บททั้งหมดของ รักข้ามเส้น: บทที่ 11 - บทที่ 20

ศรัณย์เก็บฝักบัวกลับไป ยิ่งเห็นท่าทางงัวเงียของอีกฝ่ายเขายิ่งโกรธจัด จึงคว้าท้ายทอยของเธอกดลงไปในอ่างอาบน้ำสาวน้อยสำลักน้ำเข้าไปเต็มปอด เธอพยายามแกะมือของใครบางคนที่ควบคุมไว้“เฮือก”เสียงน้ำกระเซ็นออกมาจากอ่าง ทันทีที่ดึงท้ายทอยเธอขึ้นมา แยมไอหน้าดำหน้าแดงเพราะสำลักน้ำเข้าไปไม่น้อย“ได้สติกลับมาหรือยัง”น้ำเสียงเข้มเอ่ยถาม เผื่อว่าเธอจะได้สติแล้ว ดวงหน้าจิ้มลิ้มเปื้อนไปด้วยน้ำ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ริมฝีปากของเธอกัดริมฝีปากที่กำลังสั่นสะท้าน หญิงสาวยกมือทาบอกค่อยๆสูดหายใจเข้าออกอย่างช้าๆ ก่อนจะเหลือบมองใกล้ตัว เขายืนพิงกับผนักห้องน้ำ ร่างสูงบดบังประตูจนมิด“สุดท้ายก็ใจแตกไม่ต่างจากที่ฉันคิด ปากบอกไม่ แต่ก็โผเข้าใส่ผู้ชายไม่เลือก แบบนี้เรียกว่าอะไรดีล่ะ”ดวงตาดำสนิทสาดประกายเย็นยะเยือกขึ้นวูบ ในน้ำเสียงแฝงไปด้วยคำพูดถากถางสาวน้อยไม่รู้เลยว่าเขาโผล่มาที่นี่ได้ยังไง ตอนนี้เธอได้สติกลับมาแล้ว แต่กลับหนี้ไม่พ้นคำพูดเหยียดหยามจากเขา “ฉันไม่ใช่คนอย่างนั้น”เธอตอบเสียงแข็งแยมค่อยๆยันตัวเองลุกจากพื้นที่เต็มไปด้วยน้ำ มือเล็กคว้าจับอ่างอาบน

แก่นร้อนกระทุ้งเข้าไปจนสุดปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นเข้าไปในการทุกหยดที่หลั่งออกมา เขาโน้มตัวลงตวัดเลียลำคอระหง ขณะที่ร่างกายยังเป็นหนึ่งเดียวกันเขาปล่อยมันไว้ไม่ดึงออก สองมือขยับขึ้นมาบีบเคล้นสองเต้าที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ“เอาออกไปได้แล้ว”เธอพูดขึ้นเมื่อพายุโหมกระหน่ำที่พัดเข้ามาได้จบลง ช่องทางรักเจ็บแสบจนอยากจะผลักมันออก “แค่ครั้งเดียวจะไปสนุกอะไร”“นี่…ไม่น่ะ”แยมพยายามผละร่างของเขาที่ทับตัวเธออยู่ออก แต่เขากลับนอนแน่นิ่งไม่ขยับเขยื้อน ข้อมือของเธอยังถูกมัดไว้แน่น“หือ”คนข้างบนเงยใบหน้าขึ้น จ้องมองสาวน้อยทำหน้าคิ้วขมวด “มาเริ่มครั้งต่อไปกันเธอ”เขาถอนแก่นกายออก มันยังคงผงาดแข็งอยู่แม้จะปลดปล่อยไปแล้วก่อนหน้า มือหนาตะแคงตัวเธอไปอีกด้าน ส่วนเขาก็ทิ้งตัวนอนด้านหลังเธอท่อนขาเรียวถูกยกขึ้น แท่งร้อนถูกสอดใส่เข้ามาอีกครั้งจากด้านหลัง ฝ่ามือใหญ่กอบกุมเต้านมเต่งตึงเต็มมือ จังหวะรักเริ่มบรรเลงอีกครั้งจนสาวน้อยหอบหายใจ ได้แต่จำใจอดกลั้นจนกว่าจะผ่านพ้นคืนที่แสนจะทรมานนี้ไป11:44น้ำเย็นถูกราดลงบนใบหน้างดงาม จนสาวน้อยสะดุ้งตื่นด้วยความงัวเงีย คว

แยมชะงักเล็กน้อย น้ำเสียงนี้มันทำให้เธอรู้ากเคืองใจ เขาไม่ลงมาทานมื้อเย็นไม่ใช่เหรอ ทำไมยังได้ยินเสียงของเขาอีก เธอเงยหน้าขึ้นมอง จึงเห็นว่าเขานั่งอยู่ตรงหน้าทุกคนที่โต๊ะชะงักเงียบลงในทันที แม้แต่แยมเองก็นิ่งไปเล็กน้อย แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไร เสียงของคุณพ่อก็ดังขึ้นก่อน“ทำไมไปพูดกับน้องแบบนั้น?”น้ำเสียงของพ่อไม่ดังมาก แต่หนักแน่นจนทั้งโต๊ะนิ่งสนิทชายหนุ่มยังคงนั่งนิ่ง มองกุ้งตรงหน้าด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยน ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ก็มันดูเหมือนขอทานนี่ครับ ผมแค่พูดเตือนไว้ เผื่อคราวหน้าจะได้ไม่ทำตัวเสียมารยาทต่อหน้าคนอื่น”พ่อวางช้อนลงเสียงดัง แล้วมองลูกชายอย่างไม่พอใจ“ในบ้านนี้มีแต่คนกันเอง ไม่มีใครถือหรอก แต่แกไม่มีสิทธิ์พูดแบบนั้นกับใคร ขอโทษน้องซะ”ศรัณย์หันไปสบตาพ่อตรงๆ น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นเรียบเฉย แต่เจือความเย็นเยียบอย่างชัดเจน“ทำไมผมต้องขอโทษ?”รสรินมองหน้าทั้งสองคน ก่อนจะรีบยิ้มแห้งๆ เพื่อทำลายความเงียบ“ช่างเถอะค่ะ หนูแยมกินมูมมามไปจริงๆ ศรัณย์พูดก็ไม่ผิดหรอกค่ะ”รสรินยิ้มแห้ง แต่แววตาดูฝืนใจชัดเจน เธอมองแยมแวบ

ศรัณย์เดินเข้ามาในสุสานที่เต็มไปด้วยป้ายหลุมศพ เขาถือช่อดอกทิวลิปสีม่วงไว้อย่างทะนุถนอม พลางสาวเท้าตรงไปยังคนสำคัญของเขาเมื่อหยุดลงตรงหน้าหลุมศพเขาก็ชะงัก แววตาคมกริบแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว ช่อดอกไม้ทิวลิปสีม่วฃวางไว้สองช่อก่อนหน้าศรัณย์ใช้เท้าแตะดอกไม้สองช่อนั้นให้ออกไปให้พ้นสายตาของเขา ก่อนจะวางช่อของตัวเองลง ในตอนเช้าเขาคับแค้นใจตาแก่นั้น เพราะคงจะไม่อยากมาที่นี่ถึงได้หาข้ออ้างออกไปตั้งแต่เช้าชายหนุ่มกลับเบาใจลงเมื่อเห็นว่าเขามาที่นี่ ทว่าความโล่งใจกลับถูกแทนที่ด้วยโทสะ เมื่อเห็นเขาพาผู้หญิงคนนั้นมาด้วย พวกเขาต้องทำร้ายจิตใจแม่มากขนาดไหน ตาแก่นั้นกล้าพาผู้หญิงชั้นต่ำมาเจอแม่ได้ เขากล้าดียังไง สาวน้อยกำลังหลับอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ ภายในห้องมืดสนิทมีเพียงแสงสว่างจากโคมไฟเล็กๆหลังจากเข้านอน หากมีแสงสว่างมากๆเธอจะนอนไม่หลับ คนตัวเล็กกำลังงัวเงียเข้าสู่ห้วงนิทรา เสียงไขประตูเข้ามาทำให้เธอสะดุ้ง แผ่นหลังที่กำลังอุ่นเย็นวาบด้วยความกลัว สาวน้อยดีดตัวขึ้นมามองภาพตรงหน้าร่างสูงในเงามืดยืนนิ่งอยู่ตรงประตู กลิ่นเหล้าคลุ้งไปทัวห้องจนแทบจะสำลัก

บางอย่างที่แทรกเข้ามาในกายจนเจ็บปวดอีกครั้ง ส่งผลให้เปลือกตาบางที่ปิดสนิทตื่นขึ้น ดวงตาบวมแดงจนพร่ามัวเล็กน้อย ร่างกายปวดระบมไปทุกสัดส่วน เสียงตอกอัดเป็นจังหวะลามกดังก้องอยู่ในหู แสงแดดที่สะท้อนใส่ผ้าม่านที่ปิดอยู่ แสงจากข้างนอนตกสะท้อนพอให้มองเห็นบางส่วนในห้อง ชายหนุ่มนอนอยู่ด้านหลังของหญิงสาว ฝ่ามืออุ่นจากด้านหลังเคล้าคลึงอยู่บนอกอวบอิ่ม ร่างกายเหนอะหนะยังคงประสานเป็นหนึ่งเดียว โดยที่คนข้างหลังยังคงถาโถมเข้าใส่เต็มแรง ข้อมือเล็กจิกหมอนแน่น ขณะรับแรงกระแทกราวกับสัตว์ป่ามาทั้งคืน เสียงครางดังขึ้นพร้อมกับน้ำรักหยาดเหยิ้มที่ไหลทะลักออกมา ศรัณย์ดึงแก่นกายออก เหมือนว่าคืนที่ผ่านมาเขายังไม่สาแกใจสาวน้อยได้แต่นอนนิ่งรองรับอารมณ์ดิบของเขาราวกับตุ๊กตา ร่างสูงขยับเข้ามากลางหว่างขา กวาดน้ำขาวขุ่นที่ทะลักออกมากลับเข้าไปในช่องคับแคบเช่นเดิมเขาโน้มตัวลงฝั่งใบหน้าลงบนเนินอก โลมเลียจนมันชูชันอีกครั้ง รอยฟันคมตราตรึงไว้หลายทั่วอกราวกับประทับตรา มือหน้าจับแก่นกายถูกไถบนกลีบเนื้องามที่บวมเป่งและยังคงอ้ารับสิ่งแปลกปลอมเข้าไปอย่างง่ายดายเขาเปลี่ยนมาประกบปากเล็ก