All Chapters of คนแรกของใจ ( NC 18+ ): Chapter 11 - Chapter 20

“ขอบใจย่ะ”“ว่าแต่ทำไมหมู่นี้ไอ้ชายมันไม่ค่อยว่างเลย ชวนไปไหนก็ไม่ไป” ฉันได้แต่เงียบกับคำพูดของพิม ความลับของฉันกับชาย จะเป็นความลับตลอดไป จะให้คนอื่นรู้ไม่ได้ว่าฉันปฏิเสธเขา เดี๋ยวเขาจะอาย“คงมีธุระมั้ง” ฉันตอบออกไปอย่างนั้น แต่รู้ว่าเหตุผลหลัก ๆ ของชายคืออะไร“หรือว่ามันติดสาว ตอนนี้ได้ยินว่ามันไปจีบสาวรุ่นน้อง”“เหรอ” ฉันตอบรับกับข่าวใหม่ที่ได้ยิน การจะเลิกชอบใครบางคน เราก็ต้องใช้ใครอีกคนมาทดแทน แต่ฉันไม่เคยคิดทำอย่างนั้นเลยสักครั้ง ฉันว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับคนที่เราไปคบด้วย ในเมื่อไม่มีใจให้กัน ก็อย่าหลอกกันดีกว่าแต่ก็เข้าใจชายนะ การถูกคนที่เราชอบปฏิเสธ ความมั่นใจของเราคงติดลบ และการคบคนอื่นคงเป็นการสร้างความมั่นใจให้กับตัวเองได้ดีที่สุดจะว่าไปแล้วชายมีความกล้ามากกว่าฉันเสียอีก อย่างน้อยเขาก็กล้าสารภาพ ต่างกับฉัน ไม่มีแม้แต่ความกล้าเลยสักนิด แอบรักวนไปเรื่อย ๆ นี่แหละนังปลายปีสุดท้ายของการเรียน ฉันเรียนหนักมาก แต่ก็พยายามเข็นตัวเองจนเรียนจบ ตลอดทั้งปีฉันเจอผาแค่เดือนละครั้ง ส่วนมากเราก็ใช้การส่งข้อความและวิดีโอคอลหากันมากกว่าตอนนี้ฉันอายุยี่สิบสอง เรียนจบแล้ว กำลังนั่งมองไอจีข

“เราไปสักคิ้วมาน่ะ” ฉันสักคิ้วได้หลายเดือนแล้ว เขาไม่ได้เห็นหน้าสดฉันนานแล้วคงสงสัยแหละว่าอยู่ ๆ ทำไมมีคิ้วขึ้นมาเสียอย่างนั้น“อืม สวยดี” คำว่า ‘สวยดี’ทำให้ฉันหน้าร้อนขึ้นมาทันทีและคิดว่าหน้าตัวเองคงแดงแหละ แต่ผาคงไม่เห็นเพราะเขาหลุบตามองจานข้าวของตัวเอง ชมแล้วก้มหน้าไม่ยอมสบตาคืออะไร เขินหรือไม่จริงใจ “ผา ยังคบกับแฟนคนเดิมไหม” เป็นคำถามที่อยากถามตั้งแต่ก้าวขึ้นรถมาด้วยกันแล้ว และเพราะเกรงใจ แต่ตอนนี้อยากรู้มากกว่าเกรงใจ“เลิกกันแล้ว”อ๋อ เลิกกันแล้วนี่เอง มิน่าล่ะในไอจีของพัชชาไม่ได้อัปรูปผาเลย เป็นอย่างที่ฉันคาดการณ์นั่นแหละ แต่ไม่ได้สืบข่าวหรือแอบถามจากเพื่อนรอบตัว เพราะฉันมัวแต่ยุ่งกับเรื่องงาน การเป็นน้องใหม่ในที่ทำงานไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะเราต้องปรับตัวให้เข้ากับพี่ ๆ ที่ทำงานและคนไข้ด้วย เป็นงานที่หนักและเหนื่อยมาก ฉันไม่ได้ชอบงานสายนี้ตั้งแต่แรก แต่ที่เรียนเพราะอยากใกล้ชิดผา ถ้าได้เป็นเมียหมอจะขอลาออกเลยได้ไหมนะ ไว้ค่อยถามผาตอนเขาขอแต่งงาน“เลิกแล้วเหรอ” ฉันละเมอตามเสียงที่พูด ทั้งที่ใจจริงอยากกรีดร้องอย่างดีใจ แต่คิดอีกทีจะกรีดร้องดีใจทำไมกันนะ ถึงเขาเลิกกับใครก็ไม่มีทาง

ฉันยกมือไหว้พ่อกับแม่ผาอย่างนอบน้อม ช่วงนี้เขาไม่มีแฟนส่วนมากคนที่มามอบดอกไม้ก็เป็นรุ่นน้อง รุ่นพี่ที่สนิทกัน ดีหน่อยที่เขาไม่มีแฟนไม่อย่างนั้นฉันคงอึดอัด ฉันนั่งรอเข้าถ่ายรูปกับเพื่อนอยู่ไม่ไกล ผาเดินมานั่งข้าง ๆ ก่อนจะโอบไหล่ฉัน“ปลายถ่ายรูปกับผาหน่อยไหม”ฉันยิ้มให้กล้องแบบฝืน ๆ เพราะความตื่นเต้น เป็นครั้งแรกที่ผาโอบฉัน เป็นครั้งแรกจริง ๆ แค่นี้ก็ทำให้ฉันหายใจติดขัด โชคดีที่พ่อกับแม่ของเขาไปรอที่โรงแรมแล้ว ตอนนี้เหลือแค่พวกเราเท่านั้น ไม่อย่างนั้นฉันคงทำอะไรไม่ถูกมากกว่านี้“ผา เรากลับก่อนนะ พอดีพ่อโทร.ตาม”ฉันโกหกอย่างโง่เง่า บอกตามตรงว่าความตื่นเต้นกับสัมผัสก่อนหน้านี้ทำให้ฉันตื่นเต้นเกินไป ถ้าฉันยังอยู่ต่อ อาจจะหลุดพิรุธทำให้เขารู้ว่าฉันแอบรักเขาแน่ ๆ ยิ่งใกล้กันตอนที่เขาโอบ ไม่รู้ว่าเขาจะได้ยินเสียงหัวใจฉันที่เต้นโครมครามหรือเปล่า“ไว้เจอกัน” ผาบอกฉันเพียงเท่านั้นฉันไม่เคยคิดเลยว่าการเจอหน้าเขาครั้งหน้าจะกินเวลายาวนานกว่าจะได้เจออีกครั้งนานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้เจอผา หนึ่งปีแล้วสินะ ฉันมาเที่ยวจังหวัดเชียงรายจึงนัดเจอกับผา เขาเลิกกับแฟนที่เพิ่งคบกันได้ไม่นาน แฟนคนนี้เพิ่งคบห

“ปลายเขาแค่เลือก คนจีบเขาทั้งจังหวัด”“พี่นิดคะ ตอนแรกปลายฟังก็เหมือนจะชมนะคะ ทำไมฟังไปฟังมาเหมือนประชดเลยคะ” ฉันรีบพูดก่อนจะไปกันใหญ่ ทั้งสองคนดูจริงจังกับการพูดเรื่องฉันมาก“ชมสิจ๊ะ ขนมพวกนี้ที่พวกพี่ได้กินเพราะปลายทั้งนั้น” พี่นิดยิ้มให้ฉัน ขนมที่พี่เขาว่าส่วนมากเป็นขนมที่ทางญาติคนไข้หรือคนไข้ซื้อมาฝากทั้งนั้น“หนุ่มเยอะนะพี่ปลาย” น้องเจนยังแซวไม่หยุด“ไปทำงานกันได้แล้ว” พี่นิดบ่นพวกฉันสองคน คืนนี้ฉันจะรีบทำงานแล้วรีบไปหาผาเก้าโมงครึ่งของเช้าวันเสาร์ เมื่อคืนงานหนักมาก จู่ ๆ ก็มีคนท้องเสียมาโรงพยาบาลเกือบสิบราย ไม่รู้ว่าไปกินอะไรมาถึงได้ท้องเสียกันเยอะขนาดนี้ เล่นเอาวุ่นกันทั้งโรงพยาบาลฉันถือคีย์การ์ดในมือแน่น ใจสั่นเล็กน้อย ความใกล้ชิดที่ผาแสดงออกในตอนที่เรามาเลือกคอนโดมิเนียมด้วยกัน ความรู้สึกมวนท้องน้อยและใจเต้นแรงนั้นยังชัดเจน“สวัสดีค่ะ” พนักงานขายคนเดิมยิ้มให้ฉันยิ่งเห็นหน้าเธอฉันยิ่งอาย อายุอานามจะสามสิบอยู่แล้ว ฉันยังเขินกับอะไรแบบนี้อีกเหรอ เฮ้อ ประสบการณ์ความรักของฉันไม่ได้มากตามอายุเลยฉันยังเป็นสาวน้อยวัยสิบห้าที่หลงรักผาคนเดิมจะมีคนเชื่อไหมว่าฉันหลงรักเพื่อนมาตลอดส

“แน่ใจเหรอ” เสียงผาทั้งกึ่งขำกึ่งจริงจัง“แน่ใจ ๆ” ฉันรีบพยักหน้าให้เขา อย่างน้อยให้ได้กันก่อน ค่อย ๆ กันผู้หญิงที่จะเข้าหาผาออกไป ตอนนี้แผนอื่นฉันยังคิดไม่ออก ถ้าคนแรกของฉันจะเป็นผา มันก็ดีไม่ใช่เหรอ ฉันได้ยินเสียงหัวใจตัวเองและหัวใจของเขาเต้นแรงไม่ต่างกัน“ผากินดุนะ ปลายไหวเหรอ” ผาพูดพร้อมทั้งยิ้มออกมา สายตาของเขาที่ไม่เคยเห็น แววตาหิวกระหายและพราวระยับนี้ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าขนตรงสันหลังลุกอย่างแปลก ๆ“กินดุแค่ไหนกัน ปลายอยากรู้จัง” ถึงจะใจเต้นแค่ไหน แต่ฉันก็ไม่ยอมแพ้ ฉันพูดประโยคที่ไม่คิดว่าจะเคยพูดที่ไหนออกไป พร้อมทั้งชักมือที่ดันหน้าอกเขาออก วางมือนั้นบนแผ่นหลังเขา ลูบไล้เขาอย่างที่เขาลูบไล้ฉัน“ดุแบบว่าทุกที่ทุกเวลา จนปลายต้องร้องว่าไม่ไหวแล้ว” เขาซุกไซ้ข้างแก้ม ซอกคอ พร้อมกับพ่นประโยคที่ทำให้ท้องน้อยฉันปั่นป่วนกว่าเดิม “อยากให้ผากินเราดุ ๆ” คำพูดน่าอายของฉันออกมาได้ยังไงกัน นี่ใช่ฉันจริง ๆ ใช่ไหม ทั้งคำพูดทั้งการกระทำ“จะกินทั้งตัวเลย” เสียงเขายังกระเส่า ซุกไซ้ซอกคอฉันอย่างหิวกระหายผาจะกินดุแค่ไหนฉันก็สู้ เขาคงไม่รู้หรอกว่ากว่าจะมีวันนี้ฉันใช้ความพยายามแค่ไหน พยายามในทุก ๆ เร