All Chapters of จีบครูเจ้าขา มาเป็นภรรยาที่รัก: Chapter 51 - Chapter 60

ณดลพยายามถ่ายทอดความรู้สึกที่เขามีให้เธอผ่านรสจูบอันแสนหวานในครั้งนี้ เจ้าขาหลับตาพริ้มก่อนที่จะใช้สองแขนเรียวโอบรอบคอของชายหนุ่มสองหนุ่มสาวถ่ายทอดความรักให้กันและกันผ่านรสจูบอยู่สักครูจึงผละออกจากกัน ด้วยสถานที่ที่ไม่เอื้ออำนวย หากหลานสาวลงมาเห็นคงจะได้ตอบคำถามกันอีกยืดยาว สองหนุ่มสาวมองหน้ากันก่อนที่จะส่งเสียงหัวเราะออกมาเพราะความขำช่วงเย็นของวันต่อมาหลังจากที่กลับมาจากโรงเรียนแล้ว เจ้าขาก็เก็บของที่ตนนำมาพักที่บ้านณดล เตรียมลงไปยังด้านล่าง น้องน้ำหวานมองอย่างงงๆ ก่อนที่จะเอ่ยถามออกมา“คุณอาเจ้าขาจะไปไหนคะ”“คุณอาจะกลับไปอยู่ที่หอพักค่ะ พอดีที่หอพักของคุณอาซ่อมเสร็จแล้ว คุณอาเลยจะกลับไปพักที่หอเหมือนเดิมค่ะ”เจ้าขาตอบเด็กหญิงตัวน้อยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน น้องน้ำหวานเริ่มทำหน้าเศร้า แต่ก็พอเข้าใจว่าคุณอาเจ้าขานั้นมาพักที่นี่เพียงชั่วคราวเท่านั้น ป้าชื่นบอกว่า คุณอาณดลต้องไปขอคุณอาเจ้าขาแต่งงานเสียก่อน คุณอาเจ้าขาถึงจะย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านนี้กับน้องน้ำหวานได้ตลอดไป“น้องน้ำหวานอยากให้คุณอาณดลขอคุณอาเจ้าขาแต่งงานเร็วๆ จังค่ะ” น้องน้ำหวานเอ่ยขึ้นด้วยความไร้เดียงสา เจ้าขาถึงกับตกใจกับความ

รถคันหรูเคลื่อนไปจอดที่จอดรถของร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยา ซึ่งณดลมักจะพาทั้งสองสาวต่างวัยมาทานอยู่บ่อยๆ หากไม่ได้ไปที่ร้านของตน พอรถจอดลงณดลก็รีบลงไปเปิดประตูรถให้แฟนสาวและหลานสาวทั้งเจ้าขาและน้องน้ำหวานต่างก็ยกมือไหว้ขอบคุณเขา ณดลยิ้มก่อนที่จะจูงมือทั้งสองสาวคนละข้างเดินเข้าไปข้างในร้านอาหารริมแม่น้ำที่มีบรรยากาศมองเห็นวิวแม่น้ำอย่างกว้างขวาง เวลาที่มาที่ร้านแห่งนี้สาวๆ ทั้งสองต่างมีเมนูที่ต้องสั่งเป็นประจำอยู่แล้ว ทำให้เขาเลือกที่จะพาทั้งสองคนมาที่นี่ ด้วยไม่อยากให้ต้องคิดมากและรอคอย“เมนูเดิมอีกแล้วนะคะสองสาว” ณดลเอ่ยแซวแฟนสาวและหลานสาว“อ้าว พี่ณดลพาเราสองคนมาทานร้านนี้ไม่ได้อยากให้เราสั่งอาหารที่เราทานเป็นประจำหรอคะ” เจ้าขาเอ่ยถามออกมาอย่างรู้ทัน ณดลส่งยิ้มหวานให้กับคนที่รู้ใจเขาไปหมด“ก็พี่ไม่อยากให้เราสองคนรอนานไงคะ อีกอย่างที่นี่อาหารก็อร่อยดี และที่สำคัญบรรยากาศดีด้วย จริงไหมคะน้องน้ำหวาน” ณดลตอบเสียงอ่อย ก่อนที่จะเอ่ยถามความคิดเห็นของหลานสาวตัวน้อย“ใช่ค่า น้องน้ำหวานชอบวิวแม่น้ำที่สุด และกุ้งแม่น้ำอบซอสที่ร้านนี้ก็อร่อยมากเลยค่ะ แต่ก็ยังสู้ฝีมือของคุณอาณดลไม่ได้อยู่ดี” น้

พอลให้คำแนะนำกับเพื่อนสนิททันที เขาอดที่จะขำไม่ได้ ณดลเคยเป็นคนที่มีความมั่นใจในตนเองมาเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเลี้ยงหลานสาวคนเดียว หรือจะเป็นเรื่องการทำธุรกิจร้านอาหาร แต่มาครั้งนี้ เพื่อนของเขากลับไม่มีปัญญาหาหนทางออกให้ตนเองเสียเลย“เออๆ ขอบใจสำหรับคำแนะนำ ไว้สักวันเอ็งจะเข้าใจข้า วันที่เอ็งพบคนที่ใช่ และอยากใช้ชีวิตที่เหลือด้วย” ณดลตอบก่อนที่จะมองเพื่อนรัก“หึๆ เอ็งก็รู้ ว่าข้าผ่านผู้หญิงมาจนนับไม่ถ้วน ข้ายังไม่เคยเจอคนที่ใช่ หรือคนที่ข้าอยากใช้ชีวิตที่เหลือด้วยเลยสักคน สงสัยข้าจะขึ้นคานว่ะไอ้ณดลฮ่าๆๆ”พอลทำหน้าหมองลงทันทีที่ณดลพูดจบ ก่อนที่เขาจะเอ่ยขึ้นติดตลก ณดลส่ายหน้าให้กับเพื่อนสนิทอย่างไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาบอกหรือโน้มน้าวใจให้พอลหันไปมองใครสักคน“เพราะที่ผ่านมามันไม่ใช่ความรักไงไอ้พอล ถ้าเอ็งรักใครจริงๆ สักคนเอ็งจะเข้าใจ ว่าทำไมข้าถึงอยากแต่งงานกับน้องเจ้าขามากขนาดนี้” ณดลเอ่ยขึ้นก่อนที่จะลุกยืนแล้วเดินเข้าไปตบบ่าหนาของเพื่อนสนิท แล้วขายาวๆ ก็ก้าวออกจากร้านของพอลไปโดยที่ไม่หันกลับมามองพอลอีกพอล ปองพลได้แต่ครุ่นคิดถึงคำพูดของเพื่อนสนิทอย่างณดล เสสกุล คงจะจริงอย่างที่เพื่อนว

ทั้งสองหนุ่มและสองสาวพากันเดินออกจากร้านอาหาร’ อร่อยเหาะ’ ของณดลหลังจากรับประทานอาหารและนั่งพูดคุยกันอยู่สักครู่ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเกิดเรื่องบังเอิญขึ้นตรงหน้า“ว๊าย........... ขอโทษค่ะ”ร่างบางของคุณครูอมิตาชนเข้ากับร่างหนาของบุรุษคนหนึ่งที่มีรูปร่างกำยำ วงแขนอบอุ่นรับเธอเอาไว้ก่อนที่จะล้มลงไปนอนที่พื้น เธอรีบเอ่ยคำขอโทษก่อนที่จะค่อยๆ มองหน้าเขาอย่างตกตะลึงในความหล่อเหลา“ขอบคุณนะคะ” คุณครูอมิตารีบยกมือไหว้เอ่ยคำขอบคุณอีกครั้งหลังจากที่พยุงตัวเองให้ยืนทรงตัวได้แล้ว“อ่ะเอ่อ...ไม่เป็นไรครับ”ชายหนุ่มตอบขณะที่มองใบหน้าสวยของคนที่เดินเข้ามาชนเขาระหว่างทางที่จะมาร้านอาหารของเพื่อนรักอย่างตกตะลึง หัวใจที่ไม่เคยเต้นรุนแรงหรือตื่นเต้นกับใครมันกลับมารู้สึกเต้นแรงให้กับหญิงสาวร่างบางตรงหน้าที่มีกลิ่นกายหอมกรุ่น“ไอ้พอล!!! คิดยังไงมาถึงที่นี่ อย่าบอกนะมาหาอะไรทานที่ร้านข้า” ณดลส่งยิ้มเอ่ยทักทายเพื่อนสนิททันที“สวัสดีค่ะพี่พอล”ส่วนเจ้าขาเองก็ยกมือพนมไหว้และเอ่ยทักทายเขาเช่นกัน พอลรู้สึกตัวว่าเขากำลังจ้องใบหน้างามของสาวสวยตรงหน้านานเกินไปก็ตอนที่ได้ยินเสียงของเพื่อนรักและแฟนสาวของมันดังขึ้น“อ่

“โอ้โห คาสโนว่าสิ้นลายแล้วว่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเอ็งไม่พลาดเลยนะไอ้พอล” ณดลเอ่ยแซวเพื่อนรักยิ้มๆ“แน่นอน คนนี้รักจริงหวังแต่ง”พอล ปองพลเอ่ยออกมาโดยไม่รู้ว่าทั้งสองสาวมาแอบยืนมองดูไม่ไกลมาก ทั้งเจ้าขาและคุณครูอมิตาต่างยิ้มออกมาให้กับการกระทำของแฟนของตน โดยเฉพาะอมิตา เธอรู้ดีว่าเมื่อก่อนนั้นพอล ปองพลนั้นเป็นเสือผู้หญิงขนาดไหน“ข้าเคยบอกเอ็งแล้วเห็นไหม ว่าเมื่อไหร่ที่เอ็งเจอคนที่เอ็งรักจริงๆ สักคน เอ็งจะอยากใช้ชีวิตร่วมกันกับเขาไปทั้งชีวิต อยากมีเขาเคียงข้างตลอดเวลา อยากเห็นหน้าเขาทั้งยามหลับและยามตื่น” ณดลเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม“อืม..ข้าเชื่อเอ็งแล้ว แล้วนี่เอ็งจะขอน้องเจ้าขาแต่งงานเมื่อไหร่ ให้เพื่อนแต่งก่อนคงไม่เหมาะมั้ง เพราะข้ากับมิตาเพิ่งจะคบกัน แต่เอ็งกับน้องเจ้าขาก็ถือว่านานพอสมควรแล้วนะเว้ย ถามจริงเอ็งไม่อยากสัมผัสน้องเขาลึกซึ้งบางหรอ”พอล ปองพลเอ่ยออกมาอย่างยอมแพ้ เมื่อก่อนเขาไม่เคยเชื่อเลย แต่ตอนนี้เขาอยากทำแบบนั้นกับอมิตาแล้ว และเขาก็อดที่จะเอ่ยถามเพื่อนรักด้วยความอยากรู้ไม่ได้“เร็วๆ นี้แหละ ข้าจีบน้องเจ้าขาก็เพื่อมาเป็นภรรยาของข้า และที่สำคัญน้องเจ้าขาคือแม่ของลูกของข้าเพียงคน