่างดวงใจถอนหายใจเฮือก ก่อนจะพาดุษิตาไปนั่งหน้าทีวี เปิดการ์ตูนให้แม่หนูดู ปล่อยให้มารดาทำกับข้าวที่เหลือไปพลางๆเมื่อคุยเกี่ยวกับรายละเอียดปลีกย่อยเรียบร้อย ดลภาคย์จึงเอ่ยปากชวนหญิงสาว“แล้วหมอกจะพอมีเวลาว่างหรือเปล่า ถ้าพอมี พี่อยากขอให้หมอกไปกับพี่พรุ่งนี้เช้า” เขาสบตาคู่งามของคนที่ตนรักไม่เสื่อมคลายด้วยสายตามีความหวัง ฝ่ายนั้นถอนหายใจอย่างอึดอัด หล่อนให้คำปรึกษาเขาได้แต่ไม่คิดจะไปไหนมาไหนกับเขาสองต่อสอง ยอมรับตามตรงว่าไม่สนิทใจด้วยนัก...สีหน้าลำบากใจของเภตราทำให้หัวใจของดลภาคย์เหี่ยวแฟบ เขากลายเป็นคนที่หล่อนไม่อยากแม้แต่จะสนทนา จะไปไหนด้วยก็คงคิดหนัก เขาน่ารังเกียจขนาดนั้นเชียวหรือ แต่เมื่อสบตาของหล่อนอีกครั้งเขาก็ต้องเตือนตนเองว่าความจริงนั้นเป็นเพราะเขาเองที่ทำให้หล่อนไม่อาจสนิทใจด้วยได