All Chapters of ตัณหาเงินตราสัญญาลับ: Chapter 21 - Chapter 30

“ต่อให้ช้างมาฉุดผมก็ไม่ลง”“คุณวิน”มือของวายุบีบความอวบอิ่มจนมันขึ้นรอยแดงไปทั้งข้าง“นารา ฟังผมนะ ผมจะพูดแค่ครั้งเดียว”“ปล่อยนาราก่อนแล้วนาราจะฟัง” เพราะถ้าเขายังทำแบบนี้พลอยนาราคงได้ยอมพลีกายให้เขาอีกเป็นแน่“นาราที่ผมบอกยกเลิกสัญญาเพราะผมอยากให้คุณมาเป็นเมียผม”“อะไรนะคะ”“ผมบอกแล้วจะพูดแค่ครั้งเดียว”“นานแค่ไหน” พลอยนาราคิดว่าเขาจะเปลี่ยนสัญญาจ้างจากคู่นอนชั่วคราวเป็นเมียอย่างที่เขาพูด“นาราที่ผมพูดหมายถึงเราจะอยู่ด้วยกันตลอด”“ตลอดไปเหรอคะ” พลอยนาราถามเพราะยังไม่มั่นใจ“นารา อย่าถามอีกเลยผมไม่ไหวแล้ว”เสียงของวายุแหบพร่า ความต้องการกำลังพุ่งขึ้นสูงปากร้อนจูบมอบความหวานซ่าน พลอยนาราตอบสนองเขาอย่างเร่าร้อน ร่างบางเบียดแนบชิดยิ่งขึ้นวายุลดตัวลงหาความอวบอิ่มตรงหน้า ปากร้อนดูดดึง อีกมือก็นวดคลึงอย่างหลงใหล เต้างามเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายอีกมือก็ไม่ปล่อยว่าง นิ้วเรียวยาวลากไปกลางกลีบกุหลาบ กดเน้นลงบนเกสร น้ำหวานไหลรินพร้อมพรักสำหรับการเข้าไปสำรวจ“นารา เป็นเมียผมนะ” สิ้นเสียงวายุก็สอดแทรกตัวตนอันใหญ่โตเข้าไปอย่างนุ่มนวล แต่ขนาดของมันก็ยังทำให้พลอยนาราสะดุ้งเฮือก“คุณวิน” เสียงหวานแหบพ

พลอยนาราสะอื้นไห้จนตัวโยน เธอเสียใจที่วายุไม่ยอมฟังสิ่งที่กำลังจะอธิบาย“เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่นารา เล่าให้พวกเราฟังหน่อยได้ไหม” ฑิฆัมพรอยากรู้เรื่องราวทั้งหมด เรื่องที่เธอพยายามปิดไว้มานานแสนนานก็ได้เปิดเผยให้กับทุกคนฟัง เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่ 5 ปีก่อน ตอนที่พลอยนาราพึ่งเรียนจบชั้นมัธยมปลาย หญิงสาวถูกพ่อเลี้ยงขายให้เจ้าของบ่อนแห่งหนึ่งในหัวหินขณะที่เธอกำลังวิ่งหนีพวกคนพวกนั้นก็มาพบกับนายแพทย์ตะวันและแพทย์หญิงพิมพ์ลดาซึ่งมาเที่ยวแถวนั้นพอดีเพราะวิ่งโดยไม่มองทางข้างหน้าพลอยนาราจึงชนเข้ากับพิมพ์ลดาจนเธอล้มลง แต่นั่นก็ช่วยให้พวกที่วิ่งตามถอยหนีพิมพ์ลดาในขณะนั้นกำลังท้องอ่อนๆ พอได้รับแรงกระแทกจนล้มเธอจึงแท้งลูกที่อยู่ในห้องพลอยนารารู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุ แต่หมอทั้งสองคนไม่ได้โทษว่าเป็นความผิดของหญิงสาว เพราะรู้ถึงความผิดปกติของภรรยาดี มดลูกของพิมพ์ลดาไม่แข็งแรงพอที่จะให้ลูกน้อยเติบโตอยู่จนครบอายุครรภ์ แม้กระทบกระเทือนเพียงนิดก็ทำให้แท้งได้พลอยนารามาเยี่ยมพิมพ์ลดาทุกวันขณะที่เธอนอนพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล พอได้คุยกันก็รู้ว่าเด็กสาวกำลังลำบาก พิมพ์ลดากับสามีจึ

“คุณวิน อย่านะคะ” มือเล็กทั้งผลักทั้งทุบไปบนลำตัวของอีกฝ่ายที่เข้ามาจู่โจมอย่างคนบ้า ปากจูบไปทั้งใบหน้าซอกคอ ดูดแรงจนขึ้นรอย พลอยนาราทั้งเจ็บทั้งอายที่ยอมให้เขาทำอะไรตามอำเภอใจแบบนี้ “ไหนๆ ก็วันสุดท้ายแล้ว ผมจะทำให้คุณมีความสุขจนแทบกระอักเลย คอยดู” สิ้นเสียงวายุก็ใช้มือบีบคางมนบังคับให้เธอเปิดริมฝีปาก ลิ้นร้อนสอดเข้าโพรงปากนุ่ม ควานหาความหวาน ตวัดรัดลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อน พลอยนารายืนแทบไม่อยู่ จูบของเขามันรุนแรงและเร่าร้อนจนเธอไม่อาจปฏิเสธได้ เสียงวายุครางในลำคออย่างพอใจที่สามารถทำให้ร่างของหญิงสาวอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอด “คุณวิน ปล่อยนาราเถอะนะคะ” พอปากเป็นอิสระเธอก็ร้องขอ “ผมขอแค่วันนี้ นาราลืมทุกอย่างแล้วมามีความสุขด้วยกันนะ” เสียงวายุแหบพร่า พลอยนาราหูอื้อตาลายไปกับปากร้อนที่จูบเบียด มือหนาถอดชุดของเธอออกโยนไว้ที่มุมห้องก่อนจะอุ้มร่างอ่อนระทวยเข้าไปในห้องนอน คำพูดของชายหนุ่มทำให้พลอยนาราไม่คิดจะขัดขืน วายุบอกว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เขาและเธอจะทำอะไรแบบนี้ หญิงสาวรู้สึกสับสนไปหมด แต่ก็ยอมปล่อ

แผนการเดินทางกลับของพลอยนาราเลื่อนออกไปอีกครึ่งปี เพราะหญิงสาวอยากทำงานหาประสบการณ์ที่อเมริกาก่อนจะกลับไปทำงานที่โรงพยาบาลตามที่ให้สัญญากับวสันต์และวิภารัตน์ คนกังวลที่สุดคงหนีไม่พ้นวายุ เขาคิดไปต่างๆ นานาว่าที่เธอไม่กลับเพราะยังโกรธเขาอยู่หรืออาจจะมีใครรั้งเธอไม่ให้กลับหรือเปล่า “รอมาได้ตั้งสี่ปีนะวิน เหลืออีกแค่หกเดือนเองอดทนอีกนิด” ฑิฆัมพรให้กำลังใจน้องชาย “เรียนจบแล้วก็น่าจะรีบกลับ ไม่รู้มัวทำอะไรอยู่” เขายังบ่นไม่เลิก “ให้เวลาเขาหน่อยสิวิน เพราะถ้ากลับมาแล้วก็คงต้องลุยงาน” “ผมว่าประสบการณ์มาหาเอาที่นี่ก็ได้ แล้วโรงพยาบาลก็เป็นของเราเองไม่รู้จะจริงจังอะไรอย่างนั้น” “พี่ว่านาราคิดถูกแล้วที่หาประสบการณ์ก่อน เวลากลับมาจะได้ใช้ความรู้ความสามารถอย่างเต็มที่” “ครับพี่ฟ้า” วายุถอนหายใจอย่างหมดแรง มันก็จริงอย่างที่พี่สาวของเขาพูด ในเมื่อสี่ปียังรอมาแล้วนับประสาอะไรกับหกเดือนที่เหลือ การเผชิญหน้ากันเป็นครั้งแรกในรอบสี่ปีครึ่งทำให้พลอยนารารู้สึกประหม่า วายุเอาแต่จ้องเธอจนหญิงสาวจนเธอไม่เป็นตั

วายุใช้เวลาอยู่กับพลอยนารามากขึ้น เขาชวนเธอออกไปช่วยเลือกซื้อของโดยอ้างพิมพ์พิชาบ้าง อ้างมารดาของตัวเองบ้าง ทุกวันเขาแทบไม่ได้ไปทำงาน เพราะชายหนุ่มได้รับแรงกดดันจากคนในครอบครัว ถ้าเขาไม่สามารถทำให้พลอยนารากลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อนวันที่หญิงสาวต้องไปเริ่มงานได้ เขาก็จะหมดสิทธิ์ในตัวเธอทันที เพราะวันแรกที่พลอยนาราไปทำงาน ทุกคนต้องถามถึงสถานะของหญิงสาวอย่างแน่นอน ถ้าเธอไปในฐานะน้องสาวคนเล็กของบ้านโอกาสของวายุก็จะหมดไปทันที ชายหนุ่มต้องทำทุกอย่างให้พลอยนารากลับมาเป็นคนเดิมในเวลาเพียง 5 วัน “นารากลางวันนี้ไปช่วยผมเลือกชุดทำงานหน่อยได้ไหม” “คุณวินคะ เมื่อวานคุณก็ให้ไปช่วยเลือกของขวัญให้เพื่อน แล้วทำไมถึงไม่ซื้อมาทีเดียว” “ก็เมื่อวานผมยังไม่อยากได้นี่ครับ” “คุณจะซื้อชุดทำงานไปทำไมคะ ในเมื่อนาราไม่เห็นว่าคุณจะไปทำงานเลย”เพราะตั้งแต่เธอกลับมาวายุก็เอาแต่ขลุกอยู่บ้านตลอดวัน พอตอนเย็นก็อาสาพาเธอไปรับพิมพ์พิชาที่โรงเรียนพลอยนารานั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยระหว่างที่นั่งรถ เพราะไม่อยากจะคุยกับเขา ยิ่งได้อยู่ใกล้ใจเธอก็อ่อนลงเรื่อยๆ