All Chapters of ตัณหาเงินตราสัญญาลับ: Chapter 1 - Chapter 10

“กฎของคุณมีอะไรบ้างคะ ถ้าไม่ยากฉันยินดีรับงานนี้” หญิงสาวถาม ตอนนี้เธอเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม ผู้ชายคนนี้เจ๊เพ็ญบอกว่าเขาเป็นเสี่ยกระเป๋าหนัก ที่ยอมจ่ายเงินเพื่อแลกกับความสุขบนเตียง“ผมจะบอกก็ต่อเมื่อคุณรับงานของผม”เรื่องกฎเหล็กของเขา เธอก็พอรู้มาบ้าง เพียงแต่อยากได้ยินจากปากของคนตรงหน้ามากกว่าได้ยินจากคนอื่น“ถ้าฉันไม่รับล่ะคะ”“ผมไม่เคยบังคับใครนะ”วายุชายหนุ่มอายุ 32 ปี ทายาทเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ และเป็นเจ้าของบริษัทนำเขาอุปกรณ์การแพทย์ เขาเป็นคนรักสนุก ไม่คิดจริงจังกับใคร ผู้หญิงที่ผ่านมาทุกคนล้วนเต็มใจที่จะอยู่ในกฎที่เขาตั้งขึ้น แต่ครั้งนี้ เขารู้สึกพอใจกับผู้หญิงที่กำลังยืนตรงอยู่ตรงหน้า เขารู้สึกประทับใจเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นในสถานบันเทิงแห่งหนึ่งชายหนุ่มอยากได้เธอมาเป็นผู้หญิงของเขา วายุให้เพื่อนติดต่อแต่เธอปฏิเสธเขาไปแล้วในครั้งแรก หลังจากนั้นเขาก็ยังให้ลูกน้องสืบเรื่องของหญิงสาวต่อ จนรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังเดือดร้อนเรื่องเงิน“ฉันคงไม่กล้ารับงานนี้ ตราบใดที่ฉันยงไม่รู้กฎ”“ถ้าไม่รับก็กลับไปได้ ผมไม่อยากเสียเวลา แต่บอกก่อนว่าถ้าออกไปแล้วคุณจะไม่ได้กลับเข้ามาอีก เวลาไม่

ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งท่าทางภูมิฐาน เดินตรงมายังเคาน์เตอร์พยาบาล ทุกย่างก้าวของเขาดูมั่นคงและน่าเกรงขาม“สวัสดีค่ะคุณวายุ”เปรมยุดากล่าวทักทาย ลูกชายคนเล็กของนายแพทย์วสันต์และแพทย์หญิงวิภารัตน์“สวัสดีครับคุณเปรม ผมไม่ได้มานานเลยคุณเปรมยังสวยเหมือนเดิม”“คุณวายุก็ชมคนแก่ มาเยี่ยมหมอตะวันเหรอคะ”“ครับ วันนี้เป็นยังไงบ้าง”“เหมือนเดิมค่ะ”“วันนี้มีแต่คนมาเยี่ยมหมอตะวันนะคะ” พยาบาลอีกคนชวนคุย“พ่อกับแม่ก็มาเหรอครับพี่เปรม”“เปล่าคะ”“งั้นใครกับครับ ที่มาเยี่ยม” วายุแปลกใจเพราะพี่ชายของเขานั้นนอนไม่ได้สติมาหลายปีแล้ว เพื่อนและคนรู้จักที่เคยมาเยี่ยมก็เริ่มลดน้อยลง สุดท้ายก็เหลือแต่คนในครอบครัวเท่านั้นที่มาเยี่ยม“ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกค่ะ”“พี่เปรมครับ” วายุมองหัวหน้าพยาบาล ตาคมของเขาจ้องอย่างต้องการคำตอบ“คุณวายุ อย่าทำหน้าดุสิคะ”“พี่เปรมก็บอกสิครับว่าใครมาเยี่ยม”“คนไข้ของหมอตะวันค่ะ หมอตะวันกับหมอพิมพ์ลดาเคยช่วยเหลือเธอไว้มาก พอเธอรู้เลยขอเข้าเยี่ยมแค่นั้นเองค่ะ”“อ๋อ แค่นั้นเอง ไม่เห็นเป็นอะไรเลย เธอมาบ่อยไหมครับ”“ไม่ค่ะ นานๆ ครั้ง”“ครับ” วายุไม่ติดใจกับเรื่องที่ได้ยิน เพราะถ้าไม่ทำให้เข

“นารา น้องพราวเป็นยังไงบ้าง”“ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้แล้ว นาราขอบคุณพี่อั๋นกับพี่กวางมากนะคะ ที่ให้นารายืมเงิน”“เงินไม่ได้มากมายอะไร พี่กับพี่กวางยินดีช่วย แล้วไม่ต้องรีบคืนก็ได้ ทยอยจ่ายตอนสิ้นเดือน เอาที่ตัวเองจ่ายไหวนะ อย่าให้ต้องเดือดร้อน” พูดจบเจ้าของสำนักงานก็เดินกลับเข้าไปยังห้องทำงาน“ค่ะพี่อั๋น”“นารา น้องพราวเป็นอะไรเหรอ”“น้องพราวผ่าตัดไส้ติ่งค่ะพี่ขวัญ”“อ้าว แล้วตอนนี้น้องพราวอยู่กับใคร ทำไมนาราไม่ลางานกับพี่อั๋น” ขวัญฤทัยถามเพื่อนรุ่นน้อง“น้องพราวอยู่กับยายทิพย์ค่ะ นาราไม่อยากขาดงาน แค่เมื่อวานพี่อั๋นกับพี่กวางให้นารายืมเงินไปจ่ายค่าโรงพยาบาลก็เกรงใจมากแล้วค่ะ”“พี่กวางกับพี่อั๋นใจดีอย่างนี้ตลอด พี่เองก็เคยยืมเหมือนกัน กว่าจะผ่อนหมดก็หลายเดือน”“นาราก็จะผ่อนใช้เหมือนกันค่ะ” พลอยนาราไม่อยากติดหนี้ใครนานๆ เธอต้องหาทางนำเงินมาคืนให้เร็วที่สุดหลังเลิกงานพลอยนารารีบกลับไปหาลูกสาวที่โรงพยาบาล เพราะอยากให้ยายสายทิพย์ได้พัก“นารา มาจากที่ทำงานเลยใช่ไหม”“ค่ะยายทิพย์ วันนี้น้องพราวเป็นยังไงบ้างคะ เจ็บแผลอยู่ไหมลูก แล้วกวนคุณยายหรือเปล่า”“เจ็บนิดหน่อยค่ะแม่ แต

ภูวิศส่งคีย์การ์ดให้กับพลอยนารา เมื่อรถจอดสนิทหน้าคอนโดมิเนียมหรูย่านใจกลางเมืองคอนโดฯ แห่งนี้วายุอาศัยอยู่คนเดียว ส่วนพ่อแม่และพี่สาวพักอยู่ที่บ้านอีกหลังไม่ไกลจากที่นี่มากนัก แต่ก่อนเขามักพาผู้หญิงมาค้างอยู่บ่อยๆ แต่หลังจากพี่ชายประสบอุบัติเหตุวายุก็ทำงานหนักมากขึ้น ความคาดหวังของครอบครัวว่าเขาจะแต่งงานกับผู้หญิงที่เหมาะสม ทำให้วายุต้องระมัดระวังตัว และยังไม่คบหาผู้หญิงคนไหนอย่างจริงจังสักคนพลอยนาราเป็นผู้หญิงคนแรกในรอบสามเดือนที่วายุสนใจและอยากนอนด้วย เพียงแค่เห็นครั้งแรกก็รู้สึกสนใจ ชายหนุ่มแทบจะทนรอให้ถึงวันนี้ไม่ไหวตลอดทั้งวันวายุแทบไม่มีสมาธิทำงาน ใจเขาอยากกลับไปที่คอนโดฯ แต่ติดที่ต้องประชุม กว่าจะทุกอย่างจะเรียบร้อยก็เกือบจะสองทุ่มพลอยนารามาถึงคอนโดฯ ตั้งแต่หัวค่ำ หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดที่เขาเตรียมไว้ เธอรอการกลับมาของนายจ้างด้วยความตื่นเต้น ไม่รู้ว่าเวลาอยู่บนเตียงวายุจะเป็นแบบไหน จะเย็นชาเหมือนภายนอกที่เห็นหรือจะป่าเถื่อนอย่างคลิปที่เธอเคยดู แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน พลอยนาราก็คิดว่าตัวเองจะต้องผ่านวันนี้ไปให้ได้ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูทำให้คนที่กำลังคิดอะไรอย

“อ๊ายยยย!”พลอยนาราร้องเสียงหลงเมื่อเขาพลิกตัวเธอขึ้นไปอยู่บนกายเขาโดยที่จุดเชื่อมกลางกายยังคงสอดประสานแน่น หญิงสาวเข้าใจดีว่าจากนี้เธอจะต้องทำยังไงให้วายุพอใจ เธอใช้เวลาปรับตัวเพียงไม่นาน สะโพกผายเริ่มขยับหมุนวน บดเบียดความอ่อนนุ่ม จังหวะนั้นเชื่องช้าแต่สร้างความซ่านสยิวให้กับคนตัวโตได้เป็นอย่างดีวายุครางในลำคออย่างพอใจ ตาคมจ้องไปยังเรือนร่างเปลือยเปล่า สองเต้างามของเธอกระเพื่อมไหวไปตามจังหวะรัก“นารา แบบนั้น อืม” เสียงทุ้มต่ำพอใจกับลีลารักที่ร้อนแรงของหญิงสาวพลอยนาราค้นพบแล้วว่าเธอเองก็สามารถสร้างความเสียวซ่านให้กับเขาได้ หญิงสาวเรียนรู้ที่จะหยอกล้อกับส่วนแข็งขืนของเขา เธอหมุนสะโพกวนเป็นวงกลม สลับกับรูดไปข้างหน้าและถอยหลัง จากนั้นยกสะโพกขึ้นสูง แล้วทิ้งตัวลงครอบครองท่อนเอ็นร้อน“อ่า ดีเหลือเกิน นารา อ่า เก่งมาก”ยิ่งได้ยินเสียงของวายุเธอก็ยิงถาโถม ร่องความเป็นสาวก็ตอดรัดเขาอย่างเต็มที่ร่างกายเธอไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไป ทุกอย่างเป็นสัญชาตญาณที่ซ่อนลึก“คุณวินขา ช่วยนาราด้วย”หญิงสาวเสียวจนไม่อาจเก็บความรู้สึกได้ ร่างบางก้มลงมาจูบริมฝีปากของชายหนุ่มอย่างเร่าร้อน หวังให้เขาช