All Chapters of ลิขิตรักจันทราสีโลหิต: Chapter 21 - Chapter 30

" ผี ผีหลอกช่วยข้าด้วยผีหลอกข้า"จั่วหมิงวิ่งไปเจออี้หนิวกับโหย่วถัง ที่เมาเดินโซเซกอดคอกันกำลังจะเข้าห้อง หันไปมองข้างหลังจั่วหมิง เห็นเจี้ยนไห่วิ่งมาในความมืดตะคุ่มตะคุ่มหน้าเหวอะหวะ ความเมาก็แทบหายเป็นปลิดทิ้ง พากันวิ่งหนีแหกปากร้องลั่น" อ้ากกก ผี ผี ช่วยด้วยผีหลอก"เจี้ยนไห่เห็นพวกนั้นชี้มือมาที่เขา ก็คิดว่าผีอยู่ข้างหลังเขาจึงรีบวิ่งตามไป คนอื่นที่ได้ยินเสียงก็เปิดห้องออกมาดู เห็นสามคนวิ่งอยู่ข้างหน้ามีอีกคนวิ่งตามอยู่ข้างหลัง ก็พากันแปลกใจ" ดึกดื่นป่านนี้ พวกเขายังมีแก่ใจมาวิ่งเล่นไล่จับกันอยู่ได้"" ก็คงจะดื่มจนเมา พอได้ที่ก็เลยหาอะไรสนุกๆทำ"" เฮ่อ เล่นเป็นเด็กไม่รู้จักโต ไปนอนกันเถอะเสียเวลาจริงๆ"จั่วหมิง โหย่วถัง อี้หนิวพากันนั่งหอบอยู่มุมหนึ่ง" แฮ่กแฮ่ก เจ้า เจ้าดูสิว่ามันยังตามมาอยู่ไหม"เจี้ยนไห่หันไปดู ไม่เห็นมีใครตามมาจึงหันหน้าไปตอบ" ไม่มี มันแฮ่กแฮ่ก มันไม่ตามมาแล้ว"" อือดีแล้ว ข้าก็วิ่งหนีไม่ไหวแล้ว"โหย่วถังหันหน้าไปพูดด้วยแล้วหันกลับมาก่อนจะรู้สึกแปลกๆ หันไปมองอีกที" อ้ากกก"โหย่วถังร้องลั่นวิ่งออกไปจากโรงเตี๊ยม อี้หนิวกับจั่วหมิงหันไปเห็นเจี้ยนไห่ที่นั่งอยู

" เนี่ยนเนี่ยนเจ้าอยู่นี่เอง ไปกันเถอะข้าพร้อมแล้ว"เจี้ยนไห่เดินเข้ามาหาซ่งเนี่ยน " ท่านจะไปไหนก็ไปสิเกี่ยวอะไรกับข้า"" เจ้าไม่ใช่นั่งรอข้าพาไปเที่ยวงานเทศกาลหรอกรึ"" ท่านอ๋อง พระชายา ข้าขอไปเดินเที่ยวด้วยคนได้หรือไม่"" ต้องได้อยู่แล้วไปกันหลายๆคนจะได้สนุก"" เชิญพวกท่านสนุกไปกันสองคนเถอะ"" พระชายาท่านหมายความว่าอย่างไร หากท่านไม่พอใจที่ข้าจะไปด้วย งั้นข้าไปคนเดียวก็ได้"" ไม่ได้"เจี้ยนไห่รีบคว้าแขนซู่อิงจื่อไว้ เห็นซ่งเนี่ยนจ้องมองเขาก็รีบปล่อยมือ "เจ้าเป็นสตรีตัวคนเดียว เดินเที่ยวกลางคืนมันอันตราย ไปกับพวกข้าเถอะ"" แล้วสหายของท่านนางไปไหนแล้วหล่ะ ปกติข้าเห็นนางตัวติดกับท่านตลอด"จั่วหมิงถามขึ้น" เหมี่ยวเหมียวไม่ค่อยสบายหน่ะ เลยนอนพักผ่อน"" นางไม่สบายท่านที่เป็นสหายของนางไม่อยู่ดูแลนาง แต่กลับอยากไปเที่ยวเล่นกับสามีคนอื่น"" จั่วหมิง"เจี้ยนไห่เรียกจั่วหมิงเสียงดัง" ข้า ข้าก็แค่อยากไปเที่ยวเล่นเหมือนกับคนอื่น งานเทศกาลจัดขึ้นปีละครั้ง ทุกปีจะจัดแค่วันเดียว เหมี่ยวเหมียวไม่สบายก็จริงแต่นางกินยาแล้วนอนหลับไปแล้ว ถึงข้าอยู่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ข้าอยากไปเดินเล่นกับพวกท่าน ก็เพราะ

" เส้าเฟิน เจ้าว่าปีศาจจิ้งจอกที่เขาลือกันว่าทำร้ายคนมีจริงหรือเปล่า"เฉียวม่านเดินกอดแขนฉีเส้าเฟินออกมาจากโรงเตี๊ยม" ไม่รู้สิ ข้าว่าบางทีคนที่ตายอาจถูกแค่สุนัขจิ้งจอกธรรมดากัดก็ได้ แต่ก็น่าแปลกปกติพวกมันจะหลีกเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากับคนแล้วทำไมถึงได้เข้ามาทำร้ายคนในเมืองได้"" ก็เพราะมันไม่ใช่จิ้งจอกธรรมดา แต่เป็นปีศาจจิ้งจอกหน่ะสิ รีบไปกันเถอะป่านนี้นักพรตทำพิธีล่าปีศาจจิ้งจอกแล้ว"ที่ลานกว้างศาลเจ้า นักพรตหลายคนกำลังทำพิธีเพื่อเรียกปีศาจจิ้งจอกออกมาท่ามกลางชาวบ้านที่มามุงดู ฉีเส้าเฟินจูงมือเฉียวม่านมายืนรวมกับขุนนางของแคว้นเหลียว เขากับเฉียวม่านทำความเคารพฮ่องเต้กับฮองเฮา ฮ่องเต้โบกมือรับรู้"พิธีเริ่มสักพักแล้ว เหตุใดแม่ทัพฉีกับฮูหยินถึงพึ่งมาเล่า"จางเฉาเอ่ยถาม" เมื่อคืนเสียงหมาหอนทั้งคืน ข้านอนไม่หลับเลยตื่นสายไปหน่อย"ฉีเส้าเฟินมองเห็นซ่งเนี่ยนนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามมีหานซิ่นนั่งอยู่ใกล้ๆ นางหันมาสบตาเขาพอดี ก่อนที่จะเบนสายตาไปทางอื่น นักพรตห้าคนถือกระดิ่งวิ่งวนไปมา นักพรตคนหนึ่งสบตากับซ่งเนี่ยน พอวนกลับมาอีกรอบก็หยุดนิ่งจ้องหน้าซ่งเนี่ยนเขม็ง นักพรตคนอื่นๆต่างก็หยุดหันมามอง ซ่งเน

" หานอ๋องท่านอย่าแก้ตัวแทนนางเลย นางเป็นปีศาจ ท่านปกป้องนางแบบนี้หรือว่าท่านก็เป็นพวกเดียวกับนาง เป็นปีศาจเหมือนกัน"" เจ้าลองพูดอีกคำเดียวสิ"โหย่วถังชี้ดาบไปที่ชายคนนั้น ชายคนนั้นไม่กล้าพูดอีก" หากไม่รู้มาก่อนว่านางเป็นชายาของเจี้ยนอ๋อง ข้าคิดว่าหานอ๋องคือสามีของนางเสียอีก"เฉียวม่านเปิดประเด็นขึ้นมา ชาวบ้านต่างซุบซิบพากันเห็นด้วย" ใช่ๆตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ยังไม่เห็นเจี้ยนอ๋องจะปกป้องอะไรนางเลย เห็นมีแต่หานอ๋องคนเดียวที่ออกหน้าแทนนาง"" เจี้ยนอ๋อง ท่านแต่งงานกับนางมาไม่ได้สังเกตุนางบ้างรึไง ท่านไม่รู้รึว่านางเป็นจิ้งจอกเก้าหาง"หลินเหมี่ยวเหมียวถามเจี้ยนไห่ เขาส่ายหน้า" ข้า ข้าไม่"" พระชายาไม่ใช่จิ้งจอกเก้าหาง นางได้พิสูจน์ตัวเองแล้ว เจ้าพูดเช่นนี้ไม่เพียงแต่ดูหมิ่นนางแต่ยังดูหมิ่นท่านอ๋องด้วย"จั่วหมิงพูดอย่างไม่พอใจ" ข้าพูดความจริง ถามท่านอ๋องของเจ้าสิข้าว่าเขาก็คิดแบบเดียวกับข้า"หลินเหมี่ยวเหมียวพูดจบ ก็หันไปมองหน้าเจี้ยนไห่" ท่านอ๋องนี่ท่านก็คิดว่าพระชายาเป็นจิ้งจอกเก้าหางรึ"" ข้า ข้าไม่รู้ แต่หากนางเป็นคนธรรมดาก็คงต้องถูกไฟเผาไปแล้ว แต่นี่นางกลับไม่เป็นอะไรเลย มันน่าเหล

ฮ่องเต้มองหน้าฉีเส้าเฟินที่นั่งอยู่ไม่ไกล ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันมามองซ่งเนี่ยน" เนี่ยนเนี่ยนคือว่า เรื่องนี้ข้าต้องขอโทษเจ้าจริงๆข้า ข้าถูกกดดัน พวกขุนนางกับทหารใต้บังคับบัญชาของเขามาขอร้องข้าให้อภัยโทษให้เขา"เจี้ยนซุนนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า หลังจากที่ซ่งเนี่ยนกลับไปแล้วพวกขุนนางกับลูกน้องใต้บังคับบัญชาของฉีเส้าเฟิน ต่างก็มาคุกเข่าขอร้องแทน ขอให้เขาอภัยโทษให้" ฝ่าบาทได้โปรดทบทวนอีกสักครั้งเถิดพะยะค่ะ แม่ทัพฉีเป็นผู้มีความสามารถทำคุณงามความดีไว้มากมาย เขานำทัพออกรบหลายครั้งนำชัยชนะกลับมาให้แคว้นเราทุกครั้ง ขอพระองค์เห็นแก่ความชอบของเขาไม่ก็เห็นแก่แม่ทัพฉีเส้าฝานบิดาของเขาก็ได้ "" พวกกระหม่อมรู้ว่าฝ่าบาทคับแค้นใจแทนพระชายา ที่ถูกกล่าวหาไม่เป็นธรรม แต่กระหม่อมเห็นด้วยกับที่ใต้ท้าวลู่กล่าว แม่ทัพฉีถึงจะทำความผิดแต่ก็เป็นความผิดครั้งแรก ขอฝ่าบาททรงอภัยให้เขาด้วยเถิดพะย่ะค่ะ"" ที่เขาทำไปเพราะเลอะเลือนไปชั่วขณะเขาก็แค่หวังดีกับฝ่าบาท กลัวว่าพระองค์จะถูกหลอกลวง หากจะผิดก็คงเพราะหลงเชื่อคำของภรรยาเขามากไป ขอฝ่าบาทโปรดพิจารณา"" ฝ่าบาทนอกจากแม่ทัพฉี ในแคว้นของเราหาคนหนุ่มที่มีฝีมือเช