All Chapters of My Ex. แฟนเก่าของฉันเป็นประธานบริษัท: Chapter 11 - Chapter 20

66 Chapters

บทที่ 11

แบรนด์แต่ละแบรนด์ที่เธอรับเป็นพรีเซนเตอร์นั้นต้องมีคนที่มีกำลังทรัพย์สูงถึงจะซื้อได้ ในขณะที่คุณโวลก้านั้นอยู่ในสถานการณ์น้ำขึ้นให้รีบตัก เขารับทุกงานแม้กระทั่งสินค้าชิ้นนั้นจะไม่ผ่านมาตรฐานก็ตามที นี่คือความแตกต่างของสองคนนี้และเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมคุณโวลก้าถึงไม่เหมาะกับแบรนด์ NewType” “ไม่คิดว่าเธอดูถูกคุณโวลก้าไปหน่อยเหรอ” พี่สาว่าขึ้น นัยน์ตาของเธอมีความเยาะเย้ยแฝงอยู่ “ไม่นี่คะ” “เธอควรศึกษาข้อมูลเชิงลึกกว่านี้นะนับแต้ม” “ฉันแค่เสนอความคิดเห็นของฉันโดยยึด NewType เป็นหลักค่ะ” “บอสตัดสินใจเถอะว่าจะเลือกใครมาเป็นพรีเซนเตอร์ระหว่างนางเอกบนหอคอยหรือว่าพระเอกหนุ่มผู้โด่งดัง” ดูเหมือนพี่สาจะขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืดกับฉันเธอเลยหันหน้าไปถามร่างสูง ดูจากอีกฝ่ายแล้วพี่สาคงคิดว่ายังไงไนล์ก็คงเลือกโวลก้าแน่ๆ ซึ่งฉันก็แอบคิดแบบนั้นเหมือนกัน “ผมเลือกทั้งสองคน” สิ้นคำทั้งฉันและพี่สาต่างตกอยู่ในความตกใจแต่ร่างสูงกลับไม่เดือดร้อนอะไรเลยทั้งนั้นกับการตัดสินใจของตน “คุณสาไปเอาสัญญาจากคุณโวลก้ามาให้ได้ ส่วนนักศึกษาคนนี้...ถ้าเธออยากให้พาขวัญมาเป็นพรีเซนเตอร์ของแบรนด์คุณก็ทำให้ได้แล้วก
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more

บทที่ 12

Chapter 8 เลิกงานอย่าเพิ่งกลับห้อง เวลาเช้าตรู่ก่อนเวลาเคารพธงชาติฉันได้เดินทางมาหยุดอยู่ที่ตึกๆ หนึ่ง สไตล์โมเดิร์นทันสมัยดูโดดเด่นท่ามกลางตึกอสังหาริมทรัพย์อื่นๆ ที่ตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกัน เมื่อเดินเข้ามาด้านในจะเห็นการตบแต่งที่ดูหรูหรามีสไตล์สมกับเป็นเอเจนซี่อันดับหนึ่งของวงการที่มีดาราตัวท็อปอยู่ในสังกัดเอาไว้มากมาย และคุณพาขวัญคือหนึ่งในนั้น “สวัสดีค่ะ ขอโทษนะคะฉันมาจากบริษัท Being You อยากจะติดต่อกับคุณพาขวัญหน่อยค่ะ” ฉันเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่นอบน้อม พนักงานหญิงรีเซปชั่นมองมาที่ฉันอย่างสำรวจ หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นเครื่องแต่งกายที่เป็นชุดนักศึกษา ก่อนจะจับจ้องมาที่ป้ายชื่อที่ฉันคล้องคออยู่ “เป็นเด็กฝึกงานเหรอคะ” “ใช่ค่ะ พอดีว่าผู้จัดการติดธุระเร่งด่วนไม่สามารถปลีกตัวมาได้ด้วยตัวเองจริงๆ จึงส่งฉันมาแทนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ค่ะ ยังไงรบกวนคุณช่วยติดต่อคุณพาขวัญให้หน่อยได้มั้ยคะ ภาพลักษณ์ของเธอเหมาะกับบริษัทเรามากจริงๆ” “สักครู่นะคะ” ฉันพยักหน้าไปหนึ่งทีมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความขอบคุณ เห็นหญิงสาวเดินเลี่ยงไปคุยโทรศัพท์ที่มุมหนึ่งจึงทำให
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more

บทที่ 13

“ด้วยฐานะของเธอตอนนี้เกรงว่าไม่เหมาะที่จะมายืนคุยกับฉันแบบนี้ด้วยซ้ำ” คุณเกรทสูงกว่าฉัน ซึ่งมันยิ่งสร้างความกดดันให้ฉันไปอีก คุณเกรทได้รับฉายาว่าเป็นนักปั้นมือทองของวงการและเป็นบุคคลที่น่านับถือในเอเจนซี่ แม้ว่าตอนนี้เขาจะรับหน้าที่เป็นผู้จัดการให้พาขวัญแต่เพียงผู้เดียว แต่เขาก็ยังมีหน้าที่ ‘แก้ข่าวฉาว’ ให้กับดาราคนอื่นในเอเจนซี่ด้วย ความมีฝีมือนี้จึงยิ่งทำให้มีคนสรรเสริญเขามากขึ้นไปอีก “คุณเกรทคะ ช่วยฉันสักครั้งเถอะนะคะ” “ถ้าบริษัทเธอต้องการตัวพาขวัญก็ให้ผู้บริหารระดับสูงมาคุยกับเธอเท่านั้น ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าโผล่หน้ามาให้ฉันเห็นอีก” “คุณเกรท...” ฉันได้แต่เอ่ยเสียงอ่อน ไม่ได้เดินตามไปตอแยอะไรอีกเพราะสายตาของอีกฝ่ายนั้นช่างเด็ดขาด ถ้าขืนยังไปวอแวก็อาจจะเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้นได้ ด้วยเหตุนี้ฉันเลยเดินคอตกกลับที่บริษัท เอนตัวพิงผนังลิฟต์ด้วยความเหนื่อยล้าขณะมองเลขชั้นของลิฟต์ที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามระดับความสูงของตึกจนมาหยุดที่ชั้นบนสุดพลางนึกถึงคำพูดของคุณเกรทเมื่อกี้ การที่เขาบอกว่าต้องการผู้บริหารระดับสูงนั่นหมายความว่าเขาได้ปฏิเสธกลายๆ แล้ว เพราะเด็กฝึกงานจะมีหน้าไปคุยกั
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more

บทที่ 14

Chapter 9 ผมจะไปกับพาขวัญต่อ ด้วยคำพูดของไนล์ฉันเลยจำเป็นต้องโทรไปลางานกับพี่เฟี้ยตอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากนั้นก็กลับมานั่งทำงานประวิงเวลาไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาเลิกงานแม้ว่าคนรอบข้างจะเตรียมตัวกลับบ้านกันก็ตามแต่ฉันก็ยังก้มหน้างุดอยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่เปิดหน้าต่างประวัติของคุณพาขวัญโดยละเอียดเอาไว้ “พวกเราจะไปกินเลี้ยงกันน่ะ นับแต้มไปด้วยกันสิ” พี่คนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาอย่างใจกว้าง “ไม่เป็นไรค่ะ พอดีว่ายังมีงานที่ต้องทำอยู่” ฉันตอบออกไปโดยไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมไม่ตอบไปตามความจริงว่าฉันมีนัดต้องไปพบกับคุณพาขวัญ อาจจะเพราะเป็นร่างสูงเป็นคนนัดหมายในครั้งนี้ฉันเลยประดักประเดิดเล็กน้อยที่จะพูดออกไป “พวกเราเข้าใจนับแต้มจ้ะ การติดต่อคุณพาขวัญใช่จะทำได้ง่ายๆ พวกเราเป็นกำลังใจให้เธอนะนับแต้ม สู้ๆ จ้ะ” พี่สาโพล่งขึ้นมาด้วยท่าทีเอื้ออารีและคำพูดที่เข้าอกเข้าใจ แต่เมื่อพิจารณาประโยคแล้วจะล้วนเจอแต่คำสบประมาทและเย้ยหยันอยู่ทั้งนั้น เมื่อทั้งทีมออกไปสังสรรค์กันหมดห้องทั้งห้องก็ตกในความเงียบสงบอีกครั้ง ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกแล้วกลับมาโฟกัสข้อมูลตรงหน้า ยิ่งค้นประวัติของเธอก็ยิ่งพบแต่ค
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more

บทที่ 15

“ขอบคุณนะคะ” ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ซาบซึ้งจนตัวเองยังสัมผัสได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขายอมออกหน้าให้ฉันก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะใช้วิธีไหนดึงคุณพาขวัญมาเป็นพรีเซนเตอร์ ร่างสูงเมินหน้าไปทางอื่นแล้วเอ่ยเสียงเย็นชา “เพื่อบริษัท” แม้รู้อยู่เต็มอกว่าอีกฝ่ายทำเพื่อผลประโยชน์ของบริษัท แต่พอได้ยินคำยืนยันที่ออกมาจากริมฝีปากหยักนั่นใจฉันก็อดวูบโหวงเหมือนตกลงมาจากที่สูงอย่างช่วยไม่ได้ ฉันคลี่ยิ้มโง่ๆ ให้ตัวครั้งหนึ่งก่อนจะบังคับสายตาให้มองไปที่นอกรถ ไม่ได้หันกลับมามองเขาอีกเลยแม้บางครั้งจะรู้สึกได้ถึงสายตาเข้มที่มองมาทางนี้ก็ตาม เวลาถัดมารถก็มาหยุดจอดอยู่ที่หน้าโรงแรม A พนักงานที่ยืนเฝ้าประตูอยู่นั้นปรี่เข้ามาเปิดประตูรถทั้งสองด้านให้อย่างนอบน้อม เมื่อเดินเข้าไปจะเห็นห้องโถงขนาดใหญ่ที่ประดับประดาไปด้วยดวงไฟคริสทัลระยิบระยับดูอลังการตอกย้ำความยิ่งใหญ่ของโรงแรมติดริมแม่น้ำสายหลักที่มีประวัติมาอย่างยาวนาน ชื่นชมพอให้หอมปากหอมคอฉันก็รีบเดิมตามร่างสูงขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุดของตัวโรงแรม จากข้อมูลที่อ่านมานั้นห้องอาหาร Lux เป็นร้านสเต๊กชื่อดังที่มีสาขาแม่อยู่ที่อเมริกา แน่นอนว่าเนื้อทุกชิ้นนั้นได้นำ
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more

บทที่ 16

“แต่ที่พี่ได้ยินว่าเธอเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน” “นั่นก็ไม่ผิด” ก่อนที่จะได้เอ่ยอะไรออกมาอีกอาหารก็ถูกนำมาเสิร์ฟเสียก่อน สเต๊กเนื้อดีขนาดพอดีถูกนำมาวางไว้ด้านหน้า กลิ่นหอมของมันลอยเตะจมูกเรียกน้ำย่อยได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้ยังมีเครื่องเคียงอีกสองสามอย่างรวมถึงสลัดที่จัดไว้ให้คุณพาขวัญโดยเฉพาะ เมื่อเห็นสลัดอยู่ตรงหน้าคุณพาขวัญก็หน้ามุ่ยลง “พี่เกรทบอกว่าเธออยู่ในช่วงไดเอต” “อยากจ้างหนูแต่กลับให้หนูมานั่งกินหญ้านั่งมองพวกพี่กินเนื้อนี่นะ? ถามจริงเถอะนี่พี่ไนล์ต้องการให้หนูเป็นพรีเซนเตอร์จริงๆ ใช่มั้ยคะ” “แน่นอนสิ!” เขาเอ่ยพลางกลั้วหัวเราะ “พี่ไนล์!” “อะๆ ไม่แกล้งแล้ว” ร่างสูงว่าเสียงจำนน ไนล์หั่นสเต๊กในจานก่อนจะยกให้หญิงสาวที่นั่งตรงข้ามแล้วนำสลัดมาเป็นของตนแทน แม้จะได้รับสายตาดุจากคุณเกรทไนล์ก็ตั้งใจเมินมันราวกับมองไม่เห็น “พอใจยัง” “เยี่ยม!” เธอร้องออกมาด้วยความดีใจเหมือนกับเด็กไม่หลงเหลือความไว้ตัวใดๆ อีก เป็นเพียงเด็กสาวที่อายุเพียง 22 ปีเท่านั้น “ก่อนนอนอย่าลืมออกกำลังกายด้วยล่ะ” “โธ่พี่เกรท...” ทั้งสามคนนั้นเข้ากันดี ฟังจากบทสนทนาที่เรื่อยๆ เคล้าไปด้วยเสียงหัวเราะร
last updateLast Updated : 2025-09-05
Read more

บทที่ 17

Chapter 10 ไม่ใช่ว่าคุณอยากให้ผมมาหาเหรอ ฉันนั่งรถกลับที่พักตามคำสั่งของไนล์ด้วยอารมณ์ที่เหม่อลอยและร่างกายที่หนักอึ้ง ทุกย่างก้าวที่เดินเหมือนมีอะไรมาถ่วงขาเอาไว้ กว่าจะลากสังขารนำตัวเองเข้ามาในห้องได้ก็ใช้พลังงานไปมากโข ฉันถอดรองเท้าทรุดตัวลงที่พื้นห้องตรงข้างเตียง หมดแรงที่จะปีนป่ายขึ้นไปนอนดีๆ ด้วยซ้ำ ในความทรงจำของฉันไนล์ไม่เคยทำตัวใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหน แม้จะไม่ต่อต้านอย่างชัดเจนแต่เขาก็เป็นคนที่ไว้ตัวกับเพศตรงข้ามเสมอ เขาเป็นอย่างนี้ตั้งแต่ก่อนที่เราจะคบกันด้วยซ้ำ ย้อนกลับไปที่กิจกรรมรับน้อง เหล่ารุ่นพี่มักมีเกมสนุกๆ แต่ก็แฝงไปด้วยความสุ่มเสี่ยงเรื่องอย่างว่าไม่ว่าจะด้วยท่าทางหรือคำพูด หากจวนตัวเข้าจริงๆ เขามักจะขอเปลี่ยนเป็นเพื่อนเพศเดียวกันเสมอ เพราะฉะนั้นแล้วเหตุการณ์เมื่อกี้จึงเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่รู้จักกันมาที่ฉันได้เห็นไนล์ใกล้ชิดกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน ‘งั้นไปรอพี่ที่ห้องก่อน โอเคมั้ย’ ยิ่งเมื่อคิดถึงบทสนทนาระหว่างไนล์กับคุณพาขวัญก็ยิ่งเจ็บในอกเหมือนมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบเอาไว้ อดจินตนาการไม่ได้ว่าพวกเขาในตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง ทันทีที่ไนล์เจอกับคุณพาขวัญเ
last updateLast Updated : 2025-09-07
Read more

บทที่ 18

ฉันเสตามองหลบไปอีกทางพร้อมด้วยอาการร้อนผ่าวของแก้มทั้งสองข้าง แต่ถึงกระนั้นก็ยังรับรู้ถึงเงาอันสูงใหญ่ที่ทาบทับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ใกล้จนเห็นรองเท้าหนังดำปลาบเข้ามาชิดกับรองเท้าแตะสีเหลืองสดที่ฉันสวมอยู่ ระยะห่างที่อันตรายเช่นนี้ทำให้ฉันก้าวถอยหลังเพื่อที่จะตั้งหลักให้กับตัวเองแต่ก็ช้ากว่าฝ่ามือร้อนของเขาที่รอคอยอยู่แล้ว! ทุกอย่างเกิดขึ้นด้วยความรวดเร็ว รู้ตัวอีกทีต้นแขนทั้งสองข้างของฉันก็โดนมือหนาจับเอาไว้อย่างแน่นหนาไม่สามารถสลัดให้หลุดได้ ร่างทั้งร่างเซไปกระทบกับเสื้อสูทของอีกฝ่ายที่ฉันไม่กล้าประเมินราคา ฉันขืนตัวออกมาจากแผงอกของเขาช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าคมคายด้วยความตระหนก “ทำแบบนี้ทำไม” แทนที่ฉันจะถามคำถามนี้กับเขา ไนล์กลับเป็นคนเอ่ยปากออกมาแทน ฉันรู้สึกงุนงงแต่น้ำเสียงที่เย็นเฉียบของอีกฝ่ายก็สร้างความหวั่นวิตกให้ฉันไม่น้อย ยิ่งฉันยังยืนนิ่งไม่คิดจะปริปากใดๆ นัยน์ตาสีเข้มนั้นก็ยิ่งเพิ่มระดับความคาดคั้นและกดดันมากขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว ฉันที่ไม่เคยรับมือกับความโกรธขนาดนี้ของเขามาก่อนจึงได้แต่ยืนนิ่งเหมือนหุ่นอยู่แบบนี้ “คุณพูดเรื่องอะไร” “เหอะ!” เขาแค่นเสียงก่อนจะถามเสียงสะบัดอย
last updateLast Updated : 2025-09-07
Read more

บทที่ 19

Chapter 11 รับลูกค้า ตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมาด้วยความรู้สึกผิดที่ยังคงเกาะกุมจิตใจยากที่จะสลัดให้หลุดออกฉันก็ทำทุกวิถีทางที่จะไม่โผล่ไปให้ไนล์เห็นหน้าอีก ด้วยเหตุนี้นอกจากช่วยทีม NewType ด้านบนแล้วฉันยังขอพี่ปิ่นไปทำงานควบที่แผนกการตลาดชั้นเดิมไปพร้อมๆ กัน เวลาแผนกมีกิจกรรมที่ต้องออกบูธหรือมีธุระไหว้วานให้ไปข้างนอกฉันก็จะรับอาสาทำหน้าที่นั้นอยู่เสมอ นอกจากจะทำให้อยู่บริษัทน้อยลงลดโอกาสเจอหน้าร่างสูงแล้วยังเลี่ยงการได้ยินข่าวซุบซิบเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างไนล์กับคุณพาขวัญที่ยังคงเป็นท็อปปิกให้คุยกันมาตลอดทั้งสัปดาห์ได้อีกด้วย ฉันเดินสะโหลสะเหลเข้ามาในคลับด้วยสภาพเหมือนศพเดินได้ เหล่าพนักงานที่กำลังจัดเตรียมร้านเพื่อเปิดในคืนนี้ต่างส่งสายตาแห่งความเป็นห่วงมาให้อยู่เนืองๆ หลายวันมานี้ฉันใช้เครื่องสำอางในปริมาณมากกว่าปกติเพราะต้องกลบใบหน้าที่ทรุดโทรมให้มิดไม่งั้นจะทำให้แขกตกใจเอาได้ พี่เฟี้ยตที่เห็นสภาพของฉันในครั้งแรกก็ตกใจแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามถึงสาเหตุด้วยรู้ว่าถ้าไม่เข้าตาจนจริงๆ ฉันคงไม่ยอมปริปากบอกเป็นแน่ ฉันได้แต่ส่งยิ้มบางให้ทุกคนเพื่อให้เบาใจและสัญญาว่าจะไม่ให้กระทบกับงาน “นั
last updateLast Updated : 2025-09-08
Read more

บทที่ 20

“แกจะไปแล้วเหรอ...” อดไม่ได้ที่เบะปากออกมา “ตอนกลับฉันจะมารับแก แล้วคืนนี้ก็จะนอนกับแกด้วย โอเคมั้ย?” “อื้อ!” เมื่อยัยหมิวเดินออกไปแล้วฉันก็กลับมานั่งอยู่หน้ากระจกอีกครั้ง หลังจากผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักในเมื่อกี้ดวงตาของฉันก็แดงก่ำอย่างห้ามไม่ได้ เปลือกตาเริ่มบวมรวมถึงปลายจมูกที่ยังคงแดง ฉันรีบล้างหน้าเพิ่มความสดชื่นและเมคอัปใบหน้าใหม่อีกครั้งโดยเฉพาะรอยคล้ำที่ใต้ตา ชุดในคืนนี้นั้นสไตล์เดิมนั่นคือเดรสสั้นสายเดี่ยวหากแต่เปลี่ยนเป็นสีดำหนังแนบไปกับสัดส่วนรูปร่างที่เหมือนจะผอมกว่าครั้งก่อนที่ใส่ชุดแบบนี้ ส่วนผมก็ม้วนลอนปล่อยทิ้งลงมาปิดท้ายด้วยส้นสูงสีเดียวกันกับชุด ฉันทำทุกอย่างภายในเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงและตรวจตราตัวเองในกระจกเพื่อเช็กความเรียบร้อยก่อนจะเดินออกมา ช่วงเวลาคลับเพิ่งเปิดนั้นลูกค้ายังไม่เยอะนัก ระหว่างรอคนมาเรียกฉันจะเข้าไปประจำที่นั่นคือตรงเคาน์เตอร์บาร์คอยเป็นผู้ช่วยหยิบจับวัตถุดิบต่างๆ ให้กับบาร์เทนเดอร์ซึ่งก็คือพี่น้ำเหนือคนเดิม เพลงตอนนี้บีทยังไม่หนักเป็นสไตล์ที่ฟังได้เรื่อยๆ เหมาะกับแขกในโรงแรมที่ต้องการพักผ่อน “นับแต้ม VIP3” เสียงจากพนักงานคนหนึ่งเข้าม
last updateLast Updated : 2025-09-08
Read more
PREV
1234567
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status