Semua Bab สะใภ้สุดขั้ว แม่ผัวสุดขอบ: Bab 31 - Bab 35

Chapter31 สมุดบัญชีเล่มใหญ่สองเล่มและเล่มขนาดกลางอีกหนึ่งเล่มกางอยู่บนโต๊ะกระจกตัวเตี้ยภายในห้องนอนของธัชธรรม์ ภัทรียานั่งอยู่บนพื้น อ่านสมุดบัญชีสองเล่มใหญ่ที่เพิ่งไปขอมาจากเสริมศักดิ์ เจ้าหน้าที่ดูแลตลาดซึ่งคุณหญิงลักขณาว่าจ้างมาหลายปี เพื่อมาตรวจว่าเธอต้องเก็บเงินค่าเช่าแผงใดบ้าง และแผงไหนมียอดค้างจ่ายเท่าไร โดยสมุดบัญชีที่ได้มาคือ สมุดบัญชีรายรับรายจ่ายของตลาด สมุดบัญชีรายชื่อบุคคลที่เช่าแผงขายของที่ระบุว่าแผงใดจ่ายหรือค้างค่าเช่าในแต่ละเดือนจากนั้นเธอก็ไปซื้อสมุดบัญชีมาอีกหนึ่งเล่ม ซึ่งถือว่าเป็นสมุดบัญชีส่วนตัวเพื่อรวบรวมข้อมูลว่าแผงใดต้องจ่ายค่าแผงเป็นจำนวนเงินเท่าไร ค้างจ่ายกี่บาท เพื่อทวงถามได้อย่างถูกต้อง“โห...กว่าจะเสร็จ เล่นเอาปวดหมองเลย”ภัทรียาพูดหลังจากทำทุกอย่างเสร็จสิ้น วันพรุ่งนี้ก็จะได้เวลาไปเก็บค่าเช่าแผงเสียที และนั่นทำให้เธอวิตกกังวลไม่น้อย เพราะจำนวนคนที่ค้างจ่ายซึ่งระบุด้วยปากกาสีแดงมีอยู่เกือบครึ่งหนึ่งของจำนวนคนเช่าพื้นที่ทั้งหมด คงเป็นเรื่องยากน่าดูที่จะเก็บเงินให้ได้ภายในระยะเวลาที่ลักขณากำหนด แต่ไม่ว่าจะยากยิ่งเพียงใด ภัทรียาก็มั่นใจว่าต้องทำได

Chapter33ภมรหนุ่มเริ่มลุกล้ำมากขึ้น สูดเก็บกักสายธารหวานล้ำ ที่ไหลบ่าเนืองนอง มือใหญ่ข้างหนึ่งกอบกุมบงกชคู่งามสลับกันไปมา มืออีกข้างปลุกกระตุ้นอารมณ์พิศวาสให้โหมหนัก ภัทรียาถูกรุกทั้งสามทางพร้อมกัน มีหรือจะทานทนเก็บกลั้นอารมณ์ไหว หญิงสาวกรีดร้องรับความสุขสมจากการปรนเปรอของธัชธรรม์“อา...คุณอ๋อง...คุณอ๋องขา” เสียงของเธอเบาหวิวคล้ายกำลังขาดใจ จะไม่ให้เธอไม่ขาดใจได้อย่างไร เมื่อเขายังไม่ละใบหน้าจากความเป็นอิสตรี ดื่มด่ำราวพบโอเอซิสกลางทะเลทรายแห้งผาก ทั้งยังเฝ้าดอมดมความหอมชื่นใจอย่างหลงใหลดั่งต้องมนตร์ ทุกอณูบนสรรพางค์กายสาว ไม่มีที่จะคลาดคลาจากสัมผัสเสน่หาแห่งบุรุษเพศ“คุณอ๋องขา...คุณอ๋อง...ปราง...ปรางต้องการคุณ” เธอยังคงส่งเสียงครวญกระเส่าไม่หยุด ร่างกายอัดแน่นไปด้วยความร้อนจนกายแทบระเบิด ต้องการให้เขามาเติมเต็มความสุข ร้องขอธัชธรรม์อย่างลืมอายไม่ได้มีเพียงภัทรียาเท่านั้นที่ร่างกำลังระเบิด ธัชธรรม์ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน ความปรารถนาระอุเดือดในกาย เผาผลาญทุกสรรพางค์จนแทบไม่เหลือชิ้นดี ชายหนุ่มจุมพิตกลีบดอกไม้งามเป็นการส่งท้าย ก่อนจะยันตัวขึ้น ใช้หัวเข่าดันขาเรียวสวยทั้งสองข้างออกเพื่อจะ

Chapter35“ก็ไม่รู้ไงว่าจะมีให้เมื่อไหร่ถึงตอบไปแบบนั้น” เจ๊เพียงตอบกวนๆ กระแทกเสียงและทำเสียงดังใส่ “เสริมมาเก็บไม่เห็นถามมากมายอย่างนี้เลย เอาเป็นว่าถ้าฉันมีแล้วจะจ่ายก็แล้วกันนะ”ภัทรียารู้สึกเฉยๆ กับคำพูดคำจาและท่าทางของเจ๊เพียง อาจเพราะซอยต้นมะขามที่เธออยู่มาตั้งแต่เกิดมีคนประเภทนี้อยู่มาก หญิงสาวจึงไม่สะทกสะท้านเท่าไรนัก และไม่มีความหวาดกลัว“ของใหม่ป้าก็ไม่จ่าย ของเก่าก็ค้างไว้ ป้าไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือคะ” ภัทรียาย้อนคนถูกย้อนหยุดโบกพัดในมือ จ้องหน้าสาวรุ่นลูกเขม็ง ก่อนจะตะเบ็งเสียงใส่ “แกว่าฉันหน้าด้านอย่างนั้นเหรอ”“หนูพูดอย่างนั้นเหรอคะ” เธอแกล้งทำไขสือ “ป้าว่าตัวเองนะคะ หนูไม่ได้ว่าป้าสักคำ”“แกไม่ต้องมาย้อนยอก คำพูดของแกมันหมายความอย่างนั้น” เจ๊เพียงตะโกนใส่อย่างเดือดดาล ทำให้คนในตลาดเริ่มหันมามองเจ๊ส้มแม่ค้าเขียงหมูกับเจ๊ตุ๊กแม่ค้าขายปลาสด สองเพื่อนสนิทของเจ๊เพียง รีบลุกจากแผงเดินมาดูเหตุการณ์“ถ้าป้ารู้ตัวว่าหน้าด้านก็รีบจ่ายค่าเช่าแผงมาสิคะ ของใหม่ห้าพันห้า ของเก่ารวมๆ แล้วก็สี่หมื่นสามพันเจ็ดร้อยบาท รีบจ่ายมาอย่าให้เด็กมาถอนหงอกหรือให้คนอื่นรับรู้นิสัยของป้าไปมากกว่าน