Semua Bab Trapped In The Zillionaire’s Sweet Obsession: Bab 101 - Bab 110

“I’M SORRY. IT WON’T HAPPEN AGAIN.”Nang marinig iyon ni Czarina, agad siyang nagngitngit sa galit. “Sorry? May magagawa ba ang sorry niya?” naiinis niyang saad sa sarili.Dahil alam niya sa oras na may mangyaring masama ulit kay Cassidy, iiwanan ulit siya. Kaya para saan pa ang sorry niya?“Ayoko ng sorry mo,” malamig na saad ni Czarina. “Ayokong makita ka ngayong gabi. Umalis ka na.”Hearing her cold words, Damion frowned in displeasure. Ni minsan ay hindi siya nagpakumbaba para lang humingi ng tawad. But Czarina didn’t take it to heart. Ano pa ba ang dahilan para hindi nito tanggapin ang sorry niya?“Kwarto ko rin ito, Rina.”“Now he’s calling me Rina…” bulong sa sarili, may halong sarkasmo.Tahimik siyang tumingala, at nang magtagpo ang kanilang mga mata, bahagya siyang napangisi.“Damion,” aniya, malamig at may halong pang-uuyam, “didn’t you hate being in the same room with me? Ngayon na nakuha mo na ang gusto mo, ano pa ba ang hindi mo gusto?”“Hindi ko gusto?” tanong ni Damion

“...ANONG GAGAWIN MO?”Nanigas si Cassidy, at bahagyang namuo ang luha sa kanyang mga mata. “H-hindi ko alam…” Mapait na natawa si Seth, tila minamaliit ang sarili. Dapat pa lang noon niya na-realize—tatlong taon na ang lumipas pero si Damion pa rin ang laman ng puso ni Cassidy. Wala nang iba.Sumandal si Cassidy sa kanya, halatang naguguluhan. Kagat ang ibabang labi, sandali siyang natahimik bago marahang nagsalita, “Seth… sabi ni Damion, hindi raw muna siya makakapunta rito. Alam mo ba kung bakit?”Hindi agad sumagot si Seth, bagkus ay tinanong ito, “Didn’t he tell you?”“Hindi…” Umiling siya. “Sabi lang niya, abala siya nitong mga araw na ‘to. Gusto ko sanang tanungin kung ano’ng pinagkakaabalahan niya, pero natatakot akong magalit siya. Seth, pwede mo bang sabihin sa’kin kung ano’ng pinagkakaabalahan ni Damion?”Nagtagpo ang tingin nila ni Seth at kahit gustuhin niyang magsinungaling, hindi niya magawa. Kaya sa huli, pinili niyang sabihin ang totoo.“Cassy… ayaw talaga sa’yo ni Ti

“NAGLASLAS?” malamig na tanong ni Damion. “Why would she commit suicide?”Napapitlag ang nurse, hindi alam kung anong sasabihin. “H-Hindi ko po alam, Mr. Marquez… Lumabas lang ho ako kanina para kuhanan siya ng pagkain… Pagbalik ko… N-Naglaslas na po siya…”Gumalaw ang panga ni Damion. “I’ll be there. Sabihin mo ako agad kapag may balita na.”Pagkababa ng tawag, hindi na siya nag-abala pang isuot ang coat at dali-daling lumabas ng opisina.Napatitig si Kathy sa papalayong likod ni Damion, saka napatitig sa bulaklak na hindi niya nagawang ibigay agad kay Damion simula ng makabalik ito. “Bakit kaya nagmamadali si Sir Damion? Hindi niya ba dadalhin ‘to?”Halos paliparin na ni Damion ang sasakyan niya sa sobrang bilis ng pagtakbo. May mga humahabol sa kanyang kapulisan, pero nang makitang si Damion Marquez ang kanilang hinahabol ay agad rin silang umalis.Pagkarating ni Damion sa silid ni Cassidy, wala itong malay na nakahiga sa kama, may hiwa ang pulsuhan.Gumalaw ang panga ni Damion nan

DAMION’S PENTHOUSE.Matapos magsalita ni Czarina kanina na halos tumagos sa puso ni Damion ay bigla itong nawalan ng malay. Hindi niya ito kayang dalhin pauwi sa kanila dahil papagalitan na naman siya ng kanyang ama, kaya naman ay dinala niya si Czarina sa kanyang penthouse.Dahan-dahan na inihiga ni Damion si Czarina sa kama at doon niya napansin ang babae na halos mawalan na ito ng dugo sa sobrang pagkaputla. Tinawagan niya ang family doctor nila, pero kasalukuyan itong tinitignan si Alejandro at narinig ang usapan nila.Hindi agad nagalit si Alejandro, at kalmado niya lang tinignan ang doktor hanggang sa tuluyan itong umalis, bago abutin ang cellphone at tinawagan ang anak.Habang naghihintay si Damion sa doctor ay tumunog ang kanyang cellphone. Tumatawag ang ama niya. Saglit siyang nagdalawang-isip bago sagutin ang tawag.“Dad!”“Don’t call me dad!” sighal ni Alejandro. “Tell me, bakit may sakit na naman si Zari?! Hindi ba’t nag-dinner kayo kagabi?! Did you do something behind my

“DAMION… CAN I LIVE WITH YOU?” nahihiyang tanong ni Cassidy. “Alam mo na… Natatakot ako mag-isa… saka ayoko may mga kasamang hindi ko kilala… Please…”Sandaling nanahimik si Damion. May bakas ng pag-aalinlangan sa malalim niyang mga mata, at sa kabila ng lambing sa tinig ni Cassidy, alam niyang hindi niya puwedeng sundin ang hiling nito. Naalala niya ang mahigpit na babala ng kanyang ama, kaya kahit labag sa loob niya, pinilit niyang tumigas ang puso.“Cassy,” mahinahon niyang tugon, “you can stay in the apartment for now. I’ll visit you every day.”“Pero…” hindi pa man natatapos ni Cassidy ang sasabihin ay pinutol na ito ni Damion, malamig ngunit maingat ang boses.“Your things are packed. We can leave now.”Tinitigan niya ito nang may kakaibang lambing sa mga mata, tila sinusubukang iparamdam na ginagawa lang niya iyon para sa kabutihan nito. Ngunit sa puso ni Cassidy, iba ang dating niyon—parang muli siyang tinanggihan. Pinilit niyang ngumiti, kahit pakiramdam niya’y may kumikirot s