Semua Bab Carrying the Billionaire's Child [Romance Series]: Bab 11 - Bab 20

Chapter 12FRANINA'S POV[FLASHBACK]"Pasok ka iha"Paunlak nito kaya pumasok ako sa loob ng bahay ni sir na kumakabog ang puso sa kaba. The house is a two storey house. It's spacious na syang ikinataka ko. Isang teacher si sir dapat maraming gamit rito sa bahay nya. Yung tipong kahit TV ay wala man. Well atleast had a set of sofa.Inaya nya ako sa kusina kaya sumunod na lamang ako na parang tuta.Kumpleto din ang laman nang kusina. May mga pinggan, ref at marami pang iba. The table are made with marble, ganoon rin ang upuan nito."Sige, umupo ka na muna. Kumuha ka na lang ng tubig sa ref. Kukunin ko lang yung sasagutan mo" Tumango lang ako bago umupo sa marble stool nang kusina.The place look harmless pero nandoon parin yung kaba. Ang totoo ay tanging si Manang Enay lang ang sinabihan ko na mayroon akong pupuntahan ngayon. Pumayag naman sya, she even suggested to come with me but I declined.Hindi ko rin nakita ni kaluluwa ni Sir Dhiz nung umalis ako. Hayst! Kairita naman kasi!Bum

Chapter 14FRANINA'S POVNapailing at napabuntong hininga na lamang ako bago umupo sa baba nang isang mataas na niyog napara hindi mainitan ng araw.What happened before can never compensate the things he have done. When he abandoned me as his wife, when he abandoned us, his family.Hinding-hindi nya mababago ang laman ng utak at puso kung patuloy syang tatahimik at hindi sasabihin ang tunay na katotohanan.We are supposed to be a happy couple, a happy family. He is the best husband I could ever ask for. He can be the best dad for Uno.Our two years bond as a married person took end in that hospital alley. Bumagsak ang mga luha sa mga mata ko patungo sa aking pisnge. I just it flow, letting the pain succumbed me, once again.Why can't I just have a happily ever after? Why do I have to suffer? I was left.Iniwan na ako ng mga magulang ko sa murang edad. Iniwan din ako ng taong inaasahan kong mamahalin ako panghabang buhay. I have endured too much already. Kulang pa ba? Kulang pa ba a

Chapter 16FRANINA'S POVNagising ako dahil sa pakiramdam na parang hinahalik-halikan ang aking mukha. I slowly opened my eyes only to see my son giggling besides me."Good morning, nanay!" Bati nito sa akin."Good morning too, baby" Bumangon ako sa kama at naupo. Agad na umupo sa kandungan ko si Uno kaya sumandala ako sa headrest ng kama."Nasaan si tatay mo? Kumain ka na ba?" Sunod-sunod kong tanong dito."Nagluto na po nang agahan si tatay, nanay. Pinakain nya rin po ako."I kissed his cheeks before hearing the door opened.Tumambol ang puso ko nang magtama ang mga mata namin. There is a small smile on his lips. May hawak itong tray na mayroong pakain."Breakfast in bed?" I just smiled. Why not?Gwapo na nga iyong taga hatid aayaw pa ba ako?Umalis sa kandungan ko si Uno nang makalapit na ang ama nito sa amin. Simpleng agahan lang ang niluto nito. Sunnyside up na itlog pero biyak iyong kulay yellow na ikinailing ko. Medyo nagkulay brown narin yung hotdog na kulay red sana. Uman

Chapter 18FRANINA'S POVDumagundong ang boses ni Dhiz sa buong restaurant. Uno even flinch when his father shouted at my cousin.Agad na binuhat ko si Uno na agad ding sumiksik sa leeg ko. Nagulat at natakot sa malakas na sigaw ng ama.Nanlilisik ang mga mata nito kay Leah na ngayon ay namumutlang nakatingin kay Dhiz.Sumulyap ito sa akin bago nagmartsang palabas ng restaurant.Dhiz is livid, I knew that. Parang kakain ito ng tao sa paraang pagkakatitig nito sa aking pinsan.I reached to tap his back making him froze."Dhiz?"I called out with a very soft voice. Ayoko ng gatungan pa ang hasik sa mukha nito.I heard him sighed before helplessly sat on the chair. Burying his face on his palm.Base on his reaction, I knew very well that Leah knew something, and that something is a thing that Dhiz doesn't want me to know about.But the question is, why? It's about my parents, but does Dhiz became livid?Napasulyap ako sa buong restaurant at ganoon na lamang ang inis ko ng maraming tao an

Chapter 20FRANINA'S POVNakaupo ako sa mahabang sofa habang nakaupo naman si Rachel sa pang-isahang sofa. Her knees are slightly trembling and she kept on biting her lips na para bang hindi ito mapakali.Even though she came, I pushed Dhiz to buy Ice cream with Uno. Leaving me with Rachel. He even hesitated, but with a simple threat of leaving him with son so that he will grow old squirrel made him go.Sa totoo lang parang gusto kong pagtawanan ang sarili ko, why the heck am I doing this, anyway? Bakit ko pa ba sya pinaapak sa bahay ko? Sa bahay namin ng asawa ko?If looks could kill, baka pinaglalamayan na ito. She looks so haggard and stress. Malalim din ang mga mata nito, not to mention her big black eyebags making me wonder if what happened to her.Why did Dhiz left her to be like this? Where is their son or daughter? I mean, she was pregnant too when I left Dhiz and what the fucking fudge meant that she's gone the first time we saw each other again after four years?"Rachel...."