All Chapters of Guide Me, Mr. Billionaire (Entice Series 1): Chapter 21 - Chapter 30

"Busy ba si Mr. Buenaventura?" tanong nito sa akin. Tumango naman ako. "Uhm yah. May meeting siya ngayon sa board. May ipapasuyo ka?" tanong ko kahit na obvious naman na meron. She smiled and she showed me the folder. "Meron sana, itong financial report namin. Kaso biglang umalis kaagad baka hindi ako narinig," rason nito kahit na narinig naman talaga kanina ni Immanuel, sadyang suplado lang ang lalaki! "I'll handle that to him," I offered. "Sige, thanks! All checked na 'yan hanggang Directors, siya na lang ang kulang," bilin nito at saka umalis na. Bumalik na rin naman agad ako sa pwesto ko at saka hinintay na matapos ang meeting. I have compilations of papers that need to diseminate to the lower classes. I also checked some emails at may tumawag pa nga sa akin! I thought it was someone, pero 'yong client pala nina Immanuel sa USA, 'yong nag-dine sa mansion nila para sa exclusive prior meeting regarding sa big project nila sa ibang bansa. They were demanding about the compe

"Si Miss Millary ba 'yon?" Si Cherry. "Oh my gosh siya nga," anang Cheska.Hindi ako lumingon, pero kinalabit naman ako ni Cherry, dahilan upang mapalingon din ako."Gurl, si Miss Millary," saad ni Cherry sa akin.She's wearing a luxurious vest and her bag and curly hair highlighted her physique, naka-skirt din ito at naka-black sandals na napakataas. She walks elegantly in the cafeteria while everyone's eyes gathered around here. At kung bakit siya nandito sa cafeteria ay hindi ko alam. Halos dumikit na nga ang mga eyeballs ng empleyado rito sa kaniya! Some of them takes some pictures of her, some are just gazing at her, but all of them stopped eating.Mas lalo lang uminit ang ulo ko, dumagdag pa ang isang ito."Hi, everyone! How's lunch?""Thank you, Miss Millary sa pa-lunch sa amin! Napakaganda na nga generous pa!" saad ng isa sa mga kumakain sa kabilang lamesa dahilan upang mawala ang atensyon ng lahat kay Millary."My pleausure, my dear."Halos mabali ang leeg ko nang makitang m

CHAPTER 25I left Immanuel behind. Hindi ko alam pero nakokonsensya ako sa ginawa ko sa kaniya! But I'm right in the sideway, dahil trabaho ang dapat niyang unahin at hindi ako. After that maybe he became a cold hearted man at me. Masyado na siyang madikit sa akin, lalo na ngayon na kaya niyang bitawan ang responsibilidad niya para lang makasama ako.Tumingin ako sa labas ng bintana at saka napatulala na lang doon.Napakahaba ng traffic paluwas ng siyudad kung kaya't naabutan kami ng hapon na walang laman ang tiyan! Halos nakatulog na ako dahil sa kaboringan dito sa loob ng kotse! Napamulat na lang ako nang makaramdam na talaga ako ng gutom. Mukhang napansin naman iyon ni David. He looked at me."Gutom ka na rin ba? Tara kain tayo, alas singko na ng hapon oh," saad niya sabay hawak sa sariling tiyan.Hindi na rin naman ako tumanggi. Ganoon ba kahaba ang traffic kanina?! Umalis kami ng alas otso tapos ngayong alas singko ay nasa byahe pa rin kami?!Kumain kami sa may sea side restaura

CHAPTER 27Dahil kanina pa kami nasa byahe ni David, at ngayon ay nakasakay na ako kay Immanuel- ay naging mas madali na ang pag-uwi ko.He stopped the car, hindi ko halos maisip na nakaapak ako rito sa aming probinsya."Salamat sa paghatid, Immanuel. Uhm gusto mong tumuloy?" tanong ko sa kaniya, bitbit ko ngayon ang ibang gamit ko habang siya ay kukunin daw sa likod ng kotse ang maleta at malaking bag ko."Uhm, maybe if your parents want-"Hindi ko na siya pinatapos. Nakita ko kasi si Mama na nasa pintuan, nagwawalis. Hindi naman niya ako nakita kaya itinakbo ko ang maliit naming gate patungo sa pinto ng aming bahay."Mama!"I saw how she jumped in shock after hearing my voice. Napahawak ito sa kaniyang dibdib, ngunit bumalatay naman ang kaniyang ngiti nang makita kung sino ang tumatawag sa kaniya.Before she could talk. I gave her a very tight hug that I wanted to do every time we called and everytime that I missed her. "Anak?! Anak ikaw nga!" sambit niya sa gitna ng yakapan namin.

CHAPTER 29“Gising na, Aya!"Morning came, and it felt different from what I used to be. Magaan sa pakiramdam na magising sa maaliwalas na umaga- iyong nasa probinsya ka at walang iisipin na trabaho.The evening ended last night with clear thoughts with Immanuel. Wala na akong problema ngayon— hindi ko na nakekwestyon ang lugar ko sa kaniya. It felt surreal and I can’t help but to be happy.Lumabas na ako nang maamoy ang niluluto ni Mama sa kusina."Kanino 'tong galing mga bulaklak?"There’s a bouquet of flowers at the table. Sa babaeng kapatid ko ba ‘to? Babagsak na ang bagyo pero pinili niya pang maglandi!"Ma ha! sabihan mo 'yang si Amelia! Kebata-bata pa eh lumalandi na!" asik ko, dahil hindi pa gising si Amelia na katabi ko kagabi matulog.Narinig ko namang tumawa si Mama. "Naku, hindi iyan galing sa lalaki niya. At wala pang lalaki si Amelia na umaakyat ng ligaw.""Eh kanino 'to?" tanong ko- kahit na-anticipate ko na kung para kanino talaga ang bulaklak sa mesa.Bumaba ang tingi