All Chapters of ลิขิตรักจันทราสีโลหิต: Chapter 31 - Chapter 35

"ฉีเส้าเฟิน เจ้าบอกว่าข้าเป็นจิ้งจอกเจ็ดหางทั้งที่จิ้งจอกมันต้องมีเก้าหาง แล้วหางที่เหลือหายไปไหน"" ข้า ข้าไม่รู้ "" หึหึ ไม่รู้ก็ช่างเถอะ เจ้านี่ช่างรักนางจริงๆถึงกับยอมทำทุกอย่างเพื่อนาง แม้กระทั่งใช้ป้ายทองอาญาสิทธิ์ขออภัยโทษให้นาง เฉียวม่านเขารักเจ้ามากถึงเพียงนี้หวังว่าวันหน้าเกิดอะไรขึ้นเจ้าคงไม่ทิ้งเขานะ "เฉียวม่านกับฉีเส้าเฟินมองหน้าซ่งเนี่ยนที่แสยะยิ้มเดินออกไป ต่างก็รู้สึกว่าคำพูดของนางฟังแปลกๆเดินมาถึงหน้ากระโจมยังไม่ทันได้เข้าข้างใน ก็มีอะไรบางอย่างมาสาดใส่ ซ่า ซ่งเนี่ยนใช้มือปาดน้ำออกจากหน้า ถึงได้รู้ว่าเป็นฝีมือของเจี้ยนไห่ เจียวจูรีบใช้ผ้าเช็ดหน้าซับให้" ท่านอ๋องท่านทำบ้าอะไร"เจียวจูต่อว่าเจี้ยนไห่เสียงดังเจี้ยนไห่จ้องมองซ่งเนี่ยน สำรวจทั่วตัวนางไม่เห็นมีการเปลี่ยนแปลง ก็ไหนบอกว่าน้ำมนต์นี่มาจากบ่อศักดิ์ไง" ข้า ข้าก็แค่"ซ่งเนี่ยนมองดูด้วยหางตา เห็นซู่อิงจื่อกับหลินเหมี่ยวเหมียวแอบดูอยู่" ออกมาเถอะ"ซู่อิงจื่อกับหลินเหมี่ยวเหมียวตกใจ ไม่คิดว่าซ่งเนี่ยนจะจับได้ว่าพวกนางแอบอยู่ตรงนี้ทั้งสองเดินออกมาจากหลังต้นไม้" พระชายา"" คงเป็นความคิดของพวกเจ้าสินะ ส่วนท่านก

หานซิ่นนั่งย่อลงตรงหน้าเจี้ยนไห่" ความรักไม่ต้องใช้ความพยายาม ถ้าจะรักก็รัก ถ้าไม่รักก็ไม่ต้องฝืน"หานซิ่นกับซ่งเนี่ยนจากไปนานแล้ว แต่เจี้ยนไห่ยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่พูดไม่จา ไม่กระดุกกระดิก " ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง"ติงฝูร้องเรียกอยู่หลายครั้งเจี้ยนไห่ก็ไม่ตอบรับ เขาแหงนมองหน้าจั่วหมิง แล้วทั้งสองก็พากันหามเจี้ยนไห่กลับไปขบวนเดินทางได้ออกเดินทางต่อ ไม่นานก็เข้าเขตเมืองหนานเจาแคว้นเหลียว ซ่งเนี่ยนยืนอยู่บนเนินเขา ทอดสายตามองไปเบื้องล่าง" คุณหนูข้างหน้าเป็นเมืองหลวง ลงเขาลูกนี้ไปเราก็จะถึงที่หมาย เมื่อไปถึงท่านจะเข้าไปอยู่ในวังตามที่ฮองเฮาทรงขอหรือไม่"" ไม่ "" งั้นเราก็กลับไปอยู่จวนตระกูลซ่ง"" เจียวจู เราออกจากป่าไผ่มาอยู่ในเมืองมนุษย์กี่ปีแล้ว"เจียวจูทำท่าครุ่นคิด" อีก2เดือนก็จะครบ5ปีแล้วเจ้าค่ะ"" เกือบ5ปีแล้วเราออกจากป่ามานานแล้ว"" ท่านคิดถึงป่าไผ่เหรอเจ้าค่ะ"" อืม พวกเราเป็นจิ้งจอกไม่ควรอยู่กับมนุษย์ข้าว่าเรากลับป่าไผ่กันดีไหม"" ดีเจ้าค่ะดี ข้าอยากกลับตั้งนานแล้ว แต่ท่านแน่ใจเหรอเจ้าคะ แล้วหานอ๋อง"" เกี่ยวอะไรกับเขา"" แหมคุณหนู ท่านดูไม่ออกหรือเจ้าคะว่าหานอ๋องคิดยั

หานซิ่นวิ่งเข้ามาสวมกอดนางไม่ทันได้ตั้งตัว เรียกชื่อนางซ้ำๆ" เนี่ยนเนี่ยน เนี่ยนเนี่ยน"นางสัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นๆไหลรดบ่า ค่อยๆดันตัวเขาออก มองหน้าชายตรงหน้าที่ร้องไห้ราวดอกสาลี่ร่วงหล่น ใช้มือลูบไล้ใบหน้าที่หยาบกร้านเต็มไปด้วยหนวดเครารุงรัง ผิวคล้ำเนื้อตัวมอมแมม" ทำไมท่านถึงมีสภาพเเบบนี้"" ข้าดีใจที่ได้พบเจ้า ในที่สุดข้าก็ตามหาเจ้าจนเจอ เนี่ยนเนี่ยนอย่าทิ้งข้าไปไหนอีกนะ"หานซิ่นโถมตัวกอดซ่งเนี่ยนแน่น ซ่งเนี่ยนตบหลังเขาเบาๆ" ท่านมาที่นี่ได้ยังไง"สายตาเหลือบมองไปเห็นเจียวจูยืนยิ้มอยู่" แหะแหะ ข้าไปวิ่งเล่นที่เขตแนวต่อระหว่างป่าไผ่กับเมืองมนุษย์ เห็นเขาเดินโซเซก็รู้ได้ทันมีว่าเขาต้องมาตามหาท่าน ข้าก็เลย"" เนี่ยนเนี่ยน"ซ่งเนี่ยนสะดุ้งผลักเขาออก เห็นมือของเขากำลังลูบหางปุกปุยของนางอยู่ นางรีบปัดมือเขาออก" อย่ามาจับหางข้า"" ทำไมหล่ะ ก็หางของเจ้ามันนุ่มดี"ซ่งเนี่ยนลุกขึ้นยืน พึ่งนึกได้ว่าตอนนี้เขาเห็นหางจิ้งจอกของนางแล้ว" ท่าน ท่านไม่ตกใจเหรอ"" ตกใจอะไร"" ก็ ก็ข้ามีหาง"" ข้าเห็นแล้ว"" แล้วไม่กลัวเหรอ ข้าเป็นจิ้งจอกเก้าหางนะ"หานซิ่นส่ายหน้า ดึงนางเข้ามากอด กระซิบข้างหู" ข้ารู