All Chapters of Ang Ikatlong Misis Lagdameo: Chapter 1 - Chapter 8

2003“I’m so sorry, Mr. Lagdameo. Maraming nawalang dugo sa Misis ninyo. We couldn’t save her... but your son survived.” Ang masaklap na balita ng doktor kay Leandro paglabas nito ng operating room. “He’s going to be incubated for a month or two. You can talk to his pedia anytime now,” sabi pa nito. Pagkatapos ay huminga muli nang malalim bago muling nagsalita, “Again. . . I’m so sorry.” Pagkasabi noon ay bumalik muli ito sa loob ng operating room.Marahas na napabuntonghininga ang nakaabang na si Leandro sa labas ng O.R. Pakiramdam niya’y namanhid ang kaniyang buong katawan sa narinig. Para siyang itinulos sa kaniyang kinatatayuan at tulalang napatingin siya sa nakasarang pinto. At the age of twenty-two, he became a father and a widow.Childhood sweetheart sila ni Cheska, ang kaniyang asawa. Parehong may kaya ang kanilang pamilya at dekada na rin ang binilang ng pagkakaibigan. Dahil sa udyok ng mga ito, nagpakasal silang dalawa nang mas maaga. Para daw mas mapagtibay pa ang samahan n

MAGAANG gumising si Leandro nang araw na ’yon. May site visit siya sa Baguio at kailangang maaga siya roong makarating. Nag-collapse ang isang parte ng ipinagagawa nilang building doon. Buti na lang, walang casualties, pero nag-d-demand ang kliyente nila ng damaged refunds. Hindi naman niya iyon maibibigay nang hindi na-i-inspection ang lugar, kaya minabuti niyang siya na mismo ang magtungo roon.Isa siyang architect at pag-aari niya ang Lagdameo Architectural and Engineering Firm. Noong una, nag-d-design lang sila at nagpaplano ng mga building. Hindi nagtagal, pinasok niya na rin ang pagiging building contractor dahil sa demand nito.Kaya bukod sa modeling, hawak na rin ng kompanya niya ang inspection at construction ng mga building. Palaki nang palaki ang kompanya niya at ang mga ganitong pangyayari ay hindi talaga maiiwasan.Mabilis siyang naligo at nagbihis. Nag-aabang na ang kotse niya sa ibaba. Minabuti niya na rin na magpamaneho na lang kay Manong Fred para makatulog pa siya sa

Hindi malaman ni Francesca kung magmumura siya o hihiyaw sa tindi ng sakit na hatid niyon. Nasisiguro niyang hindi na maipinta ang mukha niya. Hindi lang naman kasi iyon basta-basta bola, kundi bola ng tennis na napakatigas! Pakiramdam niya lumubog yata ang iyon sa balat niya sa dibdib.Luminga siya sa paligid. Hinahanap ng kaniyang mga mata kung sino ang maaaring nagbato niyon. Ngunit, wala siyang makita na ibang tao roon maliban sa kanila ng kaharap na babae.Si Nanay Mercy ay hindi na rin maintindihan ang gagawin. Kaagad siya nitong nilapitan. “Ayos ka lang ba, ineng?” ang nababahalang tanong nito. Kitang-kita sa mga mata nito ang matinding pag-aalala sa kaniya.Isang pilit na ngiti ang kumawala sa labi niya. Mukhang hindi pa man siya nakakapagsimula ay nasampulan na agad siya. “Ayos lang ho ako, Nay,” sagot niya rito, habang nakakuyom ang isang kamao sa may likuran. Oras na makita niya ang batang iyon, humanda ito sa kaniya!Hindi pa rin mapalagay si Nanay Mercy. “Sigurado ka ba,

“Ikay, are you alright?” pukaw ni Leandro sa lumulutang niyang pag-iisip. Kaylalim ng mga gatla nito sa noo habang tinititigan siya. Agad namang natauhan si Francesca. Dali-dali siyang kumawala kay Leandro. At sa di sinasadyang pangyayari, nadanggil ng mga kamay nito ang dibdib niyang tinamaan ng bola kanina. “Shit!” ang napabiglang sabi niya habang hawak-hawak ang masakit na dibdib. Lalong nangunot ang noo ni Leandro sa kaniyang narinig. “What did you say?” tanong nito sa madilim na anyo. Mukhang hindi nito nagustuhan ang lumabas sa bibig niya, kaya kaagad niyang binawi iyon. “Wala, Sir. Guni-guni mo lang iyon,” palusot niya, pilit ngumiti. Pero ang totoo, gusto na niya talagang magmura nang sunod-sunod dahil sa sakit na nadarama. Kailangang masilip na niya iyon ‘pag naituro na ni Nanay Mercy ang kwarto niya. Wala sa loob na