Lahat ng Kabanata ng เถื่อนปรารถนา: Kabanata 21 - Kabanata 30

สุริยะและจันทร์ดาราจึงวางเรื่องที่ตั้งใจทำในกระท่อมไว้ก่อน ในเมื่อพวกเขามอบไมตรีมาให้ก็ควรต้องตอบรับไมตรีนั้นด้วยความยินดี “เอ้าพ่อหนุ่ม ลองหน่อยสิ อากาศกลางป่าแบบนี้มันเย็นจัด ถ้าได้ไอ้นี่สักกรึ๊บสองกรึ๊บจะดีขึ้น” “เหล้าหมักเหรอครับ” “เออสิวะ พวกเราหมักเองดองเองเชียวนะเว้ย รู้จักม้ากระทืบโลงมั้ย นี่ล่ะๆ ลองสิวะแล้วเอ็งจะติดใจเว้ย ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ” สุริยะมองหน้าจันทร์ดารานิดหนึ่งเห็นหญิงสาวอมยิ้มนิดๆ อย่างน่ารักก็ส่งยิ้มแหยๆ เขาดื่มสุราทั้งไทยและเทศมานักต่อนัก แต่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่ชอบและขอบายทุกครั้งที่เพื่อนชวนก็คือเหล้าเถื่อน กลิ่นของมันแรงกว่าเหล้าขาวบางชนิดด้วยซ้ำ ยิ่งเป๊กที่ถืออยู่ในมือนี้ส่งกลิ่นแรงจนเขาต้องกลั้นหายใจ จะว่าบ้าก็บ้าเถอะเขาไม่ถูกกับเหล้าพวกนี้จริงๆ “เอ้า...ยกสิวะ หรือว่าเอ็งไม่กินเหล้า” “เอ่อ...กินครับ แต่...” “แต่อะไรล่ะวะ มันก็เหมือนเหล้าทั่วๆ ไปที่เอ็งกินนั่นล่ะ แต่นี่พวกข้าดองเองก็เลยกลิ่นแรงไปนิด แต่เรื่องเมาไม่ต้องพูดถึง 80 ดีกรีว่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ” สุริยะเม้มป

“อะไรล่ะ หืม...ไม่นะ พี่ถอยไม่ได้แล้ว” “จันทร์เจ้าแค่จะบอกว่า...รู้สึกเหมือนจะมีไฟแดง” “ห๊า...ว่าอะไรนะ” ชายหนุ่มร้องถามเสียงหลง แต่เขาไม่คิดจะเชื่อเธอ เพราะคนอย่างจันทร์ดาราเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว ถ้าเขาเชื่อก็คงถูกหัวเราะเยาะแน่ ดังนั้นเพื่อพิสูจน์ความจริง กางเกงขาสั้นก็ถูกกระตุกออกจากร่างบางตามด้วยชั้นในสีหวาน โดยที่เจ้าของพยายามปัดป้องทุกวิถีทาง จันทร์ดาราไม่ได้โกหก เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ครบกำหนดที่จะมีประจำเดือน เธอจึงรีบบอกเขาก่อนจะทำผิดกฎจราจร “ไหน” สุริยะสอดปลายมือเข้ากลางร่างสาว ค้นหาความผิดปกติสำหรับเขา แต่เป็นความปกติที่ธรรมชาติกำหนด แล้วเขาก็ยิ้มกริ่มเมื่อปลายนิ้วเรียวสัมผัสความนุ่มที่เริ่มเคยชินขึ้นมาทีละนิด มันไม่มีสิ่งผิดปกติสำหรับเขา แต่มีบางอย่างที่ทำให้เขาต้องแปลกใจ “ทำไมเป็นแบบนี้” จันทร์ดารานึกว่าเขาสัมผัสโดนไฟแดงของเธอ จึงดึงมือหนาออกดวงตาจับจ้องไปที่ปลายนิ้ว “เอ๊ะ! ไม่เห็นมีอะไรเลย แล้วทำไมต้องทำหน้าแปลกใจขนาดนั้นด้วย” เธอคิดว่ารอบเดือนคงใกล้ม

“อ๋อ...พี่ผันเมาเหล้าหลับไปแล้ว ทำไมเหรอ มีอะไรบอกฉันได้นะจ๊ะ” “เอ่อ...ผมอยากจะถามว่า เอ่อ...มีผ.อ.น.ม. เอ๊ย! ผ้าอนามัยบ้างไหมครับ คือว่าเมียผมเป็นประจำเดือนเยอะมาก แล้วก็ไม่มี...เอ่อ...ไอ้นั่นใช้” “อ้าวเหรอ แย่จัง งั้นม้ากระทืบโลงที่กินเข้าไปก็สูญเปล่าสิ” มีนาขยับร่างเข้าไปชิดร่างใหญ่ ส่วนเขาก็ถอยห่างเธอออกมาเสียสองก้าว “ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมผ่าไฟแดงไปเรียบร้อยแล้ว” ตอบไปแล้วก็เสียวสันหลังวาบ ถ้าคนที่รอเขาอยู่ในอีกกระท่อมนึงได้ยินเข้า คงแทบเข้ามากางเล็บข่วนหน้าอันหล่อเหลาของเขาแน่แล้ว “นั่นสินะ พี่ก็ดูท่าน่าจะคึกอยู่หรอก กล้ามเป็นมัดๆ แบบนี้มันน่า...” “มีไหมครับ คือ...ผมอยากได้เร็วหน่อย ของแบบนี้มันกลั้นไม่อยู่ไม่ใช่เหรอครับ” มีนาส่ายหน้าเล็กน้อยอย่างหมั่นไส้สาวที่อยู่กระท่อมตรงข้าม เธอเห็นชายหนุ่มเมืองกรุงหน้าหล่อหุ่นล่ำบึ้กใกล้ๆ แบบนี้ก็อดเอาเปรียบเทียบกับผันไม่ได้ ขานั้นตัวไม่สูงใหญ่น่าฟัดแบบนี้นี่นา แหม...ถ้าได้กอดซุกอกล่ำๆ นั่นคงสยิวดีแท้ แต่เธอก็ต้องตัดใจเพราะผันคงเอาเธอตา

ระบิลปัดเรื่องจริงออกไป การบอกเรื่องร้ายๆ ให้คนที่ใกล้จะหายจากการเป็นโรคหัวใจมันไม่เหมาะนัก แทนที่จะหายอาจกลับเป็นเหมือนเดิมอีกก็ได้“อ๋อ...ที่แท้ก็ไปเที่ยวนั่นเอง หนูจันทร์เจ้าน่ารักนะลูก คุยกับแกแล้วแม่หัวเราะได้ทั้งวันเลย”“หึ หึ ครับ แม่ครับแค่นี้ก่อนนะครับ รักแม่มากครับ ดูแลตัวเองด้วยนะครับแม่”“จ้ะ ดูแลตัวเองด้วยนะลูก”ระบิลยิ้มกับโทรศัพท์แล้วถอนใจยาว แม่ของเขาหลงรักจันทร์ดาราเข้าให้แล้ว ถ้าลูกสะใภ้ของแม่ไม่ใช่จันทร์ดารา แม่จะว่ายังไงนะ แปลกที่ตอนนี้สมองของเขากลับคิดไปถึงรอยยิ้มหวานๆ ของใครบางคน สาวเฉิ่มใส่แว่นหนาเตอะคนนั้นท่านนายพลจักรกฤษเดินวนไปเวียนมาหลายรอบ จนคุณหญิงชดช้อยต้องยกมือกุมขมับ เธอรู้ว่าสามีเป็นห่วงลูกมากแค่ไหนเธอเองก็ไม่ต่างกัน ยิ่งเห็นสามีเป็นทุกข์เป็นร้อนแบบนี้เธอก็ยิ่งทุกข์ใจ“คุณพี่คะ อิฉันเวียนหัวแล้วนะคะ”“ก็พี่เป็นห่วงลูกนี่นา ทำไมป่านนี้สุริยะยังไม่ส่งข่าวมาเลย หรือจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ไม่รู้”“ใจเย็นๆ ก่อนนะคะคุณพี่ อิฉันก็เป็นห่วงลูกมาก แต่ต้องคิดไปในทางที่ดีก่อน ตอนนี้เรามาช่วยกันภาวนาดีกว่าค่ะ ขอให้ผู้พันยะช่วยลูกของเรากลับมาได้”“แต่มันสองวันแล้วนะ

ระบิลใช้มือช้อนศีรษะของเธอไว้ได้ทันก่อนจะกระแทกเข้ากับพื้น ริมฝีปากหนากดทับปากนุ่มโดยไม่ทันตั้งตัว ตอนนี้กระแสไฟที่ยังคงแล่นปราดไปทั่วร่างของคนทั้งคู่ดูเหมือนมันจะสปาร์คกันแล้ว เหมือนขั้วบวกกับขั้วลบที่จับใกล้กันก็ดูดเข้าหากันฉับ ความนุ่มละมุนของริมฝีปากและทรวงอกอวบทำให้ระบิลลืมตัวลืมใจ เขาบดคลึงกลีบปากหวานใช้ปลายลิ้นไล้ไปตามรอยแยกของกลีบปาก พิริตาเองก็บังคับตัวเองไม่ได้เธอยอมเปิดปากรับเรียวลิ้นผ่าวร้อนที่แทรกเข้าหาลิ้นนุ่ม ทันทีที่ปลายลิ้นสัมผัสกันหัวสมองของหญิงสาวก็หมุนคว้างเป็นลูกข่าง และพอปลายลิ้นหนาซอกซอนไปทั่วโพรงปากนุ่ม เธอก็ส่งเสียงครางในลำคอ ร่างบางเริ่มสั่นอย่างไม่รู้ว่าเกิดจากความกลัวหรือเกิดจากอะไรกันแน่ “มีใครค้างอยู่ข้างในบ้างครับ เจ้าหน้าที่จะปิดแล้วนะครับ” เมื่อได้ยินเสียงของเจ้าหน้าที่ตะโกนเข้ามา พิริตาจึงผลักร่างหนาเต็มแรงแล้วดีดตัวขึ้นยืน พร้อมกับปัดฝุ่นที่ติดตามเสื้อและกระโปรงของเธอ ริมฝีปากของเธอยังคงสั่นระริกมือของเธอชุ่มเหงื่อ และขาก็สั่นพั่บๆ จนแทบจะก้าวไม่ออก ระบิลลุกขึ้นยืนแล้วปัดฝุ่นให้กับตัวเองบ้าง