Lahat ng Kabanata ng รอยรักร้าว: Kabanata 41 - Kabanata 50

“ลุงสนอยู่กับน้องเดียวที่นี่เถอะนะคะ หนูกับน้องจะรีบไปดู ถ้ามีอะไรคืบหน้าจะรีบโทร.บอกทันทีจ้ะ” “ให้ลุงไปด้วยเถอะนะ ให้อยู่แบบนี้คงไม่ไหว” นายสนบอก ทำให้หญิงสาวจำต้องพยักหน้า เป็นห่วงก็แต่น้องเดียว เพราะทำท่าตาแดงแล้วก็ร้องออกมาเมื่อรู้ว่าพ่อเป็นอะไร “ฮือๆ น้องเดียวจะหาพ่อ” “ได้ลูก เรากำลังจะไปหาคุณพ่อกันแล้ว” นายสนบอกกับหลานสาว แม้พยายามยิ้มให้ แต่ความรู้สึกยามนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัวจับใจ ทั้งหมดใช้เวลาเดินทางมาถึงโรงพยาบาลไม่นานนัก ดลภาคย์ถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉินไปนานแล้ว จึงได้แต่รอด้วยใจจดจ่อ กระทั่งนางพยาบาลที่ดูแลชายหนุ่มเดินออกมา เภตราจึงรีบเข้าไปถามเป็นคนแรก “คุณพยาบาลค่ะ คุณดลภาคย์เป็นอย่างไรบ้างคะ” “เป็นญาติหรือคะ” “ครับ ผมเป็นพ่อ” นายสนจูงหลานเดินมาทันที นางพยาบาลมองคนทั้งหมดแล้วตอบ “ตอนนี้คนเจ็บปลอดภัยนะคะ นอกจากแขนหัก อย่างอื่นก็ปกติดีค่ะ เชิญญาติให้ข้อมูลของคุณดลภาคย์ด้านนี้ได้เลยนะคะ” นายสนฝากหลานเอาไว้กับเภตรา แล้วเดินตามนางพยาบาลไปนั่งที่โต๊ะซักประวัติแผนกฉุกเฉิน เภตราชะเง้อมองไป

ช่วงเย็นนั้น ขณะที่นายสนพาน้องเดียวมาหาลูกชายพร้อมกับนางอุบล และกำลังพูดคุยกันด้วยความโล่งใจที่ดลภาคย์ไม่ได้เป็นอะไรมาก มิหนำซ้ำชายหนุ่มยังดูสดใสราวกับไม่เจ็บไม่ป่วย อาจเป็นเพราะได้ยาดีที่ชื่อเภตรา ทว่าความสุขทั้งหมดทั้งมวลกลับถูกทำลายลงเพราะใครบางคนที่ก้าวเข้ามาโดยไม่ได้รับเชิญ “เก๋...” ชื่อเล่นของเกวลินหลุดออกจากริมฝีปากดลภาคย์ทันทีที่อีกฝ่ายก้าวเข้ามาภายในห้องพักฟื้น “คุณแม่” น้องเดียวร้องเรียกมารดาก็จริง แต่กลับไม่ยอมวิ่งเข้าไปหาตามวิสัยเด็กทั่วไป ทำให้เกวลินค่อนข้างขัดใจลูกสาวนัก แต่ยังยิ้มหวานส่งให้ลูกสาวและอดีตสามีท่ามกลางสายตากังขาของทุกคนยกเว้นชายหนุ่มและนายสน “น้องเดียว มาหาคุณแม่สิคะ” เด็กหญิงดุษิตาเดินไปหามารดาอย่างกล้าๆ กลัวๆ เป็นที่รู้กันดีระหว่างนายสนและดลภาคย์ว่าแม่ลูกคู่นี้แทบไม่ได้เจอหน้า ตอนอยู่ด้วยกันเกวลินไม่เคยเลี้ยงลูกสาว พอคลอดแม่หนูออกมาก็ไม่ยอมให้นมลูก เพราะกลัวว่าอกจะยาน ทรงไม่สวยเหมือนตอนสาวๆ รีบรีดน้ำหนัก ปล่อยให้ดุษิตาต้องกินนมชงตั้งแต่ยังแบเบาะ ไม่ว่าดลภาคย์จะทั้งขอร้องหรือข่มขู่ แต่คนรักสวยรักงามกลับไม่สนใจไย

๒๐น้ำค้างกลางใจครบหนึ่งอาทิตย์ที่ต้องนอนพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ดลภาคย์จึงได้รับอนุญาตให้กลับมาพักฟื้นที่บ้านได้ การประสบอุบัติเหตุครั้งนี้ของชายหนุ่ม มีชาวบ้านมาเยี่ยมเยือนมากมาย รวมทั้งสาวๆ ที่มีใจให้ชายหนุ่มอยู่ฝ่ายเดียวก็พากันเทียวไปเทียวมาจนคนที่มีหน้าที่ต้อนรับไปโดยปริยายอย่างเภตราถึงกับมองบน “มีแฟนหล่อมากก็ต้องเหนื่อยหน่อยนะพี่” เสียงกระเซ้าของน้องสาวที่มากระซิบข้างหูทำให้เภตราหันไปถลึงตาใส่ “บ้าสิ ฟงแฟนอะไร ไปทำงานเลยนะ” ดวงใจหัวเราะคิกเมื่อเห็นนวลแก้มของพี่สาวแดงก่ำขึ้นทันตา “เคยได้ยินเพลงนี้ไหม ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้ แต่ที่พี่หมอกทำอยู่เนี่ย หน้าที่แฟนเลยน้า” เภตราทำเสียงจึ๊เบาๆ คนเป็นน้องหลบแผล็วเข้าไปในสำนักงานทันทีอย่างรู้คิว หญิงสาวส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ ก่อนจะหิ้วข้าวของที่ได้รับจากแฟนคลับของชายหนุ่มนำเข้าไปเก็บเอาไว้ในครัวของสำนักงาน เมื่อทุกคนกลับไปกันหมดแล้ว ดลภาคย์จึงมีโอกาสได้พักผ่อนเสียที ชายหนุ่มหลุบตามองแขนที่เข้าเฝือกของตนเองแล้วถอนหายใจยาว คงนานนับเดือนหรืออาจจะมากกว่านั้นแขนของเขาจึงจะกลับมาใช

๒๑หวานอนุกุลกลับมาเยือนบ้านของเภตราอีกครั้งหลังจากทำใจอยู่พักใหญ่กับการเผชิญหน้ากัน แต่เขากลับต้องผิดหวังเมื่อรู้ว่าหญิงสาวไม่อยู่บ้าน “หมอกไปอยู่ที่สำนักงาน” เสี่ยฟาร์มหมูขมวดคิ้วนิ่วหน้า “สำนักงานที่ไหนครับ” นางอุบลก้าวออกมาจากในครัว พร้อมขยายความ “พ่อดลเขาเปิดสำนักงานรับซื้อผลไม้ของชาวสวน คัดเกรดส่งออก แถมตอนนี้กำลังเริ่มแปรรูปผลไม้ที่ตกเกรดแล้วด้วย แอ๊ดลองขับรถไปดูเถอะ สำนักงานตั้งอยู่หน้าบ้านของพ่อดลเขา หมอกกับไหมก็ทำงานที่นั่นเหมือนกัน ตอนนี้หมู่บ้านเรามีความเป็นอยู่ดีขึ้นเยอะ” นางอุบลบอกเล่าด้วยสีหน้าแช่มชื่นภูมิใจ อนุกุลนิ่งงันไป เขาไม่ได้มาเสียพักใหญ่ เกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นมากมายขนาดนี้เลยหรือ “ขอบคุณครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ” อนุกุลขับรถตรงไปยังบ้านของดลภาคย์ทันที เขาอยากรู้ว่ากิจการของหนุ่มรุ่นพี่รุดหน้าไปแค่ไหนแล้ว แต่ดูสีหน้าของนางอุบลแล้วคาดว่าคงกำลังไปได้สวยเลยทีเดียว มิหนำซ้ำ ทั้งเภตราและดวงใจก็ยังไปเป็นพนักงานในสำนักงานของดลภาคย์อีกด้วย อนุกุลจอดกระบะบริเวณด้านหน้าสำนักงานที่ติดป้ายเด่นหรา เขามอ

๒๒ความจริงแม้ไม่ได้ประกาศออกไป แต่ใครๆ ต่างรับรู้ว่าตอนนี้ทั้งดลภาคย์และเภตรากลับมาคบหากันอีกครั้งเรียบร้อยแล้ว คนที่ดีใจมากที่สุดเห็นจะเป็นดวงใจและดุษิตา “อาหมอกจะมาเป็นแม่น้องเดียวเหรอคะ” เมื่อถูกแม่หนูเอ่ยถามขึ้นภายในรถยนต์ที่กำลังขับพาดลภาคย์ไปโรงพยาบาลเพื่อทำการถอดเฝือก เภตราก็ถึงกับอ้ำอึ้ง เหลือบตามองไปยังชายหนุ่มที่นั่งยิ้มกริ่มถูกใจคำถามของลูกสาวอยู่ข้างๆ “แล้วหนูอยากให้อาหมอกมาเป็นคุณแม่หรือเปล่า” คนทำหน้าที่ขับรถแก้มแดงเรื่อ พลางตวัดตาค้อนคนตัวโต “อยากค่า อาหมอกมาเป็นคุณแม่ของน้องเดียวนะคะ น้องเดียวอยากให้อาหมอกมาเป็นคุณแม่ค่ะ น้องเดียวรักอาหมอก” แม่หนูน้อยยื่นหน้าไปบอกสาวสวยที่กำลังขับรถ ทำให้เภตราจำต้องยิ้มเขินให้กับลูกสาวของคนรัก “เห็นไหม น้องเดียวก็อยากให้อาหมอกมาเป็นคุณแม่เร็วๆ” “พี่ดลนั่งเงียบๆ ไปเลย” หญิงสาวหันไปกระซิบกับชายหนุ่ม ทำให้คนตัวโตที่กำลังจะเป็นปกติหัวเราะร่วน “จริงๆ นะคะอาหมอก น้องเดียวไม่ให้ใครมาเป็นแม่นอกจากอาหมอก คุณครูที่โรงเรียนชอบถามถึงคุณพ่อ แต่น้องเดียวบอกว่าจองเอาไว้ให้อาห