Все главы บังเอิญเป็นผัวเธอ (NC 18+): Глава 1 - Глава 10

ฉันเมธาวีหรือเมญ่า สาวสวยดาวมหาวิทยาลัย ความสวย ความรวยไม่ต้องพูดถึงค่ะ แต่...แต่ สวยแล้วไงจนป่านนี้อายุจะเข้ายี่สิบห้าปีในอีกไม่กี่สัปดาห์ ก็ยังไม่มีแฟนกับเขาเลย ชีวิตมันเศร้า ยังเศร้าได้อีก เมื่อ...เมื่อ...ฉันเดินตกท่อ นกขี้ใส่หัว ตกรองเท้าส้นสูง ไปสปานวดตัว หมอนวดยังผสมเบกกิ้งโซดาแทนเกลือหิมาลัยเพราะดูผิด ความซวยต่าง ๆ นานาวิ่งเข้ามาหาจนฉันตกใจ คุณนายปราณี หรือคุณแม่สุดที่รักของฉัน ผู้ไม่เคยเชื่อเรื่องดวง เพราะคุณนายเป็นภรรยานายฝรั่ง (พ่อฉันเป็นลูกครึ่งแต่หน้าตาออกไปทางฝรั่งมากกว่า) ทนไม่ได้ต้องพึ่งหมอดูก็คราวนี้ หมอดูที่คุณยายของฉันนับถือมานาน“นังหนูคนนี้ต้องมีผัวก่อนเบญจเพสไม่งั้นจะตายโหง”แม่เจ้า...ไม่ใช่ไม่เชื่อค่ะ แต่จะหาผัวจากไหนฉันจะไปหาผัวจากไหน แฟนยังไม่เคยมีเลย เชิดใส่ผู้มาตลอดตั้งแต่จำความได้ แล้วผู้ชายสมัยนี้ไม่ได้หากันง่าย ห้าสิบเปอร์เซ็นต์มีเมียแล้ว สามสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเกย์ เหลือยี่สิบเปอร์เซ็นต์ก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ทางเลือกเดียวของฉัน“เอาเพื่อนกันทำผัวนี่แหละ”ปุณกรณ์หรือหมอปั้น เป็นเพื่อนสนิทของเมญ่า ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม เขาคนนี้แหละทางรอดทางเดียวของฉันเอาเพื

“มานอนอะไรตรงนี้”“มารอปั้น ขอบคุณนะที่ช่วย จริง ๆ ปั้นไม่ต้องแต่งงานกับญ่าก็ได้ แค่อยู่ด้วยกันถ้าผ่านช่วงนี้ไปได้ญ่าก็คงไม่เป็นไรแล้ว แล้วเราค่อยแยกกันก็ได้”“ฉันบอกแม่ไปแล้ว” ปั้นพูดขึ้นมาเบา ๆ“ถ้าอย่างนั้นญ่าสัญญาว่าอีกหนึ่งปี ญ่าจะหย่าให้ปั้นนะ”“อือ” พอได้ยินคำตอบรับเรื่องหย่าของหมอปั้นทำให้ฉันใจแป้วยังไงชอบกล“งั้นญ่ากลับบ้านก่อนนะ”“หิวข้าว พาไปกินข้าวหน่อยสิ” เออ จริงสิ เขาคงยังไม่มีเวลากินข้าวเลยสินะ ฉันเองก็หิวแล้วเหมือนกัน“ได้ เดี๋ยวญ่าเลี้ยงเอง” ฉันกับหมอปั้นแวะร้านอาหารไทยแถวหน้าโรงพยาบาล เพื่อจะรับประทานอาหารเย็นกัน จากนั้นเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านเช้าวันรุ่งขึ้น หมอปั้นมาพร้อมพ่อแม่อย่างนายแพทย์ปกรณ์และคุณหญิงลักขณา พร้อมทั้งเถ้าแก่ที่มาสู่ขอตามประเพณี งานแต่งของเราถูกกำหนดขึ้นในอีกสามวันข้างหน้าซึ่งจะจัดอย่างเรียบง่ายภายในครอบครัวของเราเท่านั้นไม่มีการเชิญแขกข้างนอก เพราะว่าเป็นงานที่ค่อนข้างรีบ โดยปั้นให้เหตุผลว่าเดี๋ยวค่อยจัดงานฉลองอีกที ซึ่งพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายก็เห็นด้วย เพราะพ่อกับแม่ฉันก็รู้เรื่องดวงของฉันเป็นอย่างดี ท่านทั้งสองอยากให้ฉันไปอยู่กับหมอปั้นเสียวันนี้

ตอนนี้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้เลยแม้แต่เสียงคราง ทั้งปั้นยังทำตัวเป็นพวกย้ำคิด ย้ำทำ ย้ำอยู่จุดเดิม ยิ่งฉันดิ้น ปั้นก็ยิ่งฝังลิ้นลงมาลึกขึ้น ลิ้นที่รัวและเร็ว สลับกับการดูดที่จุดเสียว ทำให้ดอกไม้ของฉันปล่อยน้ำหวานออกมาล้นทะลัก ฉันยกสะโพกขึ้นเบียดกับหน้าปั้น เกร็งและครางออกมาไม่หยุดเมื่อปั้นส่งฉันไปถึงฝั่งฝันในรอบแรก“อ้าาาาา” เสียงครางของฉันอีกแล้ว ปั้นยังคงย้ำคิดย้ำทำอยู่จุดเดิม แต่เพิ่มเติมคือนิ้วที่สอดแทรกเข้ามา“เจ็บนิดหนึ่งนะคะ” คำพูดนี้ของหมอคุณคิดว่าจริงไหม ไม่ ไม่จริงเลย มันเจ็บไม่นิดเลย“โอ๊ย..ปั้น ญ่าเจ็บ” ฉันเกร็งตัวเมื่อนิ้วมือของปั้นรุกล้ำเข้ามาในร่องของฉัน ปั้นจูบฉันเพื่อให้ฉันได้คลายกังวลและค่อย ๆ ขยับนิ้วมือเข้าออกเพื่อลดความเจ็บของฉัน น้ำหวานยังคงไหลรินออกมาจากร่องของฉันตอนนี้ทั้งความเจ็บความเสียวมันถาโถมเข้ามาหาฉันไม่หยุดหย่อน ฉันเหมือนจะมอดไหม้ด้วยไฟรักครั้งนี้ หมอปั้นตั้งใจโหมกระหน่ำ เร่งเชื้อไฟตลอดเวลา หมอปั้นดึงมือฉันเพื่อจับกุมความเป็นชายที่ใหญ่โตของเขา มันจะเข้าไปในตัวฉันได้ยังไงแค่นิ้วของหมอปั้นฉันก็เจ็บมากแล้ว“ญ่าจ๋าเป็นของปั้นนะ เจ็บนิดหนึ่งนะคะ” คำหลอกลวงขอ

จนแล้วจนรอดปั้นก็บอกเทวดาไปหลายรอบมาก ๆ คือถ้าใส่ถุงยางอนามัยหนึ่งหรือสองกล่องฉันยังไม่แน่ใจว่าจะพอ และแล้วฉันก็ไม่ได้ตื่นมาทำกับข้าวให้หมอปั้นอย่างที่เขาบอกจริง ๆ และต้องพักผ่อนตามที่หมอปั้นบอก เพราะไม่มีแรงแม้แต่จะก้าวขาลงจากเตียงจากเพื่อนมาเป็นเมีย ไม่ใช่เรื่องง่ายสินะ แล้วอีกสองวันฉันจะ อายุยี่สิบห้าปีบริบูรณ์ ฉันต้องทำให้เทวดามั่นใจว่าฉันมีผัวแล้ว ถึงจะแก้ดวงได้ หรือสิ่งที่หมอปั้นทำจะถูกต้องแล้วนะ“เมียจ๋า ปั้นไปทำงานก่อนนะ”“ค่ะ”“คืนนี้ค่อยมาเพิ่มรอบเพื่อความมั่นใจ”‘เอ่อ หมอปั้นไม่คิดจะให้พักให้ผ่อนเลยนะ เบาได้เบานะคะ’ ฉันได้แต่บ่นในใจ ก็ใครจะกล้าบ่นออกมาตรง ๆ ล่ะ เขาก็บอกชัดเจนว่าทั้งหมดที่ทำเพื่อฉัน เขาทำเพื่อฉันทั้งนั้น ฉันซาบซึ้งใจจนขาสั่นไปหมดแล้วเนี่ยวันนี้เมธาวีเดินทางมาที่โรงพยาบาลที่สามีของเธอเป็นเจ้าของ ซึ่งเป็นการมาครั้งแรกในฐานะเมีย...เมียที่ไม่มีใครรู้ รู้กันเพียงเธอ หมอปั้นและที่น่าจะรู้ดีที่สุดคงเป็นเทวดาบนฟ้าที่หมอปั้นเพิ่มรอบแล้วเพิ่มรอบอีกเพื่อให้ท่านได้รับรู้เมธาวี Talks“สวัสดีค่ะ น้องเมญ่า”“สวัสดีค่ะ พี่แดง สบายดีไหมคะ ไม่เจอกันนานเลย” พี่แดงคือหัวหน้

“อ๋อ” เสียงตอบรับเบาจากปากฉันนึกว่าวันนี้จะได้อยู่ด้วยกันเสียอีก นาน ๆ ทีกว่าหมอปั้นจะได้หยุด เป็นหมอยุ่งจะตายใคร ๆ ก็รู้ กว่าจะได้หยุดตรงกันน้อยมาก ฉันก็นึกว่าจะได้นอนกอดกันเสียอีก“จะใส่ชุดนี้ไปเหรอ ญ่าต้องไปกับเราด้วยนะ” หมอปั้นหันมาถามเรื่องชุดฉันแถมยังบอกว่าฉันต้องไปด้วย“หา! อะไรนะ”“วันนี้วันเกิดญ่า ลืมแล้วเหรอ เราต้องไปทำบุญกันไง”จริงสิ วันนี้วันเกิดครบยี่สิบห้าปีของฉันนี่นา ฉันไม่ได้แชร์วันเกิดในโลกโซเชียล จึงไม่ค่อยมีใครอวยพร นอกจากครอบครัวและคนสนิทจริง ๆ เท่านั้น หนึ่งในนั้นคือหมอปั้นทุกปีหมอปั้นไม่เคยลืมของขวัญวันเกิดฉันเลย จะว่าไปของใช้ติดตัวฉันที่ใส่อยู่เป็นประจำ ปั้นก็ให้ในวันเกิดแทบทั้งนั้น ตุ้มหู นาฬิกา สร้อยข้อมือ สร้อยคอ รองเท้า กระเป๋า เสื้อผ้าสิบปีที่ผ่านมา หมอปั้นให้ของขวัญวันเกิดฉันทุกปี ตามเทศกาลต่าง ๆ เขาก็ให้ของขวัญฉัน ยกเว้น วันวาเลนไทน์ ที่เขาไม่เคยให้อะไรฉันเลย หึ...ก็เราไม่ได้เป็นแฟนกัน เราเป็นแค่เพื่อนกันไง วันแห่งความรักเลยไม่ได้มีความสำคัญสินะ“สุขสันต์วันเกิดนะครับ” ปั้นยื่นกล่องของขวัญสีชมพูให้ฉัน ทุกครั้งที่ได้ของขวัญจากปั้นฉันจะตื่นเต้นตลอด แต