Semua Bab จีบครูเจ้าขา มาเป็นภรรยาที่รัก: Bab 1 - Bab 8

ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้วสำหรับการเปิดเทอมในภาคเรียนที่สอง เด็กหญิงตัวน้อยมัดผมเปียแต่งตัวด้วยชุดนักเรียนเรียบร้อยลงมาจากรถยนต์คันหรูของผู้เป็นอาด้วยรอยยิ้ม เด็กหญิงยกมือไหว้ลาคุณอาหนุ่มก่อนที่จะเดินเข้าโรงเรียน ที่หน้าประตูโรงเรียน ณ เวลานี้มีคุณครูเจ้าขาคนสวยเป็นครูเวรคอยรอรับนักเรียนอยู่เพียงลำพัง เด็กหญิงเห็นเข้าจึงส่งยิ้มหวานไปให้คุณครูประจำชั้นก่อนที่จะยกมือน้อยพนมมือไหว้อย่างอ่อนน้อม“สวัสดีค่ะคุณครูเจ้าขา” เด็กหญิงเปล่งเสียงออกไปหลังจากยกมือไหว้เสร็จ“สวัสดีค่ะน้องน้ำหวาน มาแต่เช้าเชียว” เจ้าขารับไหว้เด็กหญิงตัวเล็กก่อนที่จะเอ่ยทักทายกลับเช่นกัน“คุณอาณดลของน้องน้ำหวานรีบไปดูร้านน่ะค่ะ” เด็กหญิงตัวน้อยตอบคุณครูคนสวยก่อนที่จะชี้ไปที่รถของอาหนุ่มที่ยังคงจอดอยู่เพื่อรอดูว่าเธอเข้าโรงเรียนไปเรียบร้อยแล้ว ซึ่งตอนนี้เขากำลังมองมาที่เธอพอดี คุณครูสาวโค้งศีรษะให้เล็กน้อย และส่งยิ้มหวานให้ตามมารยาท ณดลรู้สึกตาพร่า ใจเต้นแรงไปชั่วขณะ ก่อนที่จะได้ยินเสียงแตรดังขึ้นจากรถคันหลัง เขาจึงรีบขับรถออกไปโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมองด้านหน้าโรงเรียนอีกเลยณดลรู้สึกใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ราวกับตนเองย้อนเวลาก

หลังจากพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลถึงสองวัน เจ้าขาก็ได้รับอนุญาตจากคุณหมอเจ้าของไข้ให้ออกจากโรงพยาบาลได้ เพียงแต่ให้เฝ้าระวังอย่าให้แผลโดนน้ำ ซึ่งระหว่างสองวันที่ผ่านมา บรรดาเหล่าคุณครูที่โรงเรียนที่ทราบเรื่อง ก็นำกระเช้าผลไม้มาเยี่ยมเธอตั้งแต่วันแรก และกำชับว่าไม่ต้องกังวลอะไร พักให้หายดีก่อนแล้วค่อยกลับไปสอน เธอก็ได้แต่ยิ้มขอบคุณ อุบัติเหตุเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้โดยไม่ทันคาดคิด เธอไม่ได้อยากที่จะเจ็บตัวอยู่อย่างนี้เลยแต่คงเพราะวันนั้นเธอดวงซวยจริงๆ และแขกที่ได้เห็นตั้งแต่วันแรกอย่างคุณอาหนุ่มสุดหล่อและลูกศิษย์ตัวเล็กของเธอก็แวะมาเยี่ยมอยู่ทุกเย็น เด็กหญิงเล่าเรื่องราวที่โรงเรียนให้เธอฟัง ว่าเหล่าบรรดาลูกศิษย์ต่างถามไถ่หาคุณครูคนสวยใจดีว่าเมื่อไหร่จะกลับไปสอน ที่จริงเธออยากจะบอกว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก และสามารถกลับไปสอนได้ตั้งแต่วันแรกแล้ว แต่คนที่พาเธอมาหาคุณหมอสั่งห้ามไม่ให้เธอไปสอนเด็ดขาด เพราะเขายังไม่มั่นใจกับอาการบาดเจ็บของเธอ เธอก็ได้แต่งงว่าเขาจะมาห่วงอะไรเธอนักหนา จึงพยายามคิดแบบไม่เข้าข้างตนเองว่า เขาเป็นห่วงเพราะลูกศิษย์ตัวน้อยของเธอ“คุณครูเจ้าขา สวัสดีค่ะ” เสียงของเด็กน

บนเตียงนอนลายเจ้าหญิงสีชมพู ที่รายล้อมไปด้วยตุ๊กตามากมาย มีร่างเล็กๆ บอบบางของเด็กหญิงพิชญ์สินี เสสกุลหรือน้องน้ำหวานนอนหลับตาพริ้มอยู่ ก่อนที่คนตัวเล็กจะรู้สึกตัวตื่นจากเสียงของนาฬิกาปลุกที่ผู้เป็นอาได้ตั้งเวลาเอาไว้เพื่อปลุกหลานสาวน้องน้ำหวานเป็นหลานสาวเพียงคนเดียวของณดล เสสกุล ผู้เป็นเจ้าของร้านอาหารอร่อยเหาะ ที่มีกิจการอยู่ในห้างสรรพสินค้าหลายสาขาทั่วประเทศ ด้วยวัยเพียง 27 ปีจึงทำให้เขาเนื้อหอมเป็นพิเศษ เพศตรงข้ามต่างทอดสะพานให้เขา เพราะนอกจากที่เขาจะหล่อแล้ว เขายังรวยมากอีกต่างหาก แต่เขาก็ไม่สนใจใครเพราะอยากที่จะโฟกัสเวลาให้กับหลานสาวเพียงคนเดียว แต่ดูในวันนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ววันนี้มีกิจกรรมกีฬากระชับมิตรระหว่างนักเรียนและผู้ปกครอง โรงเรียนจึงเชิญให้ผู้ปกครองเข้าร่วมด้วย น้องน้ำหวานเลยตื่นเต้นที่จะได้ทำกิจกรรมร่วมกับคุณอาของตน“คุณอาณดลขา....” เสียงเรียกของหลานสาวดังมาจากชั้นสองของบ้าน ณดลที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวเสร็จพอดีจึงรีบปิดแก๊ส ล้างมือและเดินออกมาดู“ว่าไงคะคนเก่ง น้องน้ำหวานตื่นนานแล้วหรือคะ” เสียงทุ้มดังขึ้นขณะที่เดินออกไปหาหลานสาวตัวน้อย“ตื่นนานแล้วค่ะคุณอาณด

เวลาผ่านไปเพียงยี่สิบนาที อาหารจานด่วน คือข้าวผัดการ์ตูนของน้องน้ำหวานถูกนำมาเสิร์ฟก่อน เจ้าขามองไปที่จานของลูกศิษย์ตัวน้อยแล้วก็อดที่จะยิ้มให้กับความน่ารักของอาหารในจานไม่ได้ ก็ข้าวผัดการ์ตูนของน้องน้ำหวานนั้น มันมีผักต่างๆ แกะสลักเป็นรูปตัวการ์ตูนตัวเล็กๆ ปะปนกับหมู และไข่ดูแล้วน่าทาน และน่าจะหลอกล่อเด็กๆ ได้ดีทีเดียว เธอยอมรับว่าณดลเป็นคนมีพรสวรรค์ในเรื่องนี้จริงๆ ไม่แปลกใจที่ร้านอาหารของเขาจะขายดิบขายดี น้องน้ำหวานหยิบช้อนก่อนที่จะตักข้าวผัดการ์ตูนขึ้นมาแล้วยื่นปากน้อยๆ ไปเป่าลมช้าๆ แล้วส่งข้าวเข้าปากอย่างเรียบร้อย“หืม............อร่อยจังค่ะ” เสียงเล็กๆ เอ่ยขึ้นหลังจากกลืนข้าวที่เคี้ยวลงคอเรียบร้อยแล้ว“ครูเจ้าขาอยากชิมไหมคะ” ลูกศิษย์ตัวน้อยเอ่ยเชิญชวน ด้วยอยากนำเสนอเมนูนี้ให้ครูเจ้าขาได้ทาน“ครูชิมได้หรือคะ ครูกลัวน้องน้ำหวานจะทานไม่อิ่มค่ะ” เจ้าขาบอกยิ้มๆ“ไม่เป็นไรค่ะ น้ำหวานทานบ่อยๆ แบ่งให้ครูเจ้าขาบ้างน้ำหวานไม่หวงค่ะ”เด็กหญิงตัวน้อยบอกก่อนที่จะใช้ช้อนกลางตักข้าวผัดในจานของตนใส่จานของคุณครูคนสวย เจ้าขามองการกระทำของเด็กน้อยแล้วยิ้มออกมากับความน่ารัก เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และมี