Semua Bab Ang Ikatlong Misis Lagdameo: Bab 41 - Bab 50

NANLALAKI ang mga mata ni Francesca na napatitig dito. “Are you insane!?” may kalakasang palatak niya. Napalingon tuloy sa kanila ang mga nasa katabing table. Pero bago pa makasagot si Renz dumating na ang waiter dala ang in-order nitong pagkain. Maingat iyong inilipag ng waiter sa table. Nagpasalamat dito si Renz bago sila iniwan. “I am not insane,” sagot nito habang hinihiwa ang steak sa plato niya. Kung sa iba sigurong pagkakataon, baka sakaling nagustuhan niya ito. Nakikita niya kasing may mabuting puso din ang lalaki. He was also gentle and kind. Pero hindi naman natuturuan ang puso. Her heart was already beating for someone. Tumitibok lang iyon para kay Leandro. But seeing him today with another woman broke her heart. Alam niyang wala naman siyang aasahan dito, but she was still hoping. Subalit tila malabo na iyong mangyari pa. “I am just suggesting that, para ipakita sa papa ko that we are in good terms,” narinig niyang sabi nito. “Para hindi siya maghinala. At para hindi

NANG sumapit ang hapon, sinundo ni Leandro ang kaniyang mga anak. Pagkasakay ng mga ito sa kotse ay agad niyang iniabot kina Jacob at Alejandro ang bagong bili na cell phone. Tuwang-tuwa na nagpasalamat sa kaniya ang dalawa.Mabilis na nagpaturo si Jacob sa kaniyang Kuya Alejandro sa paggamit noon. At hindi rin naman nagtagal ay nagamay din agad nito iyon.Napailing si Leandro habang pinagmamasdan ang dalawa sa likuran.Maya-maya nakita niya sa rear-view mirror na may hinugot si Jacob sa bag nito. Isa iyong papel. Masusi nitong isinulat sa telepono nito ang nakalagay roon, pagkatapos ay nakita niyang nag-dial ito. Nakangiti pa ito habang hinihintay na sumagot ang tinatawagan.“Ate Ikay!” malakas na sabi nito na ikinalingon nina Enrico at Alejandro dito.Siya man ay biglang napatuwid ng upo sa pagmamaneho at naging alerto sa pakikinig kay Jacob.“Yeah. . . it’s me, Jacob. Dad bought me and Kuya Alejandro new phones, so that we can call you,” paliwanag nito sa kausap. Malapad ang ngiti

AGAD na sinalubong si Leandro ng kaniyang sekretarya na si Diane pagdating niya sa opisina nang umagang iyon.“Sir, you have a guest,” imporma nito. Hindi makatingin ng deretso sa kaniya.“How many times have I told you not to let anyone in inside my office without an appointment?” dumadagundong na tanong niya rito. Minsan lang siyang magalit, pero hindi gugustuhin ng kahit na sino na makita iyon. Alam iyon ni Diane.Nagyuko ito ng ulo. “I’m so sorry, Sir. But your ex-wife said she already has an appointment with you,” paliwanag nito.Mas lalong dumilim ang mukha niya sa narinig. Wala silang ganoong usapan ni Stephanie at pinagiisipan pa rin niya ang napag-usapan nila ng mga bata, dahil hindi madali ang hinihiling nito.Kunot-noong napailing na lang siya. Walang imik na tumuloy siya sa loob ng kaniyang opisina. Pagpasok niya roon, nakita niyang prenteng nakaupo ang babae sa visitor’s chair. She’s very sophisticated in her all-white casual dress. But it will never affect him anymore.“

DAYS passed by at nakasanayan na ni Francesca ang buhay bilang CEO ng kanilang kompanya. Gamay na niya ang karamihan sa trabaho roon.Hindi naman siya mahirap turuan. In fact, according to Miss Amie, she learned so fast and so well in the shortest period.Hindi na rin niya nakuha pang makapagtapos sa college. But she was already planning to take up special courses.And instead of continuing fine arts, business management na lang ang kukunin niya. She already asked Miss Amie to inquire in any available graduate schools in Manila, which could fit in her schedules.Her Dad was also doing well. Sabi ni Renz sa kaniya, by the end of the month, makalalabas na ito kung magtuloy-tuloy ang recovery nito.And speaking of Renz, hindi nga ito pumapalya sa pagbisita nito sa kompanya. Palaging hindi ito nawawalan ng dala kapag pumupunta roon. Flowers, chocolates, stuffed toys, at lahat na lang yata ng gusto nitong dalhin at ibigay sa kaniya ay nadala na nito.Hindi naman na siya nagrereklamo pa. Al

PAGDATING nila sa venue, agaw pansin na kaagad ang pareha nila. Hindi siya sanay sa ganitong klaseng okasyon, kaya kay Renz lang siya umaasa. Wala rin siyang gasinong kilala roon, maliban sa ilang representatives ng ibang kompanya na nakadaupang-palad na niya. “Smile, Francesca,” bulong ni Renz sa kaniya. Naramdaman siguro nito ang pagka-tense niya habang nakakapit sa bisig nito. Isang pilit na ngiti ang lumabas sa mga labi niya. Naglalakad sila nang mga sandaling iyon, papunta sa table na nakalaan para sa kanila. Mahigpit ang ginawa niyang paghawak sa braso nito. “Take a deep breath. It will help you feel relaxed,” utos nitong muli. Sinunod naman niya ang sinabi nito. She took a deep breath and let it out. Medyo gumaan nga ang pakiramdam niya. Napansin niyang iginigiya na siya ni Renz sa kanilang table. Nakita na nito siguro iyon.