บททั้งหมดของ The Billionaire's Mere Dare: บทที่ 61 - บทที่ 70

“Grabe, ang saya!” sabi ni Loury, pagbaba namin sa roller coaster. “Parang gusto ko pang sumakay ulit!”“Ako rin!” sabi ni Ethan. “Lalo na’t kasama kita.” Kinilig ako ulit! Ang sweet talaga nila!Pagkatapos ng roller coaster, sumakay naman kami sa carousel. Ang cute! Ang saya! Para kaming mga bata! Tawa kami nang tawa. Ang saya-saya talaga!“Ang cute natin dito, oh!” sabi ni Aicel, habang tinitignan ang mga pictures namin sa carousel. “Para kaming mga bata!”“Oo nga eh!” sabi ni Justin. “Ang saya-saya ko!”Pagkatapos ng carousel, kumain kami sa isang restaurant sa loob ng amusement park. Sarap ng mga pagkain! Busog na busog kami. Pagkatapos naming kumain, nag-picture-picturehan kami. Ang daming pictures! Ang gaganda! Ang gaganda naming lahat! Pero ang pinaka-maganda sa lahat ay yung picture namin ni Jj. Ang cute namin! Ang sweet namin!Habang naglalakad kami pauwi, hinawakan ni Jj ang kamay ko. “Alam mo, Tina,” sabi niya, “ang sa

Siguro, ang mga matatalik kong kaibigan—sina Franz at Ethan, tiyak na nandiyan sila," sagot ni JJ.Ang aming usapan ay naging mas masaya habang nag-iisip kami ng mga espesyal na detalye. Habang patuloy ang tawanan at kwentuhan, napagtanto ko na ang kasal ay hindi lamang tungkol sa seremonya kundi pati na rin sa mga alaala na aming binubuo kasama ang mga taong mahalaga sa amin.Nang maglaon, nagpasya kaming magplano ng isang maliit na get-together sa susunod na linggo upang talakayin ang mga susunod na hakbang. Habang ako ay nakatingin sa mga kaibigan ko, napuno ako ng pasasalamat. Ang bawat isa sa kanila ay may mahalagang papel sa aking buhay, at alam kong magkakasama kaming haharapin ang bawat hamon na darating."Salamat sa lahat ng suporta niyo," sabi ko, ang puso ko ay puno ng kasiyahan. "Hindi ko kayang gawin ito ng mag-isa.""Kasama ka namin, Tina," sagot ni Loury. "Tandaan mo, ito ay hindi lamang tungkol sa kasal; ito ay tungkol sa pagbuo ng

Napatawa siya. "Oo nga, dati, pasimple lang kitang inaakyat sa kwarto ko para hindi mahuli ni Mama. Ngayon, mismong si Mama na ang nag-aalok ng kwarto para sa atin."Napatawa rin ako sa naalala. Noon, patago pa kami kung magkasama sa kwarto niya. Minsan pa nga, muntik na kaming mahuli ni Tita Elena. Ngayon, iba na ang sitwasyon—mas malaya na kami, at tanggap ng lahat ang relasyon namin."Ang dami nang nagbago, pero ikaw pa rin ang Tina na minahal ko noon pa," dagdag ni Justin habang hinahaplos ang buhok ko.Napakibit-balikat ako. "Syempre, hindi naman ako pwedeng magbago. Pero ikaw, mas lumakas na pang-asar mo.""Ah gano'n?" Bigla niyang kiniliti ang tagiliran ko kaya napahiyaw ako sa gulat at tawa."Justin! Tama na!" hinampas ko siya sa braso habang patuloy siyang tumatawa.Nang tumigil siya, pareho kaming habol ang hininga sa kakatawa. Humarap ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya. "Alam mo, Justin, sobrang saya ko ngayon. P

Pagkalabas namin ng bahay, agad kaming sumakay sa motor niya. Ako ang humawak sa helmet ko habang siya naman ay sinisiguradong maayos ang pagkakasuot ng kanya. “Ready?” tanong niya, habang inaayos ang side mirror. Tumango ako at niyakap siya mula sa likod. “Ready na.” At sa isang mabilis na pag-arangkada, sinimulan namin ang biyahe papunta sa Cagdianao. Ang hangin ay malamig at presko, ramdam ko ang bawat paggalaw ng motor habang binabaybay namin ang daan. Habang papalapit kami, napansin kong ibang-iba na ang itsura ng lugar kumpara noon. Dati, ang daan ay mabato at makipot, pero ngayon, mas malapad na at sementado na ang ilang bahagi. May mga bagong tindahan at bahay na rin sa tabi ng kalsada, na dati-rati ay puro bukirin at kagubatan lang ang makikita. “Grabe, ang laki na ng pinagbago ng lugar,” bulong ko habang nakayakap pa rin kay Justin. Narinig ko ang mahina niyang tawa. “Oo nga. Dati, halos wala pang streetlights dit

Nang matapos kami, pareho kaming humihingal ngunit may ngiti sa labi. Humiga si Justin sa tabi ko at hinila ako papalapit sa kanyang dibdib. "Dito na lang kaya tayo matulog?" biro niya, habang pinaglalaruan ang aking buhok. "Ikaw lang, baka lamukin ako," natatawa kong sagot, sabay kurot sa kanyang tagiliran. Tumawa siya at yumakap ng mahigpit. "Paano na lang kung may dumaan at makita tayo dito?" "Eh ‘di magpapanggap akong natutulog, tapos ikaw bahala sa paliwanag!" Nagtawanan kami habang patuloy na ninanamnam ang malamig na simoy ng hangin. Ramdam ko ang katiwasayan sa bawat yakap niya, at sa gabing iyon, alam kong walang makakasira sa sandaling ito—kami lang, ang damuhan, at ang walang hanggang langit na saksi sa aming pagmamahalan.Pagkatapos ng ilang minutong pagpapahinga, napagdesisyunan na rin naming umuwi. Napatingin ako kay Justin habang nakahiga pa rin siya sa damuhan, nakapikit at parang ninanamnam ang hangin ng gab