All Chapters of โซ่คล้องใจให้กลับมารัก: Chapter 21 - Chapter 30

"ฮ่ะ ฮ่า ๆ "  เสียงหัวเราะอย่างมีความสุข  ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้ยินเสียหน่อย  แต่ไม่ว่าครั้งไหนเธอก็อยากเห็นวินมีความสุขแบบตอนนี้เสมอ..."ไปนอนเถอะครับดึกมากแล้ว"  เธอรีบทำมือบอกให้เขาหยุดวางลูกลงและเข้านอนได้แล้ว  พรุ่งนี้วินต้องไปเรียนตั้งแต่เช้า  เธอเองก็ต้องไปทำงานด้วยเช่นกัน"งั้นเราไปนอนด้วยกันสามคนดีไหมครับ?" "ได้สิครับพ่อ"สองพ่อลูกต่างเออออกันเอาเอง  ถามตอบกันพลันยิ้มกว้างแลดูสดชื่นมีความสุข  คนตัวโตในชุดกระโปรงพริ้วอุ้มลูกขึ้นห้องด้านบนไป  มาบ้านเธอสองวันเอาเป็นว่าเขานั้นรู้ทุกซอกทุกมุม  ไม่รู้ว่าเป็นนิสัยช่างสังเกตหรือเขาตั้งใจสังเกตกันแน่ เมื่อมาถึงห้องนอนโซ่ก็รีบวางลูกชายตัวน้องลงทันที  และจัดให้วินเป็นคนนอนตรงกลางเขานอนอีกฝั่ง  พร้อมกับจัดที่ไว้ให้เธอฝั่งตรงข้ามกัน  เขาตื่นเต้นไม่ใช่น้อยที่จะมีเพื่อนยามนอน  หลายปีมานี้เขาอยู่คนเดียวมาตลอด  ใช้ชีวิตแบบโดดเดี่ยวมามากพอแล้ว  หลังจากนี้เขาจะมีคนร่วมใช้ชีวิตอีกตั้งสองคนแน่ะ  นึกแล้วก็ดีใจอย่าง

ว่าแล้วเด็กหนุ่มก็วิ่งออกจากร้านไปในทันที  ปล่อยให้สองคนในร้านระเบิดกันเองซะเเล้ว"บ้าไปแล้วเหรอห๊ะ!" เธอปล่อยมืออกจากปากเขา  พร้อมกับผลักชายหนุ่มที่ตัวโตกว่าด้วยอารมณ์โมโหเต็มเปี่ยม  เขามันเกินเยียวยาแล้วจริง ๆ"ก็พี่ไม่ชอบมันอะ  มันจะมาจีบวิวพี่ดูออกหรอกน่า"  โซ่เองก็อยู่ในอาการโมโหเช่นเดียวกัน  เขาโมโหที่เด็กนั่นมาเล่นหูเล่นตากับวิวไม่พอ  ยังมาโมโหที่โดนเรียกว่าลุงอีกต่างหาก  เขาไม่ได้แก่ขนาดนั้นสักหน่อย"แล้วมีสิทธิ์อะไรมาโวยวายกัน  พี่หลอนเหรอ?" เธอจ้องเขาตาเเข็ง  เขามีสิทธิ์ในตัวเธอตั้งแต่ตอนไหนกัน?"พี่ไม่มีสิทธิ์หวงวิวเลยหรือไง  วิวเป็นเมียพี่  เป็นแม่ของลูกพี่นะ"  เขาคงโมโหจนเลอะเลือนไปแล้วแน่ ๆ แม่ของลูกน่ะใช่  แต่เมียเธอไม่เคยบอกเขานี่ว่าสถานะนี้ยังคงเหลืออยู่"สติ  ตั้งสติให้ดี  วิวไม่ใช่เมียพี่!" เธอก็เดือดดาลไม่แพ้เขานั่นแหละ "......."  คนโดนตะคอกกลับเงียบกริบ"วิวไม่ใช่เมียพี่ตั้งแต่วันนั้นแล้ว  พี่ไม่เอาวิวนั่นก็แปลว

เขาเป็นคนช่างสังเกต  แน่นอนว่าเพียงแค่ใบหน้าเธอแสดงอาการผิดปกติออกมาเล็กน้อย  เขาเองย่อมสังเกตได้และเธอก็โกหกเขาไม่ได้เช่นกัน"ไม่ได้เป็นอะไร" คนตัวเล็กฝืนพูดออกไปแบบนั้นก่อนที่เธอจะวางออเดอร์สุดท้ายใส่ถาดเตรียมเสิร์ฟ  แต่ยังไม่ทันเดินออกจากผ่านเขาก็ดันฝืนต่อไม่ไหว"โอ้ย!""วิว! เป็นอะไร?  ปวดท้องเหรอ? ไม่สบายตรงไหน?"  คนตัวโตกว่ารีบวิ่งเข้าประคองร่างหญิงสาวที่เกือบจะหน้าทิ่มพื้นไปพร้อมกับเครื่องดื่ม  ดีที่เขารับทั้งเธอทั้งถาดไว้ได้ทัน"เปล่า ๆ " เธอยังโกหกต่อ  พร้อมกับพยายามประคองตัวเองฝืนจะเดินไป  แต่มีหรือที่คนแบบเขาจะยอม"วิวอย่าโกหกพี่สิ  ไม่สบายก็บอกพี่  เดี๋ยวอันนี้พี่ช่วยเองวิวนั่งลงก่อน" เขาอยากดุคนขี้โกหกเหลือเกิน  แต่เพราะไม่กล้าจึงทำเพียงขอร้องให้เธอนั่งพักก่อนที่เขาจะแย่งออเดอร์สุดท้ายไปเสิร์ฟลูกค้าเอง  และรีบวิ่งกลับมาหาเธอที่นั่งหลบหลังบาร์อย่างเร็วจี๋"เป็นอะไรครับ  ไม่สบายตรงไหนหนูบอกพี่สิ?"  สรรพนามที่ฟังดูละมุนหู  เขาเอ่ยมันด้วยความอ่อน

"วิวครับ  วิวเป็นอะไร?" น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลเมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดดังลั่น  วินเก็บของอยู่หลังร้านพอได้ยินก็รีบวิ่งออกมาดูด้วยความร้อนใจ"อะ เอ่อ..." พอตั้งสติและเห็นลูกวิวก็ถึงกับเอ่ยอึกอัก  เธอพยายามข่มกลั้นอารมณ์ตัวเองให้เย็นลง  ต่อหน้าลูกเธอจะทำเหมือนตอนอยู่กับเขาไม่ได้เด็ดขาด  เธอต้องใจเย็นเข้าไว้  แต่ทว่าเขากลับ..."บอกลูกไปสิครับว่าวิวโดนอะไร"  คำพูดพร้อมกับแววตามีเลศนัยนั้นยิ่งทำให้เธอต้องกัดฟันแน่นขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า  นี่สินะโซ่ตัวจริงที่ซ่อนอยู่ในตัวเขา"วิวโดนอะไรครับ?  วิวบอกวินได้ไหม" เด็กน้อยมองพ่อกับแม่สลับกันไปมา  เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่  สีหน้าพ่อกับแม่ดูซับซ้อนจนเด็กน้อยดูไม่ออก"หมาเลียปากแม่น่ะ  แต่ช่างเถอะแม่อยากกลับแล้ว""......" คนเอ่ยประโยคนั้นช่างใจเย็นเหลือเกิน  กลับกันคนฟังอย่างเขาถึงกับอึ้งตาค้าง  เธอช่างเปรียบเทียบได้ดีจริง ๆ ไม่เสียแรงที่เป็นวิว  ตัวแสบหน้าใสที่ปั่นหัวเขาได้อย่างน่าทึ

เป็นเช้าที่ตื่นมาแล้วรู้สึกสบายตัวเอามาก ๆ จนแทบไม่อยากลุกจากที่นอนเลยด้วยซ้ำ  หญิงสาวลืมตาขึ้นมาก็พบว่านี่เป็นเวลาประมาณตีห้าเกือบจะหกโมงเช้า  เธอสังเกตจากแสงด้านนอกเพราะเมื่อคืนเขาคนนั้นลืมปิดผ้าม่าน  เธอจึงมองเห็นบรรยากาศภายนอกได้  และก็มองเห็นเค้าลาง ๆ ของร่างหนาที่กอดเธอแน่น  เขาไม่กลัวเธอโมโหตายรึไง"ฮึ่ม! นี่พี่มากอดวิวได้ยังไงหา!?"เธอเพิ่งพบว่าตัวเองนอนอยู่ตรงกลางมีวินนอนกอดเธอจากทางด้ายซ้าย  ส่วนพ่อของลูกก็นอนกอดเธอด้านขวา  เธออุตส่าห์ทำอาณาเขตไว้เป็นอย่างดีว่าห้ามล้ำเส้นเด็ดขาด  ต้องมีวินอยู่ตรงกลางและห้ามเขาใกล้เธอ  แต่เขาดันทำผิดข้อตกลง"อื้อ~~ ยังเช้าอยู่เลย  นอนต่อเถอะครับตัวเล็ก"  คนตัวโตที่รู้สึกตัวเอ่ยเสียงอู้อี้  หนำซ้ำยังหลับตาต่อไม่สนใจจะปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดเลยสักนิด"ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนี่มันไม่เหมือนที่เราต้องลงกันไว้นี่  พี่ห้ามแตะต้องหนูนะ" คนตัวเล็กว่าอย่างหัวเสีย  เธอไม่กล้าเสียงดังมากเพราะกลัวจะเป็นการรบกวนเวลานอนของวิน  จึงพูดคล้ายกับกระซิบค