Semua Bab บังเอิญเป็นผัวเธอ (NC 18+): Bab 21 - Bab 30

วันนี้เหมือนกับวันนั้นไม่มีผิด ขวัญนอนอยู่บนเตียง ตอนนั้นเขาน่าจะกล้าเผชิญกับความจริง เขาน่าจะอยู่เคียงข้างเธอตั้งแต่วันนั้น“ขวัญฟื้นแล้วเหรอ เป็นยังไงบ้าง”“ฉันไม่เป็นไร อย่ามายุ่งกับฉัน” ตื่นขึ้นมาเธอก็โทรหาหมอปั้นทันทีและหมอปั้นก็คงไม่รับโทรศัพท์อีกตามเคย คงเพราะตอนนี้หมอปั้นต้องการอิสระแล้วเหมือนกัน คำสัญญานั้นไม่มีค่ามากพอที่จะฉุดดึงหมอปั้นได้อีกแล้ว@ คอนโดฯ หมอปั้นเมญ่า Talks“ญ่า ไม่เอาน่า ไม่งอนปั้นนะ”“ไอ้หมอหื่น ไปไกล ๆ เลย ไม่ต้องมาใกล้ญ่า”“ญ่าก็อารมณ์มันพาไป” พาไปมากเลยไอ้หมอหื่น หลังจากจูบกันในโรงหนังไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ยังไม่หนำใจหมอปั้น ไอ้หมอหื่นทำมากกว่านั้นก่อนหน้านั้น...ที่โรงหนัง...“อือ..ปั้น...อือ...” ปั้นเอาแต่จูบฉัน สรุปคือแทบไม่ได้ดูหนัง มือ...มือปั้นที่ตอนนี้บีบเคล้นหน้าอกฉันไม่ยอมปล่อย“ปั้นไม่เอาเดี๋ยวคนเห็น”“ไม่มีใครเห็นหรอก” ปั้นยังไม่หยุดแค่นั้น...มือที่ล้วงเข้าไปในเสื้อ เริ่มลูบแผ่นหลังฉัน...ปลดตะขอบราเซียร์หลุดทันที ชำนาญมากขอบอก“ญ่า ปั้นอยาก...กินนม”“หมอปั้น...ไม่เอา...เดี๋ยวคนเห็น”“ไม่มีใครเห็นหรอก” ไม่พูดเปล่าหมอปั้นเอาผ้าห่มคลุมฉัน

หมอปั้น Talk“ไงไอ้ปั้นคืนนี้มึงว่างไหม ไปดื่มกันหน่อย” ไอ้หมอพี เพื่อนรักทักผมระหว่างพักกลางวัน“เดี๋ยวถามญ่าก่อน”“ไอ้หมอปั้น ไม่ทันไรมึงกลัวเมียแล้วเหรอวะ แต่งงานก็ไม่ยอมบอกกู”“เออ ไว้มึงมีเมียจะเข้าใจความรู้สึกกู” ไอ้พีมันจะเจอไหมความรัก มันเคยจริงจังกับใครบ้างรึเปล่าไม่รู้ เห็นแต่เป็นหมาหยอกไก่ไปวัน ๆ“เดี๋ยวกูชวนไอ้หมอก้องไปด้วย”“อือ กูเลิกเวรตอนหนึ่งทุ่ม ไปร้านแถวนี้นะ กูไม่อยากกลับดึก”“เออ รู้แล้ว มึงนี่พ่อบ้านใจกล้าจริง ๆ”พอจะโทรบอกเมียว่าคืนนี้จะไปกินเหล้า ใจมันก็หวิวยังไงไม่รู้ ขนหัวลุกยังไงชอบกล นี่อาการกลัวเมียเหรอวะ“ญ่าจ๋า ทำอะไรอยู่”“ทำงานสิคะ”“เออ ญ่า เย็นนี้ญ่ามีธุระที่ไหนไหมคะ”“ญ่าว่าจะไปทานข้าวกับทานตะวัน แล้วก็น้อยหน่าค่ะ ปั้นมีอะไรไหม”“คือปั้นจะไปดื่มกับพวกไอ้พี ไอ้ก้อง ยังไม่ได้ฉลองตั้งแต่ไอ้ก้องกลับมาเลย”“อย่ากลับดึก ดื่มแล้วไม่ขับนะคะ”“โอเคจ้า เมียจ๋า รักที่สุด”“ปากหวานมาเชียว ญ่าทำงานก่อนนะ”“จ้า จุ๊บ ๆ ๆ” เยส! เมียให้ไปแล้ว ตอนนี้ผมเข้าใจเหล่าพ่อบ้านใจกล้าแล้ว ที่เรากลัวเมียไม่ใช่เรากลัวเหมือนกลัวผีหรือกลัวผู้ปกครอง แต่เรากลัวทำให้เขาไม่พอใจ กลัวท

เมญ่า Talksกว่าจะกลับจากร้านอาหารญี่ปุ่นก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่ม พอหมอปั้นรู้ว่าฉันไม่ได้ดื่ม นางก็ดื่มจนเมาเลยเพราะพรุ่งนี้วันหยุด ลำบากฉันอีกที่ต้องแบกเขากลับห้อง กว่าจะถึงห้องก็ทุลักทุเลยากลำบาก เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะว่าหมอปั้นหรือหมอหื่นคนนี้ลงจากรถได้ก็ไม่รู้เมาจริงหรือเมาหลอก นัวเนีย จูบฉันตั้งแต่ในลิฟต์ ตามทางเดินมาห้อง โอ๊ยจะบ้าตาย“ไม่ต้องมาจูบเลย ใช่สิ ญ่าแค่คนมาขอปั้นแต่งงานนิ”“ไม่เอาน่าเมียจ๋าไม่งอนนะ นะ”“อือ...ปล่อย” ปั้นง้อฉันด้วยการจูบแล้วใช้มือลูบไล้ไปทั่วตัว“ไม่ปล่อย ก็ญ่างอนอะ” คนเมาก็ง้อฉันไม่หยุด แค่นี้ก็ทำให้ฉันละลายทุกที“ก็ใครให้ปั้นไปบอกเพื่อนแบบนั้น ญ่าก็อายเป็นนะ”“ก็แค่อยากขิง[1]ใส่พวกมันแค่นั้นเอง พวกมันก็รู้ว่าปั้นแอบรักญ่ามาตั้งนาน” อะไรนะฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหมว่าปั้นแอบรักฉัน“หา อะไรนะได้ยินไม่ชัด ปั้นพูดอีกทีนะญ่าอยากได้ยิน”“ไม่พูดงอนแล้ว”“อ้าวปั้น จะมางอนญ่าได้ไง” กลายเป็นหมอปั้นงอนฉันได้ไงเนี่ย ตอนนี้กลายเป็นคนขี้งอนจอมซึน“ญ่ารู้ใช่ไหมว่าปั้นรู้สึกยังไงกับญ่า” ฉันนั่งคร่อมอยู่บนตักหมอปั้น หน้าเราใกล้กันมาก หมอปั้นก็จูบฉันไม่หยุด ตอนนี้เหมือนฉันจะ

คำสบถของปั้น ทำให้ฉันรู้ว่าเขาคงรู้สึกไม่ต่างจากฉัน มันดีมาก ความสุขสม ความอิ่มเอม ความเสียว ทำให้เราพากันไปถึงจุดสุดยอดโดยไม่อาจกลั้นอารมณ์ได้ หมอปั้นกระแทกขึ้นมาหลายทีจนเขาเกร็งตัวและครางต่ำเสียงดังส่งลาวาอุ่นเข้ามาในตัวฉัน หมอปั้นไม่เคยป้องกันอยู่แล้วอย่างที่เขาเคยบอก เขาจะเอาสดตลอด เหตุผลเพราะขนาดที่ไม่ธรรมดาหาซื้อถุงยากฉันล้มตัวลงนอนอยู่บนตัวเขา หมอปั้นยังไม่ยอมถอดถอนตัวตนเขาออกจากกึ่งกายของฉัน เวลาผ่านไปสักพักก่อนที่ฉันจะชันตัวขึ้น“ปั้น...ไปอาบน้ำกัน” ตอนนี้ฉันอยากอาบน้ำ เพราะรู้สึกเหนียวตัวมาก ยังไม่ทันที่ฉันจะลุกขึ้น หมอปั้นก็พาฉันลุกขึ้นทั้ง ๆ ที่ตัวตนเขายังคาอยู่ในตัวของฉัน เพราะความที่เขาเมาหรือเพราะอะไร ทำให้ฉันรู้สึกว่าการไปห้องน้ำครั้งนี้เป็นการไปห้องน้ำที่เสียวซ่านที่สุดในชีวิตตั้งแต่เกิดมา เพราะจังหวะเดินหรือเพราะฝ่ามือของหมอปั้นที่คอยจับสะโพกฉันให้ยกขึ้นกดลงตามจังหวะของการเดินมันเสียวไปทั่วทุกอณูจริง ๆจนฉันต้องเปล่งเสียงที่น่าเกลียดร้องออกมาตลอดทางไปห้องน้ำ เราเลือกลงอ่างอาบน้ำเพราะหมอปั้นเมา ท่าในอ่างอาบน้ำต่างจากโซฟาเล็กน้อยที่ว่าเล็กน้อยคือตอนนี้ฉันกับหมอปั้นหัน

“คุณจะบ้าเหรอ! ปั้นแพ้ปูถึงจะไม่รุนแรงแต่ก็ไม่ควรทาน”“อะไรนะ ปั้นแพ้ปูเหรอ” ทำไมฉันไม่รู้ ปกติเรื่องของปั้นฉันรู้ทุกเรื่องนี่นา“คุณเป็นภรรยาปั้นแต่กลับไม่รู้เรื่องนี้เหรอ คุณเคยใส่ใจปั้นไหม อย่าทำตัวเป็นตัวถ่วงปั้น แล้วก็ตักตวงแต่ผลประโยชน์จากปั้นอย่างเดียวสินะ”ติ๊ง!เสียงประตูลิฟต์เปิดออก หมอของขวัญก็เดินออกไป คนบ้าอะไรเนี่ย นางด่า ๆ แล้วก็เดินออกไป ฉันไม่ทันจะได้โต้เถียงอะไรกับเธอเลย...บ้าจริงแต่ตอนนี้ฉันต้องสนใจเรื่องปั้นแพ้ปูมากกว่า ฉันจำได้ว่าฉันกับหมอปั้นชอบกินข้าวผัดปูตั้งแต่มัธยม เราไปกินร้านนี้ด้วยกันบ่อย ๆ หมอปั้นจะคอยตักปูให้ฉันตลอด หมอปั้นชอบบอกว่าปูจานของหมอปั้นเยอะเกินไปกินไม่หมดก็เลยยกให้ฉันปั้นแพ้ปูเหรอปั้นแพ้ปูเหรอฉันได้แต่คิดวนไปวนมา เหมือนพวกย้ำคิดย้ำทำอยู่อย่างนั้น คิดแล้วก็คิดอีกจำไม่ได้ว่ามีเหตุการณ์อะไรที่บอกว่าหมอปั้นแพ้ปูก็ไม่มีนะ ในสมองฉันไม่เคยมีเรื่องหมอปั้นแพ้ปูเลย เดินแบบงง ๆ จนมาถึงห้องพักของเขา หมอปั้นจะได้พักตอนสองทุ่มแล้วแต่ก็ต้องเข้าเวรต่อถึงสี่ทุ่ม“ญ่ามาแล้วเหรอ คิดถึงจัง ขอปั้นกอดหน่อย” มาถึงหมอปั้นก็กอดฉันทันที พร้อมทั้งจูบรัว ๆ ตามนิสัยข