All Chapters of รักข้ามเส้น: Chapter 31 - Chapter 40

“ผมไปส่ง”มิณทร์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่หมายตาอยากจะกลับแล้ว“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกลับพร้อมพีช”แยมส่ายหน้าพลางปฏิเสธ พอเริ่มเมานิดหน่อยก็ไม่อยากจะอยู่ต่อแล้ว“แกให้เขาไปส่งก็ได้น่ะ ฉันจะกลับพร้อมเลโอ”พีชโพล่งขึ้นมา ทำเอาสาวน้อยเสียแผนไปหมด ให้เขาไปส่งไม่ได้เด็ดขาด แม้ว่าเขาจะเป็นเพื่อนของเพื่อนก็ตามสุดท้ายก็ตามกลับมาจนได้ เขาอาสาจะถือกระเป๋าให้เธอ ทว่าแยมกลับปฏิเสธทุกอย่าง ร่างสูงตั้งท่าจะประคองตัวไปส่งถึงหน้าห้อง“ไม่เป็นไรคะ ไม่ได้เมาขนาดนั้น”อีกอย่างที่สัมผัสได้คือ เขาเป็นคนมือปลาหมึก อย่างกับมีแผ่นการอยู่ในใจ สุดท้ายเขาก็ตื้อจนได้มาส่ง แยมลงจากรถของเขาอย่างระมัดระวัง รถของเขาเป็นสปอร์ตไบก์คันสีดำ จึงต้องส่วมหมวกกันน็อคร่างสูงเดินเข้ามาโดยไม่บอกกล่าว ทำเอาสาวน้อยสะดุ้ง ทว่าอีกฝ่ายยื่นมือออกมาช่วยถอดหมวกกันน็อคให้เธอ ปลายนิ้วเรียวยาวจรดอยู่ปลายคาง กำลังถอดหมวกออกให้อย่างเบามือ“ขอบคุณ” แยมตอบยิ้มๆเพราะทำตัวไม่ถูกกับสถานการณ์ สายตาคมเข้มจ้องมองไปยังนัยน์ตาคู่กลมที่วูบไหว ก่อนสาวน้อยจะหลบสายตาไปอีกด้าน ผิวของเธอเนียนนุ่มเหมือน

เขาจึงปิดผ้าม่าน และอุ้มกลับไปบนเตียงอีกครั้ง เขาบ่นพึมพำว่าครั้งสัดท้ายแล้วจริงๆ หลังจากเสร็จกิจ จึงปล่อยให้เธอหลับไปตามสบายศรัณย์ผละออกลงจากเตียง เขาเสยผมที่ปรกไปด้วยเหงื่ออย่างลวกๆ เขาตรงเข้าไปในห้องน้ำด้วยร่างเปลื่อย และกลับออกไปยังห้องแต่งตัวหลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วเขาสวมเสื้อผ้าเตรียมตัวไปทำงานโดยไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย ร่างสูงยืนอยู่หน้ากระจก กำลังผูกเนกไทด้วยความชำนาญ เขาแต่งตัวด้วยความพิถีพิถัน ชุดที่ใส่เรียบร้อยสะอาดจนมองไม่เห็นแม้แต่รอยยับทรงผมถูกเสยขึ้นไปด้านหลังจนเห็นสันกรามและสันจมูกชัด เขามองตัวเองในกระจกที่ไม่มีความเหนื่อยล้าเลยแม้แต่น้อย ทว่ากลับรู้สึกดีและผ่อนคลายมากกว่า จากเครียดสะสมมาหลายวันศรัณย์กลับไปห้องนอน เขาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างเปลือยเปล่าไว้มิดชิด ดวงตาคมกริบปรายมองอีกครั้ง ก่อนจะสาวเท้าออกไป ทว่าเหยีบเข้ากับกระเป๋าสะพายของเธอ จึงหยิบขึ้นมา ในกระเป๋ามีมือถือกับกระเป๋าเงินใบเล็กซ้อนทับกันไว้ ศรัณย์เปิดมือถือของเธอโดยที่อีกฝ่ายยังคงหลับไหล อยู่บนเตียง แสงเช้ารำไรลอดผ้าม่านเข้ามาในห้องพัก ส่วนเขายืนพิงฝาผนัง

บรรยากาศในรถเงียบสงัด ขณะที่พีชยังคงยิ้มแย้มอยู่โดยไม่คิดอะไรมาก รถคันหรูสีขาวแล่นไปด้วยความเร็ว แยมคิดว่าอีกเดี๋ยว เขาคงจะทิ้งพวกเธอไว้หน้ามหาลัย ไกลออกไปแปดร้อยเมตร ทว่าไม่ใช่อย่างที่เธอคิด เขาเลี้ยวเข้าไปส่งถึงหน้าคณะเสียด้วยซ้ำ เหมือนว่าเขาจะลำเอียงชัดเจน ทีกับเธอให้เดินลงไปเอง แถมยังจอดไกลไปอีก “ขอบคุณค่ะ”พีชเอ่ยขอบคุณก่อนลงจากรถ ส่วนแยมก็เดินลงไปเงียบๆ ขณะที่ดวงตาคมเข้มแอบมองเธอผ่านกระจก “ทำหน้าเหมือนตูดลิงเชียว นั้นพีชายแกน่ะ”เมื่อรถคันสีขาวเลี้ยวออกไป พีชจึงบ่นเพื่อนข้างกาย “ไม่ใช่พี่ชายแท้ๆสักหน่อย”แยมเองก็ตอบกลับอย่างเบื่อหน่าย เหมือนว่าเธอจะบอกเพื่อนไปหลายครั้งแล้ว ทั้งสองมาทานข้าวเช้าที่โรงอาหาร ระหว่างรอเลโอ “พี่ชายแกอายุเท่าไร” “ไม่รู้” “หล่อขนาดนั้น มีแฟนต้องสวยแน่ๆ” “ไม่รู้สิ” “ไม่รู้ก็ไม่รู้” “นี่ เมื่อคืนก่อนแกคงไม่ไปค้างกับเพื่อนของเลโอใช่ไหม” “เปล่า เขาแค่ไปส่งฉันที่บ้าน เผลอบอกที่อยู่ผิดน่ะ”แยมอ้างไปเรื่อย เธอไม่กล้าเล่าความจริงออกมา กลัวเพื่อ

วันศุกร์ช่วงเย็นแยมกลับมาที่ห้องคนเดียว เพื่อจัดกระเป๋าอีกครั้ง ดูให้แน่ใจว่าได้ลืมเอาอะไรใส่กระเป๋า ประมาณหกโมงนัดเจอแม่ที่บ้านใหญ่และไปพร้อมกัน หลายวันก่อนที่ศรัณย์อาสาเลี้ยงอาหารพวกเธอ หลังจากวันนั้นก็แทบจะไม่เห็นเขาแม้แต่เงา สาวน้อยยังรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่หายที่เขาจะไปด้วย แทบจะนึกบรรยากาศแสนอึดอัดบนโต๊ะอาหารออก และท่าทางไม่แยแสของเขาแยมเปลี่ยนจากชุดเดรสกระโปรงสีแดงลายดอกไม้สีขาว สวมทับด้วยคาร์ดิแกนสีดำ เธอปล่อยผมยาวมีติดกิ๊ฟเล็กน้อยไม่ให้ผมปลิวลงมาปรกหน้า แล้วลากกระเป๋าลากใบเล็กออกไปจากห้องเธอล็อคประตูห้องให้เรียบร้อย แต่กลับแอบมองห้องตรงข้ามที่ปิดประตูสนิด เขาไม่ไปหรอกเหรอ หรืออาจจะไปแล้ว แยมหันกลับมาแล้วทำสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะเบะปากแล้วรีบลงลิฟต์ไป ถ้าหากว่าเขาไม่ไปจริงๆก็ดีนะสิรางบางเดินออกมาหน้าคอนโด ชุดเดรสของเธอกระโปรงไม่ยาวมาก ชายผ้าลอยอยู่เหนือเข่า เธอตั้งท่าจะเรียกรถผ่านแอป จึงหยิบมือถือจึ้นมาไถหน้าจอแยมตื่นตระหนก จู่ๆก็โดดดีดหน้าผากอย่างไม่ทันตั้งตัว นัยน์ตาคู่งามเบิกกว้างด้วยความตกใจ “รีบขึ้นรถ”สาวน้อยกำลังงุงงง ทว่าร่างสูงประม

ทว่าภาพที่เห็นกลับทำให้เธอใบหน้าร้อนผ่าวจนอาการหน้าชาเมื่อครู่หายวับไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเปลื้องผ้าจนร่างเปลือยเปล่า แวกว่ายอยู่ในสระน้ำตรงระเบียงห้อง แม้ว่าระเบียงห้องของเขาจะไม่เปิดไฟ แต่แสงสะท้อนออกมาจาห้องเธอทำให้เห็นภาพชัดเจน“ซ่า”ร่างสูงโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำพร้อมกับเสยผมที่เปียกชุ่มกลับขึ้นไป แผงอกกำยำมีหยาดน้ำไหลผ่านทั่วทั้งตัว กล้ามอกเป็นมัดชัดเจนราวกับถูกแกะสลักด้วยปลายมีด เส้นเลือดที่ท่อนแขนปูนขึ้นตามจังหวะ ไล่จากลำคอแกร่งลงไปถึงเอวสอบ ทุกจังหวะที่เขาขยับ หน้าท้องหกลูกนั้นก็ขยับตามเหมือนจะยั่วสายตาให้ละไปไหนไม่ถูกสายตาคมคายตวัดมองเสียงเปิดประตู สาวน้อยยื่นนิ่งราวกับรูปปั้น พร้อมดวงตากลมโตเบิกกว้าง ผิวแก้มของเธอร้อนผ่าวอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นว่าเขามองอยู่ก็รีบหันหลังไป“ถ้าอยากอาบด้วยกัน ก็แค่ถอดชุดแล้วกระโดดลงมา”“ไอ้บ้า”แยมสบถออกมาเล็กน้อย ก่อนจะรีบกลับเข้าห้องไปแล้วปิดประตูเสียงดังแยมลงมาชั้นล่างในช่วงเที่ยง แต่ในบ้านเงียบมาก เหมือนว่าแม่กับพ่อจะออกไปข้างนอก เธอเข้าไปในห้องครัวหาน้ำดื่ม ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถดังอยู่ข้างนอกคุณแ