All Chapters of Ang Ikatlong Misis Lagdameo: Chapter 61 - Chapter 70

NAPATINGIN sa kaniyang suot na relong pambisig si Francesca. Kanina pa siya sa coffee shop na iyon, may isang oras at kalahati ng mahigit, ngunit hindi pa rin dumarating ang mama ni Leandro. She asked Leandro if she and his mother could meet. Pumayag naman ito kahit pa nga nahihimigan niya rito ang pag-aalangan. Kinuha ni Francesca ang tubig na hiningi niya sa server kanina at ininom iyon. Hindi naman siguro siya iindyanin ng ina ni Leandro. May dalawampung minuto pa ang lumipas nang lumapit muli ang server sa kaniya. “Ma’am, would you like to order now?” Nahihiyang ngumiti siya rito. “A cup of black coffee please,” wika niya kahit hindi naman siya umiinom ng black coffee. Pakiramdam niya kasi kailangan niya iyon sa mga sandaling iyon. Leandro’s mother made her nervous. Hindi naman niya iyon ikinakaila. “Okay, Ma’am

“SA tingin mo, yaya, okay na ba ang itsura ko?” tanong ni Francesca sa Yaya Lomeng niya nang makabihis siya. Hindi mawala-wala ang malakas na kabog ng kaniyang dibdib dahil sa kauna-unahang pagkakataon ay ang ina ni Leandro ang nag-reach out sa kaniya. Inaya siya nitong lumabas. Hindi niya alam kung saan sila talaga pupunta dahil ang sabi nito, dadaanan daw siya nito sa kanila. Itinaon pa nitong Lunes. Matamis na ngumiti si Yaya Lomeng sa kaniya. “Maganda ka na, hija. Tamang-tama lang ang suot mo sa edad mo.” Naka-blouse siya na kulay old rose, habang paldang kulay black naman na pleated ang itenerno niya roon. Gaya ng mga sapatos niya, dalawang pulgada lang ang taas ng suot niya na ankle strap at kulay light brown na sapatos. Hinayaan niyang ilugay ang buhok at naglagay lang ng light makeup. Ang suot niyang kwintas ay ang galing sa mommy niya, habang maliit at korteng pa-bilog ang diamond earrings na

“HINDI ba talaga ako p’wedeng sumama?” tanong ni Leandro kay Francesca. Kausap niya ito sa kabilang linya. “No. Lakad namin ito, kaya kami lang muna.” Sinabi niya kay Leandro na gusto niyang ilabas ang tatlong bata at sila-sila lang. Noong una ayaw nito dahil hindi ito kasama. Pero nang naipaliwanag na niya ang gusto niyang mangyari, pumayag na rin ito kahit dama niyang labag pa rin iyon sa kalooban ng lalaki. “Eh, nanalo kami ni Alejandro, hindi ba? Can I use it now?” hirit pa nito. “No! That’s cheating! Sumbong kita sa mga anak natin, sige ka.” “Fine! Fine! Ayoko ng masermunan. Baka mamaya, hindi na ako imikan ng mga bata.” Ngumiti siya. “Alam mo naman pala, eh, kaya huwag ka ng pumilit.” “Yeah, right!” “Oh, kabilis nam

KAHIT anong tanggi ni Francesca para sa bridal shower na inihanda ng kaniyang Tita Lourdes, hindi na siya nakahindi pa. Naayos na kasi nito ang lahat maging ang venue. Nakakahiya naman kung ipipilit niya ang gusto niya dahil lamang sa naging sagutan nila ni Leandro. Hindi pa rin sila nagkakausap nang maayos. Sa harap ng kanilang pamilya, civil silang dalawa. Pero kapag sila na lamang dalawa ang magkasama, kibuin-dili niya ito. Sino ba naman kasi ang hindi maiinis sa ugaling ipinakita nito? Wala naman kasing issue pero pinalalaking maigi. Hindi niya iyon sinasabi sa mga bata dahil ang panakot ng mga ito, kapag nagsumbong siya, magagalit ang mga ito kay Leandro at ayaw naman niya iyong mangyari. Ilang araw na lang at kasal na nila. Ayaw naman niyang may samaan ng loob ang mag-aama sa araw na pinakahihintay nilang lahat. Hindi na bale kung siya, dahil kaya naman niyang magtiis— huwag lamang ang tatlo. Ginanap ang bridal s

DINIG na dinig ni Francesca ang malakas na pagsinghap ni Jacob nang bumukas ang pinto ng silid nito. “Ja—” Natigil sa pagsasalita si Leandro nang pagbukas nito ng pinto ay makita siya roon. Matagal na nagtagpo ang kanilang mga mata pero wala siyang mabasang kahit na anong emosyon mula rito. Pagkatapos, hinagod siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa saka binalingan si Jacob. “Is that true?” tanong ni Leandro dito na para bang wala siya roon. Nilingon muna siya ni Jacob bago ito sumagot, “No po. I’m sorry, Dad. It was just a misunderstanding.” Kitang-kita niya kung paano naningkit ang mga mata ni Leandro. “Tell me, nasabihan ka ba agad kung ano ang dapat na isasagot mo sa akin?” Nagsalubong ang mga kilay ni Francesca. “Sandali nga. Ano’ng ibig mong sabihin? Tinuturuan ko