Semua Bab บังเอิญเป็นผัวเธอ (NC 18+): Bab 41 - Bab 50

“ญ่าระวัง”โครม“ปั้น ปั้น”เมญ่า Talksฉันได้ยินเสียงของหมอปั้นเรียกให้ระวังอะไรสักอย่าง พอรู้ตัวอีกทีก็เหมือนโดนผลักให้ล้มไปอีกทาง ภาพตรงหน้าคือหมอปั้นนอนกลิ้งหมดสติอยู่ริมฟุตพาท“ปั้น ปั้น ปั้น ฮือ ฮือ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”“ปั้น ปั้น ปั้น ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”“ญ่า ญ่า ญ่า ปั้นไม่ได้เป็นอะไร” เสียงร้องของฉันทำให้ทั้งพยาบาล เจ้าหน้าที่แถวนั้นรีบมาดู“ไอ้ปั้นเป็นอะไรไหมวะ” หมอก้องที่อยู่ไม่ไกลรีบวิ่งมาดูหมอปั้น“เจ็บแผล” ปั้นเงยหน้าขึ้นบอกหมอก้อง จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็รีบนำตัวหมอปั้นไปห้องฉุกเฉิน ฉันรีบวิ่งตามหมอปั้นที่อยู่บนเปลสนามไปที่ห้องฉุกเฉินทันทีฉันนั่งรอหน้าห้องสักพัก พี่เมธัชก็มาถึง“พี่ธัช”“ญ่าเจ็บตรงไหนไหม” พี่ชายที่แสนดีของฉันมาถึงก็สำรวจเนื้อตัวฉันทันที“ญ่าไม่ได้เป็นอะไร ปั้นช่วยญ่าไว้”“ญ่าเกิดอะไรขึ้น” น้อยหน่ากับทานตะวันก็มาถึงแล้วรีบเอ่ยถาม“น้อยหน่า ทานตะวัน รู้เรื่องได้ยังไง” ฉันอดแปลกใจไม่ได้ว่าสองสาวรู้เรื่องได้ยังไงในเมื่อฉันยังไม่ได้บอกใครนอกจากพี่เมธัช“หมอก้องบอก” ทานตะวันพูดขึ้น พร้อมกับน้อยหน่าที่พูดขึ้น“หมอพีบอก”เพื่อนสนิททั้งสองคนของฉันไปสนิทกับเพื่อน

“สวัสดีค่ะ คุณพ่อคุณแม่” ตอนนี้พ่อกับแม่ของฉันและปั้นอยู่ที่ห้องพักของปั้น แต่ทำไมทั้งหมดสีหน้าไม่ดีเลย“อ้าว เมธัชมาพอดี” พี่เมธัชก็เดินเข้ามาไล่หลังฉันนิดเดียว“บอร์ดบริหารจะมีการนัดประชุมอาทิตย์หน้า” พ่อของปั้นพูดขึ้น“เกิดอะไรขึ้นครับ”“เรื่องของปั้นกับเมญ่านั่นแหละ”“เรื่องของเราทำไมครับ”“บอร์ดบริหารบางคน เขามองว่าการที่ปั้นแต่งงานกับเมญ่า และบริษัทของญ่าส่งยาให้โรงพยาบาลของเรา เขามองว่าพวกเราอาจทุจริตได้” ถึงโรงพยาบาลจะเป็นของครอบครัวปั้น แต่ก็มีผู้ถือหุ้นอีกส่วนหนึ่ง และมีบอร์ดบริหาร“แล้วพวกเขาอยากให้เราทำยังไงครับพ่อ”“เขาอยากให้ปั้นลาออกจากตำแหน่งรองประธาน”“อะไรนะครับ” หมอปั้นอุทานขึ้นมา คงไม่คิดว่าบอร์ดบริหารจะเล่นแรงขนาดนี้“ลาออกเลยเหรอครับ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ” พี่เมธัชพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ“ใช่ เราก็ทำการค้ามาด้วยกันตั้งนาน ก่อนที่ปั้นกับเมญ่าแต่งงานกันอีก” คุณพ่อของฉันพูดขึ้นบ้าง“ผมได้ยินมาว่า คนในบอร์ดบริหารบางคนถือหุ้นบริษัทยาที่อื่นอยากจะเข้ามาแทนที่บริษัทของเรา”“พ่อ งั้นเราจะทำยังไงดีคะ” ฉันหันไปถามพ่อ“เรื่องที่ญ่าโดนปองร้ายก็คงเป็นเพราะแบบนี้ด้วย” พี่เมธัชพ

แขกที่ฉันไม่คิดว่าจะมางานนี้ก็มา...“หมอของขวัญ” หมอของขวัญเพื่อนรักของหมอปั้น หมอพีและหมอก้อง วันนี้คุณหมอคนสวยไม่ได้มาเพียงลำพัง เธอมาพร้อมกับพี่ชายของฉันเอง“เมญ่า ปั้น ยินดีด้วยนะ”“ขอบคุณมากของขวัญ” หมอปั้นกล่าวขอบคุณหมอของขวัญ“ขอบคุณมากค่ะ”ฉันเองก็ต้องขอบคุณหมอของขวัญเหมือนกัน ถ้าไม่มีหมอของขวัญฉันก็คงไม่รู้ว่าตัวเองรักปั้นขนาดไหน ถ้าหากความรักของฉันกับปั้นเริ่มต้นตั้งแต่ตอนเรียนปีสอง ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะสามารถอยู่มาถึงตอนนี้ได้ไหม การที่เราไม่ได้คบกันตั้งแต่ตอนนั้นอาจเป็นสิ่งที่ดี ที่ทำให้เรามั่นคงในความรักจนมาถึงวันนี้ วันที่เราทั้งสองเป็นผู้ใหญ่และรู้สึกโหยหาซึ่งกันและกัน“เจ้าบ่าว เจ้าสาวเหมาะสมกันมาก”“สวยหล่อทั้งคู่”“ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรนะลูก”“รักกันมาก ๆ นะลูก”“มีหลานเร็ว ๆ นะลูก”“เหมาะสมกันมาก”การจัดงานแต่งงานคือการบอกกล่าวผู้หลักผู้ใหญ่ ทำให้ถูกต้องตามประเพณี แต่อีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญคือการที่เราได้รับคำอวยพรจากญาติ จากเพื่อน จากน้อง จากทุกคนที่ให้เกียรติมางานของเรา คำอวยพรเหล่านี้จะอยู่ในความทรงจำของเราทั้งคู่ หากวันหน้าเราทั้งคู่พบเจออุปสรรคขอให้เรานึกถึง

“ปั้นจ๋า...ญ่าเสียว”ฉันพูดไม่เป็นภาษาเมื่อหมอปั้นละจากปากฉัน ปากร้าย ๆ ของหมอปั้นกำลังขบเม้มดูดกลืนหน้าอกอวบอิ่ม ตัวหมอปั้นที่ขึ้นมาบนเตียงสปาคร่อมอยู่บนตัวฉัน จากหน้าอกหมอปั้นก็เลื่อนรอยจูบไปวนที่หน้าท้อง นิ้วมือเรียวยาวของเขาสอดเข้าออกร่องรักของฉันอย่างนุ่มนวลอ้อยอิ่ง ริมฝีปากร้ายยังไม่หยุดแค่นั้น เขาทั้งดูดกลืนติ่งเสียวของฉันอย่างอ่อนโยนและเร่งจังหวะในบางครั้ง“ปั้น อ้าาาา ญ่าไม่ไหวแล้ว อ้า”หน้าท้องที่วาบหวาม อุ่นวาบ รู้สึกโล่งสบาย สุขสมกับรสรัก หมอปั้นดูดกลืนน้ำหวานอย่างหิวกระหายหมอปั้นดึงตัวฉันขึ้นมาชิดขอบเตียง โดยที่เขายืนอยู่ข้าง ๆเตียง ด้วยความสูงที่พอเหมาะ เขาไม่รอช้าที่จะแทรกตัวตนเข้ามาในร่องรักที่เปียกชื้นของฉัน“อื้อ / อ้า” เสียงร้องครางของเราทั้งสองประสานเสียงกัน เพราะความเสียวซ่าน ตัวตนของเขาคับแน่นในช่องทางคับแคบของฉันยังไม่ทันตั้งตัว จังหวะนั้นหมอปั้นก็เร่งเร้า จังหวะเข้าออกที่รุนแรงขึ้น ในท่ายืนและองศาที่เหมาะสม ทำให้น้ำหวานฉันทะลักล้นอีกครั้งเป็นน้ำที่สอง ฉันสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ความสุขที่ล้นปรี่จนไม่อาจอดกลั้นเสียงครางหวานหูอย่างที่เขาชอบออกไป“อ้า..ปั้นจ๋า...อื

เมธาวี หรือ เมญ่า Talkงานเข้าแต่เช้าเลยวันนี้ เพราะว่าเครื่องจักรที่โรงงานเกิดขี้เกียจหยุดทำงานซะอย่างนั้น ลูกค้าก็เร่งส่งของ โรงงานก็ผลิตไม่ทัน น้อยหน่าก็ขายยาได้ดีเกิน ได้ลูกค้ารายใหญ่มาเกือบสิบคน อะไรมันช่าง...น่านะ“คุณสมภพ คิดว่าจะซ่อมนานไหมคะ” คุณสมภพเป็นผู้จัดการโรงงานเข้ามารายงานสถานการณ์“อีกสามชั่วโมงน่าจะซ่อมเสร็จครับ”“ช้าไป...ชั่วโมงหนึ่งคุณคิดว่าเราเสียรายได้ไปเท่าไหร่” เอ่อ...นั่นไม่ใช่เสียงฉันค่ะ เสียงท่านประธานหรือพี่เมธัชพี่ชายของฉันเอง ท่านประธานขาโหด ไม่มีใครเกินก็เขานี่แหละ“เอ่อ...เดี๋ยวผมจะพยายามอีกครั้งครับ”“ดี ทุกนาทีคือเงินโบนัสของทุกคนในโรงงาน ช่วยเร่งมือกันหน่อย”“ครับท่านประธาน”“ญ่า”“ค่ะ” ตอนนี้ฉันยืนตัวลีบไม่ต่างจากคุณสมภพที่เพิ่งเดินออกไป“ทำอะไรก็ต้องรอบคอบสิ เพราะเดือนที่แล้วเรามัวแต่เร่งผลิตจนไม่ยอมหยุดเครื่องทำการเปลี่ยนอะไหล่ตามระยะเวลา สุดท้ายมันก็พังจนได้เสียเวลาหยุดเปลี่ยนอะไหล่อีก”“ค่ะ”“ทำอะไรก็ต้องรอบคอบ และป้องกันปัญหาที่จะตามมาด้วยสิ”“ค่ะ”ฉันยืนให้ท่านประธานจอมโหดบ่นแล้วบ่นอีก ถึงเขาจะรักฉันมาก แต่ถ้าเป็นเรื่องงานนี่ไม่ได้เลยเขาจะเนี๊