บททั้งหมดของ เด็กกำพร้ากับมาเฟียคลั่งรัก: บทที่ 151 - บทที่ 160

เอี๊ยด!!!!เสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นคอนกรีตเมื่อรถเบรกในระยะกระชั้นชิดเรียกสายตาผู้คนที่อยู่ละแวกนั้น“พี่จะดื่มร้านนี้เหรอครับ คนเยอะไปไม่ใช่สไตล์พี่เลยนี่ครับ” ร่างกำยำของคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำยืนส่งสายตามองสำรวจเข้าไปในร้านที่เป็นสไตล์กึ่งร้านอาหารกึ่งบาร์นั่งชิลล์แล้วหันมาถามการ์ดรุ่นพี่ที่กำล

บนรถ“สรุปว่าแกจะพาฉันไปไหนเห็นขับรถมาตั้งไกลแล้ว”ครืด ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์ซีไนซ์ดังแทรกขึ้น‘สวัสดีค่ะพี่ชายสุดหล่อ วันนี้โทรหาน้องสาวสุดสวยไม่ทราบว่าคิดถึงน้องหรือมีเรื่องอะไรคะ’ เสียงหวานสดใสตอบกลับปลายสายทันทีที่กดรับสาย‘พี่จองร้านอาหารอิตาเลียนไว้ มาทานข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อย’ ซีไนซ์ยิ้มกว้

“ซี” เสียงตะโกนดังมาแต่ไกลขณะที่ซีไนซ์กำลังหอบของพะรุงพะรังเดินไปขึ้นลิฟต์ ร่างบางเอี้ยวตัวหันกลับมาเจอลุคค์กำลังเดินดุ่มๆ ตรงเข้ามาหาเธอ“พี่ลุคค์มาได้ไงคะ แล้วนี่มีอะไรหรือเปล่า” ซีถามขึ้นด้วยความแปลกใจว่าทำไมพี่ชายเธอถึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่“พี่ซื้อยามาให้ แล้วนี่ผลไม้กับขนมเค้ก เผื่อตื่นมาดึกๆ แ

บนรถตู๊ด..“บ้านพี่ไม่มีนาฬิกาหรือไงถึงโทรหาผมตอนนี้” เสียงบอดี้การ์ดรุ่นน้องบ่นอุบอิบมาตามสายเมื่อโดนรบกวนการพักผ่อนหลังจากทำงานหนักมาทั้งคืน“นัดสถาปนิกให้เข้ามาหากูช่วงบ่ายวันนี้ ไปเจอกูที่ผับ” ลุคค์บอกความต้องการของตัวเองกลับไปไม่สนใจเสียงบ่นพึมพำของลูกน้องสักนิด“แล้วทำไมพี่ไม่บอกให้ผมนัดล่วงห

ก๊อก ก๊อก ก๊อก“พี่ลุคค์มีอะไรด่วนเหรอครับ” แทนไทเอ่ยถามขึ้นหลังจากสูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่หลังจากวิ่งขึ้นบันไดขึ้นมาชั้นสอง“แอปหาคู่มันคือแอปอะไรวะ มึงช่วยโหลดมาให้กูหน่อย” โทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดถูกผลักไปตรงหน้าแทนไท“นี่อย่าบอกนะว่าที่พี่สั่งให้ผมรีบขึ้นมาหาพี่เพราะแค่ต้องการจะถามผมเรื่องแอปหาคู่