Lahat ng Kabanata ng Billionaire, Here Comes Your Wife!: Kabanata 51 - Kabanata 60

“You purposely saved Aeris many times dahil inakala mong siya yung namatay mong asawa at nagpapanggap lang. At nang makumpirma mo three years ago na hindi siya iyon, you continued to manipulate her para malaman mo kung nasaan si Adianna,” pagpapatuloy ni Flyn.Tuluyan nang nablangko ang utak ko. Napatingin ako sa mga kamay ko nang magsimulang manginig iyon. Ni hindi ko na marinig ang kahit na ano. Para akong biglang lumutang.Nang inangat kong muli ang tingin ko ay doon ko lang namalayan na hawak na ako ni Damon at ng isa pang lalaki. Hinanap ng mga mata ko si Lucien at natagpuan ko siya sa tabi ko na nakahandusay at wala nang malay.“Now you’re mine.” Flyn approached me and grabbed my chin.Nakakatakot ang itsura niya. “And I will fucking do every torture I know to you until you give up your life. Until you stop breathing, Aeris.”Pagkatapos non ay pinalo niya ako nang malakas sa ulo at agad akong nawalan ng malay. Nagising akong naroon pa rin sa underground basement, ngunit nakaupo

“Aeris!” Elias yelled as he tried to stop me. “Your hand is bleeding. Fuck!”“I hate you!” Buong lakas kong sigaw kay Lucien na walang emosyong nakatingin sa akin.“I hate your eyes! I hate everything about you! You’re making me weak. You made me weak and just left me behind with this…” tinaas ko ang kaliwang kamay kong nagdudugo, “failure… and didn’t even glance at me with pity. I hate you…! Fuck it… I love you, Lucien…”Tuluyan na akong bumagsak sa lupa at doon umiyak nang umiyak habang hawak ko ang dibdib ko. Agad akong dinaluhan ni Elias.“I’m sorry…” Lucien muttered.Lalo akong naiyak at ilang segundo pa ay natawa ako. Para na akong baliw. Hindi ko na alam.“Y-your sorry… is useless. Kung tiningnan mo lang sana ako noon nang may kahit kaunting awa, mapapatawad pa kita. But you looked at me that night as if I’m nothing. Now all I want is to kill you with all my might. Wala na akong pakialam kahit wala nang matira pa sa akin. Basta makita ko lang kayong nahihirapan lahat…”After th

“Hindi mo ba maalala?”Napatingin ako sa kanya. “Ang alin?”“You did this to him, Aeris, before you fainted. You used your right hand to slash him and then burned him. Pagkatapos non ay nawalan ka na ng malay,” aniya kaya natigilan ako’t naguluhan.“What? No way,” I muttered and looked at Flyn again.Wala akong maalala…Ramdam ko ang panginginig ng mga kamay ko habang pilit na inaalala ang mga nangyari noong gabing iyon ngunit hindi ko talaga mabalikan. The only thing I could remember from that scenario was his eyes. Ang mga mata ni Lucien na sana ay iyon na lamang ang nakalimutan ko—hindi itong bagay na ginawa ko kay Flyn.“That’s fuck up if I can’t remember that details,” bulong ko sa sarili ko at naalala ang mga nangyari noon na hindi ko na rin maalala bigla.May dapat ba akong ipag alala tungkol dito?“What are you gonna do?” Hector asked me nan ilabas ko ang syringe na kinuha ko sa stock room kanina.Nagkibit-balikat ako at pinull ang hawakan ng syringe sa harapan niya. Walang ka

Nasa main lobby na ako nang awtomatiko akong matigilan sa nakita ko. It was Lucien and Adianna—the woman who just looks like me.Kakapasok lamang nila at base sa mga suot nila, they are invited, just late. Hindi naman namin sila puwedeng maiwasan dahil palabas kami at sila ay nasa front desk. They will probably see us.“Do you want me to do something?” Hector asked.When I look at him, nakatanaw rin siya sa tinitingnan ko. I cleared my throat and shook my head. Pinilit kong pakalmahin ang puso ko at mas pinatigas pa ang ekspresyon ko.“Let’s go see the place you were bragging just now,” ani ko at pinilit na ngumiti ngunit hindi man lang umabot iyon sa mga mata ko.Nang madaanan namin sila ay agad na tumutok ang tingin sa amin ni Lucien. Adianna looked at my way and was stunned to see me.“Mr. Consunji… Ms. Steele, I’m sorry we’re late,” bati ni Lucien sa amin at sinulyapan ang kamay ni Hector na nakahawak sa akin.Hindi ko pinansin iyon. I stayed my gaze at Adianna. Kamukhang kamukha

Tahimik ang buong mansyon nang umalis ako. Ni hindi ko alam kung bakit ako pa rin ang tumingin sa kanya bago ko isinara ang pinto. Maybe part of me wanted him to stop me—but he didn’t. At doon ko tuluyang naramdaman na tapos na talaga ako sa kanya.Mabigat pa rin ang dibdib ko habang minamaneho ko ang kotse palabas ng compound. The roads were empty, but my head was loud. Ang bawat ungol ng makina ay parang sigaw ng puso kong pilit kong tinatahimik.Lucien’s face kept flashing in my mind, and his voice echoed like a curse I couldn’t escape.Please, baby, give me time…Putangina. Time? After everything he did, gusto pa rin niyang ako ang maghintay?I gripped the steering wheel tighter until my knuckles turned white. Hindi ko alam kung saan ako pupunta, pero alam ko kung sino ang una kong hahanapin. If I couldn’t change what happened, then I’ll make sure I get what I want this time. Vivien. She’s the only key left for me to find Leon and Mathilda Cervantes—my foster parents.“Hindi na k