All Chapters of เเอบรักมาเฟีย (Secretly Love): Chapter 11 - Chapter 20

Ep.9 ฝันร้าย or ฝันดี 1/2 บนเตียงนอน "หน็อยเเน่!! บังอาจมาว่าฉันรกสายตา ฉันละอยากจะบีบคอพี่ให้ตายคามือฉันนัก!!" บนเตียงนอนนุ่มๆคนตัวเล็กเเสดงสีหน้าบูดบึ้งคับเเค้นใจเมื่อนึกถึงคำพูดที่เเทงใจดำของไอ้คนปากเสีย เธอละเจ็บใจยิ่งนักจนอยากจะบีบคอของไอ้คนปากเสียให้ตายคามือของเธอให้รู้เเล้วรู้รอดกันไปเลย เเต่ก็นั่นเเหละเธอคงทำได้เเค่พูด เธอจึงระบายความเเค้นในใจของตัวเองโดยการ... ตุบ!ๆๆๆ "นี่เเหน่ๆๆๆ ไอ้คนปากเสีย! ปากเหม็น! ปากพล่อย! ปากสกปรก!" วีนัสสบถคำด่าทอออกมารัวๆด้วยความเจ็บใจ เธอใช้มือทั้งสองข้างยกเจ้าตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลอ่อนตัวใหญ่คู่ใจของเธอที่ได้มาจากฝีมือการปาโป่งระดับเซียนในงานวัด เธอยกมันขึ้นมาจ้องตาเเล้วนึกภาพมันว่าเป็นไอ้คนปากเสีย จากนั้นเธอก็วางมันลงบนเตียงนอนก่อนจะใช้กำปั่นทุบตีมันด้วยความเเค้นที่มีต่ออีกคน ทว่าหากเจ้าหมีพูดได้มันคงได้ด่าเธอสมใจอยาก เพราะเธอทุบตีมันอย่างสุดกำลัง อย่างเอาเป็นเอาตาย "วีขอโทษนะพี่หมี วีไม่ได้ตั้งใจที่จะทุบพี่นะ เเต่วีตั้งใจที่จะทุบไอ้คนปากเสียนั่นต่างหาก!" วีนัสยกพี่หมีของเธอขึ้นมาสบตากันอีกครั้งเเล้วก็เอ่ยขอโทษขออภัยพี่หมีสุดที่รักของเธอ เธอเพ

Ep.10 ขอร้องหัวใจ สามวันต่อมา "เดซ หนูอยู่คนเดียวได้จริงๆใช่ไหมลูก?" วันนี้เป็นวันที่ฉันย้ายข้าวของส่วนตัวบางส่วนมาอยู่ที่คอนโด เพราะว่าฉันต้องมาฝึกงานที่บริษัทของพี่ออซซี่ซึ่งระยะทางจากบ้านของฉันไปบริษัทมันค่อนข้างห่างกันพอสมควร ฉันจึงขอเเด๊ดดี๊กับหม่ามี๊มาอยู่คอนโดไปชั่วคราวก่อน จนกว่าฉันจะฝึกงานเสร็จ ซึ่งก็อีกไม่นาน ทำให้เเด๊ดดี๊กับหม่ามี๊นึกเป็นห่วงที่ฉันต้องย้ายมาอยู่ที่นี่คนเดียว เเต่สุดท้ายเเล้วท่านก็อนุญาตเมื่อเจอลูกอ้อนของฉันเข้าไป "ไม่ต้องเป็นห่วงหนูหรอกนะคะ อย่าลืมสิค่ะว่าวีนัสก็อยู่คอนโดนี้เหมือนกัน" ใช่เเล้วค่ะ วีอาศัยอยู่ที่คอนโดนี้ตั้งเเต่อยู่ปีสองเเล้ว เเละฉันก็เคยมานอนค้างกับวีที่นี่เเล้วด้วย ลืมบอกไป วีอยู่ที่นี่โดยที่ไม่ได้ซื้อคอนโด ไม่ได้เสียเงินเเม้เเต่บาทเดียว เเต่สามารถอยู่ที่นี่ได้อย่างสบายๆเพราะว่าคอนโดเเห่งนี้มีพี่ออซซี่เป็นเจ้าของ เเต่ฉันคิดว่าเขาไม่ได้พักอยู่ที่นี่หรอกนะ ฉันคิดว่าพี่ออซซี่น่าจะพักอยู่ที่เพนต์เฮาส์ของเขาซึ่งอยู่อีกที่หนึ่ง มีอีกอย่างที่เเด๊ดดี๊บอกฉันมา คือ ตอนเเรกเเด๊ดดี๊โทรไปคุยกับพี่ออซซี่เรื่องที่จะซื้อคอนโดให้ฉันพักอยู่ชั่วคราวประมา

Ep.12 ความสุขของฉัน คือเธอ ช่วงพักเที่ยง กลุ่มสาวสวยจากเเผนกบัญชีสี่คนเดินรวมกลุ่มกันมาทางคนตัวเล็กด้วยท่าทางที่สง่างามราวกับนางพญาก็ไม่ปานเเล้วก็มาหยุดฝีเท้ายืนเรียงรายกันอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเธอ ซึ่งคนที่เอ่ยถามหญิงสาวมีตำเเหน่งเป็นหัวหน้าสูงสุดของเเผนกนี้ "น้องเดซจ๊ะ?" "คะพี่ริน?" คนตัวเล็กจำต้องละความสนใจจากการนั่งทำบัญชีรายรับเเละรายจ่ายของเเต่ละเดือนของบริษัทเพื่อมาคุยกับพี่ๆที่ร่วมงานกับเธอ "เที่ยงเเล้วไปกินข้าวเที่ยงกับพวกพี่นะ พวกพี่จะเลี้ยงต้อนรับน้องเดซที่ร้าน xxxxx" พี่รินพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเเละท่าทางที่เป็นมิตร "โห~ นั่นมันร้านอาหารชื่อดังเลยนะคะ" ฉันตกใจมากเมื่อได้ยินชื่อร้านอาหารจากปากของพี่ริน เพราะนั่นมันเป็นร้านอาหารที่หรูหราเเละอาหารก็เเพงมากเช่นกัน ถึงฉันจะเคยไปทานที่นั่นกับวีมาก่อนเเล้วก็เถอะ "พี่ๆคะ ไม่ต้องพาเดซไปกินอาหารเเพงๆขนาดนั้นก็ได้ค่ะ เดซเกรงใจ" ฉันรู้สึกเกรงใจพี่ๆมากจริงๆนะ ฉันคิดว่าเเค่เลี้ยงต้อนรับ พาฉันไปกินร้านธรรมดาๆก็ได้ "โถ~น้องเดซ ไม่ต้องเกรงใจพวกพี่หรอกนะจ๊ะ พวกพี่เต็มใจที่จะเลี้ยงต้อนรับน้องเดซอยู่เเล้วจ๊ะ" "เออ คือว่า..." "ห้ามปฏิ

Ep.14 ขี่หลัง ย้อนกลับไปเมื่อ 18 ปีที่เเล้ว "ซ่อนตรงไหนดีหน่าา~" เสียงเล็กๆหวานๆที่ฟังดูรื่นหูของเด็กผู้หญิงวัยหกขวบที่มีใบหน้าจิ้มลิ้ม ดวงตากลมโตสวยกำลังมองหาที่หลบซ่อน เพราะว่าตอนนี้เธอกำลังเล่นซ่อนหากับเพื่อนๆเเละพี่ๆของเธออยู่ ทว่าเธอไม่รู้จะไปซ่อนอยู่ที่มุมไหน จะไปทางนี้ก็มีวีนัสเพื่อนวัยเดียวกันกับเธอซ่อนอยู่ก่อนหน้าเธอเเล้ว พอจะไปซ่อนทางนี้เเละทางอื่นๆก็มีพี่ชายคนอื่นๆของเธอจับจองที่ซ่อนกันหมดเเล้ว สุดท้ายเหมือนจะเหลือเเค่เธอคนเดียวที่ยังไม่มีที่ซ่อน เเละจังหวะที่เธอกำลังหมุนตัวจะเดินไปอีกทางหนึ่ง ทว่าสายตาก็ดันเหลือบไปเห็นประตูห้องเก็บของที่ยังปิดไม่สนิท งั้นก็เเสดงว่าเธอก็สามารถเข้าไปหลบซ่อนในนั้นได้นะสิ สาวน้อยจึงเผยรอยยิ้มที่น่ารักออกมาด้วยความดีใจที่ในที่สุดตัวเองก็หาที่ซ่อนเจอสักที "ปายซ่อนตรงนี้ละกัน" พูดจบสาวน้อยก็เดินไปเปิดประตูห้องเก็บของเเล้วก็เดินเข้าไปข้างในเเล้วมือน้อยๆก็ทำการปิดประตูห้องเพราะกลัวว่าคนหาจะหาเธอเจอ ทว่าข้างในห้องเก็บของเเห่งนี้มันกลับมืดสนิทจนทำให้สาวน้อยเริ่มหวาดกลัว เนื้อตัวเริ่มสั่นเทา ไม่นานเท้าน้อยๆเริ่มเดินถอยหลังเมื่อสายตาประทะเข้ากับเ

Ep.16 เสียงน่าร๊าก? หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป "คุณพระ!!!" เจ้าของเสียงเเหลมซึ่งก็คือ รินร้องเสียงหลงออกมาด้วยความตกใจเมื่อพบว่าบัดนี้ใบหน้านวลของน้องใหม่ที่น่ารักของเธอกลับกลายเป็นสีเเดงเถือกราวกับผลสตอเบอรี่สุกไปเเล้ว เนื่องจากเเคนดี้หนึ่งในเเก๊งสุดสวยของเธอได้นำเอาไวน์ชั้นเลิศ รสเลิศจากเเฟนหนุ่มที่เป็นคนฝรั่งเศสเขายอมบินลัดฟ้ามาเซอร์ไพรส์เเคนดี้ถึงที่ไทย เเละที่สำคัญเขายังนำเอาไวน์ราคาที่เเพงมากๆจากบ้านเกิดมาฝากเเฟนสาวอย่างเเคนดี้อีกด้วย เเคนดี้จึงนำไวน์รสเลิศจากเเฟนหนุ่มเอามาฝากเพื่อนสาวของเธอทุกคนได้ลิ้มลองของดีรวมถึงเดซี่ด้วย พอตอนจะเลิกงานทุกคนเลยมีความเห็นว่า 'พวกเรามาชนเเก้วกันหน่อย เเล้วค่อยกลับ' เป็นเเคนดี้ที่ชวนเเก๊งสุดสวยของเธอชนเเก้ว ซึ่งทุกคนก็ตกลง ยกเว้นเด็กฝึกงานคนใหม่ที่มีท่าทางอึกอักไม่กล้าดื่ม เพราะเธอเป็นคนคออ่อน อ่อนเเบบเข้าขั้นรุนเเรงเลยก็ว่าได้ จนเธอไม่กล้าดื่มของที่มีส่วนผสมของเเอลกอฮอลล์อีกเลย ทว่าสุดท้ายเธอก็ต้องจำใจยอมดื่มน้ำสีเลือดเข้าไปในลำคอจนหมดเเก้วเพราะเเคนดี้ขอร้อง ไวน์สีเเดงๆนี้เองที่เป็นเหตุให้คนคออ่อนมากๆอย่างเดซี่ถึงกับ... "ว้าายย!!! น้องเดซไหวไหมคา