Alle Kapitel von บังเอิญเป็นผัวเธอ (NC 18+): Kapitel 81 – Chapter 90

หล่อนเงยหน้ามองฉัน จากนั้นก็ก้มดูไปจนถึงปลายเท้า...นี่ใช่ไหมที่เขาเรียก ‘มองตั้งแต่หัวจรดเท้า’ ฉันได้แต่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ระงับความโกรธเอาไว้ คิดเสียว่าทำเพื่องาน คนทั้งกองจะมารอคนคนเดียวได้ยังไง“สีม่วงเป็นสีของผลิตภัณฑ์เราค่ะ เราคงเปลี่ยนเป็นสีแดงตามที่คุณร้องขอไม่ได้หรอกนะคะ”“ก็ฉันไม่ถูกโฉลกกับสีม่วง”“แต่ฉันว่าสีม่วงก็เหมาะกับคุณนะคะ อีกอย่างชุดนี้ออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อคุณเลยนะคะ”“ถ้าออกแบบมาเพื่อฉันก็น่าจะรู้ว่าฉันไม่ชอบสีม่วง”ฉันเหนื่อยใจกับยายดาราคนนี้จริง ๆ“คุณพริ้มพราวลองสวมชุดดูก่อนไหมคะ” ฉันยังคงไม่ละความพยายามให้น้องคอสตูมเอาชุดมาใกล้ ๆ เผื่อเธอจะเปลี่ยนใจ“ก็บอกว่าไม่ใส่ไงล่ะ”โครม...ระหว่างที่กำลังจ้องตาต่อตาฟันต่อฟันอยู่นั้น ฉันที่ไม่ทันได้ระวังตัวก็โดนผลักจนล้มไม่เป็นท่าพร้อมกับเก้าอี้ที่วางไว้ข้าง ๆ ก่อนที่พี่คนหนึ่งที่ทำงานอยู่ใกล้ ๆ รีบวิ่งเข้ามาช่วย“ว้าย น้องทานตะวันเป็นอะไรไหมคะ” พอพยุงเธอยืนได้พี่เขาก็ร้องตกใจอีกรอบ“น้องทานตะวันเลือดค่ะ เลือด” “ไม่เป็นไรค่ะพี่ลีน่า แค่เข่าถลอกนิดหน่อย”“เกิดอะไรขึ้น!”“บอส” ทุกคนในห้องตกตะลึง เพราะเสียงดุของบอสใหญ่แห่งบ

พรุ่งนี้ทำอะไรดีหนอมื้อนี้ยังไม่ได้กิน แต่คุณหมอที่พ่วงตำแหน่งเชฟก็อยากจะคิดเมนูเผื่อเพื่อรอรางวัลเสียแล้ว“หมอ ตะวันมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง” ระหว่างรับประทานอาหารหญิงสาวก็เปิดประเด็นขึ้นมา ตั้งใจจะมาเล่าให้ฟังเรื่องยายดาราปั้นหน้าคนนั้น“เดี๋ยวนะ เข่าไปโดนอะไรมา”“เนี่ย ตะวันกำลังจะเล่า”“เล่ามาสิ” หน้าหมอก้องเครียดขึ้นมาทันที“วันนี้เรามีถ่ายโฆษณาผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ที่ตะวันเคยเล่าให้หมอฟัง จำได้ไหมคะ”“จำได้”“พรีเซนเตอร์ดันเป็นคุณพริ้มพราว เธอไม่ยอมใส่ชุดที่กองเตรียมไว้ให้เพราะมันเป็นสีม่วง เป็นสีที่เธอไม่ถูกโฉลก นางก็เลยไม่ยอมใส่”“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเข่าคุณ” คุณหมอมานั่งยอง ๆ ตรงหน้าฉันแล้วหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาตอนไหนก็ไม่รู้...นอกจากเป็นหมอสูติฯ ประจำตัวแล้วยังเป็น ER ด้วย ดีจัง…บอกเลยว่าตอนนี้ทานตะวันหลงหมอก้องหนักมาก“หมอ ตะวันไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่ต้องทำแผลหรอก”“ไม่ ขอผมดูก่อน เล่าต่อสิ เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณได้รับบาดเจ็บ”“ตะวันก็เลยเอาชุดไปให้นางดูใกล้ ๆ นางไม่พอใจก็เลยผลักจนล้ม ตะวันก็เลยได้แผลนี้มา”“เลวมาก”“หมอ...ตะวันไม่เป็นไร”“ไม่เป็นไรอะไรได้ยังไง ไม่รู้จะเป็นแผลเป็นไหม หล่อนไม

ดาราสาวผู้ที่ประวัติไม่ได้ใสอย่างที่ใคร ๆ เข้าใจ ก่อนจะเข้าวงการเธอเคยหลงผิดกับผู้ชายที่ทำให้เธอกลายเป็นคนอย่างทุกวันนี้ ผู้ชายที่ปรนเปรอเธอทุกอย่าง แม้กระทั่งเรื่องอย่างว่า เธอเคยหลงใหลได้ปลื้มกับความสุขที่เขามอบให้ แต่เขามันพวกไม่รู้จักพอ มีใหม่ไปเรื่อยเธอหลุดพ้นจากเขาแล้ว และจะไม่ยอมกลับไปอยู่จุดเดิมอีก ไม่มีทาง นายแพทย์ก้องภพเท่านั้นที่เหมาะสมกับเธอทุกอย่าง ทั้งรูปร่างหน้าตาหรือฐานะ ใครที่ไม่รู้ประวัติคงคิดว่าคุณหมอหนุ่มเป็นหมอธรรมดาทั่วไป แต่ไม่ใช่สำหรับเธอคุณหญิงแจ่มจรัสมีหลานชายแค่คนเดียว อีกทั้งยังเป็นเจ้าของบริษัทลงทุนรายใหญ่ที่ลงทุนในบริษัทต่าง ๆ มากมาย บริษัทที่มีพนักงานแค่สามสิบคน หน้าที่ส่วนมากของทุกคนในบริษัทคือหาบริษัทที่น่าลงทุนเท่านั้น การหาบริษัทที่กำลังประสบปัญหาทางการเงินแต่กิจการยังดีอยู่คือเป้าหมายของบริษัทลงทุนแห่งนี้ และบริษัทของเธอก็ต้องการให้บริษัทของคุณหญิงแจ่มจรัสเข้ามาลงทุนเห็นคุณหมอก้องที่ดูสนใจแต่เรื่องทางการแพทย์ แต่จริง ๆ แล้วหมอก้องคือตัวแปรสำคัญที่จะทำให้บริษัทที่มีมูลค่าแค่ระดับหมื่นล้านยกระดับขึ้นมาเป็นระดับแสนล้านได้บริษัทรถยนต์ไฟฟ้ารายใหญ่ของ

เธอโชคดีจริง ๆ ทานตะวัน “ทีนี้รู้หรือยังว่าต้องหวงผมแค่ไหน ผมระดับพรีเมียมนะ ไม่ได้หาง่าย ๆ นะครับ”“รู้แล้วค่ะ รักที่สุดเลยคนนี้”“ไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำกัน”หลังจากเปลี่ยนชุดว่ายน้ำเสร็จแล้ว คนที่ต้องไปเป็นพรีเซนเตอร์ก็มองตัวเองเทียบกับแฟนหนุ่ม“ตะวันว่าหมอไปถ่ายแทนตะวันจะดีกว่านะคะ ซิกซ์แพ็กแน่นขนาดนี้ ถามจริงเอาเวลาไหนไปดูแลตัวเอง”“ก็เวลาว่างนิดหน่อยก่อนอาบน้ำ ตอนที่ตะวันอาบน้ำไง”“แค่วันละสามสิบนาทีแน่นขนาดนี้เลยเหรอ”“คุณก็รู้ว่าผมไม่ได้ออกกำลังกายแค่อย่างเดียว ออกกำลังกายยามดึกก็ช่วยได้ดี”“หมอไม่เอาแล้ว เดี๋ยวจะไม่ได้ว่ายน้ำกัน ไปเถอะ”“ไปเถอะ” พอสิ้นสุดคำพูดคุณหมอหนุ่มก็อุ้มแฟนสาวกระโดดน้ำพร้อมกัน หลังจากเคี่ยวเข็ญให้แฟนสาวว่ายน้ำแข่งกับตัวเองไปห้ารอบ ทั้งคู่ก็มายืนกอดกันอยู่ในน้ำโซนน้ำตื้น โดยที่หันหน้าไปทางเดียวกันเพื่อดูวิวเมืองหลวงยามค่ำคืน“หมอจำวันนั้นได้ไหมที่เราเจอกันที่ผับคืนนั้น”“เอาตรง ๆ นะผมแทบจำอะไรไม่ได้เลยนอกจากตอนที่อยู่บนเตียง”“วันนั้นตะวันอายุจะครบยี่สิบปีเลยไปเที่ยวผับครั้งแรก ตะวันเดินชนหมอที่ห้องน้ำ”“แอบชอบผมล่ะสิ”“ก็นิดหนึ่ง หมออย่าเพิ่งขัดสิจะฟังต่อ

เมียหมอก้องตอนนี้ขี่หลังหมอก้องมาที่โต๊ะอาหาร จังหวะนั้นเองหมอก้องก็ยังหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปคู่กับเมียบนหลัง“หมอทำอะไรตะวันยังไม่ได้แต่งหน้าเลย”“ตะวันพูดแบบนี้ทำให้ผมอดคิดถึงตอนที่เราไปเที่ยวจันทบุรีไม่ได้ จำได้ไหม”“จำได้ แต่มันเกี่ยวอะไรกับแต่งหน้า”“ก็เมญ่าชวนตะวันไปถ่ายรูป แต่ตะวันบอกไม่ถ่ายเพราะยังไม่ได้แต่งหน้า”“ห๊ะ ตะวันพูดแบบนั้นด้วยเหรอไม่เห็นจะจำได้ ว่าแต่ทำไมหมอจำได้”“ก็ผมอดขำไม่ได้ ว่าทำไมต้องแต่งหน้า ทั้ง ๆ ที่ตะวันก็สวยอยู่แล้ว”“หือ...แอบหลงรักเขาล่ะสิ”“ก็ยอมรับว่าแอบมอง แต่ไม่กล้าจีบ..ผมไม่ใช่คนจีบสาวเก่งนะครับ”“จีบไม่เก่งแต่อ้อนเก่ง จนตะวันหลงหัวปักหัวปำแล้วเนี่ย”“ตั้งแต่ตอนเรียน ตะวันฮอตจะตายใคร ๆ ก็รู้จัก รักแรกของรุ่น”“ก็เพราะไอ้ฉายานี้นี่แหละ หมอเชื่อไหมทุกคนคิดว่าตะวันมีแฟน ไม่มีใครมาจีบตะวันเลย”“นี่ ถ้ามีคนมาจีบ ก็คงมีแฟนทิ้งผมไปแล้วใช่ไหม”“ถึงมีคนมาจีบ ก็จะรอหมอ...หมอไม่รู้เหรอตะวันรักหมอม้าก..มาก”“เชื่อได้ไหมเนี่ย”“เชื่อไม่ได้ต้องจ่ายสด”“ฮ่า ๆ กวนจริงเมียใครเนี่ย”“เมียหมอก้องไง”เสียงหัวเราะหยอกล้อของทั้งสองมีอยู่ตลอดเวลาที่นั่งรับประทานอาหารเช