All Chapters of เสื่นเมี่ยวย้อนเวลาเปลี่ยนชะตา: Chapter 41 - Chapter 50

สิ้นเสียงประตูบ้านปิดลง พร้อมกับการเดินจากไปของพ่อ กับกู้หยี่ และกลุ่มของอาเปียว ทิ้งไว้เพียงความเงียบที่หนักอึ้งและความกังวลที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจของหลี่หยวนที่ไม่รู้ว่าตอนนี้พ่อของเขามีทักษะการต่อสู้เยี่ยมยอดเป็นอย่างมากไม่ว่าจะทั้งมือเปล่าหรืออาวุธหลี่หยวนหันไปมองน้องสาวทันที สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความวิตกอย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขามักจะหันไปขอความเห็นจากหลี่เมี่ยวอยู่เสมอเมื่อมีเรื่องไม่สบายใจหรือสถานการณ์ที่น่าเป็นห่วงเกิดขึ้นเด็กหนุ่มรู้สึกว่าน้องสาวตัวเล็ก ๆ คนนี้มีความคิดความอ่านสุขุมและมองการณ์ไกลกว่าเขามากนัก"เสี่ยวเมี่ยว..." หลี่หยวนเอ่ยขึ้นเสียงเบา ดวงตาฉายแววกังวล "พ่อกับพวกพี่อาเปียวจะเป็นอะไรไหม พวกนั้นมันโจรนะ    มีกันตั้งหลายคน แล้วยังเคยปล้นพี่กู้ยวี่มาก่อนด้วย ถ้าเกิดพวกมันสู้ขึ้นมา..." เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ไม่กล้าพูดถึงสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่อาจจะเกิดขึ้นหลี่เมี่ยวยังคงนั่งอยู่ที่เดิมด้วยท่าทีสงบ มือเล็กของเธอกำลังลูบปกหนังสือเล่มเก่าแผ่วเบา ดวงตากลมโตมองตรงไปยังพี่ชายเอ่ยปลอบเขาอย่างใจเย็น"

เรื่องที่หลี่หานเอาชนะนักเลงได้อย่างง่ายดายก็ได้ถูกส่งตรงไปถึงหลี่เมี่ยวที่กำลังเช็ดตัวแปรงขนให้เสี่ยวหม่าวเจ้านาย สหายหลี่หานชนะแล้ว...เพียงแต่ผมตรวจพบความผิดปกติบางอย่างจากใครคนหนึ่ง เจ้าตัวเล็กที่กำลังเพลิดเพลินกับการเอาใจของเด็กหญิงที่ตัวเองเรียกว่าเจ้านายส่งเสียงร้องออกมาหมายความว่ายังไง มือของหลี่เมี่ยวชะงักไปเล็กน้อย ถามด้วยความสงสัยมีชายหนุ่มคนหนึ่งในแก๊งของหมาป่าต้องการอยู่กับพ่อของคุณ ซึ่งผมดูแล้วท่าทางของเขาเหมือนไม่ใช่อันธพาล ทว่าตอนนี้ผมยังไม่รู้แน่ชัดว่าเขาคือใคร คุณจะให้ผมติดตามเขาหรือไม่ จบคำของแมวน้อยหลี่เมี่ยวครุ่นคิดไปครู่หนึ่งรบกวนนายด้วย ถ้าหากว่าเขามีภัยนายต้องบอกฉันทันที น้ำเสียงของหลี่เมี่ยวเต็มไปด้วยความเด็ดขาดรับทราบและจะดำเนินการตามคำสั่งอย่างเคร่งครัดครับเจ้านาย ผมจะเริ่มติดตามและวิเคราะห์เป้าหมายอาเฟิงทันที หากตรวจพบภัยคุกคามหรือข้อมูลสำคัญใด ๆ จะรีบรายงานให้เจ้านายทราบโดยด่วนที่สุดครับ เสียงใสสังเคราะห์ของเสี่ยวหม่าวตอบกลับอย่างจริงจังในความคิดของหลี่เมี่ยวเด็กห

กลางดึกของคืนนั้น ภายในกระท่อมไม้เก่า ๆ เพิงพักของอาเปียวที่ได้พาอาเฟิงเข้ามาพักด้วย ผู้หมวดหนุ่มกำลังลืมตาโพลงขึ้นในความมืดทันที แม้จะแสร้งทำเป็นหลับใหลแต่ประสาทสัมผัสทั้งหมดของเขายังคงตื่นตัวอยู่เสมอเสียงสัญญาณสั้น ยาว สั้น แผ่วเบาจนแทบจะจับไม่ได้หากไม่ใช่ผู้ที่ถูกฝึกมาโดยเฉพาะดังลอดมาจากหน้าต่างบานเล็ก เสียงนั้นคือสัญญาณเรียกพบเร่งด่วนจากผู้บังคับบัญชาของเขาเฉินเฟิงขยับตัวอย่างเชื่องช้าและเงียบกริบมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาค่อย ๆ มองดูจนแน่ใจว่าอาเปียวและลูกน้องคนอื่นยังคงหลับสนิทอยู่ในห้วงนิทราจากนั้นชายหนุ่มจึงได้ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะย่องออกจากกระท่อมไปราวกับเงาโดยไร้เสียง ทักษะการเคลื่อนไหวในความมืดของทหารหน่วยพิเศษถูกนำมาใช้อย่างเต็มประสิทธิภาพจุดนัดพบคือใต้ต้นไทรใหญ่ท้ายหมู่บ้านพักสวัสดิการของโรงงานทอผ้าที่หนึ่งซึ่งเป็นจุดที่ค่อนข้างเปลี่ยวและลับตาในยามวิกาล เมื่อเฉินเฟิงไปถึงก็พบร่างสูงสง่าของชายหนุ่มคนหนึ่งวัยใกล้เคียงกับหลี่หานในชุดพลเรือนสีเข้มเขายืนรออยู่ใต้เงาจันทร์ ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมและแววตาคมกริบดุจเหยี่ยว ชายคนนี้คื

ทางด้านสองพี่น้องหลังจากเดินเลือกซื้อวัตถุดิบสำหรับทำชานมไข่มุกจากร้านสหกรณ์ฯ จนได้ของมาครบถ้วนตามที่หลี่เมี่ยวต้องการแล้ว ทั้งใบชาแดงคุณภาพดี (เท่าที่จะหาได้ในร้าน) นมผง น้ำตาลทราย และที่สำคัญคือแป้งมันสำปะหลังถุงใหญ่สำหรับทำเม็ดไข่มุกทั้งคู่ก็ช่วยกันหอบหิ้วของพะรุงพะรังกลับมายังบ้านพักด้วยความตื่นเต้น ทันทีที่ถึงบ้านและวางของทั้งหมดลงบนโต๊ะ หลี่เมี่ยวเองก็ไม่รอช้า เธอรู้ดีว่าในเมื่อลงทุนลงแรงและเงินเก็บอันน้อยนิดไปแล้วก็ต้องทำให้มันเกิดผลกำไรขึ้นมาให้ได้แม้ว่าตัวเธอเองจะไม่มีประสบการณ์ในการทำอาหารหรือค้าขายมาก่อนเลยแม้แต่น้อย ทว่า...เธอมีตัวช่วยที่เก่งกาจที่สุดอยู่ข้างกายเสี่ยวหม่าว เด็กหญิงเริ่มต้นบทสนทนาในใจกับเอไอคู่หูทันที ครับเจ้านาย เสี่ยวหม่าวตอบรับรู้สึกเสียวสันหลังพิกล (อุปมาว่าเจ้าตัวมี)นายช่วยถ่ายทอดทักษะการทำชานมไข่มุกรสเลิศแสนอร่อยให้ฉันกับพี่ชายหน่อยสิ เอาแบบสูตรต้นตำรับที่คนชิมแล้วต้องติดใจจนกลับมาซื้อซ้ำเลยนะ รวมถึงทักษะแห่งการขาย การเรียกลูกค้าขั้นสุดยอดด้วย  หลี่เมี่ยวสั่งการอย่างกระตือรือร้น ดวงตาเป

ในระหว่างที่สองพี่น้องกำลังลงมือหาเงิน คนเป็นพ่อกับพรรคพวกทั้งหมดก็ได้ออกเดินทางตามเส้นทางที่อาเฟิงเป็นผู้ชี้แนะ เป้าหมายของพวกเขาคือตลาดใต้ดินแหล่งรวมของเก่าที่อาเฟิงกล่าวอ้างว่าทุกที่ล้วนเต็มไปด้วยโอกาสอาเฟิงนำทางพวกเขาออกจากย่านที่อยู่อาศัยพลุกพล่าน ลัดเลาะไปตามตรอกซอยที่ซับซ้อนและเงียบสงัดจนกระทั่งมาถึงบริเวณท่าเรือเก่าที่ถูกทิ้งร้างมานานหลายปี บรรยากาศโดยรอบดูอึดอัดและชวนหวาดหวั่นที่แห่งนี้มีโกดังเก็บสินค้าขนาดใหญ่และเล็กที่เคยรุ่งเรืองในอดีต บัดนี้ยืนตระหง่านอยู่ในสภาพทรุดโทรม ผนังอิฐผุกร่อน หน้าต่างกระจกแตกละเอียด มีเถาวัลย์เลื้อยพันอยู่ทั่วไป กลิ่นอับชื้นของน้ำทะเลและสนิมเหล็กคละคลุ้งอยู่ในอากาศ"ที่นี่นะหรือ ตลาดใต้ดิน?" อาเปียวถามขึ้นเสียงเบา มองไปรอบ ๆ อย่างไม่แน่ใจนัก "มันดูไม่เหมือนตลาดเลยสักนิด ออกจะเหมือน...รังโจรมากกว่า" ลูกน้องของเขาหลายคนก็พยักหน้าเห็นด้วย แววตาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง"ตลาดที่ว่ามันไม่ได้ตั้งอยู่กลางแจ้งให้ใครเห็นง่าย ๆ หรอกครับพี่อาเปียว" อาเฟิงอธิบาย "มันซ่อนอยู่ในโกดังร้างพวกนี้แหละครับ แล้วก็อย่างที่ผมเคยบอก...ที่