All Chapters of The Billionaire's Mere Dare: Chapter 111 - Chapter 120

Tina,"** malumanay niyang simula, **"kailangan mong alagaan ang sarili mo, ha? Hindi lang para sa’yo, kundi para rin sa baby mo… at para kay Justin."** Napatingin ako kay Justin na nakaupo sa tabi ko, mahigpit pa ring hawak ang kamay ko. Kita ko sa mukha niya ang pag-aalala at pagmamahal. **"Alam kong excited ka at marami kang gustong gawin, pero huwag mong kalimutan na maselan pa ang pagbubuntis mo. Kailangan mong magpahinga at kumain nang tama. Huwag mong i-stress ang sarili mo, lalo na’t ayaw nating magkaroon ng komplikasyon,"** dagdag pa ng doktor. Napabuntong-hininga ako at tumango. **"Opo, Doc. Mag-iingat na po ako."** Ngumiti ang doktor at tumingin kay Justin, na tila nagbibilin din sa kanya. **"Justin, mukhang ikaw ang magiging number one na bantay niya ngayon. Ikaw na ang bahala sa kanya."** Tumango agad si Justin, mahigpit na hinawakan ang kamay ko at ngumiti. **"Oo naman, Doc. Kahit saan, kahit kailan, hindi ko siya pababa

**"Gaga! Wala namang ganun, baka may surprise lang,"** sabi ni Franz, pero halata rin sa mukha niyang curious siya. Napangiwi naman ako. **"Kung surprise, sana sinabi na lang niya para hindi na ako nag-iisip!"** reklamo ko. **"Ano ka ba, Tina? Hindi na exciting pag sinabi niya,"** sabi ni Loury sabay tawa. **"Baka naman naghanap lang ng masarap na pagkain para sa mga buntis na katulad natin."** **"Tama! Baka bumibili ng cake o kaya something special para sa inyo ni baby,"** dagdag ni Franz. Napabuntong-hininga na lang ako at napangiti. **"Sana nga… pero kung chocolate cake ‘yan, yayakapin ko talaga siya pagbalik niya!"** Tawanan na lang ulit kami, pero sa loob-loob ko, hindi ko pa rin mapigilan ang excitement at kaba kung ano nga bang ginagawa ni Justin.Ilang oras na akong naghihintay kay Justin, pero wala pa rin siya. Hindi ko maiwasang mag-alala—hindi naman siya madalas lumabas nang ganito katagal nang hindi man lang nagp

**"Wow, tuyo at sinangag?"** Napangiti ako. **"Bakit parang pang-probinsya ang vibe?"** **"Para maiba naman."** Napangiti siya at tumingin sa akin. **"Tapos may mainit na sabaw ng tinola para sa’yo, para hindi ka mahirapan sa paglunok."** **"Awww, ang sweet naman ng asawa ko,"** sabi ko sabay kindat. **"Pero bakit parang may kasalanan ka?"** **Bahagya siyang natigilan.** **Saglit niyang iniwas ang tingin bago muling ngumiti.** **"Wala, gusto lang kitang alagaan,"** sagot niya habang inilipat ang nilutong tuyo sa isang plato. **Pinagmasdan ko lang siya.** Gusto kong maniwala na wala siyang tinatago. Gusto kong isipin na wala akong dapat ipag-alala. Pero hindi ko pa rin maiwasang maalala ang tawag niya kagabi. **"That was a mistake."** Ano kaya ang ibig niyang sabihin doon?**Napatingin siya sa akin at saglit na natigilan.** Parang may gustong sabihin, pero sa halip ay ngumiti na lang siya at luma

Riiiiing... Riiiiing...** Habang naghihintay ako ng sagot, pakiramdam ko ang bawat segundo ay parang oras. Hindi ko alam kung kinakabahan ako o natatakot sa maaaring sagot niya. Sa wakas, may sumagot na sa kabilang linya. Pero... ibang boses ang narinig ko. **"Hello?"** Napakurap ako. Ang boses na iyon… Hindi si Justin. Mabilis kong inilayo ang cellphone sa tenga ko at tinignan kung tama ba ang tinawagan ko. **Si Justin nga.** **"Hello?"** muling sabi ng babae sa kabilang linya. Naramdaman ko ang panginginig ng kamay ko habang dahan-dahan kong ibinalik ang cellphone sa tenga ko. Kilala ko ang boses na iyon. **"Shayne?"** tanong ko, halos pabulong. Sandali siyang natahimik bago sumagot. **"Tina?"** Parang biglang nanikip ang dibdib ko. **Bakit siya ang sumagot sa cellphone ni Justin? Bakit nasa kanya ang phone niya?** **"Bakit ikaw ang may hawak ng cellphone ni Justin?"** tan

Parang biglang tumigil ang mundo ko sa sinabi niya. **"Maleta?"** mahina kong ulit, halos hindi makapaniwala. Tumango si yaya. **"Opo. Hindi ko po alam kung may taping siya o may lakad lang, pero nagmamadali po siyang umalis."** Napayuko ako, pinipigilan ang luha na gustong kumawala. Hindi ko alam kung ano ang mas masakit—ang hindi niya pagsabi sa akin, o ang posibilidad na may tinatakasan siya. Napayuko ako, pilit na nilalabanan ang bigat ng emosyon sa dibdib ko. Naramdaman kong nanginginig ang mga kamay ko habang hinahaplos ang tiyan ko. **"Justin… bakit mo ba ginagawa sa akin ito?"** mahina kong bulong, halos hindi ko na marinig ang sarili ko. Muli kong inalala ang mga sandaling magkasama kami—yung mga pangakong binitawan niya, yung tuwang nadama namin noong nalaman naming magiging magulang na kami. Pero ngayon, bigla siyang nawala. Ni isang salita, ni isang paliwanag, walang iniwang sagot.