All Chapters of The Billionaire's Mere Dare: Chapter 91 - Chapter 100

Tina’s POVNapasinghap ako nang maramdaman kong gumalaw si Justin sa tabi ko. Dahan-dahan akong dumilat at napansin kong nakayakap siya sa akin, ang mukha niya ay nakasubsob sa aking leeg. Maya-maya pa, unti-unti rin siyang nagising. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at agad na napangiti nang makita akong gising na. **"Good morning, Mrs. Olarte,"** bulong niya habang hinahaplos ang aking pisngi. Napangiti ako. **"Good morning, Mr. Olarte."** Nagkatitigan kami sandali bago sabay na natawa nang maalala ang mga pinaggagawa namin kagabi. **"Grabe ka, Justin! Hindi ko akalaing ganun ka pala!"** natatawa kong sabi habang tinatakpan ang mukha ko sa hiya. Napahagalpak siya ng tawa. **"Anong ako lang? Eh ikaw din kaya!"** Mas lalo akong namula. **"Hoy! Wag mo na ngang i-detalye!"** **"Bakit naman? E ‘di ba sabi mo kagabi, ‘Justin, more—’"** hindi na niya natapos ang sasabihin dahil tinakpa

**Tina’s POV** Matapos ang walang katapusang pang-aasar mula sa pamilya ni Justin, napagdesisyunan na naming magpaalam muna. Kailangan na rin naming bisitahin ang bago naming bahay sa Manila, ang magiging opisyal naming tahanan bilang mag-asawa. Habang tinatapos namin ang almusal, hinawakan ko ang kamay ni Justin at mahinang bulong, **"Mahal, baka kung ano na namang topic ang mabuksan nila. Umalis na tayo bago pa nila sundan ‘yung usapan kanina!"** Napangisi siya at bumulong pabalik, **"Bakit, love? Nahihiya ka pa rin? Asawa na kita, wala ka nang kawala."** Pinandilatan ko siya at sinipa nang mahina sa ilalim ng mesa. **"Justin, seryoso ako!"** Natawa siya bago sumandal sa upuan at lumingon sa mga magulang niya. **"Ma, Pa, aalis na muna kami. Pupuntahan namin ang bagong bahay sa Manila."** Agad na nagliwanag ang mukha ni Mrs. Villanueva. **"Ay, ang bilis naman! Sige, sige! Mag-ingat kayo, ha? Sabihan niyo kami kung kailan p

Matapos ang mahigit dalawang oras na biyahe mula Surigao City, sa wakas ay nakarating na rin kami sa Butuan Airport. Pagkababa namin ng taxi, agad akong napatingin sa paligid—maraming pasahero ang abala sa pagpasok at paglabas ng terminal, may mga pamilyang nag-aabang ng kanilang flight, at ilang turista namang tila excited sa kanilang destinasyon. Si Justin, na hawak pa rin ang kamay ko, ay abala sa pag-aasikaso ng aming mga tiket habang ako naman ay nakikiramdam sa dami ng taong naroon. Hindi ko maiwasang mapansin ang ilang mapanuring tingin ng mga tao sa amin. Maya-maya lang, may isang babae ang dahan-dahang lumapit sa amin. Halatang kinakabahan pero puno ng excitement ang mukha. **"Excuse me po… Kayo po ba si Justin Olarte at Tina Baguinaon?"** tanong niya nang may halong pag-aalinlangan. Napatingin ako kay Justin, na agad namang ngumiti. **"Opo, kami nga."** Biglang lumiwanag ang mukha ng babae. **"Grabe! Hindi ko in-expect na m

Ramdam ko ang matinding panghihina ng katawan ko habang dahan-dahan kaming bumababa ng eroplano. Pakiramdam ko ay parang naubos ang lakas ko matapos ang ilang beses na pagsusuka sa biyahe. Kahit pa medyo gumaan na ang sikmura ko dahil sa ginger tea, nanatiling mabigat ang pakiramdam ko—para bang pagod na pagod ako kahit wala naman akong ginawa kundi umupo at magpahinga. Sa bawat hakbang ko pababa ng eroplano, parang lumulubog ang mga paa ko sa sahig. Napapikit ako saglit at humugot ng malalim na hininga, sinusubukang igiit sa sarili na kaya ko pang maglakad nang mag-isa. Pero bago pa ako tuluyang mawalan ng balanse, agad akong sinalo ni Justin. **"Love, dahan-dahan lang,"** sabi niya, bakas ang pag-aalala sa boses niya. Mahigpit niyang hinawakan ang bewang ko at inalalayan ako palapit sa kanya. Napasandal ako sa dibdib niya, hinihingal nang bahagya. **"Justin… parang gusto ko munang umupo,"** mahina kong sabi, halos hindi ko na kayang itaas ang ulo ko p

Pagpasok namin sa loob ng bahay, agad kong naramdaman ang lamig ng aircon na bumalot sa katawan ko. Napakaganda ng bagong tahanan namin, ngunit sa ngayon, ang tanging gusto ko lang ay makahiga at makapagpahinga. Nararamdaman ko pa rin ang panghihina ng katawan ko kaya hindi ko na pinigilan si Justin nang hawakan niya ang aking kamay at maingat akong inalalayan paakyat ng hagdan. **"Dahan-dahan lang, love,"** malambing niyang sabi habang mahigpit na nakayakap ang isang braso niya sa bewang ko, sinusuportahan ang bigat ng katawan ko. **"Malapit na tayo sa kwarto."** Sa bawat hakbang, ramdam ko ang pag-aalalang bumabalot kay Justin. Minsan, tumitigil siya saglit para tiyakin kung kaya ko pa, at kapag napansin niyang medyo natitinag ako, mas lalo pa niyang hinihigpitan ang hawak niya sa akin. Nang makarating kami sa itaas, binuksan niya agad ang pinto ng master’s bedroom. Pagkapasok ko, hindi ko mapigilang mapangiti kahit pa pagod na pagod ako. An