Semua Bab เด็กเลี้ยงหมอคีรินทร์: Bab 1 - Bab 10

เสียงนาฬิกาปลุกดังในเวลา 05.30 น. คีรินทร์นายแพทย์หนุ่มวัย 29 ปีกำลังงัวเงียลุกขึ้นจากที่นอนด้วยสภาพอิดโรยเพราะเมื่อคืนกว่าเขาจะเข้านอนก็เกือบจะตีสองเนื่องจากมีเคสของผู้ป่วยที่ต้องศึกษาเพิ่มเติมเขากำลังเรียนอายุรแพทย์ได้เกือบสามปีและตอนนี้ก็ขอทุนไปไปเรียนต่อเฉพาะทางเกี่ยวกับโรคมะเร็งที่ประเทศสหรัฐอเมริกาได้แล้วคุณหมอหนุ่มอาบน้ำสระผมเรียกความสดชื่นก่อนจะเดินมาจากห้องนอนบ้านของเขาเป็นบ้านเดียวชั้นเดียวหลังเล็กอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรซึ่งอยู่ไม่ห่างจากโรงพยาบาลมากไม่นักเมื่อออกมาจากห้องก็รู้สึกว่างเปล่าซึ่งตามปกติแล้วป้าแจ่มแม่บ้านจะต้องเตรียมอาหารเช้าไว้รอแต่ตอนนี้ป้าแจ่มขอลาออกเพื่อกลับไปดูแลหลานที่ต่างจังหวัดคีรินทร์กำลังหาคนมาทำงานแทนป้าแจ่มแต่มันก็ยากเหลือเกินที่จะหาใครสักคนที่ไว้ใจได้มาช่วยดูบ้านหลังเล็กๆ และแมวของเขาถ้าเป็นคนอื่นการทำความสะอาดบ้านซักผ้ารีดผ้าคงเป็นเรื่องง่ายๆ แต่สำหรับคนที่แทบไม่มีเวลามันก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากตอนนี้เขาเลยอาศัยป้าศรีจันทร์ที่อยู่ข้างบ้านให้มาช่วยทำความสะอาดสัปดาห์ละสองวันระหว่างที่ยังหาแม่บ้านประจำไม่ได้“ทำไมแม่บ้านเดี๋ยวนี้หายากจังนะ” เขาบ่น

“ก็เรื่องเรียนนั่นแหละค่ะยาย หนูอยากกู้เงินเรียนแต่แม่ไม่ยอมเซ็นเอกสารให้หนูก็เลยเครียดนิดหน่อย”“แล้วจะทำยังไงล่ะ ยืมเงินยายไปก่อนไหม ยายพอมีนะ” ยายศรีจันทร์เสนอเพราะความสงสาร“ขอบคุณค่ะยาย แต่หนูว่าจะลองหางานทำดีกว่าค่ะ ยายพอจะรู้ไหมว่าแถวนี้มีงานอะไรให้เด็กอย่างหนูทำบ้าง รับจ้างทั่วไปก็ได้นะคะ ทำงานบ้านซักผ้าหนูทำได้หมดเลยนะคะ”“ยายลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไงละ” ยายศรีจันทร์มีสีหน้าดีใจเหมือนกำลังคิดอะไรออกสักอย่าง“ลืมเรื่องไรเหรอคะยาย” ชุติมณฑ์รีบขยับเข้ามานั่งใกล้ด้วยความสนใจ“ก็เรื่องที่หมอคีรินทร์ให้ยายช่วยไงล่ะ”“หมอคีรินทร์ข้างบ้านเราเหรอคะ”“ใช้จ้ะ หมอให้ยายช่วยหาแม่บ้านให้หนูเฟิร์นพอจะทำได้ไหม”“ได้ค่ะยาย หนูทำความสะอาดบ้าน ซักผ้ารีดผ้า ก็ทำกับข้าวได้หมดเลยนะคะ”“แบบนี้ก็ตรงตามที่หมอต้องการเลย ว่าแต่หนูกลัวแมวไหม”“ไม่ค่ะ ทำไมเหรอคะ”“ก็ที่บ้านหมอมีแมวอยู่ด้วยน่ะ หนูต้องคอยดูแลมันด้วย”“สบายมากเลยค่ะยายแล้วต้องไปทำที่ไหนคะ”“บ้านหลังนั้นไง” คุณยายชี้ออกไปด้านข้างบ้านของตนเองซึ่งเป็นบ้านหลังเล็กที่รั้วอยู่ติดกัน“ยายคะ เขาจะรับหนูทำงานไหมคะ” ขวัญนภัสถามด้วยความสนใจ“ยายก็ไม่แน่ใ

เช้าวันต่อมาหมอคีรินทร์ก็ขับรถจากบ้านเวลาเดิม ขณะขับผ่านบ้านของยายศรีจันทร์ก็เจอคุณยายยืนโบกรถอยู่เขารีบลดกระจกลงแล้วทักทายเหมือนทุกครั้ง“สวัสดีครับคุณยายมีอะไรหรือเปล่าหรือจะไปโรงพยาบาลครับ ถ้าจะไปพร้อมผมก็ขึ้นรถมาได้เลย”“ไม่ใช่หรอกค่ะคุณหมอยายแค่จะบอกว่ายายหาคนมาทำความสะอาดบ้านให้คุณหมอได้แล้วนะคะ”“จริงเหรอครับแล้วเขาจะมาเริ่มงานได้เมื่อไหร่”“ยายนัดให้เขามาเจอคุณหมอวันเสาร์ คุณหมอว่างไหมคะ”“ผมว่างครับคุณยาย ว่าแต่เขาเป็นใครเหรอครับคุณยายไว้ใจได้ใช่ไหม”“คนนี้ไว้ใจได้เลยยายเห็นมาตั้งแต่เด็ก”“เห็นมาตั้งแต่เด็กคือยังไงครับคุณยาย”“ก็คนที่จะมาเป็นแม่บ้านให้หมอคีรินทร์น่ะเป็นเพื่อนกับหลานสาวยายไงล่ะ”“อะไรนะครับคุณยายถ้าเป็นเพื่อนกับน้องบิวก็ยังเด็กมากเลยนะครับ แล้วจะไหวเหรอ” คีรินทร์ตกใจเพราะพอจะรู้ว่าเด็กวัยรุ่นบางคนก็แทบจะทำงานบ้านไม่เป็นเลย“ไหวสิหมอ ยายการันตีได้เลยเด็กคนนี้ทำความสะอาดบ้านเป็นทำกับข้าวก็ได้ หมอลองให้โอกาสหน่อยนะ” ยายศรีจันทร์รีบบอกเพราะกลัวหมอจะไม่ยอมเจอกับขวัญนภัส“เอางั้นก็ได้ครับ ผมจะลองเชื่อยายดู”“วันเสาร์ตอนบ่ายยายจะให้เธอไปเจอกับหมอที่บ้านนะคะ หมอสะดวกไ

ครบหนึ่งสัปดาห์แล้วที่ขวัญนภัสมาทำงานที่บ้านของคุณหมอคีรินทร์ เธอทำงานได้อย่างดีไม่มีอะไรขาดตกบกพร่องเลยสักนิด คุณหมอหนุ่มพอใจมาก ถึงแม้จะเคยดูถูกว่าเธอเป็นแค่เด็กวัยรุ่นแต่คุณภาพงานที่ได้มันดีพอๆ กับงานของป้าแจ่มเลยทีเดียว“รู้ใช่ไหมเฟิร์นว่าฉันเรียกเธอมาคุยวันนี้เรื่องอะไร” เขานั่งลงบนโซฟารับแขกกลางห้องส่วน ขวัญนภัสก็นั่งบนโซฟาอีกตัวถัดไปหมอคีรินทร์ไม่ได้พิธีรีตองอะไรมาก จึงปฏิบัติกับเธอเหมือนเธอเป็นน้องสาวคนหนึ่ง บางครั้งเขาก็ให้เธอนั่งทานข้าวด้วยหรือถ้าวันไหนเลิกงานเร็วก็มักจะซื้อขนมมาฝากและชวนเธอนั่งทานด้วยกันหน้าทีวีการมีเด็กวัยรุ่นมาอยู่ในบ้านด้วยทำให้ความเหงาของเขาลดลงไปมากกว่าเดิมเพราะตอนที่อยู่กับป้าแจ่มพอหัวค่ำป้าก็ขอตัวเข้าในห้อง ต่างกับขวัญนภัสที่มักจะคอยถามว่า วันนี้เขาไปเจอคนไข้แบบไหนมาบ้างและต้องให้การรักษายังไงหญิงสาวจะตื่นเต้นทุกครั้งเวลาที่เขาเล่าถึงเคสผู้ป่วยในการที่รักษายากๆ ให้ฟังแต่คีรินทร์ก็เล่าคร่าวๆ เขาไม่ได้บอกชื่อของผู้ป่วยจึงไม่ได้ผิดจรรยาบรรณ“หมอบอกว่าวันนี้จะให้คำตอบว่าจะจ้างหนูต่อหรือจะให้หนูเก็บของกลับบ้าน” เด็กสาวพูดเสียงเบา เธอไม่รู้ว่าที่ผ่านมาตน

“หมอคีย์คะบ่ายนี้หนูขอกลับไปที่บ้านนะคะ จะเอาเงินไปให้แม่ค่ะ” ขวัญนภัสบอกกับคุณหมอเจ้าของบ้านหลังจากเขาโอนเงินเดือนให้เธอในช่วงเช้า“เธอจะค้างกับแม่เลยก็ได้นะ ฉันเองก็จะไม่กลับมาเหมือนกันเจอกันอีกทีก็นู่นแหละเย็นวันอาทิตย์ แล้วเย็นวันอาทิตย์เธอไม่ต้องทำกับข้าวให้ฉันก็ได้นะ ฉันว่าจะกินมาจากข้างนอกเลย”“ได้ค่ะหมอคีย์ หนูไปก่อนนะคะ” หญิงสาวบอกกับหมอคีรินทร์ก่อนจะเดินไปด้านหลังบ้าน“แล้วจะไปทำไมหลังบ้านล่ะเฟิร์นประตูมันอยู่ด้านหน้านะ” เขาถามอย่างไม่เข้าใจ“หนูจะไปบอกนุ่มนิ่มก่อนค่ะ เดี๋ยวคืนนี้นุ่มนิ่มหาหนูไม่เจอแล้วจะตกใจ” เธอบอกก่อนจะเดินไปด้านหลังบ้านเสียงพูดคุยกับแมวส้มดังแว่วมาทำให้คุณหมอหนุ่มอดยิ้มไม่ได้ดูเหมือนตอนนี้แมวส้มจะไม่สนใจเขาอีกเลยตั้งแต่ขวัญนภัสเข้ามาทำงานหญิงสาวคุยกับแมวแล้วก็เดินออกจากบ้านนั่งรถสองแถวที่หน้าปากซอยไปยังบ้านของตนเอง เธอแวะกดเงิน ซื้อของและขนมไปฝากน้องสาวด้วยเมื่อไปถึงหน้าบ้านก็เห็นรถบรรทุกคันใหญ่จอดอยู่พร้อมกับผู้ชายอีกหลายคนกำลังช่วยขนกล่องลังใบใหญ่ขึ้นรถ ขวัญนภัสเห็นมารดาของเธอกำลังชี้นิ้วสั่งคนเหล่านั้นว่าเอาอะไรไว้ตรงไหนบ้างก็รีบเดินเข้าไปถาม“แม่คะ