All Chapters of Guide Me, Mr. Billionaire (Entice Series 1): Chapter 11 - Chapter 20

CHAPTER 12Humalukipkip ako at nalungkot. It's so indecisive in part of me to decide immediately, pakiramdam ko ay pagsisisihan ko lang ito pero parang gagaan naman ang loob ko. Tangina.Nagseselos ba ako?Tumabi sa akin si Cherry at hinimas ang braso ko upang pakalmahin ako, dahil kanina pa gustong kumawala ng mga luha ko.“Girl, kaunting tiis na lang sa offer ng boss natin! ‘Di ba sabi mo doble ang masasahod mo roon sa deal n’yo ng boss natin? Sayang ‘yon,” pangungumbinsi niya. Tiningnan ko siya. Umiling ako.After all that we've done?! Babalik pa ako roon?! Hell no! Nahihiya na rin akong magtrabaho dahil pakiramdam ko ay napakarumi ko na. We're both get what we want– pero pakiramdam ko ay ako ang mas maraming nakuha sa kaniya, bukod sa kaligayahan nong gabing iyon, syempre pera at effort na rin. ‘Yong pagplano na lang siguro nila ni Millary na paniwalain sa isip ng mga tao na sila nga ang nasa picture ang huling gagawin para sa akin ni Immanuel at lahat ng iyon ay utang na loob ko

CHAPTER 14Inaya ako ni David sa kaniyang kotse na hindi ko na rin naman tinanggihan. Hinahanap ko si Immanuel pero wala na ito at hindi ko na mahagilap. Baka kasama na niya si Millary. Hindi ko alam kung ano ang nakita ko kanina, galit na galit siya nang makita si David na hinalikan ako, dahil din sa panic at kadahilanang gusto kong malayo sa lalaki ay hinalikan ko rin si David na siyang bukambibig nito kahit hanggang sa paghatid nito sa akin.“Hindi pa ako handa, David,” ani ko nang makababa na kami sa kotse niya. Nilapitan niya naman ako at hinawakan ang aking kamay. Hinuhuli niya ang aking mga mata na tila ba curious sa nangyayari ngayon.“Anong hindi handa? Ano 'yong halik mo sa akin? Na-overwhelm ka lang dahil sinabi mong may utang na loob ka? Na tinulungan ko ang mama mo? Na-realize mo lang na malaki pala ang naitulong ko noon kaya ka bumalik sa akin?” sunod-sunod niyang tanong.Umiling ako at hinawi ang kamay ko na hawak niya. “Hindi sa ganoon, David. N-nabigla lang ako sa na

CHAPTER 16 It's been a week since I came back to the company as secretary of Immanuel. Aaminin ko, mahirap i-manage ang schedule ni Immanuel, napakadami niya ring meetings sa iba't-ibang lugar na kasama ako- and I wonder how he able to get manage to see me even though he has tactic schedule. Samantala si David naman ay kinikita ko pa rin kapag may oras ako. Madalas niya akong ayain na kumain sa labas na sabi niya raw ay pambawi niya sa akin. He never mentioned courtship when we were together pero alam kong nasa dulo na ng dila niya 'yon at nahihiya lang siyang sabihin- as I said, wala na siyang pag-asa sa akin. It's rude to think na ire-reject ko siya if ever na mangyari iyon. Immanuel also made his promise, doble nga ang paycheck ko- actually pangalawang beses na niyang pasahod sa akin. Pero may balak din naman akong tigilan iyon dahil hindi naman fair sa mga empleyado rito na porque secretary ako ay nalalamangan ko na sila ng sahod. Nakapag-ipon-ipon na rin naman

CHAPTER 18"Mauna na muna siguro ako David," saad ko nang maabutan ko siya na nag-aabang sa labas ng kwarto ng kaniyang Ina.May gumuhit na lungkot sa kaniyang mukha. Sinundan niya ako pababa ng hagdan habang nakikiusap sa akin."Inom ka muna kahit isang beer, please? Madali lang naman tayo eh!" pagpupumilit nito. Napabuntong hininga ako dahil nawawalan na ako ng gana.Limuel Garcia? Hindi ko nga narinig ang pangalan na 'yon. 'Tsaka bakit doble ang ibinayad n'on kay Tita Hilda? May tiwala naman ako sa kaniya na nagsasabi siya ng katotohanan. At kung totoo man, kailangan kong puntahan ang Limuel na 'yan at malaman ang dahilan kung bakit niya iyon ginagawa.I faced David. Magulo na ang buhok nito at namumungay na ang mga mata dahil sa alak. I smiled and fixed my bag at my shoulder."May naghihintay sa akin sa labas eh," ani ko sabay turo sa labas.Gumuhit ang mumunting ngiti sa kaniyang labi. "Si Immanuel, siya ang naghihi

CHAPTER 20 He pulled me out of the house. Hindi na ako nakapagpaalam kay Tita Hilda na nakaalis na ako dahil hindi na ako makapumiglas sa hawak ni Immanuel sa aking palapulsuhan. May mga nakasabay kaming mga tao na palabas sa bahay nina David. Busy silang magkwentuhan tungkol sa nangyari kanina, habang ang iba ay mukhang lasing na. I also saw Millary walking into her car with the assistance of her freinds maybe, concious na rin naman siya kaya gumaan na ang loob ko. "Ayos lang ba siya, Immanuel?" Hindi ko parin maiwasang itanong. Our gaze both look at Millary while we're inside of the car. "Ayos na siya, she's easily drowned due to the alcohol intake," wala sa tono niyang saad. Naramdaman ko ang panlalamig sa boses niya. I gulped and try to say some words again. "Buti at naagapan kaagad. About sa nangyari, I'm sorry if nadamay ka pa. Hindi ko naman sinasadya ang nangyari." Umandar na ang kotse niya at lumabas na kami ng bahay nina David. Pasimple akong lumingin sa kaniya,