All Chapters of Ang Ikatlong Misis Lagdameo: Chapter 81 - Chapter 90

“MAHAL . . .” kuha ni Leandro sa kaniyang atensyon. Sakay na sila noon ng eroplano pabalik ng Maynila. After their two-weeks honeymoon, they’ll going back to their normal day to day life. “Hmmm . . .” Akala niya kung ano ang sasabihin nito, pero nang lingunin niya ang asawa, agad nitong sinalubong ng nag-aalab na halik ang kaniyang mga labi. “H-hey . . .” Mabilis niyang pinigilan ang kamay nitong papasok na sana sa loob ng dress na suot niya. Agad siyang luminga sa paligid, tinitiyak kung wala bang nakatingin sa kanila. “We’re on a business class, and we have our own cubicle. Hindi nila tayo mapapansin,” bulong ni Leandro sa kaniyanng tenga bago iyon kinagat. Pinandigan siya ng balahibo sa katawan dahil sa ginawa nito. May harang ang bawat upuan sa business class ng eroplanong sinasakyan nila na hanggang dibdib. At ang pinil

NAALIMPUNGATAN si Francesca nang maramdamang may humahagod sa buhok niya. Pagmulat niya ng mga mata, nabungaran niya ang tatlo nilang mga anak na larawan sa mga mata ang matinding pag-aalala. Nakasampa si Jacob at Alejandro sa kama, habang nasa kabilang side niya si Enrico. Ito ang humahaplos sa buhok niya. “Okay ka na po ba, Mommy?” tanong agad ni Enrico sa kaniya. “Here. Let’s check her temperature.” Agad na kinuha ni Alejandro ang thermometer. “Say ah, Mommy.” Nangingiting tahimik na sumunod si Francesca. Hindi siya gumagalaw hangga’t hindi inaalis ang thermometer sa bibig niya. “It’s done,” ani Enrico. Kinuha ni Alejandro ang thermometer. Tiningnan nito iyon. “How many?” tanong agad ni Jacob. “Thirty-eight point seven. Mataas pa rin.&r

“MAHAL . . .” masuyong tawag ni Leandro sa kaniyang asawa nang sumungaw siya sa opisina nito.Madaling nag-angat ng ulo si Francesca. Kaagad na nagliwanag ang mukha nito at madaling tumayo para salubungin siya.“Kanina ka pa?” matamis ang ngiting tanong nito.“Nope. Kararating ko lang.” Hinalikan niya ito sa mga labi. “For you,” aniya saka iniabot ang hawak na bulaklak.Mas lalong nagningning ang singkit nitong mga mata. “Salamat, mahal . . .”Hinila siya nito patungo sa sofa na naroon. “What are you doing here?” tanong nito nang makaupo sila.“’Di ba we’re planning Jacob’s birthday?” Inakbayan niya ito, nilaro ang ribbon ng suot nitong blouse.“Uh-huh. I’m almost done with that. Ikaw, ’di ba sabi mo may meeting ka with the new investors today? Tapos na?” Nilingon siya nito.Mabilis siyang tumango na may ngiti sa mga labi. “Uh-huh . . . Dito na ako dumeretso kasi na-m-miss kita.”Namula ang mukha nito. “At saan mo naman natutunan iyan?” Tinaasan pa siya nito ng isang kilay.“Well, I’m

“ALRIGHT! Kailangan po nating makita na sumasayaw ang lahat, ha. Not counted kapag hindi. Game?” anang host na kinuha ni Francesca. “Yeah!” Muling pumailanlang sa ere ang maharot na tugtugin. Kahit hindi magaling sumayaw si Jacob, pinipilit nitong sabayan siya. Naririnig niya ang malakas na tawanan sa paligid, lalo na at hindi rin magkaintindihan ang mga paa ni Leandro sa pagsayaw. Si Enrico, hindi rin gasinong marunong. Si Alejandro, may ibubuga naman. At si Stephanie, halos kasinggaling niya. Nang tumigil ang tugtog, mabilis silang nagyakap ni Jacob— kagaya ng mga kalaban nila. “One, two, three, four, five!” pagbibilang ng host para malaman kung sino ang matitira. “Aba, aba! Mukhang matindi ang labanan. Okay! Itupi na ulit ang mga dyaryo!” Madali namang sumunod ang mga nag-a-assist para

NAKAPULUPOT ang kamay ni Francesca sa braso ng kaniyang byenang babae habang naglalakad sila patungo sa entrance ng NAIA. Iyon ang araw na babalik ang mga ito ng Amerika. “Hija, thank you sa lahat-lahat, ha. Hayaan mo, araw-araw akong tatawag sa iyo para makipagkwentuhan,” anito habang tinatapik-tapik pa ang kaniyang kamay. “Naku, wala po iyon, mama. Ako nga po ang dapat na magpasalamat sa inyo dahil marami po kayong naitulong sa akin lalo sa preparasyon ng kasal namin ni Leandro. Ang dami niyo rin pong naituro sa akin tungkol sa pagiging may bahay. Hayaan niyo po, hindi ko po kalilimutan ang mga bilin ninyo.” Tumigil ito at hinarap siya. Inayos pa nito ang ilang hibla ng buhok na tumabing sa kaniyang mukha. “Payapa ang kalooban kong umalis ngayon kasi alam kong nasa mabuting kamay ang mag-aama. Ikaw na ang bahala sa kanila. Hindi madali ang maging isang